Sprawa T‑676/14

Królestwo Hiszpanii

przeciwko

Komisji Europejskiej

Skarga o stwierdzenie nieważności – Artykuł 8 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1173/2011 – Skuteczne egzekwowanie nadzoru budżetowego w strefie euro – Manipulowanie danymi statystycznymi – Decyzja Komisji o wszczęciu postępowania wyjaśniającego – Akt niepodlegający zaskarżeniu – Akt przygotowawczy – Niedopuszczalność

Streszczenie – postanowienie Sądu (ósma izba) z dnia 3 września 2015 r.

Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty podlegające zaskarżeniu – Pojęcie – Akty wywołujące wiążące skutki prawne – Akty przygotowawcze – Wyłączenie – Decyzja Komisji w sprawie wszczęcia postępowania wyjaśniającego dotyczącego manipulowania danymi statystycznymi przez państwo członkowskie, wydana w ramach nadzoru budżetowego w strefie euro – Akt niezmierzający do wywołania skutków prawnych – Niedopuszczalność

(art. 261 TFUE, 263 TFUE; rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1173/2011, art. 8 ust. 1, 3, 5)

Na podstawie art. 263 akapit czwarty TFUE osoby fizyczne lub prawne mogą zaskarżyć jedynie akty wywołujące wiążące skutki prawne mogące naruszyć ich interesy poprzez istotną zmianę ich sytuacji prawnej. W odniesieniu do aktów prawnych, których opracowanie odbywa się w kilku fazach w ramach procedury wewnętrznej, jedynie środki, które w definitywny sposób określają stanowisko instytucji w momencie zakończenia owej procedury, stanowią co do zasady akty zaskarżalne, co wyklucza środki przejściowe, których celem jest przygotowanie ostatecznej decyzji i których niezgodność z prawem mogłaby być skutecznie podniesiona w ramach skargi wniesionej przeciwko tej decyzji. Byłoby inaczej, gdyby akty lub decyzje wydane w trakcie postępowania przygotowawczego stanowiły same w sobie ostateczne zakończenie specjalnego postępowania, odrębnego od tego, które powinno umożliwić instytucji wydanie rozstrzygnięcia co do istoty.

W rezultacie należy odrzucić jako niedopuszczalną wniesioną przez państwo członkowskie skargę o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w sprawie wszczęcia postępowania wyjaśniającego dotyczącego manipulowania przez to państwo danymi statystycznymi, wydanej na podstawie rozporządzenia nr 1173/2011 w sprawie skutecznego egzekwowania nadzoru budżetowego w strefie euro, ponieważ środki, za pomocą których Komisja decyduje o wszczęciu postępowania wyjaśniającego, są jedynie aktami przygotowawczymi i nie wywołują wiążących skutków prawnych mogących naruszyć interesy skarżącego poprzez istotną zmianę jego sytuacji prawnej w rozumieniu art. 263 TFUE

W tym względzie na mocy art. 8 ust. 3 rozporządzenia nr 1173/2011 Komisja może prowadzić wszelkie konieczne czynności wyjaśniające w celu stwierdzenia wprowadzania w błąd w zakresie danych dotyczących deficytu i długu istotnych dla zastosowania art. 121 TFUE lub 126 TFUE lub dla zastosowania załączonego do traktatu UE i traktatu FUE Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu. Komisja może zadecydować o wszczęciu postępowania wyjaśniającego, jeżeli stwierdzi poważne poszlaki wskazujące na istnienie faktów, które mogą stanowić takie wprowadzanie w błąd. Tak więc państwo członkowskie może wnieść skargę w ramach art. 263 TFUE wyłącznie na decyzję niekorzystną, czyli – zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 1 i 5 rozporządzenia nr 1173/2011 – decyzję Rady Unii Europejskiej o nałożeniu na to państwo grzywny, przy czym na podstawie art. 261 TFUE art. 8 ust. 5 wspomnianego rozporządzenia przyznaje w tym zakresie sądowi Unii nieograniczone prawo orzekania, które pozwala mu uchylić, obniżyć lub podwyższyć tak nałożoną grzywnę. Na ewentualne niezgodności z prawem, którymi obarczone miałyby być środki przyjęte przed wydaniem takiej decyzji przez Radę, począwszy od środków dotyczących wszczęcia postępowania wyjaśniającego przez Komisję, można się zatem powołać tyko w uzasadnieniu wspomnianej wyżej skargi.

Ponadto stwierdzenia, że decyzja Komisji w sprawie wszczęcia postępowania wyjaśniającego dotyczącego manipulowania danymi statystycznymi przez państwo członkowskie została szeroko rozpowszechniona, przez co wyrządziła temu państwu bardzo poważną szkodę na międzynarodowych rynkach finansowych, nie mają wpływu na analizę zaskarżonej decyzji pod względem prawnym, zgodnie z którą to analizą decyzja ta nie stanowi aktu niekorzystnego w rozumieniu art. 263 TFUE.

(por. pkt 12–19)