WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ (trzecia izba)

z dnia 17 września 2014 r.

Sprawa F‑117/13

Kari Wahlström

przeciwko

Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Frontex)

Służba publiczna – Personel Frontexu – Członek personelu tymczasowego – Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony – Procedura przedłużenia umowy – Artykuł 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Prawo do bycia wysłuchanym – Naruszenie – Wpływ na przyjęte w decyzji rozstrzygnięcie

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, w której K. Wahlström żąda stwierdzenia nieważności decyzji dyrektora wykonawczego Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Frontex) z dnia 19 lutego 2013 r. w sprawie nieprzedłużenia z nim umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego.

Orzeczenie:      Stwierdza się nieważność decyzji dyrektora wykonawczego Europejskiej Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej z dnia 19 lutego 2013 r. w sprawie nieprzedłużenia z K. Wahlströmem umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Granicach Zewnętrznych Państw Członkowskich Unii Europejskiej pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez K. Wahlströma.

Streszczenie

Urzędnicy – Personel tymczasowy – Zatrudnienie – Nieprzedłużenie umowy zawartej na czas określony – Wydanie decyzji bez wcześniejszego umożliwienia zainteresowanemu przedstawienia swoich uwag – Naruszenie prawa do bycia wysłuchanym

[Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 41 ust. 2 lit. a); warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 47]

Ponieważ decyzja w sprawie nieprzedłużenia umowy o pracę na czas określony w charakterze członka personelu tymczasowego niekorzystnie wpływa na sytuację danego pracownika w tym sensie, że skutkuje pozbawieniem go możliwości kontynuowania stosunku pracy, do zatrudniającej go instytucji należy, na podstawie art. 41 ust. 2 lit. a) Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, umożliwienie temu pracownikowi skutecznego przedstawienia swoich uwag przed wydaniem decyzji. Tymczasem prawo do obrony w brzmieniu ustanowionym we wspomnianym art. 41 obejmuje, choć jego zakres jest szerszy, przewidziane w ust. 2 lit. a) tego przepisu proceduralne prawo każdego do bycia wysłuchanym, zanim zostaną podjęte indywidualne środki mogące negatywnie wpłynąć na jego sytuację.

Jednakże, aby naruszenie prawa do bycia wysłuchanym mogło doprowadzić do stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji, konieczne jest jeszcze zbadanie, czy w braku tej nieprawidłowości postępowanie mogłoby zakończyć się innym rezultatem.

W tym względzie, jeśli umowa o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego zostaje przedłużona wyłącznie w oparciu o ocenę umiejętności i kwalifikacji zainteresowanego, nie można wykluczyć, że wnioski odnośnie do nieprzedłużenia umowy mogłyby być inne, gdyby zainteresowany był w stanie skutecznie przedstawić swój punkt widzenia na temat jakości świadczonej przez siebie pracy w związku z perspektywą kontynuowania stosunku pracy, i że tym samym poszanowanie prawa do bycia wysłuchanym mogłoby w ten sposób wpłynąć na treść decyzji w sprawie nieprzedłużenia umowy.

(zob. pkt 27, 28, 32)

Odesłanie

Trybunał, wyroki: Francja/People’s Mojahedin Organization of Iran, C‑27/09 P, EU:C:2011:853, pkt 65; M., C‑277/11, EU:C:2012:744, pkt 81–83; Komisja/Kadi, C‑584/10 P, C‑593/10 P i C‑595/10 P, EU:C:2013:518, pkt 98, 99; G. i R., C‑383/13 PPU, EU:C:2013:533, pkt 38 i przytoczone tam orzecznictwo

Sąd Unii Europejskiej, wyrok L/Parlament, T‑317/10 P, EU:T:2013:413, pkt 81

Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok CH/Parlament, F‑129/12, EU:F:2013:203, pkt 38