Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 24 Νοεμβρίου 2022 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (δεύτερο τμήμα) στις 14 Σεπτεμβρίου 2022 στην υπόθεση T-775/20, PB κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-721/22 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Baquero Cruz, B. Araujo Arce, J. Estrada de Solà)

Αντίδικοι κατ’ αναίρεση: PB, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει το πρώτο και το τρίτο σημείο του διατακτικού της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 14 Σεπτεμβρίου 2022 στην υπόθεση T-775/20·

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προκειμένου να εκδώσει απόφαση επί της ουσίας αναφορικά με την προσφυγή ακυρώσεως· και

να καταδικάσει τον PB στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως, η Επιτροπή προβάλλει ένα λόγο αναιρέσεως ο οποίος αφορά νομικό σφάλμα.

Η Επιτροπή βάλλει κατά του συμπεράσματος του Γενικού Δικαστηρίου το οποίο έκρινε, στη σκέψη 65 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, βάσει της συλλογιστικής που ανέπτυξε στις σκέψεις 51 έως 64 της εν λόγω αποφάσεως, ότι ο κανονισμός PIF 1 «δεν δύναται, ως εκ τούτου, να αποτελέσει αφ’ εαυτού τη σχετική νομική βάση για τη λήψη διοικητικών μέτρων που αποσκοπούν στην ανάκτηση αχρεωστήτως εισπραχθέντων ποσών. […]»

Κατά την Επιτροπή, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα, διότι τα άρθρα 4 και 7 του κανονισμού PIF συνιστούν αυτοτελή και αρκούντως σαφή βάση για τη λήψη διοικητικών μέτρων ανακτήσεως ποσών, τα οποία δεν αποτελούν κύρωση.

Τέλος, στη σκέψη 69 της αποφάσεώς του, το Γενικό Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η από κοινού εφαρμογή του άρθρου 103 του δημοσιονομικού κανονισμού του 2002 και των άρθρων 4 και 7 του PIF δεν καθιστούν δυνατή τη λήψη μέτρου εις βάρος του προσφεύγοντος σε πρώτο βαθμό, καθόσον αυτός δεν ήταν ο άμεσος λήπτης των πληρωμών.

Κατά την Επιτροπή, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα, διότι το άρθρο 7 του κανονισμού PIF, εφαρμοζόμενο από κοινού με το άρθρο 4 του προαναφερθέντος κανονισμού και με το άρθρο 103 του δημοσιονομικού κανονισμού του 2002, συνιστά διάταξη αρκούντως σαφή και ακριβή ώστε να είναι δυνατή η ανάκτηση ποσών από τον προσφεύγοντα σε πρώτο βαθμό, ακόμα κι αν αυτός δεν ήταν ο άμεσος λήπτης των επίμαχων πληρωμών.

____________

1 Κανονισμός (ΕΚ, Euratom) 2988/95, του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995, σχετικά με την προστασία των οικονομικών συμφερόντων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΕ 1995, L 312, σ. 1).