WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)
z dnia 5 lutego 2014 r.
Sprawa F‑29/13
David Drakeford
przeciwko
Europejskiej Agencji Leków (EMA)
Służba publiczna – Członek personelu tymczasowego – Artykuł 8 akapit pierwszy WZIP – Nieprzedłużenie umowy – Przekształcenie umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, w której D. Drakeford żąda stwierdzenia nieważności po pierwsze, decyzji dyrektora wykonawczego Europejskiej Agencji Leków (zwanej dalej „EMA” lub „Agencją”) jako organu upoważnionego do zawierania umów o pracę EMA (zwanego dalej „organem upoważnionym”) z dnia 30 sierpnia 2012 r. o nieprzedłużeniu z nim umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego oraz urlopowaniu go z urzędu, a po drugie, decyzji tego samego organu z dnia 26 lutego 2013 r. oddalającej wniosek o przekształcenie umowy o pracę w charakterze członka personelu pomocniczego w umowę o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego, a pomocniczo o przedłużenie jego ostatniej umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Europejskiej Agencji Leków z dnia 30 sierpnia 2012 r. o nieprzedłużeniu umowy o pracę z D. Drakefordem. Europejska Agencja Leków wypłaci D. Drakefordowi, tytułem naprawienia poniesionej szkody, do dnia niniejszego wyroku różnicę pomiędzy z jednej strony kwotą wynagrodzenia, o które mógłby się ubiegać, gdyby pozostał na swoim stanowisku do dnia niniejszego wyroku, a z drugiej strony kwotami wynagrodzenia, honorariów, zasiłku dla bezrobotnych lub jakiegokolwiek innego ekwiwalentnego zasiłku, które faktycznie pobierał zamiast wynagrodzenia pobieranego w charakterze członka personelu tymczasowego od dnia 1 maja 2013 r. do dnia niniejszego wyroku. Strony przekażą Sądowi, w terminie trzech miesięcy od dnia niniejszego wyroku, albo rozwiązanie uzgodnione w drodze wspólnej ugody w celu właściwej ochrony praw D. Drakeforda, albo w braku umowy, swoje wyrażone cyfrowo wnioski o przyznanie słusznego odszkodowania w formie pieniężnej tytułem naprawienia szkody poniesionej przez tego ostatniego po dniu ogłoszenia niniejszego wyroku. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Streszczenie
1. Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Skierowane do członka personelu tymczasowego pismo zawierające przypomnienie o dacie wygaśnięcia jego umowy o pracę – Wyłączenie – Decyzja w sprawie nieprzedłużenia umowy – Zaliczenie
(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2)
2. Urzędnicy – Personel tymczasowy – Personel tymczasowy objęty zakresem art. 2 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników – Kolejne przedłużenie umowy po pierwszym przedłużeniu na czas określony – Przekształcenie umowy zawartej na czas określony na umowę zawartą na czas nieokreślony – Pojęcie przedłużenia – Kontynuacja stosunku pracy z rozwojem, lub nie, kariery zawodowej
[warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 2 lit. a), art. 8 akapit pierwszy]
1. Aktu niekorzystnego nie stanowi pismo administracji ograniczające się do przypomnienia pracownikowi warunków jego umowy o pracę dotyczących daty jej wygaśnięcia, niezawierające żadnych nowych elementów w stosunku do wspomnianych warunków. Niemniej jednak, w wypadku gdy umowa może podlegać przedłużeniu, decyzja wydana w następstwie wewnętrznego postępowania na podstawie art. 8 warunków zatrudnienia innych pracowników, za pośrednictwem której administracja przekazuje zamiar nieprzedłużenia umowy, stanowi akt niekorzystny.
(zob. pkt 23–25)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑160/04 Potamianos przeciwko Komisji, 15 października 2008 r., pkt 21
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑102/09 Bennett i in. przeciwko OHIM, 15 września 2011 r., pkt 57, 59 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawy połączone F‑135/11, F‑51/12 i F‑110/12, BU przeciwko EMA, 26 czerwca 2013 r., pkt 36, odwołanie w toku przed Sądem Unii Europejskiej, sprawa T‑444/13 P; sprawa F‑124/12 Solberg przeciwko OEDT, 23 października 2013 r., pkt 17, 18
2. Jeśli chodzi o przekształcenie umowy na czas określony w umowę na czas nieokreślony zgodnie z art. 8 akapit pierwszy warunków zatrudnienia innych pracowników, w szczególności o wykładnię celu przedłużenia umowy, w braku jednoznacznej wskazówki zawartej w treści przepisu, należy wziąć pod uwagę cel tego przepisu.
W tym względzie nawet jeśli stabilność zatrudnienia związana z umowami na czas nieokreślony nie może być porównywana z gwarancjami w tym zakresie wynikającymi z regulaminu pracowniczego dla urzędników, gdyż członkowie personelu tymczasowego nie mogą w żaden sposób ubiegać się o stałą umowę o pracę, to jednak kategoria umów o pracę na czas nieokreślony przejawia pewne cechy szczególne z punktu widzenia pewności zatrudnienia, które odróżniają ją w sposób zasadniczy od umów o pracę na czas określony. W konsekwencji, uznając z mocy prawa właśnie podpisaną trzecią umowę za zawartą na czas nieokreślony oraz ograniczając w ten sposób korzystanie z kolejnych umów o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego na czas określony, art. 8 akapit pierwszy warunków zatrudnienia innych pracowników ma na celu niewątpliwie zagwarantowanie stabilności, a tym samym określonej stałości stosunku pracy danego pracownika z zatrudniającą go instytucją, organizacją lub agencją.
Wykładni wyrażenia „każde następne przedłużenie umowy”, zawartego w art. 8 akapit pierwszy zdanie trzecie warunków zatrudnienia innych pracowników należy dokonywać w ten sposób, że oznacza ono wszystkie czynności prowadzące do tego, że członek personelu tymczasowego w rozumieniu art. 2 lit. a) warunków zatrudnienia innych pracowników po ustaniu zatrudnienia na czas określony kontynuuje w tym samym charakterze stosunek pracy ze swoim pracodawcą, nawet jeśli temu przedłużeniu umowy towarzyszy powołanie do wyższej grupy zaszeregowania lub zmiana wykonywanych zadań. Może być inaczej tylko w sytuacji, gdyby nowa umowa wpisywała się w ramy innego systemu prawnego lub gdyby doszło do przerwania ścieżki kariery, wyrażającego się na przykład w zasadniczej zmianie charakteru zadań wykonywanych przez danego pracownika.
(zob. pkt 43, 45, 48)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 283/81 Cilfit przeciwko Ministère de la santé, 6 października 1982 r., pkt 20
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑1/05 Landgren przeciwko ETF, 26 października 2006 r., pkt 68; sprawa F‑105/09 Scheefer przeciwko Parlamentowi, 13 kwietnia 2011 r., pkt 55, 60