WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (izba ds. odwołań)
z dnia 22 maja 2008 r.
Sprawa T‑250/06 P
Martial Ott i in.
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Odwołanie – Odwołanie wzajemne – Dopuszczalność – Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Postępowanie w sprawie awansu za 2004 r. – Przyznanie punktów pierwszeństwa – Ogólne przepisy wykonawcze do art. 45 regulaminu pracowniczego – Zarzut niezgodności z prawem – Zastąpienie uzasadnienia innym uzasadnieniem – Odwołanie w części bezzasadne, a w części zasadne – Stan postępowania pozwalający na wydanie orzeczenia w sprawie – Oddalenie skargi
Przedmiot: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 30 czerwca 2006 r. w sprawie F‑87/05 Ott i in. przeciwko Komisji, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, mające na celu jego uchylenie. Odwołanie wzajemne od zaskarżonego postanowienia wniesione przez Komisję.
Orzeczenie: Postanowienie Sądu do spraw Służby Publicznej (druga izba) z dnia 30 czerwca 2006 r. w sprawie F‑87/05 Ott i in. przeciwko Komisji zostaje uchylone w zakresie, w jakim oddalono w nim skargę wniesioną przez Francisa Weilera. W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone. Odwołanie wzajemne zostaje oddalone. Skarga do Sądu do spraw Służby Publicznej w sprawie o sygnaturze F‑87/05 zostaje oddalona w zakresie, w jakim została wniesiona przez Francisa Weilera. Martial Ott, Fernando Lopez Tola i Francis Weiler pokrywają własne koszty postępowania w niniejszej instancji oraz cztery piąte kosztów poniesionych przez Komisję. Komisja pokrywa jedną piątą swoich kosztów postępowania w niniejszej instancji. Francis Weiler i Komisja pokrywają własne koszty postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej.
Streszczenie
1. Odwołanie – Przedmiot – Wniosek o uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej ze względu na to, że orzeczono w nim brak potrzeby rozstrzygania w przedmiocie zarzutu niedopuszczalności skargi oddalonej jako bezzasadna – Oddalenie
(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 9)
2. Odwołanie – Zarzuty – Zwykłe powtórzenie zarzutów i argumentów podniesionych przed Sądem do spraw Służby Publicznej – Niedopuszczalność – Zakwestionowanie wykładni lub zastosowania prawa wspólnotowego dokonanych przez Sąd – Dopuszczalność
(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 1; regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 138 § 1)
3. Odwołanie – Zarzuty – Zastosowanie nowej argumentacji – Dopuszczalność – Granice
(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 1; regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 138 § 1)
4. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć
(regulamin pracowniczy, art. 45)
5. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć
(regulamin pracowniczy, art. 45)
1. Do Sądu do spraw Służby Publicznej należy dokonanie oceny, czy właściwe administrowanie wymiarem sprawiedliwości uzasadnia oddalenie skargi co do istoty, bez rozstrzygania w przedmiocie zarzutu niedopuszczalności podniesionego przez stronę pozwaną, co nie może być postrzegane jako niekorzystne dla pozwanej. W związku z tym odwołanie od wspomnianego orzeczenia należy oddalić.
(zob. pkt 75, 76)
Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑6/06 P Cofradía de pescadores „San Pedro” de Bermeo i in. przeciwko Radzie, 22 listopada 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 21
2. Odwołanie musi dokładnie wskazywać zakwestionowane części wyroku, do którego uchylenia zmierza, oraz zawierać argumenty prawne w konkretny sposób uzasadniające to żądanie. Odwołanie jedynie powtarzające lub dosłownie odtwarzające zarzuty i argumenty podniesione już w pierwszej instancji, niezawierające nawet argumentacji wskazującej naruszenia prawa, którego dopuszczono się w zaskarżonym wyroku, nie spełnia tego wymogu.
Natomiast gdy wnoszący odwołanie kwestionuje wykładnię lub zastosowanie prawa wspólnotowego, w niniejszym przypadku przez Sąd do spraw Służby Publicznej, okoliczności prawne rozpatrywane w pierwszej instancji mogą ponownie być rozważane w ramach odwołania. Gdyby bowiem wnoszący odwołanie nie mógł oprzeć odwołania na zarzutach i argumentach podniesionych przed Sądem do spraw Służby Publicznej, postępowanie odwoławcze pozbawione byłoby częściowo sensu.
(zob. pkt 81, 82)
Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑41/00 P Interporc przeciwko Komisji, 6 marca 2003 r., Rec. s. I‑2125, pkt 17; Trybunał, sprawa C‑68/05 P Koninklijke Coöperatie Cosun przeciwko Komisji, 26 października 2006 r., Zb.Orz. s. I‑10367, pkt 54 i przytoczone tam orzecznictwo, pkt 55
3. W postępowaniu odwoławczym przed Sądem Pierwszej Instancji wnoszący odwołanie może zgodnie z prawem podnieść po raz pierwszy argument, mimo że nie był on rozpatrywany w pierwszej instancji, pod warunkiem że w żaden sposób nie zmienia on przedmiotu sporu przed Sądem do spraw Służby Publicznej.
(zob. pkt 88)
Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑229/05 P PKK i KNK przeciwko Radzie, 18 stycznia 2007 r., Rec. s. I‑439, pkt 66, 67
4. W ramach systemu awansowania wprowadzonego wewnętrznym uregulowaniem Komisji, który opiera się na wyrażeniu osiągnięć w ujęciu liczbowym, charakteryzującego się corocznym przyznawaniem urzędnikom punktów różnego rodzaju, do organu powołującego należy dostosowanie w okresie przejściowym zmiany przepisów dotyczących awansowania urzędników, z uwzględnieniem ograniczeń związanych z przejściem do innego sposobu zarządzania, które mogą wymagać od organu administracji tymczasowego odejścia, w pewnych granicach, od ścisłego stosowania przepisów i zasad mających charakter stały, stosowanych zwykle do rozpatrywanych sytuacji. Jednakże takie odejście powinno być uzasadnione istotną potrzebą związaną z przejściem do innego systemu i nie może wykraczać, zarówno pod względem czasu trwania, jak i zakresu, poza to, co jest niezbędne do zapewnienia spójnego przejścia od jednego systemu do drugiego. W tym względzie w celu uwzględnienia osiągnięć w danej grupie zaszeregowania urzędników zajmujących dane stanowisko w dniu wejścia w życie omawianego systemu zasady przejściowe obejmują przyznanie tym urzędnikom różnych rodzajów punktów przejściowych.
Co do przejściowych punktów pierwszeństwa przyznawanych z urzędu urzędnikom za każdy rok przepracowany w danej grupie zaszeregowania, w ramach określonego limitu, przyznanie takich punktów odzwierciedla uwzględnienie stażu pracy w grupie zaszeregowania sprzeczne z zasadami, którym zwykle podlegają postępowania w sprawie awansu. Jednakże przyjęcie systemu cechującego się wyrażaniem osiągnięć w ujęciu liczbowym oraz koniecznością osiągnięcia pewnego progu odpowiadającego liczbie zebranych punktów pierwszeństwa i punktów za osiągnięcia, aby móc awansować, wymaga uwzględnienia osiągnięć urzędników od momentu ich ostatniego awansu, poprzez przyznanie określonej liczby punktów, przy zastosowaniu metody zgodnej z zasadą równego traktowania. Środek polegający na automatycznym przyznaniu punktów pierwszeństwa w zależności od stażu pracy w grupie zaszeregowania odpowiada tej istotnej potrzebie związanej z przejściem do innego systemu, a przepisy ograniczające jego zakres, takie jak ograniczenie go wyłącznie do pierwszego postępowania w sprawie awansu po wejściu w życie nowego systemu, bardzo ograniczona waga omawianych punktów w porównaniu z całkowitą liczbą możliwych do uzyskania punktów, jak również uzależnienie awansu od warunku, aby urzędnik zgromadził określoną liczbę innych punktów w swoim ostatnim sprawozdaniu z przebiegu kariery zawodowej, pozwalają dojść do wniosku, że organ powołujący nie wykroczył poza to, co jest niezbędne dla zapewnienia spójnego przejścia od jednego systemu do drugiego.
Tym bardziej odnosi się to do przejściowych punktów pierwszeństwa, których nie przyznaje się automatycznie wyłącznie na podstawie stażu pracy, lecz również z uwzględnieniem osiągnięć danego urzędnika, gdyż ich liczba może być zmienna w zależności od oceny urzędnika, i nie przyznaje się ich wcale, gdy ocena ta jest szczególnie niska.
Co do przejściowych punktów pierwszeństwa, które mogą być przyznane przez organ powołujący na wniosek komitetów ds. awansu, to wprowadzono je w celu sprawiedliwego rozwiązania specyficznych problemów związanych z przejściem od starego do nowego systemu. Ten szczególny cel wpisuje się z konieczności w cel wszystkich punktów przejściowych, do których zaliczają się przejściowe punkty pierwszeństwa, polegający na uwzględnieniu osiągnięć urzędnika od momentu poprzedniego awansu, tak że przepis przewidujący ich przyznanie nie narusza jako taki art. 45 regulaminu pracowniczego. Fakt, że ich przyznanie mogłoby doprowadzić do arbitralnego awansowania, wynikać może ze stosowania tego przepisu w poszczególnych przypadkach, a nie z jego immanentnej niezgodności z prawem.
Co do przejściowych punktów pierwszeństwa, które mogą być przyznane urzędnikom przedstawionym do awansu podczas poprzedniego postępowania, lecz nieawansowanym, to one również nie są sprzeczne z art. 45 regulaminu pracowniczego. Organ powołujący jest bowiem w zasadzie uprawniony do uwzględnienia, w ramach porównania osiągnięć, okoliczności, iż urzędnik został już przedstawiony do awansu w ramach poprzedniego postępowania, pod warunkiem że urzędnik nie przestał zasługiwać na awans oraz że jego osiągnięcia są oceniane w stosunku do osiągnięć innych kandydatów do awansu, co ma miejsce w przypadku zasad przejściowych wprowadzonych przez Komisję.
(zob. pkt 109–117)
Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑311/04 Buendía Sierra przeciwko Komisji, 19 października 2006 r., Zb.Orz. s. II‑4137, pkt 207, 210, 211, 212, 213 i przytoczone tam orzecznictwo, pkt 214–219, 222
5. System awansowania wprowadzony wewnętrznym uregulowaniem Komisji, który opiera się na wyrażaniu osiągnięć w ujęciu liczbowym, charakteryzujący się corocznym przyznawaniem urzędnikom punktów różnego rodzaju, spośród których niektóre – „punkty za osiągnięcia” – wynikają z przełożenia oceny otrzymanej przez urzędnika podczas jego oceny okresowej na podstawie art. 43 regulaminu pracowniczego, a inne – „punkty pierwszeństwa” – przyznawane dodatkowo i nieprzesądzające jako takie o awansie, mają na celu wynagrodzenie urzędników, których praca przewyższyła indywidualnie wyznaczone dla nich cele lub którzy pomyślnie wykonali dodatkowe zadania na rzecz instytucji, nie narusza zasady równego traktowania ani art. 45 regulaminu pracowniczego, ponieważ oba rodzaje punktów mają na celu nagrodzenie za osiągnięcia, a ich przyznanie powinno zawsze być uzasadnione względami opartymi na osiągnięciach.
Powyższe odnosi się także do dodatkowych punktów pierwszeństwa, których przyznanie nie ma wpływu na pulę punktów pierwszeństwa przydzieloną każdej dyrekcji generalnej, mogących zostać przyznanymi na wniosek komitetu ds. awansu, w następstwie wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy złożonego przez urzędnika, który w swoim odczuciu powinien był uzyskać wyższą liczbę punktów pierwszeństwa, jeżeli wniosek ten zostanie uznany za zasadny, ponieważ takie punkty przyznaje się na podstawie tych samych kryteriów, jak punkty pierwszeństwa przyznawane w ramach poszczególnych dyrekcji generalnych, czyli w oparciu o osiągnięcia danych urzędników.
(zob. pkt 119–124)
Odesłanie: ww. Buendía sprawa Sierra przeciwko Komisji, pkt 136–138, 305, 306