Odwołanie wniesione w dniu 19 maja 2013 r. przez Marcusa Brunego od wyroku wydanego w dniu 21 marca 2013 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-94/11 Brune przeciwko Komisji

(Sprawa T-269/13 P)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Markus Brune (Bruksela, Belgia) (przedstawiciel: adwokat H. Mannes)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania

Wnoszący odwołanie, podtrzymując żądania przedstawione w pierwszej instancji, wnosi do Sądu o:

uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 21 marca 2013 r. w sprawie F-94/11;

posiłkowo przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd do spraw Służby Publicznej;

obciążenie drugiej strony postępowania i strony pozwanej kosztami postępowania odwoławczego i postępowania w pierwszej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący je podnosi następujące zarzuty.

Brak oceny sądu przy sprawdzaniu obowiązku ponownego przeegzaminowania

zaskarżony wyrok nie uwzględnia tego, że ponowne przeprowadzenie egzaminu ustnego w ramach wykonania wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej z dnia 29 września 2010 r. w sprawie F-5/08 Brune przeciwko Komisji (zwanego dalej „wyrokiem w sprawie Brune”) narusza zasady równego traktowania i obiektywizmu oceny oraz art. 266 TFUE;

uzasadnienie wyroku zawiera nietrafne oceny prawne i błędną, częściowo wewnętrznie sprzeczną, ocenę okoliczności faktycznych, w szczególności w świetle przesłanek art. 266 TFUE, zakazu dyskryminacji i wymogu jednolitych kryteriów oceny.

Błędne nieuwzględnienie alternatywnych rozwiązań

zaskarżony wyrok odrzuca z podaniem błędnego pod względem prawnym uzasadnienia alternatywne rozwiązania zaproponowane dla celów wykonania wyroku w sprawie Brune, które według utrwalonego orzecznictwa należałoby zastosować w niniejszym przypadku;

przy badaniu alternatywnych rozwiązań wyrok bierze w szczególności za podstawę nietrafną wykładnię zasady równego traktowania i obiektywizmu oceny, art. 27 regulaminu pracowniczego oraz ogłoszenia o konkursie.

Posiłkowo, błędna ocena uchybień proceduralnych, do których doszło przy przygotowywaniu ponownego egzaminu

wywody wyroku odnoszące się do terminowego wezwania, zgodnych z przepisami informacji dotyczących składu komisji konkursowej i informacji o mającym zastosowanie prawie wykazują istotne błędy w ocenie okoliczności faktycznych i w ocenie obowiązków organizacyjnych strony pozwanej;

wyrok pomija ocenę nierównego traktowania wnoszącego odwołanie w odniesieniu do udzielania dodatkowych informacji innej kandydatce w równolegle toczącym się postępowaniu;

w odniesieniu do zarzutu stronniczości komisji konkursowej wyrok ogranicza się do sprawdzenia braku dowodów dyskryminacji wnoszącego odwołanie w toku pierwszego postępowania egzaminacyjnego, przy czym nie została rozpatrzona kwestia stronniczości podczas ponownego egzaminu.

Błędne odrzucenie podniesionych przez wnoszącego odwołanie żądań trzeciego, czwartego i piątego jako niedopuszczalnych

wyrok nie uwzględnia możliwości dokonania ogólnych ustaleń, które nie skutkują konkretnymi obowiązkami instytucji Unii;

wyrok dokonuje wykładni żądania dotyczącego wyrównania powstałej straty w ten sposób, że nie wniesiono o żadne odszkodowanie, chociaż zostało to wyraźnie wyjaśnione na rozprawie;

wyrok nie uwzględnia wynikającego z art. 266 TFUE obowiązku wyrównania poniesionej straty także z urzędu bez wyraźnego żądania w tym względzie.

Dyskryminujące rozstrzygniecie w przedmiocie kosztów

Zaskarżony wyrok dyskryminuje wnoszącego odwołanie w stosunku do postępowania w sprawie F-42/11 Honnefelder przeciwko Komisji, gdyż nie dokonano w nim oceny na korzyść wnoszącego odwołanie okoliczności uznanej tam za istotną w świetle art. 87 § 2 regulaminu postępowania.