Language of document : ECLI:EU:T:2014:883

WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 15 października 2014 r.

Sprawa T‑663/13 P

Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej

przeciwko

BF

Odwołanie – Służba publiczna – Zatrudnienie – Powołanie na stanowisko dyrektora ds. zasobów ludzkich – Odrzucenie kandydatury – Obowiązek uzasadnienia sprawozdania sporządzonego przez komisję preselekcyjną

Przedmiot:      Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 17 października 2013 r. w sprawie F‑69/11 BF/Trybunał Obrachunkowy.

Orzeczenie:      Odwołanie zostaje oddalone. Trybunał Obrachunkowy Unii Europejskiej pokrywa własne koszty, jak również koszty poniesione przez BF w niniejszej instancji.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Postępowanie mające na celu obsadzenie stanowiska dyrektora – Porównanie osiągnięć kandydatów – Uznanie administracyjne – Przygotowanie przez służby administracyjne decyzji organu powołującego – Dopuszczalność

(regulamin pracowniczy, art. 29 ust. 2, art. 45)

2.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Postępowanie mające na celu obsadzenie stanowiska dyrektora – Sprawozdanie komisji kwalifikacyjnej ds. preselekcji – Obowiązek uzasadnienia – Zakres

(regulamin pracowniczy, art. 29 ust. 2)

3.      Odwołanie – Zarzuty – Niewystarczające uzasadnienie – Podanie przez Sąd uzasadnienia dorozumianego – Dopuszczalność – Granice – Obowiązek wypowiedzenia się w przedmiocie każdego podnoszonego naruszenia prawa – Zakres

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 36, załącznik I, art. 7 ust. 1)

1.      W ramach rozpatrywania kandydatur na stanowisko dyrektora organ powołujący winien dysponować wszystkimi informacjami dotyczącymi oceny osiągnięć poszczególnych kandydatów i w tym celu, zgodnie z zasadami właściwymi dla funkcjonowania każdej hierarchicznej struktury administracyjnej, może uzyskać wsparcie służb administracyjnych na różnych szczeblach hierarchii. Przy podejmowaniu ostatecznej decyzji o powołaniu organowi temu należy zatem zapewnić możliwość zapoznania się z danymi, które na każdym etapie przebiegu postępowania rekrutacyjnego prowadziły na poszczególnych szczeblach administracji, z którymi się konsultowano, do wydawania opinii takich jak opinie mu przedstawione, oraz do dokonania oceny tych danych. Jedynie w takim przypadku organ powołujący może wykorzystać te opinie jako podstawę dla ostatecznej decyzji, nie naruszając przy tym art. 45 regulaminu pracowniczego.

(zob. pkt 25, 42)

Odesłanie:

Sąd: sprawa T‑88/04 Tzirani przeciwko Komisji, 4 lipca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑149, II‑A‑2‑703, pkt 81 i przytoczone tam orzecznictwo

2.      W ramach postępowania mającego na celu obsadzenie stanowiska dyrektora sprawozdanie, jakie komisja kwalifikacyjna ds. preselekcji musi przedstawić organowi powołującemu na podstawie wewnętrznych zasad postępowania, powinno zawierać uzasadnienie i nie może ograniczać się wyłącznie do wskazania listy najbardziej kompetentnych kandydatów na każde z rozpatrywanych stanowisk, uszeregowanych w porządku alfabetycznym. Musi ono zawierać elementy oceny osiągnięć wybranych przez tę komisję kandydatów, by wspomniany organ był w stanie skutecznie dokonać w pierwszej kolejności porównania ich osiągnięć, a następnie wyboru najbardziej odpowiedniego kandydata do sprawowania obowiązków opisanych w ogłoszeniu o naborze.

(zob. pkt 37, 43)

3.      W ramach postępowania odwoławczego kontrola Sądu ma na celu w szczególności zbadanie, czy Sąd do spraw Służby Publicznej odpowiedział w sposób wymagany prawem na wszystkie argumenty przedstawione przez skarżącego. Jednakże spoczywający na Sądzie do spraw Służby Publicznej obowiązek uzasadnienia swych rozstrzygnięć nie może być interpretowany w ten sposób, że wynika z niego, iż Sąd ten jest zobowiązany do szczegółowego ustosunkowania się do każdego podniesionego przez skarżącego argumentu, zwłaszcza jeśli nie jest on wystarczająco jasny i dokładny.

(zob. pkt 70)

Odesłanie:

Trybunał: sprawy połączone C‑120/06 P i C‑121/06 P FIAMM i in. przeciwko Radzie i Komisji, 9 września 2008 r., Zb.Orz. s. I‑6513, pkt 91; sprawa C‑202/07 P France Télécom przeciwko Komisji, 2 kwietnia 2009 r., Zb.Orz. s. I‑2369, pkt 41

Sąd: sprawa T‑311/09 P Marcuccio przeciwko Komisji, 13 grudnia 2011 r., pkt 33