POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)

z dnia 20 lipca 2016 r.

Sprawa F‑46/14

Roelof-Jan Wino Hoeve

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Urzędnicy – Emerytury i renty – Artykuł 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego – Uprawnienia emerytalne nabyte przed rozpoczęciem służby w Unii w krajowym systemie emerytalnym – Przeniesienie do systemu emerytalnego Unii – Propozycja doliczenia lat uprawniających do emerytury – Zarzut niedopuszczalności – Pojęcie aktu niekorzystnego – Artykuł 83 regulaminu postępowania

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której Roelof-Jan Wino Hoeve żąda stwierdzenia nieważności decyzji organu powołującego Komisji Europejskiej z dnia 8 listopada 2013 r., na mocy której organ ten ostatecznie określił, w kontekście systemu emerytalno-rentowego Unii Europejskiej, prawa emerytalne nabyte przez skarżącego przed rozpoczęciem pełnienia obowiązków w służbie Unii.

Orzeczenie:      Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna. Roelof-Jan Wino Hoeve pokrywa własne koszty postępowania i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

Streszczenie

Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Propozycja dotycząca liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury w kontekście przeniesienia do systemu Unii uprawnień emerytalnych nabytych w krajowym systemie emerytalnym przed podjęciem służby w Unii – Wyłączenie – Decyzja w sprawie zaliczenia lat uprawniających do emerytury, która zostaje wydana po dokonaniu przeniesienia wartości kapitałowej nabytych uprawnień emerytalnych – Włączenie

(art. 270 TFUE; regulamin pracowniczy, art. 91 ust. 1; załącznik VIII, art. 11 ust. 2)

W ramach przewidzianej w art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego procedury przenoszenia uprawnień emerytalnych to właśnie decyzja wydana przez organ powołujący po faktycznym dokonaniu przelewu wartości kapitałowej uprawnień emerytalnych nabytych przez zainteresowanego przez rozpoczęciem pełnienia obowiązków w służbie Unii stanowi akt niekorzystny mogący podlegać zaskarżeniu na podstawie art. 270 TFUE i art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego. Natomiast nawet gdyby propozycja zaliczenia dodatkowych lat uprawniających do emerytury została zaakceptowana przez zainteresowanego, to nie stanowi ona aktu niekorzystnego mogącego podlegać zaskarżeniu na podstawie art. 270 TFUE i art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego.

Prawo do doliczenia lat uprawniających do emerytury można bowiem przyznać tylko wtedy, gdy urzędnik wyrazi zgodę na kontynuowanie procedury przeniesienia do systemu emerytalnego Unii wartości kapitałowej uprawnień emerytalnych nabytych uprzednio przez zainteresowanego w pozaunijnym systemie emerytalnym, a zgoda ta zostanie wyrażona w oparciu o informacje wynikające z przedstawionej przez organ powołujący propozycji dotyczącej liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury na podstawie prowizorycznie oszacowanej wysokości kapitału przekazanej przez krajowy zakład emerytalny.

W tym względzie, na etapie propozycji doliczenia dodatkowych lat uprawniających do emerytury, dana instytucja zobowiązuje się po prostu do właściwego zastosowania art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego i ogólnych przepisów wykonawczych do sytuacji zainteresowanego. Taki obowiązek po stronie instytucji wynika bezpośrednio z rozpatrywanych przepisów regulaminu pracowniczego, nawet bez wyraźnego zobowiązania instytucji.

Tym samym z takiego zobowiązania, wyrażonego w propozycji dotyczącej liczby dodatkowych lat służby uprawniających do emerytury, nie wynika ani nowy obowiązek spoczywający na rozpatrywanej instytucji, ani w efekcie zmiana sytuacji prawnej zainteresowanego, w szczególności dlatego, że nawet gdy zainteresowany wyraża zgodę na przeniesienie do systemu emerytalnego Unii uprawnień emerytalnych nabytych w innym systemie, instytucja będąca autorem propozycji nie ma obowiązku, po dokonaniu przelewu zapowiedzianej przez krajowy zakład ubezpieczeń emerytalnych wartości kapitałowej, automatycznego przyznania zainteresowanemu liczby dodatkowych lat uprawniających do emerytury, wskazanych w początkowej propozycji, w której kontekście urzędnik potwierdził swoją wolę przeniesienia wspomnianego kapitału do systemu emerytalnego Unii.

(zob. pkt 22–26)

Odesłanie

Sąd Unii Europejskiej, wyroki: z dnia 13 października 2015 r., Komisja/Verile i Gjergji, T‑104/14 P, EU:T:2015:776, pkt 50, 52, 53, 74; Komisja/Cocchi i Falcione, T‑103/13 P, EU:T:2015:777, pkt 66; Teughels/Komisja, T‑131/14 P, EU:T:2015:778, pkt 37, 46, 48, 49, 58, 70