Υπόθεση T‑552/13

Oil Turbo Compressor Co. (Private Joint Stock)

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Προσφυγή ακυρώσεως — Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν προκειμένου να εμποδιστεί η διάδοση των πυρηνικών όπλων — Δέσμευση κεφαλαίων — Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής — Εκπρόθεσμο — Απαράδεκτο — Αγωγή αποζημιώσεως — Απαράδεκτο»

Περίληψη — Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (δεύτερο τμήμα)
της 23ης Οκτωβρίου 2015

1.      Προσφυγή ακυρώσεως — Προθεσμίες — Έναρξη — Πράξη που συνεπάγεται περιοριστικά μέτρα σε βάρος προσώπου ή οντότητας — Πράξη δημοσιευθείσα και κοινοποιηθείσα στους αποδέκτες — Ημερομηνία κοινοποιήσεως της πράξεως — Κοινοποίηση στον ενδιαφερόμενο μέσω δημοσιεύσεως στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Επιτρέπεται — Γενική υποχρέωση πληροφορήσεως των αποδεκτών της πράξεως περί των ενδίκων μέσων και των προθεσμιών — Δεν υφίσταται

[Άρθρα 263, εδ. 4 και 6, ΣΛΕΕ και 275, εδ. 2, ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου (1991), άρθρο 102· κανονισμός 267/2012 του Συμβουλίου, άρθρο 46 § 3]

2.      Προσφυγή ακυρώσεως — Προθεσμίες — Έναρξη — Πράξη που συνεπάγεται περιοριστικά μέτρα σε βάρος προσώπου ή οντότητας — Πράξη δημοσιευθείσα και κοινοποιηθείσα στους αποδέκτες — Ημερομηνία κοινοποιήσεως της πράξεως — Κοινοποίηση στον ενδιαφερόμενο μέσω δημοσιεύσεως στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Επιτρέπεται — Προϋποθέσεις — Αδυναμία του Συμβουλίου να προβεί σε κοινοποίηση — Επιμέλεια του Συμβουλίου — Περιεχόμενο

[Άρθρα 263, εδ. 6, ΣΛΕΕ και 275, εδ. 2, ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου (1991), άρθρο 102· κανονισμοί του Συμβουλίου 1245/2011 και 267/2012]

3.      Προσφυγή ακυρώσεως — Προθεσμίες — Έναρξη — Κοινοποίηση — Έννοια — Κοινοποίηση στον εκπρόσωπο του προσφεύγοντος — Προϋπόθεση

(Άρθρο 263, εδ. 6, ΣΛΕΕ)

4.      Προσφυγή ακυρώσεως — Προθεσμίες — Έναρξη — Πράξη που συνεπάγεται περιοριστικά μέτρα σε βάρος προσώπου ή οντότητας — Πράξη μη δημοσιευθείσα και μη κοινοποιηθείσα στον προσφεύγοντα — Ημερομηνία κατά την οποία γίνεται γνωστή η πράξη

[Άρθρα 263, εδ. 6, ΣΛΕΕ και 275, εδ. 2, ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου (1991), άρθρο 102· κανονισμοί του Συμβουλίου 1245/2011 και 267/2012]

5.      Προσφυγή ακυρώσεως — Ακυρωτική απόφαση — Μέτρα εκτελέσεως — Άρνηση λήψεως μέτρων τα οποία βαίνουν πέραν από την αντικατάσταση της ακυρωθείσας πράξης — Αμφισβήτηση ως προς το περιεχόμενο της υποχρεώσεως εκτελέσεως — Ένδικο μέσο — Προσφυγή κατά παραλείψεως

(Άρθρα 263 ΣΛΕΕ, 265 ΣΛΕΕ και 266 ΣΛΕΕ)

6.      Ένδικη διαδικασία — Εισαγωγικό δικόγραφο — Τυπικά στοιχεία — Προσδιορισμός του αντικειμένου της διαφοράς — Αγωγή αποζημιώσεως, προβληθείσα για πρώτη φορά με το υπόμνημα απαντήσεως — Απαράδεκτο

(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρα 44 § 1, στοιχείο γʹ, και 48 § 2]

1.      Όσον αφορά τα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, το Συμβούλιο δεν είναι ελεύθερο να επιλέγει αυθαίρετα τον τρόπο κοινοποιήσεως των αποφάσεών του στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Μόνον όταν είναι αδύνατη η ατομική κοινοποίηση στον ενδιαφερόμενο της πράξεως με την οποία λαμβάνονται ή διατηρούνται σε ισχύ περιοριστικά μέτρα έναντι αυτού, η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής άρχεται από τη δημοσίευση ανακοινώσεως στην Επίσημη Εφημερίδα.

Συναφώς, το γεγονός ότι τέτοιου είδους ανακοίνωση δεν περιέχει καμία ένδειξη ως προς τη δυνατότητα των προσώπων και οντοτήτων που υπόκεινται στα περιοριστικά μέτρα να ασκήσουν προσφυγή ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου κατά τις διατάξεις του άρθρου 275, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ και του άρθρου 263, τέταρτο και έκτο εδάφιο, ΣΛΕΕ δεν δύναται να θέσει εν αμφιβόλω τη διαπίστωση ότι βάσει της ανακοινώσεως αυτής η προσφεύγουσα μπόρεσε να πληροφορηθεί τους λόγους εγγραφής της στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων που υπόκεινται στα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν.

Συγκεκριμένα, ελλείψει ρητής διατάξεως του δικαίου της Ένωσης, δεν μπορεί να αναγνωριστεί, σε βάρος των διοικητικών ή δικαστικών αρχών της Ένωσης, γενική υποχρέωση πληροφορήσεως των πολιτών σχετικά με τα επιτρεπόμενα μέσα ένδικης προστασίας, καθώς και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες αυτά μπορούν να ασκούνται.

Ωστόσο, ο κανονισμός 267/2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού 961/2010, δεν περιλαμβάνει καμία διάταξη επιβάλλουσα στο Συμβούλιο να επισημαίνει, κατά την ανακοίνωση μέσω δημοσιεύσεως ανακοινώσεως στην Επίσημη Εφημερίδα, τα επιτρεπόμενα μέσα ένδικης προστασίας και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες αυτά μπορούν να ασκούνται. Ειδικότερα, το άρθρο 46, παράγραφος 3, του κανονισμού αυτού, το οποίο αφορά τη γνωστοποίηση των λόγων λήψεως των περιοριστικών μέτρων στα οικεία πρόσωπα και οντότητες δεν περιλαμβάνει καμία υποχρέωση συναφώς.

(βλ. σκέψεις 43, 67-69)

2.      Όσον αφορά τα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν, είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι το Συμβούλιο αδυνατεί να κοινοποιήσει ατομικώς σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή σε οντότητα μια πράξη η οποία προβλέπει περιοριστικά μέτρα που αφορούν το εν λόγω πρόσωπο ή την εν λόγω οντότητα είτε όταν η διεύθυνση του προσώπου αυτού ή της οντότητας αυτής δεν είναι δημόσια και δεν του έχει δοθεί είτε όταν η κοινοποίηση στη διεύθυνση την οποία διαθέτει το Συμβούλιο αποτυγχάνει, παρά τις ενέργειες στις οποίες έχει προβεί, με όλη την απαιτούμενη επιμέλεια, προκειμένου να διενεργήσει την κοινοποίηση αυτή.

Το Συμβούλιο αδυνατεί να προβεί σε ατομική κοινοποίηση όπως θα αδυνατούσε εάν δεν γνώριζε τη διεύθυνση της οικείας οντότητας, όταν απέστειλε ως συστημένο με απόδειξη παραλαβής έγγραφο σε οντότητα για να την πληροφορήσει περί της εγγραφής της στον κατάλογο των προσώπων και οντοτήτων που υπόκεινται στα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και το εν λόγω έγγραφο του επεστράφη από τις ιρανικές ταχυδρομικές υπηρεσίες με την ένδειξη «αλλαγή διευθύνσεως». Η διαπίστωση αυτή επιβάλλεται καίτοι η εν λόγω διεύθυνση ήταν ορθή.

Συγκεκριμένα, αφενός, οι επιφορτισμένες με τη διανομή του ταχυδρομείου ιρανικές υπηρεσίες γνωρίζουν τον τρόπο αυτό ταχυδρομικής αποστολής. Αφετέρου, ο εν λόγω τρόπος αποστολής συνιστά προσήκοντα τρόπο ατομικής κοινοποιήσεως, εφόσον η κοινοποίηση μέσω συστημένου εγγράφου με απόδειξη παραλαβής καθιστά δυνατό να καθορισθεί με βεβαιότητα η dies a quo της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής.

Επομένως, το Συμβούλιο, το οποίο έχει στη διάθεσή του, στο Ιράν, περιορισμένα μόνον μέσα αναζητήσεως των ιδιωτικών διευθύνσεων όλων των προσώπων και οντοτήτων που αφορά το καθεστώς επιβολής περιοριστικών μέτρων, επέδειξε την απαιτούμενη επιμέλεια όσον αφορά την υποχρέωσή του να κοινοποιήσει στην οικεία οντότητα τα ληφθέντα έναντι αυτής περιοριστικά μέτρα.

Συνεπώς, το Συμβούλιο μπορούσε νομίμως να βασιστεί στην παρασχεθείσα από τα ιρανικά ταχυδρομεία ένδειξη ότι η επίμαχη οντότητα είχε αλλάξει διεύθυνση, χωρίς να απόκειται σε αυτό να επαναλάβει την κοινοποίηση με νέα ταχυδρομική αποστολή ή και με άλλα μέσα.

(βλ. σκέψεις 44, 47-51)

3.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 62)

4.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 72-76)

5.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 81)

6.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 86, 91, 92)