Αναίρεση που άσκησε στις 20 Σεπτεμβρίου 2010 ο Christian Kurrer κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 8 Ιουλίου 2010 στην υπόθεση F-139/06, Kurrer κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-441/10 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Christian Kurrer (Watermael-Boitsfort, Βέλγιο) (εκπρόσωπος: M. Velardo, δικηγόρος)
Αντίδικοι κατ' αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να αναιρέσει την απόφαση που εκδόθηκε στην υπόθεση F-139/06, Kurrer κατά Επιτροπής·
να ακυρώσει την απόφαση της 27ης Μαρτίου 2006, κατά το μέρος που κατατάσσει τον προσφεύγοντα ως δόκιμο υπάλληλο στον βαθμό A*6, κλιμάκιο 2·
επικουρικώς, να αναπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης για την έκδοση αποφάσεως·
να καταδικάσει την αναιρεσίβλητη στα δικαστικά έξοδα συμπεριλαμβανομένων των εξόδων της πρωτόδικης δίκης.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως, ο αναιρεσείων ζητεί την αναίρεση της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (στο εξής: ΔΔΔ) της 8ης Ιουλίου 2010, στην υπόθεση F-139/06, Kurrer κατά Επιτροπής, περί απορρίψεως προσφυγής με την οποία ο αναιρεσείων, πρώην έκτακτος υπάλληλος με βαθμό A*8, ζητούσε την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, περί διορισμού του ως δοκίμου υπαλλήλου, κατόπιν γενικού διαγωνισμού που δημοσιεύθηκε πριν από την έναρξη ισχύος του νέου Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης (στο εξής: ΚΥΚ) των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά το μέρος που με την απόφαση αυτή κατατάχθηκε στον βαθμό A*6, κλιμάκιο 2, κατ' εφαρμογή των κανόνων του νέου ΚΥΚ χωρίς να διατηρήσει τα μόρια προαγωγής που είχε συγκεντρώσει.
Προς στήριξη της αιτήσεώς του αναιρέσεως, ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι το άρθρο 5, παράγραφος 4, του παραρτήματος ΧΙΙΙ του ΚΥΚ έχει την έννοια ότι όλοι οι επιτυχόντες εσωτερικού ή γενικού διαγωνισμού έκτακτοι υπάλληλοι πρέπει να διατηρούν τον βαθμό κατάταξής τους ως μόνιμοι υπάλληλοι, μολονότι το ΔΔΔ έχει αποφανθεί ότι το πλεονέκτημα αυτό πρέπει να επιφυλάσσεται μόνο στους εκτάκτους υπαλλήλους που κατά τη μονιμοποίησή τους μεταβαίνουν σε ανώτερη κατηγορία.
Ο αναιρεσείων προβάλλει, στο πλαίσιο αυτό, τέσσερις λόγους αναιρέσεως:
- έλλειψη αιτιολογίας και πλάνη περί το δίκαιο, διότι το ΔΔΔ αποφάνθηκε δευτερευόντως επί της διακρίσεως μεταξύ εκτάκτων υπαλλήλων προσληφθέντων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εκτάκτων υπαλλήλων προσληφθέντων από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Ελεγκτικό Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι διατηρούν κατά την κατάταξή τους τον βαθμό και την αρχαιότητά τους, ανεξαρτήτως της κατατάξεως που προβλέπει η προκήρυξη του διαγωνισμού του οποίου είναι επιτυχόντες·
- παράβαση των κανόνων ερμηνείας του κοινοτικού δικαίου, καθόσον η ερμηνεία που ακολούθησε το ΔΔΔ δεν στηρίζεται ούτε στο γράμμα ούτε στον σκοπό του άρθρου 5, παράγραφος 4, του παραρτήματος ΧΙΙΙ του ΚΥΚ·
- προσβολή της αρχής της ίσης μεταχείρισης, παράβαση του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πλάνη περί το δίκαιο, διότι η ερμηνεία που ακολούθησε το ΔΔΔ προσβάλλει την αρχή κατά την οποία δύο καταστάσεις που δεν διαφέρουν ουσιωδώς δεν πρέπει να έχουν διαφορετική μεταχείριση, καθόσον δεν υπάρχει ουσιώδης διαφορά μεταξύ εκτάκτων υπαλλήλων που μονιμοποιούνται μεταβαίνοντας σε άλλη κατηγορία και εκτάκτων υπαλλήλων που διορίζονται μόνιμοι υπάλληλοι μετά από γενικό διαγωνισμό· επιπροσθέτως, ορισμένοι έκτακτοι υπάλληλοι που μονιμοποιήθηκαν μετά από γενικό διαγωνισμό διατήρησαν τα μόρια προαγωγής που είχαν συγκεντρώσει, αντιθέτως προς την περίπτωση του αναιρεσείοντος·
- παράβαση του κοινοτικού δικαίου και ειδικότερα προσβολή της αρχής της ομαλής εξελίξεως της σταδιοδρομίας και της εξελίξεως των εκτάκτων υπαλλήλων σε μονίμους υπαλλήλους.
____________