Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Rechtbank Amsterdam (Κάτω Χώρες) στις 18 Ιανουαρίου 2024 – Stichting Right to Consumer Justice, Stichting App Stores Claims κατά Apple Distribution International Ltd, Apple Inc.
(Υπόθεση C-34/24, Stichting Right to Consumer Justice και Stichting App Stores Claims)
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Αιτούν δικαστήριο
Rechtbank Amsterdam
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Ενάγουσες: Stichting Right to Consumer Justice, Stichting App Stores Claims
Εναγομένη: Apple Distribution International Ltd, Apple Inc.
Προδικαστικά ερωτήματα
Πρώτο προδικαστικό ερώτημα (τόπος της ενέργειας)
α. Ποιος τόπος πρέπει να χαρακτηριστεί ως τόπος της ζημιογόνου ενέργειας κατά την έννοια του άρθρου 7, σημείο 2, του κανονισμού Βρυξέλλες Ια 1 , σε περίπτωση όπως η προκείμενη, στην οποία η φερόμενη κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεως, κατά την έννοια του άρθρου 102 ΣΛΕΕ, έλαβε χώρα σε κράτος μέλος μέσω πωλήσεων που πραγματοποιήθηκαν μέσω μιας διαδικτυακής πλατφόρμας την οποία διαχειρίζεται η Apple και η οποία απευθύνεται σε ολόκληρο το κράτος μέλος, για την οποία η Apple Ιρλανδίας ενεργεί ως αποκλειστικός διανομέας και παραγγελιοδόχος του κατασκευαστή και εισπράττει προμήθεια επί του συνόλου των αγορών; Έχει σημασία εν προκειμένω το γεγονός ότι η διαδικτυακή πλατφόρμα είναι κατ’ αρχήν προσβάσιμη παγκοσμίως;
β. Έχει σημασία εν προκειμένω αν πρόκειται για αγωγή που ασκήθηκε δυνάμει του άρθρου 3:305a του BW (ολλανδικού αστικού κώδικα) από νομικό πρόσωπο το οποίο έχει ως σκοπό την εκπροσώπηση των συλλογικών συμφερόντων διαφόρων χρηστών που έχουν την κατοικία τους σε διαφορετικές δικαστικές περιφέρειες (στις Κάτω Χώρες: arrondissementen) εντός κράτους μέλους σύμφωνα με το δικό του δίκαιο;
γ. Εάν, βάσει του σκέλους αʹ (ή/και του σκέλους βʹ) του πρώτου προδικαστικού ερωτήματος, όχι μόνον ένα αλλά περισσότερα εθνικά δικαστήρια είναι κατά τόπον αρμόδια στο οικείο κράτος μέλος, αντιτίθεται το άρθρο 7, σημείο 2, του κανονισμού Βρυξέλλες Ια στην εφαρμογή του εθνικού (δικονομικού) δικαίου που επιτρέπει την παραπομπή σε ένα και μόνον δικαστήριο αυτού του κράτους μέλους;
Δεύτερο προδικαστικό ερώτημα (τόπος του αποτελέσματος)
α. Μπορεί ο τόπος κατοικίας του χρήστη να χρησιμεύσει ως το μοναδικό συνδετικό στοιχείο για τον τόπο επέλευσης του ζημιογόνου αποτελέσματος κατά την έννοια του άρθρου 7, σημείο 2, του κανονισμού Βρυξέλλες Ια, σε περίπτωση όπως η προκειμένη, στην οποία η φερόμενη ζημία προκλήθηκε από την αγορά εφαρμογών και ψηφιακών προϊόντων εντός εφαρμογής (in-app) μέσω μιας διαδικτυακής πλατφόρμας (App Store) την οποία διαχειρίζεται η Apple, για την οποία η Apple Ιρλανδίας ενεργεί ως αποκλειστικός διανομέας και παραγγελιοδόχος του κατασκευαστή και εισπράττει προμήθεια επί του συνόλου των αγορών (και εντός της οποίας έλαβε χώρα τόσο η προβαλλόμενη κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης κατά την έννοια του άρθρου 102 ΣΛΕΕ όσο και η φερόμενη παράβαση της απαγόρευσης των συμπράξεων κατά την έννοια του άρθρου 101 ΣΛΕΕ), και στην οποία περίπτωση δεν μπορεί να προσδιοριστεί ο τόπος όπου πραγματοποιήθηκαν οι αγορές; Ή, στην ως άνω περίπτωση, υπάρχουν και άλλα συνδετικά στοιχεία για τον προσδιορισμό του αρμόδιου δικαστηρίου;
β. Έχει σημασία εν προκειμένω αν πρόκειται για αγωγή που ασκήθηκε δυνάμει του άρθρου 3:305a του BW (ολλανδικού αστικού κώδικα) από νομικό πρόσωπο το οποίο έχει ως σκοπό την εκπροσώπηση των συλλογικών συμφερόντων διαφόρων χρηστών που έχουν την κατοικία τους σε διαφορετικές δικαστικές περιφέρειες (στις Κάτω Χώρες: arrondissementen) εντός κράτους μέλους σύμφωνα με το δικό του δίκαιο;
γ. Αν, βάσει του σκέλους αʹ (ή/και του σκέλους βʹ) του δεύτερου προδικαστικού ερωτήματος, είναι κατά τόπον αρμόδιο εθνικό δικαστήριο του οικείου κράτους μέλους το οποίο είναι αρμόδιο μόνον για τις αγωγές που αφορούν ορισμένους χρήστες σε αυτό το κράτος μέλος, ενώ για τις αγωγές που αφορούν άλλους χρήστες είναι κατά τόπον αρμόδια άλλα δικαστήρια του ίδιου κράτους μέλους, αντιτίθεται το άρθρο 7, σημείο 2, του κανονισμού Βρυξέλλες Ια στην εφαρμογή του εθνικού (δικονομικού) δικαίου που επιτρέπει την παραπομπή σε ένα και μόνον δικαστήριο αυτού του κράτους μέλους;
____________
1 Κανονισμός (EΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ 2012, L 351, σ. 1).