Sprawa T‑171/06

Laytoncrest Ltd

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego TRENTON – Wcześniejszy słowny wspólnotowy znak towarowy LENTON – Prawo do bycia wysłuchanym – Artykuł 73 rozporządzenia (WE) nr 40/94 i zasada 54 rozporządzenia (WE) nr 2868/95 – Brak wycofania zgłoszenia znaku towarowego – Artykuł 44 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 – Obowiązek wydania orzeczenia w oparciu o posiadane dowody – Zasada 20 ust. 3 i zasada 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95

Streszczenie wyroku

1.      Wspólnotowy znak towarowy – Decyzje Urzędu – Poszanowanie prawa do obrony

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 73; rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 54)

2.      Wspólnotowy znak towarowy – Procedura rejestracji – Wycofanie, ograniczenie oraz zmiana zgłoszenia znaku towarowego – Uprawnienie przysługujące jedynie zgłaszającemu

(rozporządzenie Rady nr 40/94, art. 44 ust. 1)

3.      Wspólnotowy znak towarowy – Uwagi osób trzecich i sprzeciw – Rozpatrywanie sprzeciwu – Brak aktywności zgłaszającego w trakcie postępowania w sprawie sprzeciwu i w trakcie postępowania odwoławczego przed Urzędem

(rozporządzenie Komisji nr 2868/95, art. 1 zasada 20 ust. 3, art. 1 zasada 50 ust. 1)

1.      Zgodnie z art. 73 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego decyzje Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) zawierają uzasadnienie i opierają się one wyłącznie na podstawach, w odniesieniu do których strony miały możliwość wypowiedzenia się. Zgodnie z zasadą 54 rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94, jeżeli Urząd stwierdza, że utrata jakiegokolwiek prawa wynika z jednego z omawianych rozporządzeń bez podejmowania jakiejkolwiek decyzji, powiadamia o tym osobę zainteresowaną, zwracając jej uwagę na możliwość złożenia wniosku do Urzędu o wydanie decyzji w tej sprawie w terminie do dwóch miesięcy od daty otrzymania powiadomienia.

W konsekwencji, założywszy nawet, że Izba Odwoławcza mogła uznać brak aktywności w trakcie postępowania w sprawie sprzeciwu i w trakcie postępowania odwoławczego przed Urzędem jako okoliczność, która mogłaby świadczyć o tym, że zgłaszający wspólnotowy znak towarowy stracił całkowity interes w rejestracji tego znaku i wycofał zatem w sposób dorozumiany swoje zgłoszenie, decyzja Izby Odwoławczej stwierdzająca, że zgłaszający wycofał w sposób dorozumiany swoje zgłoszenie ze względu na brak aktywności w trakcie postępowania, narusza w każdym razie art. 73 rozporządzenia nr 40/94 i zasadę 54 rozporządzenia nr 2868/95, i dlatego należy stwierdzić jej nieważność, jeśli Izba, o której mowa, w żadnym momencie nie poinformowała zgłaszającego o swoim zamiarze wydania takiej decyzji.

(por. pkt 33–35)

2.      Zgodnie z art. 44 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego „zgłaszający może w każdej chwili wycofać zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego lub ograniczyć zawarty w nim wykaz towarów lub usług”.

Wykładni tego przepisu dokonuje się w taki sposób, że tylko zgłaszający wspólnotowy znak towarowy ma możliwość ograniczenia wykazu towarów i usług, w każdej chwili wnosząc do Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) wniosek w tej sprawie. W tym kontekście całkowite lub częściowe wycofanie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego lub ograniczenie zawartego w nim wykazu towarów lub usług musi zostać dokonane w sposób wyraźny i bezwarunkowy.

Omawiany przepis dotyczy jedynie zgłaszającego wspólnotowy znak towarowy, nie dotyczy zaś izby odwoławczej Urzędu. Izba nie może powołać się zatem na ten przepis po to, aby – zamieniając się rolą ze zgłaszającym – wywnioskować z postawy, jaką przyjął on w trakcie postępowania, iż wycofał on swoje zgłoszenie znaku towarowego w sposób dorozumiany.

W konsekwencji nie można powołać się na omawiany przepis w celu wywnioskowania, że nastąpiło dorozumiane wycofanie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego, tylko dlatego że zgłaszający nie wykazał aktywności w trakcie postępowania w sprawie sprzeciwu i w trakcie postępowania odwoławczego przed Urzędem.

(por. pkt 41, 42, 44, 46)

3.      Zgodnie z zasadą 20 ust. 3 rozporządzenia nr 2868/95 wykonującego rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego dotyczącą rozpatrywania sprzeciwu „jeżeli zgłaszający nie przedstawi żadnych uwag, [OHIM] może wydać orzeczenie w sprawie sprzeciwu, opierając się na dowodach, jakimi dysponuje”. Podobnie zgodnie z zasadą 50 ust. 1 rozporządzenia nr 2868/95 „jeżeli nie postanowiono inaczej, przepisy odnoszące się do postępowania przed organem, który wydał decyzję, od której wnosi się odwołanie, stosuje się mutatis mutandis do postępowania odwoławczego”.

W braku odmiennego przepisu, izba odwoławcza jest zatem zobowiązana do zastosowania zasady 20 ust. 3 rozporządzenia nr 2868/95, co oznacza, że brak aktywności zgłaszającego na etapie postępowania w sprawie sprzeciwu i postępowania odwoławczego nie może zostać przyrównany przez izbę odwoławczą do sytuacji, w której zgłaszający wycofał w sposób dorozumiany swoje zgłoszenie znaku towarowego.

(por. pkt 54, 55)