ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τέταρτο τμήμα)
της 12ης Δεκεμβρίου 2014 (*)
«Ντάμπινγκ — Εισαγωγές τροχοφόρων φορείων και των βασικών μερών τους από την Κίνα — Επανεξέταση — Άρθρο 11, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 — Δικαιώματα άμυνας — Πλάνη περί τα πράγματα — Πρόδηλη πλάνη εκτίμησης — Υποχρέωση αιτιολόγησης»
Στην υπόθεση T‑643/11,
Crown Equipment (Suzhou) Co. Ltd, με έδρα το Suzhou (Κίνα),
Crown Gabelstapler GmbH & Co. KG, με έδρα το Roding (Γερμανία),
εκπροσωπούμενες από τους K. Neuhaus, H.-J. Freund και B. Ecker, δικηγόρους,
προσφεύγουσες,
κατά
Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκπροσωπούμενου από τον J.‑P. Hix, που επικουρούνταν αρχικά από τους G. Berrisch και A. Polcyn, δικηγόρους, και στη συνέχεια από τους Α. Polcyn και D. Geradin, δικηγόρους,
καθού,
υποστηριζόμενου από την
Ευρωπαϊκή Επιτροπή, εκπροσωπούμενη από τους J.‑F. Brakeland, M. França και A. Stobiecka-Kuik,
παρεμβαίνουσα,
με αντικείμενο προσφυγή ακύρωσης του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1008/2011 του Συμβουλίου, της 10ης Οκτωβρίου 2011, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές τροχοφόρων φορείων και των βασικών μερών τους καταγωγής Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, όπως επεκτάθηκε στις εισαγωγές τροχοφόρων φορείων και των βασικών μερών τους που αποστέλλονται από την Ταϊλάνδη, είτε δηλώνονται ως καταγωγής Ταϊλάνδης είτε όχι, κατόπιν επανεξέτασης ενόψει της λήξης της ισχύος των μέτρων, σύμφωνα με το άρθρο 11, παράγραφος 2, του κανονισμού (ΕΚ) 1225/2009 (ΕΕ L 268, σ. 1), κατά το μέρος κατά το οποίο ο εν λόγω κανονισμός βλάπτει τις προσφεύγουσες,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τέταρτο τμήμα),
συγκείμενο από τους M. Prek, πρόεδρο, I. Labucka και V. Kreuschitz (εισηγητή), δικαστές,
γραμματέας: N. Rosner, υπάλληλος διοίκησης,
έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζήτησης της 12ης Φεβρουαρίου 2014,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση (1)
Ιστορικό της διαφοράς
[παραλείπονται]
Διαδικασία και αιτήματα των διαδίκων
[παραλείπονται]
Σκεπτικό
1. 1. Επί του παραδεκτού
[παραλείπονται]
2. 2. Επί της ουσίας
35 Στην υπό κρίση υπόθεση οι προσφεύγουσες προβάλλουν τρεις λόγους ακύρωσης. Ο πρώτος λόγος στηρίζεται στον ισχυρισμό των προσφευγουσών ότι προσβλήθηκαν το δικαίωμά τους για δίκαιη δίκη, τα δικαιώματα άμυνάς τους και το δικαίωμα ακρόασής τους. Ο δεύτερος λόγος στηρίζεται στον ισχυρισμό ότι οι αιτιολογικές σκέψεις 58 και 60 του προσβαλλόμενου κανονισμού ενέχουν σειρά σφαλμάτων που διέπραξε το Συμβούλιο ως προς τα πραγματικά περιστατικά. Τέλος, ο τρίτος λόγος στηρίζεται στον ισχυρισμό των προσφευγουσών ότι οι διαπιστώσεις του καθού σχετικά με την ύπαρξη ζημίας και με την ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ των εισαγωγών που αποτελούν, κατά το καθού, αντικείμενο ντάμπινγκ και της πιθανότητας συνέχισης της ζημίας σε περίπτωση κατάργησης των μέτρων αντιντάμπινγκ βασίζονται σε πρόδηλα σφάλματα εκτίμησης.
Επί του πρώτου λόγου ακύρωσης, που αφορά την προσβολή των διαδικαστικών δικαιωμάτων των προσφευγουσών
36 Οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται κατ’ ουσία ότι προσβλήθηκαν το δικαίωμά τους για δίκαιη δίκη, τα δικαιώματα άμυνάς τους και το δικαίωμα ακρόασής τους, καθόσον το Συμβούλιο αγνόησε αυθαιρέτως τη δική τους εκτίμηση για τη ζημία της περιόδου 2007-2009, την οποία υπέβαλαν με έγγραφο της 25ης Ιουλίου 2011. Το γεγονός ότι το Συμβούλιο δεν την έλαβε καθόλου υπόψη αποδεικνύεται από το ότι στην αιτιολογική σκέψη 60 του προσβαλλόμενου κανονισμού αναφέρεται, κακώς κατά τις προσφεύγουσες, ότι οι προσφεύγουσες εξέτασαν την εξέλιξη της ζημίας κατά το διάστημα μεταξύ του 2009 και της ΠΕΕ [περιόδου έρευνας για την επανεξέταση]. Κατά τις προσφεύγουσες, το δικαίωμά τους να γνωστοποιήσουν την άποψή τους δεν συνίσταται μόνο στο δικαίωμα διατύπωσης παρατηρήσεων, αλλά συνεπαγόταν την υποχρέωση του Συμβουλίου να λάβει πλήρως υπόψη τις παρατηρήσεις που είχαν διατυπώσει με το έγγραφο της 25ης Ιουλίου 2011. Κατά συνέπεια, η παράλειψη του Συμβουλίου να εξετάσει το εν λόγω έγγραφο όχι μόνο προσβάλλει το δικαίωμά τους για δίκαιη δίκη, αλλά αντιβαίνει επίσης στο άρθρο 11, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του βασικού κανονισμού.
37 Το Συμβούλιο αποκρούει τον ισχυρισμό των προσφευγουσών ότι πρόσβαλε τα διαδικαστικά δικαιώματά τους ή ότι παρέβη το άρθρο 11, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του βασικού κανονισμού.
38 Όσον αφορά τον ισχυρισμό των προσφευγουσών ότι προσβλήθηκαν τα δικαιώματα άμυνάς τους και το δικαίωμα ακρόασής τους, υπενθυμίζεται ότι ο σεβασμός των δικαιωμάτων άμυνας συνιστά θεμελιώδη αρχή του δικαίου της Ένωσης, του οποίου αναπόσπαστο μέρος αποτελεί το δικαίωμα ακρόασης (βλ. επ’ αυτού αποφάσεις της 12ης Φεβρουαρίου 1992, Κάτω Χώρες κ.λπ. κατά Επιτροπής, C‑48/90 και C‑66/90, Συλλογή, EU:C:1992:63, σκέψη 44, της 29ης Ιουνίου 1994, Fiskano κατά Επιτροπής, C‑135/92, Συλλογή, EU:C:1994:267, σκέψη 39, της 24ης Οκτωβρίου 1996, Επιτροπή κατά Lisrestal κ.λπ., C‑32/95 P, Συλλογή, EU:C:1996:402, σκέψη 21, της 22ας Νοεμβρίου 2012, M., C‑277/11, Συλλογή, EU:C:2012:744, σκέψη 82, και της 18ης Ιουλίου 2013, Επιτροπή κ.λπ. κατά Kadi, C‑584/10 P, C‑593/10 P και C‑595/10 P, Συλλογή, EU:C:2013:518, σκέψη 98), αρχή η οποία έχει εφαρμογή στους πάντες (βλ. επ’ αυτού απόφαση της 18ης Δεκεμβρίου 2008, Sopropé, C‑349/07, Συλλογή, EU:C:2008:746, σκέψη 36).
39 Το θεμελιώδες αυτό δικαίωμα σεβασμού των δικαιωμάτων άμυνας κατά τη διάρκεια της διαδικασίας που προηγείται της έκδοσης της βλαπτικής πράξης κατοχυρώνεται εξάλλου ρητά από τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος, δυνάμει του άρθρου 6, παράγραφος 1, ΣΕΕ, έχει το ίδιο νομικό κύρος με τις Συνθήκες. Ειδικότερα, το άρθρο 41, παράγραφος 2, στοιχείο α΄, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων προβλέπει ότι το δικαίωμα κάθε προσώπου για αμερόληπτη, δίκαιη και εντός εύλογης προθεσμίας εξέταση των υποθέσεών του από τα θεσμικά όργανα της Ένωσης περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, το δικαίωμα κάθε προσώπου σε προηγούμενη ακρόαση πριν να ληφθεί ατομικό μέτρο εις βάρος του.
40 Επιπλέον, έχει γίνει νομολογιακά δεκτό ότι, στο πλαίσιο των διαδικασιών έρευνας αντιντάμπινγκ, έχει πρωταρχική σημασία ο σεβασμός των δικαιωμάτων άμυνας και του δικαιώματος σε προηγούμενη ακρόαση στις διαδικασίες αυτές (βλ. επ’ αυτού απόφαση της 16ης Φεβρουαρίου 2012, Συμβούλιο κατά Interpipe Niko Tube και Interpipe NTRP, C‑191/09 P και C‑200/09 P, Συλλογή, EU:C:2012:78, σκέψη 77 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
41 Ο σεβασμός των δικαιωμάτων αυτών προϋποθέτει ότι έχει παρασχεθεί στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις, κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας, η δυνατότητα να γνωστοποιήσουν απρόσκοπτα την άποψή τους σχετικά με το υποστατό και το λυσιτελές των προβαλλόμενων γεγονότων και περιστάσεων και σχετικά με τα αποδεικτικά στοιχεία που χρησιμοποίησε η Επιτροπή προς στήριξη του ισχυρισμού της ότι υπάρχει ντάμπινγκ και ότι το ντάμπινγκ αυτό έχει προξενήσει ζημία (αποφάσεις της 27ης Ιουνίου 1991, Al-Jubail Fertilizer κατά Συμβουλίου, C‑49/88, Συλλογή, EU:C:1991:276, σκέψη 17, και της 11ης Ιουλίου 2013, Hangzhou Duralamp Electronics κατά Συμβουλίου, T‑459/07, EU:T:2013:369, σκέψη 110).
42 Εν προκειμένω όμως, οι προσφεύγουσες δεν αποδεικνύουν ότι δεν τους παρασχέθηκε η δυνατότητα να γνωστοποιήσουν απρόσκοπτα τις απόψεις τους σχετικά με το υποστατό και το λυσιτελές των προβαλλόμενων γεγονότων και περιστάσεων και σχετικά με τα αποδεικτικά στοιχεία που χρησιμοποίησαν τα θεσμικά όργανα της Ένωσης προς στήριξη του συμπεράσματός τους ότι έπρεπε να διατηρηθούν οι δασμοί αντιντάμπινγκ. Ούτε άλλωστε προβάλλουν κανένα στοιχείο για το οποίο να ισχυρίζονται ότι δεν μπόρεσαν να προβάλουν ή να υποβάλουν στην κρίση των θεσμικών οργάνων της Ένωσης.
43 Κατά τις προσφεύγουσες, τα θεσμικά όργανα της Ένωσης κακώς δεν έλαβαν υπόψη τις παρατηρήσεις τους. Αυτή όμως η ενδεχόμενη παράλειψη συνεκτίμησης των παρατηρήσεών τους δεν συνιστά προσβολή των δικαιωμάτων τους άμυνας ή του δικαιώματός ακρόασής τους. Μολονότι δηλαδή ο σεβασμός των δικαιωμάτων αυτών συνεπάγεται την υποχρέωση των οργάνων της Ένωσης να παρέχουν στις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις τη δυνατότητα να γνωστοποιήσουν απρόσκοπτα την άποψή τους, δεν επιβάλλει στα εν λόγω όργανα την υποχρέωση να συμφωνήσουν με την άποψη αυτή. Για να είναι απρόσκοπτη η διατύπωση της άποψης των προσφευγουσών, πρέπει απλώς να έχει δοθεί η δυνατότητα έγκαιρης διατύπωσης της εν λόγω άποψης, ώστε τα όργανα της Ένωσης να μπορούν να λάβουν γνώση και να εκτιμήσουν, με όλη την απαιτούμενη προσοχή, τη λυσιτέλειά της για το περιεχόμενο της πράξης που πρόκειται να εκδοθεί (βλ. επ’ αυτού αποφάσεις της 1ης Οκτωβρίου 2009, Foshan Shunde Yongjian Housewares & Hardware κατά Συμβουλίου, C‑141/08 P, Συλλογή, EU:C:2009:598, σκέψεις 97, 98 και 102, και Sopropé, σκέψη 38 ανωτέρω, EU:C:2008:746, σκέψεις 49 και 50).
44 Επομένως, κακώς οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται ότι έχουν προσβληθεί τα δικαιώματα άμυνάς τους ή το δικαίωμα ακρόασής τους.
45 Όσον αφορά τον ισχυρισμό των προσφευγουσών ότι προσβλήθηκε το δικαίωμά τους για δίκαιη δίκη, υπενθυμίζεται ότι η Επιτροπή και το Συμβούλιο, μολονότι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως «δικαστήριο» κατά την έννοια του άρθρου 6 της Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, η οποία υπογράφηκε στη Ρώμη στις 4 Νοεμβρίου 1950 (βλ. επ’ αυτού αποφάσεις της 29ης Οκτωβρίου 1980, van Landewyck κ.λπ. κατά Επιτροπής, 209/78 έως 215/78 και 218/78, EU:C:1980:248, σκέψη 81, και της 7ης Ιουνίου 1983, Musique Diffusion française κ.λπ. κατά Επιτροπής, 100/80 έως 103/80, Συλλογή, EU:C:1983:158, σκέψη 7), οφείλουν ωστόσο να σέβονται κατά τη διοικητική διαδικασία τα θεμελιώδη δικαιώματα της Ένωσης, στα οποία περιλαμβάνεται και το δικαίωμα για χρηστή διοίκηση, το οποίο κατοχυρώνεται στο άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Η διοικητική διαδικασία ενώπιον της Επιτροπής και του Συμβουλίου που αφορά την άμυνα κατά των εισαγωγών που αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ εκ μέρους χωρών μη μελών της Ένωσης διέπεται ακριβώς από το εν λόγω άρθρο 41 και όχι από το άρθρο 47 του Χάρτη (βλ., κατ’ αναλογία, απόφαση της 11ης Ιουλίου 2013, Ziegler κατά Επιτροπής, C‑439/11 P, Συλλογή, EU:C:2013:513, σκέψη 154 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
46 Κατά συνέπεια, η έννοια της αιτίασης των προσφευγουσών είναι ότι έχει προσβληθεί το δικαίωμά τους για χρηστή διοίκηση, επειδή δεν ελήφθησαν επαρκώς υπόψη οι παρατηρήσεις που διατύπωσαν στο έγγραφο της 25ης Ιουλίου 2011. Το δικαίωμα αυτό προϋποθέτει ένα καθήκον επιμέλειας, το οποίο επιβάλλει στο αρμόδιο θεσμικό όργανο την υποχρέωση να εξετάζει με προσοχή και αμεροληψία όλα τα κρίσιμα στοιχεία κάθε υπόθεσης (βλ. επ’ αυτού αποφάσεις της 21ης Νοεμβρίου 1991, Technische Universität München, C‑269/90, Συλλογή, EU:C:1991:438, σκέψη 14, της 6ης Νοεμβρίου 2008, Κάτω Χώρες κατά Επιτροπής, C‑405/07 P, Συλλογή, EU:C:2008:613, σκέψη 56, και της 16ης Σεπτεμβρίου 2013, ATC κ.λπ. κατά Επιτροπής, T‑333/10, Συλλογή, EU:T:2013:451, σκέψη 84).
47 Εν προκειμένω, το Συμβούλιο παρέθεσε στην αιτιολογική σκέψη 60 του προσβαλλόμενου κανονισμού τα εξής:
«Στις παρατηρήσεις του μετά την κοινοποίηση, ένας Κινέζος παραγωγός-εξαγωγέας υποστήριξε ότι από ορισμένους δείκτες, όπως η παραγωγή, ο όγκος των πωλήσεων, η αποδοτικότητα, η χρησιμοποίηση της παραγωγικής ικανότητας, η απασχόληση, δεν προκύπτει στην πραγματικότητα καμία αρνητική εξέλιξη για τον κλάδο παραγωγής της Ένωσης. Ωστόσο, η εν λόγω εταιρεία είχε εξετάσει μόνο την εξέλιξη μεταξύ του 2009 και της ΠΕΕ, ενώ για την εκτίμηση της ζημίας πρέπει να εξεταστεί η συνολική εξέλιξη του κλάδου παραγωγής της Ένωσης κατά την υπό εξέταση περίοδο, δηλαδή μεταξύ του 2007 και της ΠΕΕ. Όπως εξηγείται παραπάνω (βλέπε αιτιολογικές σκέψεις 43 έως 49), όλοι οι δείκτες ζημίας που ανέφερε ο Κινέζος εξαγωγέας εξελίχθηκαν αρνητικά κατά την υπό εξέταση περίοδο.»
48 Από το έγγραφο των προσφευγουσών της 25ης Ιουλίου 2011 προκύπτει σαφώς ότι ο ισχυρισμός των προσφευγουσών ότι από την παραγωγή, την αποδοτικότητα, τη χρησιμοποίηση της παραγωγικής ικανότητας και την απασχόληση στον κλάδο παραγωγής της Ένωσης δεν προέκυπτε καμία αρνητική εξέλιξη, αλλ’ αντίθετα προέκυπτε θετική εξέλιξη, αφορούσε μόνο την περίοδο μεταξύ του 2009 και της ΠΕΕ.
49 Η δεύτερη περίοδος της αιτιολογικής σκέψης 60 του προσβαλλόμενου κανονισμού [«Ωστόσο, η εν λόγω εταιρεία είχε εξετάσει μόνο την εξέλιξη μεταξύ του 2009 και της ΠΕΕ, ενώ για την εκτίμηση της ζημίας πρέπει να εξεταστεί η συνολική εξέλιξη του κλάδου παραγωγής της Ένωσης κατά την υπό εξέταση περίοδο, δηλαδή μεταξύ του 2007 και της ΠΕΕ»] πρέπει πάντως να ερμηνευθεί σε συσχετισμό με την πρώτη περίοδο της εν λόγω αιτιολογικής σκέψης. Μολονότι δηλαδή το έγγραφο των προσφευγουσών αναφερόταν και στην υπό εξέταση περίοδο, η εκτίμηση ότι ορισμένοι παράγοντες δεν είχαν εξελιχθεί αρνητικά αφορά μόνο την εξέλιξη μεταξύ του 2009 και της ΠΕΕ.
50 Επομένως, κακώς οι προσφεύγουσες ισχυρίζονται κατ’ ουσία ότι τα θεσμικά όργανα έχουν παραβεί το καθήκον επιμέλειας, όσον αφορά την εκτίμηση που περιέχεται στην αιτιολογική σκέψη 60 του προσβαλλόμενου κανονισμού.
51 Τέλος, όσον αφορά τον ισχυρισμό των προσφευγουσών ότι τα θεσμικά όργανα έχουν κατ’ ουσία παραβεί το καθήκον επιμέλειας, καθώς και το άρθρο 11, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του βασικού κανονισμού, επειδή δεν έλαβαν υπόψη τα λοιπά στοιχεία των παρατηρήσεων που διατύπωσαν οι ίδιες με το έγγραφο της 25ης Ιουλίου 2011, πρέπει να υπενθυμιστεί ότι, δυνάμει της τελευταίας αυτής διάταξης, τα θεσμικά όργανα της Ένωσης λαμβάνουν καταλλήλως υπόψη, για την εξαγωγή των συμπερασμάτων τους, όλα τα συναφή και δεόντως τεκμηριωμένα αποδεικτικά στοιχεία που έχουν υποβληθεί σχετικά με το ζήτημα αν η τυχόν κατάργηση των μέτρων αντιντάμπινγκ είναι πιθανόν να οδηγήσει σε συνέχιση ή σε επανεμφάνιση του ντάμπινγκ και της ζημίας.
52 Για τους λόγους που παρατέθηκαν ανωτέρω, τα θεσμικά όργανα δεν παρέλειψαν να λάβουν υπόψη, με τον προσβαλλόμενο κανονισμό, τη μη ύπαρξη αρνητικής εξέλιξης της παραγωγής, της αποδοτικότητας, της χρησιμοποίησης της παραγωγικής ικανότητας και της απασχόλησης του κλάδου παραγωγής της Ένωσης, στην οποία είχαν αναφερθεί οι προσφεύγουσες με το έγγραφο της 25ης Ιουλίου 2011. Επιπλέον, από την αιτιολογική σκέψη 59 του προσβαλλόμενου κανονισμού προκύπτει ότι τα θεσμικά όργανα έλαβαν υπόψη τους την εξέλιξη της αποδοτικότητας, της παραγωγής, του όγκου των πωλήσεων, του βαθμού χρησιμοποίησης της παραγωγικής ικανότητας, του ποσοστού απασχόλησης και της παραγωγικότητας εντός της Ένωσης κατά το διάστημα μεταξύ του 2007 και της ΠΕΕ. Επομένως, τα όργανα αυτά έλαβαν υπόψη τα εν λόγω στοιχεία που αφορούσαν την υπό εξέταση περίοδο. Όσον αφορά τον ισχυρισμό των προσφευγουσών ότι, αν ληφθούν υπόψη οι παρατηρήσεις που διατύπωσαν οι ίδιες με το έγγραφο της 25ης Ιουλίου 2011, τα όργανα εκτίμησαν εσφαλμένα τα εν λόγω στοιχεία, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι ο ισχυρισμός αυτός αφορά το βάσιμο της εκτίμησης που περιέχεται στον προσβαλλόμενο κανονισμό, το οποίο αποτελεί το αντικείμενο του τρίτου λόγου ακύρωσης, οπότε ο εν λόγω ισχυρισμός δεν μπορεί να εξεταστεί κατά τον έλεγχο της εξωτερικής νομιμότητας του κανονισμού αυτού. Επομένως, η αιτίαση των προσφευγουσών ότι τα θεσμικά όργανα παρέβησαν το καθήκον επιμέλειας, καθώς και το άρθρο 11, παράγραφος 2, τρίτο εδάφιο, του βασικού κανονισμού, επειδή δεν έλαβαν υπόψη τα στοιχεία των παρατηρήσεων που διατύπωσαν οι ίδιες με το έγγραφο της 25ης Ιουλίου 2011, πρέπει να απορριφθεί.
53 Για όλους τους παραπάνω λόγους, πρέπει να απορριφθεί ο πρώτος λόγος ακύρωσης των προσφευγουσών, που αφορά την προσβολή των διαδικαστικών δικαιωμάτων τους.
Επί του δεύτερου λόγου ακύρωσης, που αφορά πλάνες περί τα πράγματα
Εισαγωγή
[παραλείπονται]
Επί του πρώτου σκέλους του δεύτερου λόγου ακύρωσης
[παραλείπονται]
Επί του δεύτερου σκέλους του δεύτερου λόγου ακύρωσης
[παραλείπονται]
Επί του τρίτου σκέλους του δεύτερου λόγου ακύρωσης
[παραλείπονται]
Συμπέρασμα
[παραλείπονται]
Επί του τρίτου λόγου ακύρωσης, που αφορά πρόδηλα σφάλματα εκτίμησης
Εισαγωγή
[παραλείπονται]
Επί του πρώτου σκέλους του τρίτου λόγου ακύρωσης
– Επί των πρόδηλων σφαλμάτων εκτίμησης και των παραβάσεων του άρθρου 11, παράγραφος 2, και του άρθρου 3, παράγραφοι 2, 6 και 7, του βασικού κανονισμού
[παραλείπονται]
– Επί της ελλιπούς αιτιολογίας
[παραλείπονται]
– Συμπέρασμα
[παραλείπονται]
Επί του δεύτερου σκέλους του τρίτου λόγου ακύρωσης
– Εισαγωγή
[παραλείπονται]
– Επί των εκτιμήσεων που περιέχονται στις αιτιολογικές σκέψεις 58 και 59 του προσβαλλόμενου κανονισμού
[παραλείπονται]
– Επί των εκτιμήσεων που περιέχονται στην αιτιολογική σκέψη 61 του προσβαλλόμενου κανονισμού
[παραλείπονται]
– Επί των εκτιμήσεων που περιέχονται στην αιτιολογική σκέψη 62 του προσβαλλόμενου κανονισμού
[παραλείπονται]
– Επί των εκτιμήσεων που περιέχονται στην αιτιολογική σκέψη 64 του προσβαλλόμενου κανονισμού
[παραλείπονται]
– Συμπέρασμα
[παραλείπονται]
Επί των δικαστικών εξόδων
[παραλείπονται]
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τέταρτο τμήμα)
αποφασίζει:
1) Απορρίπτει την προσφυγή.
2) Η Crown Equipment (Suzhou) Co. Ltd και η Crown Gabelstapler GmbH & Co. KG φέρουν, πέρα από τα δικά τους δικαστικά έξοδα, τα τέσσερα πέμπτα των δικαστικών εξόδων του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
3) Το Συμβούλιο φέρει το ένα πέμπτο των εξόδων του.
4) Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά της έξοδα.
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 12 Δεκεμβρίου 2014.
(υπογραφές)
Περιεχόμενα
Ιστορικό της διαφοράς
Διαδικασία και αιτήματα των διαδίκων
Σκεπτικό
1. 1. Επί του παραδεκτού
2. 2. Επί της ουσίας
Επί του πρώτου λόγου ακύρωσης, που αφορά την προσβολή των διαδικαστικών δικαιωμάτων των προσφευγουσών
Επί του δεύτερου λόγου ακύρωσης, που αφορά πλάνες περί τα πράγματα
Εισαγωγή
Επί του πρώτου σκέλους του δεύτερου λόγου ακύρωσης
Επί του δεύτερου σκέλους του δεύτερου λόγου ακύρωσης
Επί του τρίτου σκέλους του δεύτερου λόγου ακύρωσης
Συμπέρασμα
Επί του τρίτου λόγου ακύρωσης, που αφορά πρόδηλα σφάλματα εκτίμησης
Εισαγωγή
Επί του πρώτου σκέλους του τρίτου λόγου ακύρωσης
– Επί των πρόδηλων σφαλμάτων εκτίμησης και των παραβάσεων του άρθρου 11, παράγραφος 2, και του άρθρου 3, παράγραφοι 2, 6 και 7, του βασικού κανονισμού
– Επί της ελλιπούς αιτιολογίας
– Συμπέρασμα
Επί του δεύτερου σκέλους του τρίτου λόγου ακύρωσης
– Εισαγωγή
– Επί των εκτιμήσεων που περιέχονται στις αιτιολογικές σκέψεις 58 και 59 του προσβαλλόμενου κανονισμού
– Επί των εκτιμήσεων που περιέχονται στην αιτιολογική σκέψη 61 του προσβαλλόμενου κανονισμού
– Επί των εκτιμήσεων που περιέχονται στην αιτιολογική σκέψη 62 του προσβαλλόμενου κανονισμού
– Επί των εκτιμήσεων που περιέχονται στην αιτιολογική σκέψη 64 του προσβαλλόμενου κανονισμού
– Συμπέρασμα
Επί των δικαστικών εξόδων