WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 19 stycznia 2010 r.
Sprawa T‑355/08 P
Chantal De Fays
przeciwko
Komisji Europejskiej
Odwołanie – Odwołanie wzajemne – Służba publiczna – Urzędnicy – Urlop –Zwolnienie chorobowe – Nieusprawiedliwiona nieobecność stwierdzona w następstwie badania lekarskiego – Zaliczenie nieobecności na poczet corocznego urlopu wypoczynkowego – Utrata prawa do wynagrodzenia
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie F-97/07 De Fays przeciwko Komisji, Zb.Orz.SP s. I‑A-1-191, II‑A-1-1011. Odwołanie wzajemne wniesione przez Komisję, również mające na celu uchylenie ww. wyroku.
Orzeczenie: Odwołanie oraz odwołanie wzajemne zostają oddalone. Chantal De Fays pokrywa koszty postępowania w ramach odwołania głównego. Komisja Europejska pokrywa koszty postępowania w ramach odwołania wzajemnego.
Streszczenie
1. Odwołanie – Zarzuty – Zakwestionowanie oceny dokonanej za pierwszym razem przez Sąd do spraw Służby Publicznej
(art. 225A WE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 1; regulamin Sądu, art. 139 § 2)
2. Odwołanie – Zarzuty – Zarzut podniesiony po raz pierwszy w odwołaniu – Niedopuszczalność – Zarzut skierowany przeciwko decyzji będącej przedmiotem zaskarżonego wyroku – Niedopuszczalność
(regulamin Sądu, art. 48 § 2, art. 144)
3. Urzędnicy – Zwolnienie chorobowe – Badania lekarskie
(regulamin pracowniczy, art. 59 ust. 1)
4. Odwołanie – Zarzuty – Zarzut skierowany przeciwko elementowi uzasadnienia wyroku niepotrzebnemu dla uzasadnienia jego sentencji – Zarzut nieistotny dla sprawy
(art. 225A WE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 9)
1. W ramach odwołania właściwość Sądu ogranicza się do oceny rozstrzygnięcia prawnego w zakresie zarzutów rozpatrywanych przed Sądem do spraw Służby Publicznej. W ramach takiego postępowania Sąd jest zatem właściwy jedynie do zbadania, czy zawarta w odwołaniu argumentacja wskazuje na naruszenie prawa, którym dotknięty jest zaskarżony wyrok. W tym względzie okoliczność, że wnoszący odwołanie podważa ocenę dokonaną za pierwszym razem przez Sąd do spraw Służby Publicznej w zaskarżonym w odwołaniu wyroku po to, by udzielić odpowiedzi na rozpatrywane przed nim zarzuty, nie zmienia przedmiotu sporu.
(zob. pkt 28, 30, 31)
Odesłanie: Trybunał, sprawy połączone C‑24/01 P i C‑25/01 P Glencore i Compagnie Continentale przeciwko Komisji, 7 listopada 2002 r., Rec. s. I‑10119, pkt 62 i przytoczone tam orzecznictwo; Trybunał, sprawa C‑348/06 P Komisja przeciwko Girardot, 21 lutego 2008 r., Zb.Orz. s. I‑833, pkt 49, 50 i przytoczone tam orzecznictwo; Sąd, sprawa T‑390/07 P Speiser przeciwko Parlamentowi, 11 listopada 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑B-1-63, II‑B-1-427, pkt 35
2. Zgodnie z art. 48 § 2 i art. 144 regulaminu Sądu zarzuty, których nie podniesiono w odwołaniu, lecz które zostały przedstawione po raz pierwszy w piśmie złożonym w sekretariacie i podtrzymane przez wnoszącego odwołanie na rozprawie, należy odrzucić jako niedopuszczalne. Podstawy odwołania nie może także stanowić zarzut skierowany nie przeciwko zaskarżonemu wyrokowi, lecz przeciwko decyzji administracji, będącej przedmiotem tego wyroku. Tego rodzaju zarzuty są bowiem zarzutami nowymi.
(zob. pkt 34, 40)
Odesłanie: Trybunał, sprawy połączone C‑186/02 P i C‑118/02 P Ramondín i in. przeciwko Komisji, 11 listopada 2004 r., Zb.Orz. s. I‑10653, pkt 50
3. Z art. 59 ust. 1 regulaminu pracowniczego wynika, że opinia lekarza przeprowadzającego badanie kontrolne może zostać podważona wyłącznie w drodze przeciwnej opinii niezależnego lekarza, powołanego do wydania opinii w przedmiocie wyników badania lekarskiego na wniosek zainteresowanego urzędnika złożony w ciągu dwóch dni. Wniosku tego nie zmienia fakt, że pismo zawierające opinię lekarza przeprowadzającego badanie kontrolne zawiera błędną informację, podającą, że jeżeli zainteresowany zamierza zakwestionować omawianą opinię w odniesieniu do tego samego schorzenia, powinien przedstawić nowe zaświadczenie lekarskie, skoro wspomnianemu urzędnikowi znana jest procedura arbitrażu lekarskiego, ponieważ już z niej korzystał.
(zob. pkt 43)
4. Podniesiony w ramach odwołania zarzut, skierowany przeciwko tym fragmentom uzasadnienia wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej, które nie są niezbędne dla poparcia zaskarżonego orzeczenia, jest nieistotny dla sprawy i należy go odrzucić.
(zob. pkt 56)
Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑399/02 P(R) Marcuccio przeciwko Komisji, 12 lutego 2003 r., Rec. s. I‑1417, pkt 16 i przytoczone tam orzecznictwo