WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 14 grudnia 2011 r.
Sprawa T‑563/10 P
Patrizia De Luca
przeciwko
Komisji Europejskiej
Odwołanie – Odwołanie wzajemne – Służba publiczna – Urzędnicy – Powołanie na stanowisko w wyższej grupie funkcyjnej w następstwie konkursu otwartego – Wejście w życie nowego regulaminu pracowniczego – Przepisy przejściowe – Artykuł 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 30 września 2010 r. w sprawie F‑20/06 De Luca przeciwko Komisji.
Orzeczenie: Odwołania wzajemne zostają oddalone. Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (druga izba) z dnia 30 września 2010 r. w sprawie F‑20/06 De Luca przeciwko Komisji zostaje uchylony. Sprawa zostaje przekazana do Sądu do spraw Służby Publicznej do ponownego rozpoznania. Rozstrzygniecie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Streszczenie
1. Odwołanie – Odwołanie wzajemne – Dopuszczalność – Badanie z urzędu przez Sąd
2. Odwołanie – Odwołanie wzajemne – Przedmiot – Zastąpienie uzasadnienia zaskarżonego wyroku – Niedopuszczalność – Odesłanie do argumentów wysuwanych przez inną stronę na poparcie jej odwołania wzajemnego – Niedopuszczalność
(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 13 ust. 1; regulamin postępowania przed Sądem, art. 48 § 2, art. 141 § 2, art. 142 § 1)
3. Urzędnicy – Konkurs – Konkurs otwarty – Niewyłącznie zewnętrzny sposób dokonywania naboru
(regulamin pracowniczy, art. 29 ust. 1)
4. Urzędnicy – Kariera zawodowa – Zmiana kategorii lub ścieżki kariery w następstwie udziału w konkursie otwartym – Stopień służbowy – Właściwe przepisy
(regulamin pracowniczy, art. 32 akapit drugi, art. 46)
5. Urzędnicy – Kariera zawodowa – Zmiana kategorii lub ścieżki kariery w następstwie udziału w konkursie otwartym – Zmiana zaszeregowania – Właściwe przepisy
(regulamin pracowniczy, załącznik XIII, art. 1 ust. 2, art. 12 ust. 3)
1. Nawet jeżeli skarżący zwraca się do Sądu o stwierdzenie i orzeczenie, że odwołanie wzajemne jest dopuszczalne, Sąd jest zobowiązany rozpoznać z urzędu wszystkie kwestie dotyczące dopuszczalności tego odwołania.
(zob. pkt 29)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑23/00 P Rada przeciwko Boehringer, 26 lutego 2002 r., Rec. s. I‑1873, pkt 46; sprawa C‑17/07 P Neirinck przeciwko Komisji, 28 lutego 2008 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 38
2. Jako niedopuszczalne należy odrzucić żądania odwołania wzajemnego, które nie mają na celu uchylenia – całkowitego lub w części – sentencji zaskarżonego wyroku, a zmierzają jedynie do zastąpienia niektórych z motywów uzasadnienia tego wyroku, stanowiących niezbędną podstawę danego rozstrzygnięcia. Takie żądania nie spełniają wymogów art. 142 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem. Jak wynika bowiem między innymi z art. 13 ust. 1 załącznika I do statutu Trybunału, każde odwołanie powinno mieć na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej w całości lub w części, ponieważ Sąd może w przypadku uchylenia wydać orzeczenie ostateczne w sprawie, jeśli stan postępowania na to pozwala, lub skierować sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd do spraw Służby Publicznej.
Ponadto ze wspomnianego art. 142 oraz art. 141 § 2 i art. 48 ust. 2 regulaminu postępowania wynika, że każdy zarzut dotyczący uchylenia orzeczenia Sądu do spraw Służby Publicznej, który nie został wystarczająco wyrażony w odpowiedzi na odwołanie, należy uznać za niedopuszczalny. Tak określonemu wymogowi precyzji nie odpowiadają – a w konsekwencji muszą zostać odrzucone jako niewystarczająco określone i w związku z tym niedopuszczalne – wysuwane na poparcie odwołania wzajemnego zarzuty lub zastrzeżenia, w ramach których interwenient w pierwszej instancji poprzestaje wyłącznie i po prostu na odesłaniu do argumentów przedstawionych w piśmie strony pozwanej w pierwszej instancji złożonym na poparcie jej odwołania wzajemnego.
(zob. pkt 30, 31, 34, 35)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑71/07 P Campoli przeciwko Komisji, 17 lipca 2008 r., Zb.Orz.. s. I‑5887, pkt 41
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑231/99 Joynson przeciwko Komisji, 21 marca 2002 r., Rec. s. II‑2085, pkt 154; sprawa T‑209/01 Honeywell przeciwko Komisji, 14 grudnia 2005 r., Rec. s. II‑5527, pkt 54
3. Procedura konkursu otwartego, przewidziana w art. 29 ust. 2 regulaminu pracowniczego, nie stanowi wyłącznie zewnętrznego sposobu dokonywania naboru, ponieważ jest ona otwarta zarówno dla kandydatów spoza instytucji Unii, jak i innych kandydatów posiadających status urzędników lub innych pracowników.
(zob. pkt 44)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 176/73 Van Belle przeciwko Radzie, 5 grudnia 1974 r., Rec. s. 1361, pkt 8
4. Regulamin pracowniczy nie zawiera żadnych ogólnych przepisów, które regulowałyby klasyfikowanie na stopień aktywnie zatrudnionych urzędników powołanych na inne stanowisko w następstwie zostania laureatem konkursu otwartego. W istocie takie powołanie nie jest wynikiem przeprowadzenia którejkolwiek z procedur przewidzianych w regulaminie pracy do celów awansowania urzędników; nie może ono także zostać uznane za zatrudnienie sensu stricte, ponieważ dany urzędnik został zatrudniony już wcześniej. Zatrudnienie odnosi się bowiem do sytuacji osoby, która po raz pierwszy wstępuje do korpusu urzędników Unii, natomiast awans wpisuje się w zwykły przebieg tak rozpoczętej kariery w ramach owego korpusu. Stosowanie właściwych przepisów, niezależnie, czy chodzi o przepisy regulaminu, które regulują zatrudnienie, czy też o przepisy ogólne, dotyczące zwykłego przebiegu kariery aktywnych zawodowo urzędników w ramach ich korpusu, może odbywać się zatem jedynie w drodze analogii, zważywszy, że stosowanie tych drugich przepisów zobowiązuje organ powołujący do zachowania przede wszystkim równości między danym urzędnikiem a innymi urzędnikami posiadającymi ekspektatywę rozwoju kariery, zaś pierwsze z nich wiążą się raczej z zagwarantowaniem równego traktowania wszystkich laureatów tego samego konkursu otwartego, niezależnie od tego, czy są już urzędnikami, czy też nie.
(zob. pkt 46)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 266/83 Samara przeciwko Komisji, 15 stycznia 1985 r., Rec. s. 189, pkt 13; sprawa 273/83 Michel przeciwko Komisji, 29 stycznia 1985 r., Rec. s. 347, pkt 18; sprawa 37/87 Sperber przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 19 kwietnia 1988 r., Rec. s. 1943, pkt 9, 11 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa 47/87 Lucas przeciwko Komisji, 14 czerwca 1988 r., Rec. s. 3019, pkt 11
Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone od T‑103/92 do T‑105/92 Baiwir i in. przeciwko Komisji, 28 września 1993 r., Rec. s. II‑987, pkt 34
5. Podobnie jak regulamin pracowniczy nie zawiera żadnych ogólnych przepisów, które regulowałyby klasyfikowanie na stopień aktywnie zatrudnionych urzędników powołanych na inne stanowisko w następstwie zostania laureatem konkursu otwartego, również ponowne zaszeregowanie do grupy aktywnie zatrudnionego urzędnika będącego laureatem konkursu otwartego pozwalającego mu na objęcie stanowiska na a priori wyższym poziomie niż to, które zajmował do tej pory, nie zostało uregulowane w przepisach regulaminu pracowniczego.
W tym względzie art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, dotyczący zaszeregowania urzędników, których umieszczono na liście właściwych kandydatów przed dniem 1 maja 2006 r., i osób „z naboru” przeprowadzonego w okresie między 1 maja 2004 r. a 30 kwietnia 2006 r., może znajdować zastosowanie do aktywnie zatrudnionego urzędnika, który został powołany na inne stanowisko jako laureat konkursu otwartego, wyłącznie w drodze analogii i w zakresie, w jakim urzędnik ten może odnieść pewną korzyść z zastosowania tego przepisu w kontekście rozwoju kariery lub wynagrodzenia, która to korzyść była co do zasady zastrzeżona dla urzędników „z naboru” przeprowadzonego w okresie między 1 maja 2004 r. a 30 kwietnia 2006 r.
W istocie, nawet jeżeli postanowienia załącznika XIII, jako szczególne przepisy przejściowe, mogą ustanawiać odstępstwo od uregulowań o charakterze ogólnym, które znajdowałyby zastosowanie do rozpatrywanej tu sytuacji w braku szczególnego uregulowania, to z brzmienia art. 12 ust. 3 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego w związku z art. 1 ust. 2 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego nie można wywodzić, że w kontekście środków przejściowych znajdujących zastosowanie do urzędników prawodawca pragnął zdefiniować pojęcie zatrudnienia w sposób szczególny i stanowiący odstępstwo od prawa powszechnego, tak by mogło obejmować sytuację aktywnie zatrudnionego urzędnika powołanego na inne stanowisko jako laureata konkursu otwartego. Z kolei sąd Unii może dokonać rozszerzenia zakresu pojęcia zatrudnienia w ścisłym znaczeniu, aby określić zatrudnienie osób posiadających już status urzędnika, wyłącznie tytułem wyjątku, w przypadkach gdy osoby te mogły mieć w tym jakiś interes lub odnieść korzyść z punktu widzenia rozwoju kariery lub wynagrodzenia.
(zob. pkt 46, 48–52)
Odesłanie:
Trybunał: ww. sprawa Samara przeciwko Komisji, pkt 13, 15; ww. sprawa Michel przeciwko Komisji, pkt 18; ww. sprawa Sperber przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, pkt 9, 11; ww. sprawa Lucas przeciwko Komisji, pkt 11, 14, 15 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Baiwir i in. przeciwko Komisji, pkt 34; sprawa T‑58/05 Centeno Mediavilla i in. przeciwko Komisji, 11 lipca 2007 r., Zb.Orz. s. II‑2523, pkt 39