Προσφυγή της 23ης Ιουνίου 2009 - Sniace κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-238/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Sniace (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωπος: F. J. Moncholí Fernández, abogado)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

να κρίνει παραδεκτή και νόμω βάσιμη την παρούσα προσφυγή ακυρώσεως δυνάμει του άρθρου 230 ΕΚ.

να ακυρώσει και να κηρύξει ανίσχυρο το άρθρο 1, δεύτερο εδάφιο, της αποφάσεως της 10ης Μαρτίου 2009, το οποίο προβλέπει ότι οι ακόλουθες κρατικές ενισχύσεις εκ μέρους της Ισπανίας υπέρ της Sniace είναι ασύμβατες με την κοινή αγορά: i) η συμφωνία της 8ης Μαρτίου 1996 μεταξύ Sniace και Tesorería General de la Seguridad Social [γενικού ταμείου κοινωνικών ασφαλίσεων] σχετικά με τη διευθέτηση των χρεών, ii) η εκτέλεση της συμφωνίας της 5ης Νοεμβρίου 1993 μεταξύ Sniace και FOGASA, και iii) η συμφωνία της 31ης Οκτωβρίου 1995 μεταξύ Sniace και FOGASA,

να ακυρώσει και να κηρύξει ανίσχυρα τα άρθρα 2 και 3 της αποφάσεως της 10 Μαρτίου 2009, με το δεύτερο εδάφιο των οποίων ζητείται από την Ισπανία:

i)    να επιτύχει την άμεση και αποτελεσματική επιστροφή από τον αποδέκτη των χορηγηθεισών ενισχύσεων, συν τους αντίστοιχους τόκους, και

ii)    να ενημερώσει εντός δύο μηνών την Επιτροπή σχετικά με το συνολικό ποσό και τα ληφθέντα και προβλεφθέντα μέτρα για τη συμμόρφωσή της προς την οδηγία και να προσκομίσει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο αποδέκτης διατάχθηκε να επιστρέψει τις ενισχύσεις·

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων στα οποία υποβλήθηκε η προσφεύγουσα κατά την παρούσα δίκη.

Λόγοι ακυρώσεως

Η προσβαλλομένη με την παρούσα προσφυγή πράξη είναι η απόφαση της Επιτροπής C(2009) 1479 τελικό, της 10ης Μαρτίου 2009, σχετική με το μέτρο αρ. C5/2000 (πρώην NN 118/1997) που εκτέλεσε η Ισπανία υπέρ της προσφεύγουσας (SNIACE), με την οποία τροποποιείται η απόφαση 1999/395/ΕΚ, της 28ης Οκτωβρίου 1998. Η απόφαση αυτή έκρινε παράνομες και ασύμβατες με την κοινή αγορά τις ενισχύσεις που χορήγησαν το Fondo de Garantía Salarial (FOGASA) και η Tesorería General de la Seguridad Social (TGSS) υπέρ της SNIACE, λόγω του ότι οι συμφωνίες περί αποπληρωμής των χρεών που συνήψε η τελευταία με το FOGASA και η συμφωνία διευθετήσεως μεταξύ της SNIACE και της TGSS δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές της αγοράς όσον αφορά το εφαρμοστέο επιτόκιο ¹.

Η προσβαλλομένη απόφαση έκρινε ασύμβατες με την κοινή αγορά τις ενισχύσεις που μνημονεύονται στο δεύτερο εδάφιο των αιτημάτων.

Προς στήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, κατ' αρχάς, ότι εξετάζοντας τις επίδικες συμφωνίες και καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ούτε το FOGASA ούτε το TGSS συμπεριφέρθηκαν όπως θα το είχε πράξει ένα ιδιωτικό πιστωτικό ίδρυμα, η Επιτροπή ερμήνευσε εσφαλμένως την εφαρμοστέα νομοθεσία. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται συναφώς ότι η άποψη της καθής στηρίζεται στη σύγκριση της θέσεως του ιδιωτικού πιστωτικού ιδρύματος BANESTO με αυτή του FOGASA και γενικεύει, ανάγοντας αδικαιολόγητα τη συμπεριφορά της BANESTO σε συμπεριφορά όλων των ιδιωτικών πιστωτικών ιδρυμάτων.

Εν πάση περιπτώσει, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, ως δημόσιο πιστωτικό ίδρυμα, ενήργησε κατά τρόπο σχεδόν πανομοιότυπο με την BANESTO.

Η SNIACE προβάλλει επίσης παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως. Επισημαίνει, ειδικότερα, ότι η Επιτροπή ουδαμώς αιτιολογεί την "απειλή νοθεύσεως του ανταγωνισμού", η οποία είναι αποφασιστικής σημασίας για τη θεώρηση μιας ενισχύσεως ως κρατικής.

____________

¹ - Βλ. τις αποφάσεις επί των υποθέσεων C-342/96, Ισπανία κατά Επιτροπής (Συλλογή 1999, σ. I-2459), C-525/04 P, Ισπανία κατά Επιτροπής (Συλλογή 2007, σ. I-9947) και T-36/99, Lentzig AG κατά Επιτροπής (Συλλογή 2004, σ. II 3597).