Προσφυγή της 3ης Οκτωβρίου 2008 - CISAC κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-442/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Διεθνής Συνομοσπονδία Ενώσεων Συγγραφέων και Συνθετών (CISAC) (Neuilly-sur-Seine, Γαλλία) (εκπρόσωποι: J.-F. Bellis και K. Van Hove, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Να ακυρώσει το άρθρο 3 της αποφάσεως της Επιτροπής της 16ης Ιουλίου 2008 σχετικά με διαδικασία εφαρμογής βάσει του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/C2/38.698 - CISAC), και

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την υπό κρίση προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί, βάσει του άρθρου 230 ΕΚ, την ακύρωση του άρθρου 3 της απόφασης της Επιτροπής της 16ης Ιουλίου 2008 (Υπόθεση COMP/C2/38.698 - CISAC), με την οποία είκοσι τέσσερα μέλη της CISAC εγκατεστημένα στον ΕΟΧ μετείχαν σε εναρμονισμένη πρακτική, κατά παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ και του άρθρου 52 της Συμφωνίας ΕΟΧ, "καθόσον προέβησαν στην ομοιόμορφη εδαφική οριοθέτηση των εντολών αμοιβαίας εκπροσωπήσεως που χορηγούνται μεταξύ τους, κατά τρόπον ώστε η ισχύς μιας άδειας να περιορίζεται στο έδαφος του κράτους κάθε εταιρίας συλλογικής διαχείρισης δικαιωμάτων".

Η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η απόφαση περιορίζει τη διαπίστωση της παράβασης σε τρεις ειδικές μορφές εκμετάλλευσης των δικαιωμάτων εκτέλεσης (Διαδίκτυο, δορυφορική και καλωδιακή μετάδοση), ενώ οι συμφωνίες αμοιβαίας εκπροσώπησης καλύπτουν γενικά όλες τις μορφές εκμετάλλευσης των δικαιωμάτων εκτέλεσης.

Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα παραθέτει τους εξής δύο λόγους ακύρωσης:

(i) Κατά την προσφεύγουσα, η Επιτροπή, κρίνοντας ότι ο παραλληλισμός της εδαφικής οριοθέτησης που περιλαμβάνεται στις συμφωνίες αμοιβαίας εκπροσώπησης που σύναψαν τα μέλη της CISAC που είναι εγκατεστημένα στον ΕΟΧ αποτελεί εναρμονισμένη πρακτική, υπέπεσε σε πλάνη εκτιμήσεως, παρέβη το άρθρο 81 της Συνθήκης ΕΚ και την υποχρέωσή της αιτιολογήσεως βάσει του άρθρου 253 ΕΚ,. Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η ύπαρξη ρήτρας εδαφικής οριοθέτησης των συμφωνιών αμοιβαίας εκπροσώπησης που συνάπτουν τα μέλη της δεν είναι το αποτέλεσμα εναρμονισμένης πρακτικής με στόχο τον περιορισμό του ανταγωνισμού. Η κατάσταση αυτή εξηγείται μάλλον από το γεγονός ότι όλες οι εταιρείες συλλογικής διαχείρισης κρίνουν ότι προς το συμφέρον των μελών τους πρέπει να περιλαμβάνεται μια τέτοια ρήτρα στις συμφωνίες αμοιβαίας εκπροσώπησης.

(ii) Επικουρικώς, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, ακόμη και αν υπήρχε εναρμονισμένη πρακτική σε θέματα εδαφικών περιορισμών, αυτή δεν περιορίζει τον ανταγωνισμό κατά την έννοια του άρθρου 81 της Συνθήκης ΕΚ για δύο λόγους. Πρώτον, η φερόμενη εναρμονισμένη πρακτική σε θέματα εδαφικής οριοθέτησης δεν είναι παράνομη, διότι αφορά μια μορφή ανταγωνισμού που δεν προστατεύεται. Δεύτερον, ακόμη και αν η υποτιθέμενη πρακτική μπορεί να θεωρηθεί ότι περιορίζει τον ανταγωνισμό, δεν παραβιάζει το άρθρο 81, παράγραφος 1, ΕΚ, σύμφωνα με την προσφεύγουσα, δεδομένου ότι είναι αναγκαία και ανάλογη προς την άσκηση ενός θεμιτού σκοπού.

____________