ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 19ης Νοεμβρίου 2009

Υπόθεση T-50/08 P

Χρήστος Μιχαήλ

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Βαθμολόγηση – Έκθεση εξελίξεως της σταδιοδρομίας – Περίοδος αξιολογήσεως 2004 – Υποχρέωση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης να αιτιολογεί τις αποφάσεις του»

Αντικείμενο: Αίτηση αναιρέσεως κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα) της 22ας Νοεμβρίου 2007, F‑34/06, Μιχαήλ κατά Επιτροπής (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).

Απόφαση: Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτει. Ο Χ. Μιχαήλ φέρει τα δικαστικά του έξοδα, καθώς και εκείνα στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας.

Περίληψη

1.      Αναίρεση – Λόγοι – Αίτημα το οποίο δεν στηρίζεται σε κάποιον συγκεκριμένο λόγο – Απαράδεκτο

(Άρθρο 225 A ΕΚ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11 § 1·Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 138 § 1, εδ. 1, στοιχείο γ΄)

2.      Διαδικασία – Αιτιολογία των αποφάσεων – Περιεχόμενο

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 36 και παράρτημα I, άρθρο 7 § 1)

3.      Αναίρεση – Λόγοι – Παραμόρφωση του περιεχομένου αποδεικτικών στοιχείων – Ουσιαστική ανακρίβεια των διαπιστώσεων περί τα πραγματικά περιστατικά, η οποία προκύπτει από τα στοιχεία της δικογραφίας – Παραδεκτό

(Άρθρο 225 A ΕΚ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, παράρτημα I, άρθρο 11 § 1)

4.      Προσφυγή ακυρώσεως – Λόγοι – Αλυσιτελής λόγος – Έννοια

5.      Αναίρεση – Λόγοι – Λόγος που στρέφεται κατά σημείου της αιτιολογίας το οποίο δεν είναι αναγκαίο για τη θεμελίωση του διατακτικού της αποφάσεως – Αλυσιτελής λόγος

1.      Από τα άρθρα 225 Α ΕΚ, 11, παράγραφος 1, του παραρτήματος Ι του Οργανισμού του Δικαστηρίου και 138, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, στοιχείο γ΄, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, προκύπτει ότι στην αίτηση αναιρέσεως πρέπει να αναφέρονται επακριβώς οι νομικοί λόγοι για τους προσβάλλεται η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, καθώς και τα νομικά επιχειρήματα που στηρίζουν με συγκεκριμένο τρόπο το αίτημα περί αναιρέσεως.

Επομένως, το αίτημα περί αναιρέσεως αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης είναι απορριπτέο ως απαράδεκτο, κατά το μέτρο που δεν στηρίζεται σε κάποιον συγκεκριμένο λόγο.

(βλ. σκέψεις 30 έως 33)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 17 Σεπτεμβρίου 1996, C‑19/95 P, San Marco κατά Επιτροπής, Συλλογή 1996, σ. I‑4435, σκέψη 37· ΔΕΚ, 28 Μαΐου 1998, C‑8/95 P, New Holland Ford κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. I‑3175, σκέψη 23

2.      Ναι μεν η υποχρέωση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης να αιτιολογεί τις αποφάσεις του δεν σημαίνει ότι οφείλει να απαντά λεπτομερώς σε κάθε επιχείρημα που προβάλλουν οι διάδικοι, ιδίως αν δεν είναι αρκούντως σαφές και ακριβές και δεν στηρίζεται σε πρόσφορα αποδεικτικά στοιχεία, πλην όμως συνεπάγεται ότι πρέπει, τουλάχιστον, να εξετάζει κάθε προβαλλόμενη ενώπιόν του προσβολή δικαιώματος. Συναφώς, οι αποφάσεις του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης πρέπει να είναι επαρκώς αιτιολογημένες προκειμένου το Πρωτοδικείο να είναι σε θέση να ασκήσει τον δικαστικό του έλεγχο.

(βλ. σκέψεις 42 και 56)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 10 Δεκεμβρίου 1998, C‑221/97 P, Schröder κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. I‑8255, σκέψη 24· ΔΕΚ, 6 Μαρτίου 2001, C‑274/99 P, Connolly κατά Επιτροπής, Συλλογή 2001, σ. I‑1611, σκέψη 121· ΔΕΚ, 11 Σεπτεμβρίου 2003, C‑197/99 P, Βέλγιο κατά Επιτροπής, Συλλογή 2003, σ. I‑8461, σκέψη 81· ΔΕΚ, 18 Μαΐου 2006, C‑397/03 P, Archer Daniels Midland και Archer Daniels Midland Ingredients κατά Επιτροπής, Συλλογή 2006, σ. I‑4429, σκέψη 60 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· ΔΕΚ, 4 Οκτωβρίου 2007, C‑311/05 P, Naipes Heraclio Fournier κατά ΓΕΕΑ, δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 52 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· ΔΕΚ, 25 Οκτωβρίου 2007, C‑167/06 P, Κομνηνού κ.λπ. κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 22

3.      Αιτιάσεις σχετικά με τη διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών και την εκτίμηση που περιέχει συναφώς η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση είναι παραδεκτές κατ’ αναίρεση, μόνον εφόσον ο αναιρεσείων ισχυρίζεται ότι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης είτε προέβη σε διαπιστώσεις, η ανακρίβεια του περιεχομένου των οποίων προκύπτει από τη δικογραφία, είτε παραμόρφωσε το περιεχόμενο των αποδεικτικών στοιχείων που προσκομίστηκαν ενώπιόν του. Προβάλλεται επίσης παραδεκτώς κατ’ αναίρεση και λόγος που αφορά ατελή εξέταση των πραγματικών περιστατικών.

(βλ. σκέψη 50)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 15 Οκτωβρίου 2002, C‑238/99 P, C‑244/99 P, C‑245/99 P, C‑247/99 P, C‑250/99 P έως C‑252/99 P και C‑254/99 P, Limburgse Vinyl Maatschappij κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή 2002, σ. I‑8375, σκέψεις 392 έως 405· ΔΕΚ, 18 Ιανουαρίου 2007, C‑229/05 P, PKK και KNK κατά Συμβουλίου, Συλλογή 2007, σ. I‑439, σκέψη 35 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· ΠΕΚ, 19 Σεπτεμβρίου 2008, T‑253/06 P, Chassagne κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 57

4.      Στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως, ο κοινοτικός δικαστής μπορεί να απορρίψει λόγο ή αιτίαση ως αλυσιτελή, εφόσον διαπιστώσει ότι δεν είναι δυνατό, σε περίπτωση που κριθεί βάσιμος ή βάσιμη, να επιφέρει την επιδιωκόμενη ακύρωση.

(βλ. σκέψη 59)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 21 Σεπτεμβρίου 2000, C‑46/98 P, EFMA κατά Συμβουλίου, Συλλογή 2000, σ. I‑7079, σκέψη 38· ΔΕΚ, 30 Σεπτεμβρίου 2003, C‑76/01 P, Eurocoton κ.λπ. κατά Συμβουλίου, Συλλογή 2003, σ. I‑10091, σκέψη 52

5.      Εφόσον κάποιο σημείο της αιτιολογίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης αρκεί για να δικαιολογήσει το διατακτικό της αποφάσεώς του, οι πλημμέλειες με τις οποίες ενδεχομένως βαρύνεται άλλο σημείο της αιτιολογίας, που επίσης περιλαμβάνεται στο σκεπτικό της αποφάσεως, δεν ασκούν, εν πάση περιπτώσει, επιρροή στο εν λόγω διατακτικό, οπότε ο λόγος αναιρέσεως στο πλαίσιο του οποίου προβάλλονται οι ως άνω πλημμέλειες είναι αλυσιτελής και πρέπει να απορριφθεί.

(βλ. σκέψη 65)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 2 Ιουνίου 1994, C‑326/91 P, de Compte κατά Κοινοβουλίου, Συλλογή 1994, σ. I‑2091, σκέψη 94· ΔΕΚ, 29 Απριλίου 2004, C‑496/99 P, Επιτροπή κατά CAS Succhi di Frutta, Συλλογή 2004, σ. I‑3801, σκέψη 68