Language of document :

Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Verwaltungsgericht Sigmaringen (Γερμανία) στις 23 Μαρτίου 2022 – A. A. κατά Bundesrepublik Deutschland

(Υπόθεση C-216/22)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Verwaltungsgericht Sigmaringen

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Προσφεύγων: A. A.

Καθής: Bundesrepublik Deutschland

Προδικαστικά ερωτήματα

α.    Είναι συμβατή με το άρθρο 33, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, και το άρθρο 40, παράγραφος 2, της οδηγίας 2013/32/ΕΕ1 εθνική διάταξη κατά την οποία μεταγενέστερη αίτηση θεωρείται παραδεκτή μόνον εφόσον εκ των υστέρων μεταβλήθηκε υπέρ του αιτούντος η πραγματική ή νομική κατάσταση στην οποία στηρίχθηκε η αρχική απορριπτική απόφαση;

β.    Αντιβαίνει στο άρθρο 33, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, και στο άρθρο 40, παράγραφος 2, της οδηγίας 2013/32/ΕΕ εθνική διάταξη κατά την οποία απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στην προκειμένη περίπτωση: σε διαδικασία προδικαστικής παραπομπής κατά το άρθρο 267 ΣΛΕΕ) δεν θεωρείται ότι συνιστά «νέα περίσταση» ή «νέο στοιχείο» ή «νέο πόρισμα», αν αυτή δεν διαπιστώνει την ασυμβατότητα εθνικής διάταξης με το δίκαιο της Ένωσης αλλά περιορίζεται στην ερμηνεία της ενωσιακής νομοθεσίας; Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να πληρούνται, κατά περίπτωση, προκειμένου απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία απλώς ερμηνεύεται το δίκαιο της Ένωσης, να πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ως «νέα περίσταση» ή «νέο στοιχείο» ή «νέο πόρισμα»;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στα ερωτήματα 1α και 1β: Έχουν το άρθρο 33, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, και το άρθρο 40, παράγραφος 2, της οδηγίας 2013/32/ΕΕ την έννοια ότι απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία έκρινε ότι συντρέχει ισχυρό τεκμήριο ότι η άρνηση εκπλήρωσης της στρατιωτικής θητείας υπό τις προβλεπόμενες στο άρθρο 9, παράγραφος 2, στοιχείο ε΄, της οδηγίας 2011/95/ΕΕ1 προϋποθέσεις συνδέεται με έναν από τους πέντε λόγους που παρατίθενται στο άρθρο 10 της οδηγίας αυτής πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ως «νέα περίσταση» ή «νέο στοιχείο» ή «νέο πόρισμα»;

α.    Έχει το άρθρο 46, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, σημείο ii, της οδηγίας 2013/32/ΕΕ την έννοια ότι στο πλαίσιο δικαστικής προσφυγής κατά αποφάσεως της αποφαινόμενης αρχής με την οποία η αίτηση κρίνεται απαράδεκτη, κατά την έννοια του άρθρου 33, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, και του άρθρου 40, παράγραφος 5, της οδηγίας 2013/32/ΕΕ, η εξέταση περιορίζεται στο κατά πόσον η αποφαινόμενη αρχή ορθώς εκτίμησε τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούνται προκειμένου μεταγενέστερη αίτηση ασύλου να μπορεί να θεωρηθεί απαράδεκτη κατά το άρθρο 33, παράγραφος 2, στοιχείο δ΄, και το άρθρο 40, παράγραφοι 2 και 5, της οδηγίας 2013/32/ΕΕ;

β.    Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα 3α: Έχει το άρθρο 46, παράγραφος 1, στοιχείο α΄, σημείο ii, της οδηγίας 2013/32/ΕΕ την έννοια ότι στο πλαίσιο δικαστικής προσφυγής κατά αποφάσεως με την οποία η αίτηση κρίνεται απαράδεκτη εξετάζεται και το κατά πόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας κατά την έννοια του άρθρου 2, στοιχείο β΄, της οδηγίας 2011/95/ΕΕ, όταν το εθνικό δικαστήριο, κατόπιν ελέγχου, διαπιστώνει ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις απόρριψης της μεταγενέστερης αίτησης ασύλου ως απαράδεκτης;

γ.    Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 3β: Προϋποθέτει η απόφαση αυτή του εθνικού δικαστηρίου ότι προηγουμένως έχουν χορηγηθεί στον αιτούντα οι ειδικές διαδικαστικές εγγυήσεις που προβλέπονται στο άρθρο 40, παράγραφος 3, τρίτη περίοδος, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του κεφαλαίου ΙΙ της οδηγίας 2013/32/ΕΕ; Είναι το εθνικό δικαστήριο αρμόδιο να διεξαγάγει το ίδιο τη διαδικασία αυτή ή οφείλει να αναθέσει τη διεξαγωγή της στην αποφαινόμενη αρχή, κατά περίπτωση κατόπιν αναστολής της ένδικης διαδικασίας; Μπορεί ο αιτών να παραιτηθεί από την τήρηση των εν λόγω διαδικαστικών εγγυήσεων;

____________

1 Οδηγία 2013/32/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 26ης Ιουνίου 2013, σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας (ΕΕ 2013, L 180, σ. 60).

1 Οδηγία 2011/95/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με τις απαιτήσεις για την αναγνώριση των υπηκόων τρίτων χωρών ή των απάτριδων ως δικαιούχων διεθνούς προστασίας, για ένα ενιαίο καθεστώς για τους πρόσφυγες ή για τα άτομα που δικαιούνται επικουρική προστασία και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης προστασίας (ΕΕ 2011, L 337, σ. 9).