Odwołanie od wyroku Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 16 grudnia 2020 r. w sprawie T-207/18, PlasticsEurope / ECHA, wniesione w dniu 25 lutego 2021 r. przez PlasticsEurope
(Sprawa C-119/21 P)
Język postępowania: angielski
Strony
Wnoszący odwołanie: PlasticsEurope (przedstawiciele: R. Cana, avocat, E. Mullier, avocate)
Druga strona postępowania: Europejska Agencja Chemikaliów, Republika Federalna Niemiec, Republka Francuska, ClientEarth
Żądania wnoszącego odwołanie
uchylenie wyroku Sądu w sprawie T-207/18;
stwierdzenie nieważności spornego aktu;
tytułem ewentualnym, przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w przedmiocie zgłoszonego przez wnoszącego odwołanie żądania stwierdzenia nieważności;
obciążenie drugiej strony postępowania kosztami niniejszego postępowania, w tym kosztami poniesionymi przed Sądem i kosztami poniesionymi przez interwenientów.
Zarzuty i główne argumenty
Zakresu uznania przyznanego Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) przy dokonywaniu oceny substancji do celów zidentyfikowania ich jako substancji wzbudzających szczególnie duże obawy zgodnie z art 57 lit. f) rozporządzenia (WE) 1907/20061 (zwanego dalej „rozporządzeniem REACH”) nie można interpretować w taki sposób, aby pozostawić ECHA całkowitą i niepodważalną swobodę popełniania oczywistych błędów przy wyborze i ocenie „dowodów naukowych” na podstawie wspomnianego art. 57 lit. f). Sąd jednak zgodził się na to, orzekając, że oczywisty błąd w ocenie można bowiem stwierdzić tylko wtedy, gdy ECHA całkowicie i błędnie pominęła wiarygodne badanie, którego uwzględnienie zmieniłoby całościową ocenę dowodów w taki sposób, że ostateczna decyzja zostałaby pozbawiona wiarygodności. Sąd przyznał ponadto, że ECHA mogła opierać się na niewiarygodnych badaniach i że ich niska wiarygodność nie wykluczała ich uwzględnienia. Sąd posunął się jeszcze dalej, akceptując poleganie na niewiarygodnych i mało przekonujących badaniach naukowych, kiedy ich wyniki potwierdzały docelową hipotezę ECHA dotyczącą rzekomych niebezpiecznych właściwości substancji. Postępując tak, Sąd naruszył prawo i zasadę wysokich standardów naukowych.
Sąd naruszył prawo i dokonał niewłaściwej wykładni art. 57 lit. f) rozporządzenia REACH, a także naruszył prawo wnoszącego odwołanie do bycia wysłuchanym, błędnie interpretując argumenty wnoszącego odwołanie w odniesieniu do wymogu ustalenia, że substancja daje powody do obaw równoważnych obawom stwarzanym przez substancje zidentyfikowane na podstawie art. 57 lit. a) - e) rozporządzenia REACH.
Sąd naruszył prawo, dokonując oceny dowodów związanych z argumentami wnoszącego odwołanie co do wiarygodności badań naukowych, oraz przeinaczył przedstawione mu dowody.
Uznając, że dokonana przez ECHA ocena dowodów naukowych była poparta przez zasadę ostrożności, Sąd dokonał nieprawidłowej interpretacji tej zasady, a zatem naruszył prawo.
Sąd naruszył prawo, stwierdzając, że półprodukty nie są wyłączone z procedury identyfikacji przewidzianej w art. 57 i 59 rozporządzenia REACH ze względu na to, że przepisy te dotyczą wyłącznie swoistych właściwości danej substancji, nie zaś jej zastosowań (co miałoby obejmować kwestię tego, czy substancja jest półproduktem, czy też nim nie jest), i że dokonanie przez ECHA takiej identyfikacji nie było nieproporcjonalne.
____________
1 Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (Dz.U. 2006, L 396, s. 1).