Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Conseil d’État (Γαλλία) στις 7 Μαρτίου 2024 – Coyote System κατά Ministre de l’Intérieur et des outre-mer, Premier ministre
(Υπόθεση C-190/24, Coyote System)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Αιτούν δικαστήριο
Conseil d’État
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Αιτούσα: Coyote System
Καθών: Ministre de l’Intérieur et des outre-mer, Premier ministre
Προδικαστικά ερωτήματα
Πρέπει να θεωρηθεί ότι η απαγόρευση που επιβάλλεται στους φορείς εκμετάλλευσης ηλεκτρονικής υπηρεσίας υποβοήθησης του οδηγού ή υπηρεσίας πλοήγησης με εντοπισμό θέσης να αναμεταδίδουν μέσω της υπηρεσίας αυτής κάθε μήνυμα ή ένδειξη που αποστέλλεται από τους χρήστες και που θα μπορούσε να παράσχει σε άλλους χρήστες τη δυνατότητα να αποφύγουν ορισμένους οδικούς ελέγχους εντάσσεται στον «συντονισμένο τομέα», όπως καθορίζεται στην οδηγία 2000/31/ΕΚ 1 , παρόλο που, μολονότι αφορά την άσκηση δραστηριότητας υπηρεσίας της κοινωνίας της πληροφορίας, καθόσον συνδέεται με τη συμπεριφορά του φορέα παροχής υπηρεσιών, την ποιότητα ή το περιεχόμενο της υπηρεσίας, δεν αφορά εντούτοις την εγκατάσταση των φορέων παροχής υπηρεσιών, τις εμπορικές επικοινωνίες, τη σύναψη συμβάσεων με ηλεκτρονικά μέσα, την ευθύνη των μεσαζόντων, τους κώδικες δεοντολογίας, τον εξώδικο διακανονισμό των διαφορών, τα μέσα έννομης προστασίας ή τη συνεργασία μεταξύ κρατών μελών, και συνεπώς δεν αφορά κανένα από τα αντικείμενα που διέπονται από τις διατάξεις εναρμόνισης του κεφαλαίου ΙΙ της εν λόγω οδηγίας;
Πρέπει να γίνει δεκτό ότι η απαγόρευση αναμετάδοσης που αποσκοπεί, μεταξύ άλλων, στο να αποτρέψει την αποφυγή των οδικών ελέγχων από άτομα που καταζητούνται για κακουργήματα ή πλημμελήματα ή συνιστούν απειλή για τη δημόσια τάξη ή ασφάλεια εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των απαιτήσεων που διέπουν την άσκηση δραστηριότητας υπηρεσίας της κοινωνίας της πληροφορίας και τις οποίες ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να επιβάλει σε φορείς παροχής υπηρεσιών που προέρχονται από άλλο κράτος μέλος, παρόλο που η αιτιολογική σκέψη 26 της οδηγίας διευκρινίζει ότι η τελευταία δεν αναιρεί τη δυνατότητα των κρατών μελών να εφαρμόζουν το εθνικό ποινικό δίκαιο και την ποινική δικονομία, προκειμένου να λαμβάνουν όλα τα ανακριτικά και λοιπά μέτρα που απαιτούνται για τη διαπίστωση και δίωξη αξιόποινων πράξεων;
Πρέπει το άρθρο 15 της οδηγίας 2000/31/ΕΚ, το οποίο απαγορεύει την επιβολή μιας γενικής υποχρέωσης ελέγχου στους φορείς παροχής των συναφών υπηρεσιών, πέραν των υποχρεώσεων που ισχύουν σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι αντιτίθεται στην εφαρμογή διάταξης που προβλέπει απλώς ότι μπορεί να επιβάλλεται η υποχρέωση στους φορείς εκμετάλλευσης ηλεκτρονικής υπηρεσίας για την υποβοήθηση του οδηγού ή υπηρεσίας πλοήγησης με εντοπισμό θέσης να μην αναμεταδίδουν μεμονωμένα, στο πλαίσιο της υπηρεσίας αυτής, ορισμένες κατηγορίες μηνυμάτων ή ενδείξεων, χωρίς ο φορέας εκμετάλλευσης να πρέπει να λάβει γνώση του περιεχομένου τους;
____________
1 Οδηγία 2000/31/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 8ης Ιουνίου 2000, για ορισμένες νομικές πτυχές των υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας, ιδίως του ηλεκτρονικού εμπορίου, στην εσωτερική αγορά («οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο») (ΕΕ 2000, L 178, σ. 1).