Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Juzgado de Primera Instancia nº 2 de Fuengirola (Ισπανία) στις 24 Δεκεμβρίου 2021 – NM κατά Club La Costa (UK) PLC, υποκατάστημα στην Ισπανία, CLC Resort Management LTD, Midmark 2 LTD, CLC Resort Development LTD και European Resorts & Hotels SL

(Υπόθεση C-821/21)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Αιτούν δικαστήριο

Juzgado de Primera Instancia nº 2 de Fuengirola

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων: NM

Εναγόμενες: Club La Costa (UK) PLC, υποκατάστημα στην Ισπανία, CLC Resort Management LTD, Midmark 2 LTD, CLC Resort Development LTD και European Resorts & Hotels SL

Προδικαστικά ερωτήματα

Αναφορικά με τον κανονισμό (ΕΕ) 1215/2012¹ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012:

Πρώτον.    Σε περιπτώσεις συμβάσεων καταναλωτών στις οποίες τυγχάνει εφαρμογής το άρθρο 18, παράγραφος 1, του κανονισμού Βρυξέλλες I, συνάδει προς τον εν λόγω κανονισμό ερμηνεία του όρου «αντισυμβαλλόμενος», κατά τη διάταξη αυτή, υπό την έννοια ότι αναφέρεται αποκλειστικά σε αυτόν που υπέγραψε τη σύμβαση και όχι σε άλλα φυσικά ή νομικά πρόσωπα πέραν εκείνων που πράγματι την υπέγραψαν;

Δεύτερον.    Αν ο όρος «αντισυμβαλλόμενος» έχει την έννοια ότι αναφέρεται μόνο σε αυτόν που πράγματι υπέγραψε τη σύμβαση, στην περίπτωση που τόσο ο καταναλωτής όσο και ο «αντισυμβαλλόμενος» έχουν την κατοικία τους εκτός Ισπανίας, συνάδει προς το άρθρο 18, παράγραφος 1, του κανονισμού Βρυξέλλες Ι, η ερμηνεία ότι δεν θεμελιώνεται διεθνής δικαιοδοσία των ισπανικών δικαστηρίων, όταν ο επιχειρηματικός όμιλος στον οποίο ανήκει ο «αντισυμβαλλόμενος» περιλαμβάνει εταιρίες με κατοικία στην Ισπανία, οι οποίες δεν συμμετείχαν στην υπογραφή της σύμβασης ή υπέγραψαν συμβάσεις άλλες από εκείνη της οποίας ζητείται η ακύρωση;

Τρίτον.    Αν ο «αντισυμβαλλόμενος» κατά το άρθρο 18, παράγραφος 1, του κανονισμού Βρυξέλλες Ι αποδείξει ότι έχει την κατοικία του στο Ηνωμένο Βασίλειο σύμφωνα με το άρθρο 63, παράγραφος 2, του κανονισμού αυτού, συνάδει προς τη διάταξη αυτή η ερμηνεία ότι η κατά τα ανωτέρω καθοριζόμενη κατοικία περιορίζει τη δυνατότητα επιλογής βάσει του άρθρου 18, παράγραφος 1; Επιπλέον, μπορεί η πρώτη διάταξη να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι δεν περιορίζεται στην εισαγωγή ενός απλού «τεκμηρίου πράγματος», ούτε ότι το τεκμήριο αυτό ανατρέπεται αν ο «αντισυμβαλλόμενος» ασκεί δραστηριότητες εκτός του τόπου δωσιδικίας της κατοικίας του ούτε ότι «ο αντισυμβαλλόμενος» φέρει το βάρος απόδειξης ότι η κατοικία του, όπως καθορίζεται βάσει της προαναφερθείσας διάταξης, συμπίπτει με τον τόπο άσκησης των δραστηριοτήτων του;

Αναφορικά με τον κανονισμό (ΕΚ) 593/2008¹ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008:

Τέταρτον.    Σε περίπτωση συμβάσεων καταναλωτών στις οποίες εφαρμόζεται ο κανονισμός Ρώμη Ι, συνάδει προς το άρθρο 3 του κανονισμού αυτού η ερμηνεία ότι είναι έγκυρες και τυγχάνουν εφαρμογής οι ρήτρες καθορισμού του εφαρμοστέου δικαίου οι οποίες ενσωματώνονται στους «γενικούς όρους» της σύμβασης που υπέγραψαν τα μέρη ή οι οποίες περιλαμβάνονται σε χωριστό έγγραφο στο οποίο παραπέμπει ρητώς η σύμβαση και του οποίου η παράδοση στον καταναλωτή αποδεικνύεται;

Πέμπτον.    Στην περίπτωση συμβάσεων καταναλωτών στις οποίες τυγχάνει εφαρμογής ο κανονισμός Ρώμη Ι, συνάδει προς το άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού η ερμηνεία ότι δυνατότητα επίκλησης της διάταξης έχει τόσο ο καταναλωτής όσο και ο αντισυμβαλλόμενος;

Έκτον.    Στην περίπτωση συμβάσεων καταναλωτών στις οποίες τυγχάνει εφαρμογής ο κανονισμός Ρώμη Ι, συνάδει προς το άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού αυτού η ερμηνεία ότι, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις του, η εφαρμογή του δικαίου που προβλέπεται στη διάταξη αυτή πρέπει σε κάθε περίπτωση να προκρίνεται σε σχέση με την εφαρμογή του δικαίου που προβλέπεται στο άρθρο 6, παράγραφος 3, έστω και αν το τελευταίο είναι ευνοϊκότερο για τον καταναλωτή στη συγκεκριμένη περίπτωση;

____________

¹ Κανονισμός (ΕΕ) 1215/2012 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Δεκεμβρίου 2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ 2012, L 351, σ. 1).

¹ Κανονισμός (ΕΚ) 593/2008 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Ιουνίου 2008, για το εφαρμοστέο δίκαιο στις συμβατικές ενοχές (Ρώμη Ι) (ΕΕ 2008, L 177, σ. 6).