Language of document : ECLI:EU:T:2017:87

Sprawy połączone T‑828/14 i T‑829/14

Antrax It

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej

Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowane wzory wspólnotowe przedstawiające termosyfony do grzejników – Wcześniejsze wzory – Zarzut niezgodności z prawem – Artykuł 1d rozporządzenia (WE) nr 216/96 – Artykuły 41 ust. 1 karty praw podstawowych – Zasada bezstronności – Skład izby odwoławczej – Podstawa unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Artykuł 6 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 6/2002 – Zastosowanie się przez EUIPO do wyroku stwierdzającego nieważność decyzji jednej z jego izb odwoławczych – Nasycenie stanu sztuki wzorniczej – Data oceny

Streszczenie – wyrok Sądu (druga izba) z dnia 16 lutego 2017 r.

1.      Postępowanie sądowe – Podnoszenie nowych zarzutów w toku postępowania – Warunki – Rozszerzenie istniejącego zarzutu mające ścisły związek z tym zarzutem

(regulamin postępowania przed Sądem, art. 84 § 1)

2.      Wzory wspólnotowe – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Skarga o stwierdzenie nieważności – Zarzut niezgodności z prawem – Charakter incydentalny – Dopuszczalność

(art. 263 TFUE, 277 TFUE; rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 61 ust. 2)

3.      Wzory wspólnotowe – Postępowanie odwoławcze – Izby odwoławcze – Uznanie charakteru administracyjnego Urzędu – Prawo stron do rzetelnego „procesu sądowego” – Brak

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 41 ust. 1; rozporządzenie Komisji nr 216/96, art. 1d)

4.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Całościowa ocena wszystkich elementów przedstawionych we wcześniejszym wzorze

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, 2)

5.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Nasycenie stanu sztuki wzorniczej – Znaczenie

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, 2)

6.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Poinformowany użytkownik – Pojęcie

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1, art. 25 ust. 1)

7.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Wzór niewywołujący u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia niż to wywierane przez wcześniejszy wzór – Nasycenie stanu sztuki wzorniczej – Data oceny

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1)

8.      Wzory wspólnotowe – Procedura – Uzasadnienie decyzji

(art. 296 TFUE; rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 62 zdanie pierwsze)

9.      Wzory wspólnotowe – Procedura – Badanie stanu faktycznego z urzędu – Obowiązek staranności – Wniosek o unieważnienie prawa do wzoru – Ograniczenie badania do stanu faktycznego, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony – Uwzględnienie faktów powszechnie znanych

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 63 ust. 1)

10.    Wzory wspólnotowe – Decyzje Urzędu – Zasada równego traktowania – Zasada dobrej administracji – Wcześniejsza praktyka decyzyjna Urzędu – Konieczność przeprowadzenia dokładnego i kompletnego badania w każdym konkretnym przypadku

(rozporządzenie Rady nr 6/2002)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 24)

2.      Okoliczność, że w rozporządzeniu nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych nie wymieniono wprost zarzutu niezgodności z prawem jako incydentalnego środka prawnego, z którego podmioty mogą skorzystać przed Sądem, w przypadku gdy domagają się stwierdzenia nieważności bądź zmiany decyzji izby odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej, nie stoi na przeszkodzie podniesieniu przez nie tego zarzutu w ramach takiej skargi. To uprawnienie wynika z ogólnej zasady, zgodnie z którą art. 277 TFUE gwarantuje każdej ze stron prawo do podważenia – w celu uzyskania stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej jej bezpośrednio i indywidualnie – ważności wcześniejszych aktów instytucjonalnych stanowiących podstawę prawną zaskarżonej decyzji, o ile stronie tej nie przysługiwało prawo do wniesienia na podstawie art. 263 TFUE skargi bezpośredniej przeciwko aktom, których konsekwencje ona ponosi, a wobec których nie mogła zażądać stwierdzenia nieważności.

(zob. pkt 31)

3.      Postępowanie przed izbami odwoławczymi Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej ma charakter nie sądowy, a administracyjny. Otóż w orzecznictwie stwierdzono już, że żaden przepis prawa ani żadna zasada nie stoją na przeszkodzie temu, aby administracja powierzyła tym samym urzędnikom ponowne badanie sprawy w celu wykonania wyroku stwierdzającego nieważność decyzji, oraz że nie można sformułować ogólnej zasady wynikającej z obowiązku bezstronności, zgodnie z którą organ administracyjny lub sądowy jest zobowiązany – w przypadku przekazania mu sprawy do ponownego rozpoznania – do przydzielenia jej innemu organowi lub innemu składowi orzekającemu tego organu. Z tego względu przydzielenie przez prezydium, zgodnie z art. 1d rozporządzenia nr 216/96 ustanawiającego regulamin wewnętrzny izb odwoławczych Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), sprawy – w związku ze stwierdzeniem nieważności – tej samej izbie odwoławczej, która orzekała wcześniej, bez wyznaczenia innego jej składu, nie narusza obowiązku bezstronności administracji w rozumieniu art. 41 ust. 1 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

(zob. pkt 38–40)

4.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 53, 54)

5.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 55)

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 56)

7.      Stosownie do art. 6 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 oceny całościowego wrażenia zaskarżonego wzoru należy dokonywać w momencie zgłoszenia wzoru do rejestracji i w odniesieniu do tego momentu należy wykazać ewentualne nasycenie stanu sztuki wzorniczej.

(zob. pkt 63)

8.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 74, 82)

9.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 90, 91)

10.    Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 93)