WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 21 maja 2014 r.
Sprawa T‑347/12 P
Dana Mocová
przeciwko
Komisji Europejskiej
Odwołanie – Służba publiczna – Personel tymczasowy – Umowa na czas określony – Decyzja o nieprzedłużeniu – Oddalenie zażalenia – Obowiązek uzasadnienia – Uzasadnienie przedstawione w decyzji oddalającej zażalenie
Przedmiot: Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (trzecia izba) z dnia 13 czerwca 2012 r. w sprawie F‑41/11 Mocová przeciwko Komisji.
Orzeczenie: Odwołanie zostaje oddalone. Dana Mocová pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w niniejszym postępowaniu.
Streszczenie
1. Skargi urzędników – Skarga na decyzję oddalającą zażalenie – Skutek – Zaskarżenie kwestionowanego aktu – Wyjątek – Decyzja niemająca charakteru potwierdzającego
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
2. Skargi urzędników – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Zgodność pomiędzy zażaleniem i skargą – Identyczność przedmiotu i podstawy – Cel – Ugodowe rozstrzygnięcie sporu
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
3. Urzędnicy – Awans – Zażalenie kandydata, który nie został awansowany – Decyzja o oddaleniu – Obowiązek uzasadnienia – Zakres
(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi, art. 45, art. 90 ust. 2)
4. Skargi urzędników – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Zgodność pomiędzy zażaleniem i skargą – Identyczność przedmiotu i podstawy – Zarzuty i argumenty niezawarte w zażaleniu, lecz mające na celu podważenie zasadności uzasadnienia przedstawionego w odpowiedzi na zażalenie – Dopuszczalność
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
5. Skargi urzędników – Ocena zgodności z prawem zaskarżonego aktu w świetle stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili jego wydania
(regulamin pracowniczy, art. 91)
1. Zażalenie w drodze administracyjnej i jego oddalenie – w sposób wyraźny lub dorozumiany – stanowią integralną część złożonej procedury i są jedynie wstępną przesłanką wniesienia sprawy do sądu. W tych okolicznościach skarga, nawet jeżeli formalnie jest skierowana przeciwko oddaleniu zażalenia, skutkuje przedłożeniem ocenie sądu aktu niekorzystnego, którego dotyczyło zażalenie, chyba że oddalenie zażalenia ma inny zakres niż akt, na który zażalenie zostało wniesione. Decyzja oddalająca w wyraźny sposób zażalenie może bowiem ze względu na swoją treść nie stanowić decyzji potwierdzającej akt podważany przez skarżącego. Jest tak w przypadku decyzji oddalającej zażalenie, w której ponownie zbadano sytuację skarżącego w świetle nowych okoliczności prawnych lub faktycznych, lub decyzji, która zmienia albo uzupełnia decyzję wydaną pierwotnie. W tych wypadkach oddalenie zażalenia stanowi akt podlegający kontroli sądu, który bierze go pod uwagę w ocenie zgodności z prawem kwestionowanego aktu, a nawet uznaje za akt niekorzystny zastępujący ten ostatni.
(zob. pkt 34)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑325/09 P Adjemian i in. przeciwko Komisji, 21 września 2011 r., Rec. s. II‑6515, pkt 32 i przytoczone tam orzecznictwo
2. Zasada zgodności pomiędzy skargą a zażaleniem ma na celu uniknięcie sytuacji, w której urzędnik lub pracownik podnosiliby niektóre, czy nawet wszystkie, zarzuty, dopiero na etapie sądowym z tym skutkiem, że jakakolwiek możliwość pozasądowego rozstrzygnięcia sporu byłaby znacząco ograniczona. W tych bowiem okolicznościach, ponieważ administracja nie jest w stanie wystarczająco dokładnie poznać zarzutów czy postulatów zainteresowanego, nie będzie ona miała żadnej możliwości uwzględnienia, w danym wypadku, jego żądań, czy zaproponowania rozwiązania polubownego, a tym samym będzie zobowiązana do bezpośredniego przedłożenia sporu do rozstrzygnięcia sądowi.
Cel w postaci umożliwienia zainteresowanemu i administracji rozwiązania sporu na etapie poprzedzającym wniesienie skargi nie oznacza jednak, że urzędnik ma w każdym wypadku prawo kwestionować na etapie przedsądowym każdy nowy powód podniesiony przez administrację w ramach postępowania administracyjnego.
(zob. pkt 39, 40)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 142/85 Schwiering przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 23 października 1986 r., Rec. s. 3177, pkt 11
Sąd: sprawa T‑361/94 Weir przeciwko Komisji, 12 marca 1996 r., RecFP s. I‑A‑121, II-381, pkt 27
3. O ile organ upoważniony do zawierania umów o pracę nie jest zobowiązany do podania uzasadnienia decyzji w sprawie awansu ani wobec jej adresata, ani wobec kandydatów, którzy nie zostali awansowani, o tyle ma on natomiast obowiązek uzasadnienia decyzji oddalającej złożone na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego zażalenie przez nieawansowanego kandydata, przy czym przyjmuje się, że uzasadnienie tej decyzji oddalającej pokrywa się z uzasadnieniem decyzji, na którą zażalenie zostało złożone. Uzasadnienie należy podać najpóźniej z chwilą oddalenia zażalenia.
I odwrotnie, wspomniany organ nie jest zobowiązany do udzielenia wyraźnej odpowiedzi na zażalenie w sytuacji, gdy decyzja pierwotna posiada uzasadnienie.
(zob. pkt 41, 42)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 188/73 Grassi przeciwko Radzie, 30 października 1974 r., Rec. s. 1099, pkt 13; sprawa 111/86 Delauche przeciwko Komisji, 16 grudnia 1987 r., Rec. s. 5345, pkt 13; sprawa C‑343/87 Culin przeciwko Komisji, 7 lutego 1990 r., Rec. s. I‑225, pkt 13; sprawa C‑115/92 P Parlament przeciwko Volger, 9 grudnia 1993 r., Rec. s. I‑6549, pkt 23
Sąd: sprawa T‑52/90 Volger przeciwko Parlamentowi, 12 lutego 1992 r., Rec. s. II‑121, pkt 36; sprawy połączone T‑112/96 i T‑115/96 Séché przeciwko Komisji, 6 lipca 1999 r., RecFP s. I‑A-115, II-623, pkt 76; sprawa T‑117/01 Roman Parra przeciwko Komisji, 20 lutego 2002 r., RecFP s. I‑A-27, II-121, pkt 26; sprawy połączone T‑338/00 i T‑376/00 Morello przeciwko Komisji, 12 grudnia 2002 r., RecFP s. I‑A-301, II-1457, pkt 48; sprawa T‑132/03 Casini przeciwko Komisji, 15 września 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A-253, II-1169, pkt 32
4. W ramach poszanowania prawa do skutecznej ochrony sądowej i w wypadku, gdy składający zażalenie zapoznaje się z uzasadnieniem aktu dla niego niekorzystnego za pośrednictwem odpowiedzi na swe zażalenie lub w wypadku, gdy wspomniane uzasadnienie zasadniczo zmienia lub uzupełnia uzasadnienie zawarte we wspomnianym akcie, jakikolwiek zarzut podniesiony po raz pierwszy na etapie skargi i mający na celu podważenie zasadności uzasadnienia przedstawionego w odpowiedzi na zażalenie należy uznać za dopuszczalny. W takich wypadkach zainteresowany nie był bowiem w stanie dokładnie i ostatecznie zapoznać się ze względami uzasadniającymi akt dla niego niekorzystny.
(zob. pkt 44)
5. Zgodność decyzji z prawem należy oceniać w świetle okoliczności faktycznych i prawnych znanych instytucji w chwili wydawania przez nią wspomnianej decyzji. Jednak, zważywszy na ewolucyjny charakter postępowania poprzedzającego wniesienie skargi, sporządzenie aktu określającego w sposób ostateczny stanowisko instytucji kończy się wraz z udzieleniem odpowiedzi przez organ upoważniony do zawierania umów o pracę na złożone przez członka personelu tymczasowego zażalenie. Z tego wynika, że zgodność z prawem ostatecznego aktu, z którym wiążą się dla tego pracownika niekorzystne skutki, ocenia się w świetle okoliczności faktycznych i prawnych znanych instytucji w chwili udzielania wyraźnej lub dorozumianej odpowiedzi, bez uszczerbku dla możliwości przedstawienia przez instytucję uzupełniających uściśleń na etapie sądowym.
(zob. pkt 45)