Language of document : ECLI:EU:F:2013:175

POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)

z dnia 7 listopada 2013 r.

Sprawa F‑132/11

Luigi Marcuccio

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Artykuł 34 §§ 1, 6 regulaminu postępowania – Skarga wniesiona za pośrednictwem faksu w terminie do wniesienia skargi – Odręczny podpis adwokata różniący się od podpisu widniejącego na przesłanym pocztą oryginale skargi – Wniesienie skargi z przekroczeniem terminu – Oczywista niedopuszczalność – Nieistnienie

Przemiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której L. Marcuccio żąda w szczególności stwierdzenia nieważności dorozumianej decyzji odmownej Komisji Europejskiej w sprawie jego zażalenia z dnia 25 kwietnia 2011 r., złożonego na odmowne rozstrzygnięcie w przedmiocie jego wniosku z dnia 25 września 2010 r. Złożenie oryginału skargi drogą pocztową zostało poprzedzone przesłaniem do sekretariatu Sądu w dniu 5 grudnia 2011 r., za pośrednictwem faksu, dokumentu przedstawionego jako odpis oryginału skargi wysłanego drogą pocztową.

Orzeczenie:      Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską.

Streszczenie

1.      Postępowanie sądowe – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Odręczny podpis adwokata – Istotny przepis podlegający stosowaniu w sposób ścisły – Brak – Niedopuszczalność

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 19 akapit trzeci, art. 21 akapit pierwszy, załącznik I, art. 7 ust. 1; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 34 § 1)

2.      Postępowanie sądowe – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Skarga wniesiona za pośrednictwem faksu w terminie do wniesienia skargi – Odręczny podpis adwokata różniący się od podpisu widniejącego na przesłanym pocztą oryginale skargi – Konsekwencje – Pominięcie daty otrzymania faksu przy ocenie dochowania terminu do wniesienia skargi

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 34; regulamin pracowniczy, art. 91 ust. 3)

3.      Akty instytucji – Domniemanie ważności – Akt nieistniejący – Pojęcie

(art. 288 TFUE)

1.      Z art. 19 akapit trzeci i art. 21 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości wynika, że skarżący musi być reprezentowany przez osobę do tego upoważnioną oraz że w konsekwencji do sądu Unii skutecznie może zostać wniesiona jedynie skarga podpisana przez taką osobę. Na podstawie art. 7 ust. 1 załącznika I do statutu Trybunału powyższe przepisy znajdują zastosowanie także w postępowaniu przed Sądem do spraw Służby Publicznej. Zarówno statut Trybunału, jak i regulamin postępowania przed tym Sądem nie przewidują żadnego odstępstwa ani wyjątku od tego obowiązku.

Wymóg złożenia odręcznego podpisu przez przedstawiciela strony skarżącej gwarantuje bowiem, do celów pewności prawa, autentyczność skargi oraz eliminuje ryzyko, że w rzeczywistości mogłaby ona nie pochodzić od upoważnionego do tego adwokata lub radcy prawnego. Ten ostatni, jako współpracownik wymiaru sprawiedliwości, wypełnia bowiem istotną rolę przyznaną mu przez statut Trybunału i regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej w związku z umożliwieniem skarżącemu, poprzez korzystanie z urzędu adwokata lub radcy prawnego, dostępu do tego Sądu. Wymóg ten należy w konsekwencji uznać za istotny przepis proceduralny, który powinien być stosowany w sposób ścisły, a zatem jego naruszenie pociąga za sobą niedopuszczalność skargi.

(zob. pkt 19, 20)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑174/96 P Lopes przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 5 grudnia 1996 r., pkt 8 i przytoczone tam orzecznictwo

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑223/06 P Parlament przeciwko Eistrupowi, 23 maja 2007 r., pkt 50–52

2.      W ramach postępowań w sprawach z zakresu służby publicznej Unii do celów złożenia oryginału wszelkich pism procesowych w przepisanym terminie art. 34 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej nie zezwala przedstawicielowi zainteresowanej strony na złożenie dwóch różnych podpisów, nawet jeżeli są one autentyczne, na dokumencie przesłanym do sekretariatu Sądu za pośrednictwem faksu i na oryginale skargi wysłanym pocztą lub złożonym osobiście w sekretariacie.

W tych okolicznościach, jeżeli okazuje się, że na oryginale pisma procesowego, który fizycznie został złożony w sekretariacie w terminie dziesięciu dni następujących po jego przesłaniu do Sądu do spraw Służby Publicznej za pośrednictwem faksu, nie widnieje ten sam odręczny podpis co na dokumencie przesłanym za pośrednictwem faksu, należy stwierdzić, że do sekretariatu Sądu wpłynęły dwa różne pisma procesowe, każde opatrzone odrębnym podpisem tej samej osoby. Zważywszy, że przekazanie tekstu przesłanego za pośrednictwem faksu nie spełnia wymogów pewności prawa ustanowionych w art. 34 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, data przekazania dokumentu przesłanego za pośrednictwem faksu nie może być brana pod uwagę przy ocenie dochowania terminu do wniesienia skargi.

Ponadto termin do wniesienia skargi został określony w art. 91 ust. 3 regulaminu pracowniczego, od którego regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej nie może ustanawiać odstępstw. W konsekwencji istotne jest, by oryginał skargi został sporządzony najpóźniej tuż przed upływem tego terminu. Z tego punktu widzenia przesłanie dokumentu za pośrednictwem faksu nie stanowi jedynie sposobu przekazania, ale pozwala również na dowiedzenie, że oryginał skargi, który wpłynął do sekretariatu Sądu z przekroczeniem terminu, był już sporządzony przed upływem terminu do wniesienia skargi.

(zob. pkt 22–24)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑426/10 P Bell & Ross BV przeciwko OHIM, 22 września 2011 r., pkt 37–43

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑113/11 Marcuccio przeciwko Komisji, 21 lutego 2013 r., pkt 22

3.      Do uzasadnienia dopuszczalności tak poważnego żądania urzędnika, jakim jest żądanie uznania aktu administracyjnego za nieistniejący, wspomniane żądanie powinno zawierać twierdzenia co do faktów lub co do prawa, które mogą dawać prima facie podstawy do wykazania bądź to skrajnie poważnej sytuacji faktycznej, bądź to nieprawidłowości, której waga jest tak oczywista, że nie może być tolerowana przez porządek prawny Unii.

4.      W sytuacji gdy podnoszone jest nieistnienie aktu administracyjnego, czyli najpoważniejsza nieprawidłowość porządku prawnego Unii, wskazywanych przez urzędnika nieprawidłowości, takich jak niejasny i nieprecyzyjny charakter aktu administracyjnego, nie można uznać za przypadki skrajnej sytuacji.

(zob. pkt 32, 34, 35)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑40/07 P i T‑62/07 P de Brito Sequeira Carvalho przeciwko Komisji, 5 października 2009 r., pkt 150–152

Sąd Unii Europejskiej: sprawa T‑9/09 P Marcuccio przeciwko Komisji, 24 listopada 2010 r., pkt 37 i nast.