Συνεκδικασθείσες υποθέσεις C‑80/11 και C‑142/11

Mahagében Kft

κατά

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Dél-dunántúli Regionális Adó Főigazgatósága (C‑80/11)

και

Péter Dávid

κατά

Nemzeti Adó- és Vámhivatal Észak-alföldi Regionális Adó Főigazgatósága (C‑142/11)

(αιτήσεις του Baranya Megyei Bíróság
και του Jász-Nagykun-Szolnok Megyei Bíróság
για την έκδοση προδικαστικής αποφάσεως)

«Φορολογία – ΦΠΑ – Έκτη οδηγία – Οδηγία 2006/112/ΕΚ – Δικαίωμα προς έκπτωση – Προϋποθέσεις ασκήσεως – Άρθρο  273 – Εθνικά μέτρα για την πάταξη της απάτης – Πρακτική των εθνικών φορολογικών αρχών – Αποκλεισμός της ασκήσεως του δικαιώματος προς έκπτωση σε περίπτωση παράνομων ενεργειών του εκδότη του τιμολογίου των αγαθών ή των υπηρεσιών σε σχέση με τα οποία ζητείται η άσκηση του εν λόγω δικαιώματος – Βάρος αποδείξεως – Υποχρέωση του υποκείμενου στον φόρο να βεβαιώνεται και να αποδεικνύει ότι οι ενέργειες του εκδότη του τιμολογίου είναι σύννομες»

Περίληψη της αποφάσεως

1.        Φορολογικές διατάξεις – Εναρμόνιση των νομοθεσιών – Φόροι κύκλου εργασιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας – Έκπτωση του φόρου εισροών – Εθνική πρακτική συνιστάμενη στην άρνηση προς τον υποκείμενο στον φόρο του δικαιώματος προς έκπτωση σε περίπτωση παρατυπιών εκ μέρους του εκδότη του τιμολογίου ή ενός από τους προμηθευτές του – Δεν επιτρέπεται – Όρια – Προϋποθέσεις

(Οδηγία 2006/112 του Συμβουλίου, άρθρα 167, 168, στοιχείο α΄, 178, στοιχείο α΄, 220, σημείο 1, και 226)

2.        Φορολογικές διατάξεις – Εναρμόνιση των νομοθεσιών – Φόροι κύκλου εργασιών – Κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας – Έκπτωση του φόρου εισροών – Υποχρεώσεις του υποκειμένου στον φόρο – Εθνική πρακτική συνιστάμενη στην άρνηση προς τον υποκείμενο στον φόρο του δικαιώματος προς έκπτωση σε περίπτωση παρατυπιών εκ μέρους του εκδότη του τιμολογίου – Άρνηση παρά τη συνδρομή των ουσιαστικών προϋποθέσεων ασκήσεως του δικαιώματος προς έκπτωση και ελλείψει ενδείξεων που να δικαιολογούν εις βάρος του εκδότη του τιμολογίου υποψίες για παρατυπίες ή για απάτη – Δεν επιτρέπεται

(Οδηγία 2006/112 του Συμβουλίου, άρθρα 167, 168, στοιχείο α΄, 178, στοιχείο α΄, και 273)

1.        Τα άρθρα 167, 168, στοιχείο α΄, 178, στοιχείο α΄, 220, σημείο 1, και 226 της οδηγίας 2006/112, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική πρακτική στο πλαίσιο της οποίας η φορολογική αρχή αρνείται στον υποκείμενο στον φόρο το δικαίωμα να εκπέσει από το ποσό του οφειλόμενου φόρου προστιθέμενης αξίας το ποσό του οφειλόμενου ή αποδοθέντος φόρου για υπηρεσίες που του παρασχέθηκαν με την αιτιολογία ότι ο εκδότης του τιμολογίου των υπηρεσιών αυτών, ή ένας από τους προμηθευτές του, διέπραξε παρατυπίες, χωρίς η εν λόγω αρχή να αποδείξει, με βάση αντικειμενικά στοιχεία, ότι ο υποκείμενος στον φόρο είχε ή όφειλε να έχει γνώση του γεγονότος ότι η πράξη της οποίας γίνεται επίκληση προκειμένου να θεμελιωθεί το δικαίωμα προς έκπτωση έγινε στο πλαίσιο απάτης που διέπραξε ο προμηθευτής ή άλλος φορέας σε προηγούμενο στάδιο της αλυσίδας των παροχών.

(βλ. σκέψη 50, διατακτ. 1)

2.        Τα άρθρα 167, 168, στοιχείο α΄, 178, στοιχείο α΄, και 273 της οδηγίας 2006/112, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε εθνική πρακτική στο πλαίσιο της οποίας η φορολογική αρχή αρνείται στον υποκείμενο στον φόρο το δικαίωμα προς έκπτωση με την αιτιολογία ότι αυτός δεν βεβαιώθηκε, πρώτον, ότι ο εκδότης του τιμολογίου των αγαθών σε σχέση με τα οποία ζητείται η άσκηση του δικαιώματος προς έκπτωση είχε την ιδιότητα του υποκείμενου στον φόρο, δεύτερον, ότι διέθετε τα επίμαχα αγαθά και ήταν σε θέση να τα παραδώσει και, τρίτον, ότι είχε εκπληρώσει τις σχετικές με τη δήλωση και την απόδοση του φόρου προστιθέμενης αξίας υποχρεώσεις του, ή με την αιτιολογία ότι ο υποκείμενος στον φόρο δεν διαθέτει, πέραν του εν λόγω τιμολογίου, άλλα παραστατικά από τα οποία να προκύπτουν τα τρία προαναφερθέντα στοιχεία, παρά το γεγονός ότι πληρούνται οι ουσιαστικές και τυπικές προϋποθέσεις που τάσσει η οδηγία 2006/112 για την άσκηση του δικαιώματος προς έκπτωση και ότι ο υποκείμενος στον φόρο δεν είχε ενδείξεις που να γεννούν υποψίες για την ύπαρξη παρατυπιών ή τη διάπραξη απάτης από τον εκδότη του τιμολογίου.

(βλ. σκέψη 66, διατακτ. 2)