WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(druga izba)

z dnia 25 listopada 2008 r.

Sprawa F-50/07

Valentina Hristova

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Zatrudnienie – Konkurs otwarty – Warunki dopuszczenia – Odrzucenie kandydatury – Uzasadnienie – Dyplomy

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której V. Hristova żąda, po pierwsze, stwierdzenia nieważności odmownej decyzji komisji konkursu otwartego EPSO/AST/14/06 o dopuszczeniu do udziału w tym konkursie oraz, po drugie, zasądzenia od Komisji odszkodowania tytułem naprawienia rzekomo poniesionej szkody.

Orzeczenie:      Stwierdza się nieważność decyzji komisji konkursu otwartego EPSO/AST/14/06 o niedopuszczeniu skarżącej do udziału w konkursie. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Komisja zostaje obciążona kosztami postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Niedopuszczenie do udziału w konkursie

(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi)

2.      Urzędnicy – Pozaumowna odpowiedzialność instytucji – Przesłanki – Bezprawność – Szkoda – Związek przyczynowy

1.      Obowiązek uzasadnienia decyzji niekorzystnej ma na celu, po pierwsze, dostarczenie zainteresowanemu informacji niezbędnych do ustalenia, czy decyzja jest zasadna, a po drugie, umożliwienie jej sądowej kontroli. Jeśli chodzi w szczególności o decyzje w sprawie odmowy dopuszczenia do udziału w konkursie, komisja konkursowa winna wskazać dokładnie te warunki ogłoszenia o konkursie, które uznała za niespełnione przez kandydata.

(zob. pkt 22)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 69/83 Lux przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 21 czerwca 1984 r., Rec. s. 2447, pkt 36

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑55/91 Fascilla przeciwko Parlamentowi, 21 maja 1992 r., Rec. s. II‑1757, pkt 32; sprawa T‑145/02 Petrich przeciwko Komisji, 25 marca 2004 r., RecFP s. I‑A‑101, II‑447, pkt 54; sprawa T‑376/03 Hendrickx przeciwko Radzie, 5 kwietnia 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑83, II‑379, pkt 68

2.      Powstanie odpowiedzialności Wspólnoty zakłada łączne spełnienie szeregu przesłanek w odniesieniu do bezprawności zarzucanego instytucjom zachowania, rzeczywistego wystąpienia szkody oraz istnienia związku przyczynowego między zachowaniem a podnoszoną szkodą.

Na stwierdzenie związku przyczynowego należy co do zasady przedstawić dowód bezpośredniego i pewnego związku przyczynowego między niezgodnym z prawem działaniem instytucji wspólnotowej a poniesioną szkodą.

W szczególnym kontekście konkursu wymagany stopień pewności związku przyczynowego zostaje osiągnięty w sytuacji, gdy niezgodne z prawem działanie instytucji wspólnotowej niewątpliwie pozbawiło daną osobę nie tyle zatrudnienia na danym stanowisku, co do którego zainteresowany nie mógłby nigdy udowodnić roszczenia, lecz poważnej szansy na powołanie, z wynikającą z tego dla zainteresowanego szkodą materialną polegającą na utracie dochodów.

(zob. pkt 38, 40, 41)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 111/86 Delauche przeciwko Komisji, 16 grudnia 1987 r., Rec. s. 5345, pkt 30

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑3/92 Latham przeciwko Komisji, 9 lutego 1994 r., RecFP s. I‑A‑23, II‑83, pkt 63; sprawa T‑589/93 Ryan-Sheridan przeciwko FEACVT, 15 lutego 1996 r., RecFP s. I‑A‑27, II‑77, pkt 141; sprawa T‑45/01 Sanders i in. przeciwko Komisji, 5 października 2004 r., Zb.Orz. s. II‑3315, pkt 149, 150; sprawa T‑250/04 Combescot przeciwko Komisji, 12 września 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑0000, II‑A‑2‑0000, pkt 95, 96

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F-46/07 Tzirani przeciwko Komisji, 22 października 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 215