POSTANOWIENIE SĄDU (piąta izba)
z dnia 14 lipca 2011 r.(1)
Oczywisty brak właściwości
W sprawie T‑252/11
Robert Osiński, zamieszkały w Żarkach (Polska), reprezentowany przez adwokata L. Kajdę,
strona skarżąca,
przeciwko
Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa,
strona pozwana,
mającej za przedmiot skargę o stwierdzenie nieważności decyzji nr OR12‑2009‑069 polskiej Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 12 lutego 2009 r.,
SĄD (piąta izba),
w składzie: S. Papasavvas (sprawozdawca), prezes, V. Vadapalas i K. O’Higgins, sędziowie,
sekretarz: E. Coulon,
wydaje następujące
Postanowienie
Przebieg postępowania i żądania strony skarżącej
1 Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 9 maja 2011 r. strona skarżąca wniosła niniejszą skargę.
2 Wnosi ona do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności decyzji nr OR12-2009-069 Dyrektora Śląskiego Oddziału Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia 12 lutego 2009 r.;
– przyznanie stronie skarżącej początkowej kwoty pomocy w pełnej wysokości.
Co do prawa
3 Zgodnie z art. 111 regulaminu postępowania, jeżeli Sąd jest oczywiście niewłaściwy do rozpoznania skargi, może on, bez dalszych czynności procesowych, podjąć decyzję, wydając postanowienie z uzasadnieniem.
4 W niniejszej sprawie Sąd uznaje, że po zapoznaniu się z aktami sprawy ma wystarczającą wiedzę, i na podstawie wyżej wymienionego przepisu postanawia podjąć decyzję bez przeprowadzania dalszych czynności procesowych.
5 W niniejszej sprawie strona skarżąca zwraca się do Sądu o stwierdzenie nieważności decyzji wydanej przez polską Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.
6 Właściwość Sądu określona jest w art. 256 TFUE, którego treść uściślają postanowienia art. 51 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz art. 1 załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości. Na mocy przytoczonych postanowień Sąd jest właściwy do rozpoznawania wniesionych na podstawie art. 263 TFUE skarg skierowanych wyłącznie przeciwko aktom instytucji, organów lub jednostek organizacyjnych Unii.
7 W niniejszej sprawie organ, który wydał zaskarżony akt, nie jest ani instytucją, ani organem, ani też jednostką organizacyjną Unii.
8 Z powyższego wynika, że skargę w niniejszej sprawie należy odrzucić ze względu na oczywisty brak właściwości, bez konieczności doręczenia jej stronie pozwanej.
W przedmiocie kosztów
9 Ponieważ niniejsze postanowienie wydaje się przed doręczeniem skargi stronie pozwanej, zanim strona pozwana może ponieść koszty, wystarczy orzec, że strona skarżąca ponosi własne koszty zgodnie z art. 87 § 1 regulaminu postępowania.
Z powyższych względów
SĄD (piąta izba)
postanawia, co następuje:
1) Skarga zostaje odrzucona.
2) Strona skarżąca pokrywa własne koszty.
Sporządzono w Luksemburgu w dniu 14 lipca 2011 r.