Προσφυγή της 31ης Μαΐου 2011 - Carlotti κατά Κοινοβουλίου
(Υπόθεση T-276/11)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Marie-Arlette Carlotti (Μασαλλία, Γαλλία) (εκπρόσωποι: S. Orlandi, A. Coolen, J.-N. Louis, É. Marchal και D. Abreu Caldas, δικηγόροι)
Καθού: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να αποφανθεί ως ακολούθως:
η απόφαση του Προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 1ης Απριλίου 2009, για την τροποποίηση του καθεστώτος εθελουσίας συμπληρωματικής συντάξεως των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, είναι παράνομη·
ακυρώνει την προσβαλλόμενη απόφαση·
καταδικάζει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Με την παρούσα προσφυγή ζητείται η ακύρωση της αποφάσεως της 28ης Μαρτίου 2011, με την οποία το Κοινοβούλιο αρνήθηκε να χορηγήσει στην προσφεύγουσα την επικουρική της σύνταξη στην ηλικία των 60 ετών (από τον Φεβρουάριο του 2012), η οποία ελήφθη βάσει της αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 1ης Απριλίου 2009, για την τροποποίηση του καθεστώτος παροχής εθελουσίας συμπληρωματικής συντάξεως των βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Προς στήριξη της προσφυγής η προσφεύγουσα προβάλλει πέντε λόγους που αντλούνται:
από προσβολή κεκτημένων δικαιωμάτων που έχει δυνάμει νομικών πράξεων και από παραβίαση της αρχής της ασφαλείας δικαίου·
από παραβίαση των αρχών της ίσης μεταχειρίσεως και της αναλογικότητας, καθόσον η απόφαση της 1ης Απριλίου 2009 και η προσβαλλόμενη απόφαση αυξάνουν κατά τρία έτη την ηλικία από την οποία κτάται δικαίωμα συντάξεως, χωρίς μάλιστα πρόβλέψη κάποιου μεταβατικού μέτρου·
από παράβαση του άρθρου 29 της ρυθμίσεως σχετικά με τα έξοδα και τις αποζημιώσεις των ευρωβουλευτών, που προβλέπει ότι οι κοσμήτορες και ο γενικός γραμματέας φροντίζουν για την ερμηνεία και την αυστηρή εφαρμογή της ρυθμίσεως αυτής·
από πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως από το οποίο πάσχει η απόφαση του προεδρείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της 1ης Απριλίου 2009, που τροποποίησε τη ρύθμιση η οποία αποτελεί τη βάση της προσβαλλόμενης αποφάσεως, καθόσον στηρίζεται σε αβάσιμη εκτίμηση της οικονομικής καταστάσεως του συνταξιοδοτικού ταμείου·
από προσβολή της αρχής της καλής πίστεως κατά την εκτέλεση των συμβάσεων και της ακυρότητας των καθαρά εξουσιαστικών όρων.
____________