Sprawa T‑391/10

Nedri Spanstaal BV

przeciwko

Komisji Europejskiej

Konkurencja – Porozumienia, decyzje i uzgodnione praktyki – Europejski rynek stali sprężającej – Ustalanie kwot i cen, podział rynku i wymiana szczególnie chronionych informacji handlowych – Decyzja stwierdzająca naruszenie art. 101 TWUE – Pułap wynoszący 10% obrotu – Obrót właściwy – Współpraca w toku postępowania administracyjnego – Wytyczne w sprawie metody ustalania grzywien z 2006 r.

Streszczenie – wyrok Sądu (szósta izba) z dnia 15 lipca 2015 r.

1.      Konkurencja – Grzywny – Kwota – Ustalenie – Dostosowanie kwoty podstawowej – Kwota maksymalna – Obliczanie – Obrót, jaki należy uwzględnić – Obrót osiągnięty w roku obrotowym poprzedzającym datę nałożenia grzywny – Pojęcie – Dane reprezentujące całokształt prowadzonej normalnie działalności gospodarczej – Obrót nieodzwierciedlający rzeczywistej sytuacji gospodarczej danego przedsiębiorstwa w trakcie naruszenia – Okoliczności nieuzasadniające, w braku wyjątkowych okoliczności, posłużenie się obrotem z wcześniejszego roku obrotowego

(art. 101 TFUE; porozumienie EOG, art. 53; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 23 ust. 2)

2.      Akty instytucji – Uzasadnienie – Obowiązek – Zakres – Ocena obowiązku uzasadnienia w zależności od okoliczności danego przypadku – Konieczność wyszczególnienia wszystkich istotnych okoliczności faktycznych i prawnych – Brak

(art. 296 TFUE)

3.      Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Proporcjonalność – Zakres

4.      Konkurencja – Grzywny – Kwota – Ustalenie – Dostosowanie kwoty podstawowej – Reguły w zakresie łagodzenia sankcji – Obniżenie grzywny w zamian za współpracę przedsiębiorstwa, któremu zarzucono naruszenie – Przesłanki – Zwiększona wartość dowodów przedstawionych przez dane przedsiębiorstwo – Określenie w procentach wielkości obniżki – Kryteria o charakterze kumulatywnym – Uwzględnienie porządku chronologicznego zaoferowanej współpracy – Zakres współpracy przedsiębiorstwa po złożeniu prze nie dowodów

(art. 101 TFUE; porozumienie EOG, art. 53; rozporządzenie Rady nr 1/2003, art. 23 ust. 2; komunikat Komisji 2002/C 45/03, pkt 20–23)

1.      Jeżeli chodzi o ustalanie grzywien nałożonych w przypadku naruszenia art. 101 TFUE, to cel określony poprzez ustanowienie w art. 23 ust. 2 rozporządzenia nr 1/2003 pułapu wynoszącego 10% obrotów każdego przedsiębiorstwa uczestniczącego w naruszeniu polega w szczególności na uniknięciu sytuacji, w której ustalenie grzywny w kwocie przewyższającej tę górną granicę przekracza możliwości płatnicze tego przedsiębiorstwa w dniu stwierdzenia jego odpowiedzialności z tytułu naruszenia i nałożenia na to przedsiębiorstwo sankcji pieniężnej. Stosowanie tego pułapu opiera się na założeniu z jednej strony, że Komisja dysponuje informacją o obrocie w ostatnim roku obrotowym, który poprzedza dzień wydania decyzji, a z drugiej strony, że dane te przedstawiają pełny rok normalnej działalności gospodarczej w okresie 12 miesięcy.

W tym względzie, gdy w wyjątkowych okolicznościach, w przypadku gdy obroty w roku obrotowym poprzedzającym wydanie przez Komisję decyzji nakładającej grzywny nie spełniają tych kryteriów i, co za tym idzie, nie dostarczają przydatnej wskazówki co do rzeczywistej sytuacji gospodarczej danego przedsiębiorstwa, Komisja musi, przy obliczaniu pułapu dla grzywny, odnieść się do ostatniego pełnego roku obrotowego odzwierciedlającego pełny rok normalnej działalności gospodarczej. Powołanie się bowiem na „pełny rok normalnej działalności gospodarczej w okresie 12 miesięcy” ma na celu wykluczenie sytuacji, w której uwzględniony zostanie rok obrotowy, podczas którego zachowanie danego przedsiębiorstwa na rynku nie odpowiadało zachowaniu przedsiębiorstwa prowadzącego działalność gospodarczą w normalnych warunkach. Natomiast okoliczność, że obroty czy też zyski osiągnięte w danym roku obrotowym różnią się znacznie od tych osiąganych w poprzedzających latach obrotowych, sama w sobie nie oznacza, iż nie można uznać tego roku obrotowego za pełny rok normalnej działalności gospodarczej.

W konsekwencji ponowne podjęcie działalności przez konkurenta oraz zwiększenie osiąganych obrotów nie stanowią nadzwyczajnych okoliczności mogących uzasadnić powołanie się przez Komisję na wcześniejszy rok gospodarczy. W szczególności nie jest konieczne, aby wzięte pod uwagę obroty odzwierciedlały rzeczywistą sytuację gospodarczą danego przedsiębiorstwa w okresie, w którym zostało popełnione naruszenie.

(por. pkt 92, 94, 95, 97, 102, 104)

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 98)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 99)

4.      Zgodnie z pkt 20–23 komunikatu w sprawie zwalniania z grzywien i zmniejszania grzywien w sprawach kartelowych, Komisja, określając w procentach wielkość obniżki, do skorzystania z której jest uprawnione drugie przedsiębiorstwo, które dostarczyło dowodów domniemanego naruszenia, które posiadają wartość dodaną w stosunku do wartości dowodów już będących w posiadaniu Komisji, zobowiązana jest uwzględnić moment dostarczenia materiału dowodowego oraz jego wartość dodaną w stosunku do posiadanych już dowodów. Może ona także uwzględnić zakres i ciągłość współpracy ze strony danego przedsiębiorstwa, której dało ono dowód już po dniu złożenia dowodów; lecz nie ma ona wszelako takiego obowiązku. Wczesne podjęcie współpracy i wartość dodana dostarczonego materiału dowodowego, podobnie jak ewentualne uwzględnienie zakresu współpracy ze strony przedsiębiorstwa już po dniu złożenia dowodów, stanowią kryteria o charakterze kumulatywnym, których znaczenie w każdej danej sprawie należy wyważyć w zależności od jej kontekstu i okoliczności, i dopiero w efekcie tego może zostać przyznana obniżka mieszcząca się w widełkach 20 do 30% kwoty grzywny.

W tym względzie Komisja ma zwłaszcza prawo uwzględnić fakt, że do współpracy nie doszło bezpośrednio po przeprowadzeniu kontroli zgodnie z art. 20 rozporządzenia nr 1/2003.

(por. pkt 120, 124, 126, 127