Skarga wniesiona w dniu 16 grudnia 2009 r. - Völkl przeciwko OHIM -Marker Völkl (VÖLKL)
(Sprawa T-504/09)
Język skargi: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Völkl GmbH & Co. KG (Erding, Niemcy) (przedstawiciel: adwokat C. Raßmann)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Marker Völkl International GmbH (Baar, Szwajcaria)
Żądania strony skarżącej
stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 30 września 2009 r. w sprawie R 1387/2008-1;
uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 31 lipca 2008 r. w sprawie sprzeciwu nr B 1 003 153 w części dotyczącej uwzględnienia sprzeciwu;
oddalenie sprzeciwu;
obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Zgłaszający wspólnotowy znak towarowy: Strona skarżąca
Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: Słowny znak towarowy "VÖLKL" dla towarów z klas 3, 9, 18 i 25 (zgłoszenie nr 4 403 705)
Właściciel znaku lub oznaczenia,
na które powołano się w sprzeciwie: Marker Völkl International GmbH
Znak lub oznaczenie,
na które powołano się w sprzeciwie: Słowny znak towarowy "VÖLKL" (międzynarodowy znak towarowy nr 571 440) dla towarów z klas 18, 25 i 28
Decyzja Wydziału Sprzeciwów: Częściowe uwzględnienie sprzeciwu
Decyzja Izby Odwoławczej: Uchylenie decyzji Wydziału Sprzeciwów w części dotyczącej stwierdzenia w przypadku porównywanych oznaczeń prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd i przekazanie sprawy Wydziałowi Sprzeciwów celem prowadzenia dalszego postępowania; oddalenie odwołania w części dotyczącej dowodu używania pozwalającego na utrzymanie praw do znaku
Podniesione zarzuty:
Naruszenie zasady dyspozycyjności [art. 74 ust. 1 zdanie drugie rozporządzenia (WE) nr 40/94
1], ponieważ Izba Odwoławcza przekazała sprawę Wydziałowi Sprzeciwów celem dalszego postępowania w przedmiocie towarów, w stosunku do których nie wniesiono sprzeciwu;
Naruszenie zakazu reformatio in peius, ponieważ Izba Odwoławcza nie powinna była przekazać sprawy Wydziałowi Sprzeciwów celem dalszego postępowania w przedmiocie towarów, dla których Wydział Sprzeciwów dopuścił już rejestrację;
Naruszenie podstawowego prawa do bycia wysłuchanym (art. 38 ust. 3 i art. 73 zdanie drugie rozporządzenia nr 40/94);
Naruszenie art. 15 ust. 2 lit. a) i art. 43 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94 oraz zasady 22 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 2868/95
2, ponieważ Izba Odwoławcza niesłusznie przyjęła, że znak towarowy, na który powołano się w sprzeciwie, był używany w zakresie pozwalającym na utrzymanie praw do tego znaku.