Language of document : ECLI:EU:T:2022:688

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (τρίτο τμήμα)

της 9ης Νοεμβρίου 2022 (*)

«Σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Αίτηση καταχωρίσεως εικονιστικού σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης POLIS LOUTRON – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Περιγραφικός χαρακτήρας – Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ´, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 – Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα – Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β´, του κανονισμού 2017/1001»

Στην υπόθεση T‑13/22,

Αλεξάνδρα Λούτσου, κάτοικος Θεσσαλονίκης (Ελλάδα), εκπροσωπούμενη από τον Σ. Ψωμακάκη, δικηγόρο,

προσφεύγουσα,

κατά

Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO), εκπροσωπούμενου από τον E. Μαρκάκη,

καθού,

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα),

συγκείμενο, κατά τις διασκέψεις, από τους G. De Baere, πρόεδρο, G. Steinfatt και K. Kecsmár (εισηγητή), δικαστές,

γραμματέας: E. Coulon

έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία,

έχοντας υπόψη ότι οι διάδικοι δεν υπέβαλαν αίτηση για τον καθορισμό ημερομηνίας διεξαγωγής επ’ ακροατηρίου συζητήσεως εντός τριών εβδομάδων από της επιδόσεως του εγγράφου με το οποίο γνωστοποιήθηκε η περάτωση της έγγραφης διαδικασίας και αποφασίζοντας, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 106, παράγραφος 3, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, να κρίνει επί της προσφυγής χωρίς να διεξαχθεί επ’ ακροατηρίου συζήτηση,

εκδίδει την ακόλουθη

Απόφαση

1        Με την ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ προσφυγή, η προσφεύγουσα Αλεξάνδρα Λούτσου ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως του πρώτου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EUIPO) της 20ής Οκτωβρίου 2021 (υπόθεση R 544/2020‑1) (στο εξής: προσβαλλόμενη απόφαση).

 Ιστορικό της διαφοράς

2        Στις 30 Οκτωβρίου 2019 η προσφεύγουσα υπέβαλε στο EUIPO αίτηση καταχωρίσεως σήματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ακόλουθο εικονιστικό σημείο:

Image not found

3        Τα προϊόντα και οι υπηρεσίες για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση σήματος εμπίπτουν, μεταξύ άλλων, στις κλάσεις 3 και 44 υπό την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση των σημάτων, της 15ης Ιουνίου 1957, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί, και αντιστοιχούν για καθεμία από τις κλάσεις αυτές στην ακόλουθη περιγραφή:

–        κλάση 3: «Αιθέρια έλαια και αρωματικά εκχυλίσματα· Καθαριστικά και αρωματικά παρασκευάσματα· Καλλυντικά· Παρασκευάσματα καθαρισμού σώματος και φροντίδας ομορφιάς· Είδη αρωματοποιίας και αρώματα· Έλαια και λοσιόν για μαλάξεις [μασάζ]· Έλαια καλλυντικά· Έλαια καλλυντικής χρήσης· Έλαιο καρύδας για καλλυντική χρήση· Αλοιφές για καλλυντική χρήση· Αρωματισμένες λοσιόν [παρασκευάσματα ατομικής περιποίησης]· Αρωματισμένες λοσιόν σώματος [παρασκευάσματα ατομικής περιποίησης]· Βοηθητικά αδυνατίσματος [καλλυντικά], όχι για ιατρική χρήση· Γερανιόλη για καλλυντική χρήση· Ζελέ αλόης για καλλυντική χρήση· Καλλυντικά για προσωπική χρήση· Καλλυντικά, καλλυντικά παρασκευάσματα· Εμποτισμένα πανιά για καλλυντική χρήση· Καλλυντικά παρασκευάσματα αδυνατίσματος· Καλλυντικά παρασκευάσματα για το πρόσωπο· Καλλυντικά παρασκευάσματα για χρήση ως βοηθήματα αδυνατίσματος· Καλλυντικά παρασκευάσματα περιποίησης σώματος· Καλλυντικά σε μορφή ελαίων· Καστορέλαιο για καλλυντική χρήση· Κεριά για μαλάξεις [μασάζ]· Κεριά μασάζ για καλλυντική χρήση· Κρέμες για μαλάξεις, μη φαρμακευτικές· Μαντιλάκια εμβαπτισμένα με λοσιόν καλλυντική· Μαντιλάκια εμποτισμένα με καλλυντικά· Μη φαρμακευτικά καλλυντικά· Μη φαρμακευτικά είδη ατομικής περιποίησης· Υγρά μαντιλάκια εμποτισμένα με καλλυντική λοσιόν· Φυσικά καλλυντικά· Αιθέρια (έλαια)· Αιθέρια έλαια για αρωματοθεραπεία· Αιθέρια έλαια για χρήση στην παρασκευή αρωματικών προϊόντων· Αιθέρια έλαια κίτρου· Αιθέρια έλαια που ηρεμούν τα νεύρα· Αιθέρια έλαια σανδαλόξυλου· Αιθέρια φυτικά έλαια· Αμυγδαλέλεαιο· Ακατέργαστο έλαιο μέντας· Ανθόνερο· Αρωματικά έλαια· Αρωματικά [αιθέρια έλαια]· Αρωματικές ουσίες (αιθέρια έλαια)· Αρωματικά αιθέρια έλαια· Κίτρου (αιθέρια έλαια)· Έλαιο πεύκου· Βελτιωτικά αρώματος για διατροφή [αιθέρια έλαια]· Γερανιόλη· Έλαιο από το δένδρο του τσαγιού· Λεβάντα· Μέντα [εκχύλισμα -ας]· Μείγματα αιθέριων ελαίων· Παρασκευάσματα αρωματοθεραπείας· Μη φαρμακευτικά έλαια για την περιποίηση του δέρματος· Ροδέλαιο· Φυσικά έλαια για καλλυντικές χρήσεις· Φυσικά αιθέρια έλαια· Κρέμες αρωματοθεραπείας· Λοσιόν αρωματοθεραπείας»·

–        κλάση 44: «Ανθρώπινη υγιεινή και φροντίδα ομορφιάς· Υπηρεσίες ανθρώπινης υγιεινής· Αισθητικής ινστιτούτα· Αρωματοθεραπεία (Υπηρεσίες)· Κέντρα υγείας· Λουτρά για σκοπούς υγιεινής (δημόσια)· Λουτρά δημόσια για σκοπούς υγιεινής· Λουτρά τούρκικα· Μασάζ· Μίσθωση εγκαταστάσεων υγιεινής· Υπηρεσίες ατμόλουτρων φινλανδικού τύπου· Υπηρεσίες ιαματικών λουτρών· Φυσιοθεραπεία· Χειροπρακτική».

4        Με απόφαση της 20ής Ιανουαρίου 2020, η εξετάστρια απέρριψε εν μέρει την αίτηση καταχωρίσεως του εν λόγω σήματος, καθόσον αυτή αφορούσε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που διαλαμβάνονται στη σκέψη 3 ανωτέρω, βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχεία βʹ και γʹ, του κανονισμού (ΕΕ) 2017/1001 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 14ης Ιουνίου 2017, για το σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2017, L 154, σ. 1), σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 2, του ίδιου κανονισμού.

5        Στις 17 Μαρτίου 2020 η προσφεύγουσα άσκησε προσφυγή ενώπιον του EUIPO κατά της αποφάσεως της εξετάστριας.

6        Με την προσβαλλόμενη απόφαση, το τμήμα προσφυγών απέρριψε την προσφυγή με το σκεπτικό ότι, αφενός, το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είναι περιγραφικό κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 2017/1001 και, αφετέρου, στερείται διακριτικού χαρακτήρα βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του ίδιου κανονισμού. Το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι ενδιαφερόμενο κοινό είναι ο ελληνόφωνος μέσος καταναλωτής, δηλαδή το κοινό στην Ελλάδα και την Κύπρο, που έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος.

7        Όσον αφορά τον περιγραφικό χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση σε σχέση με τα επίμαχα προϊόντα και υπηρεσίες, το τμήμα προσφυγών θεώρησε, κατ’ ουσίαν, ότι τα λεκτικά στοιχεία «polis» και «loutron» αποτελούσαν τη μεταγραφή δύο ελληνικών λέξεων στο λατινικό αλφάβητο και ότι το σήμα POLIS LOUTRON γίνεται ευχερώς και άμεσα αντιληπτό από τον ελληνόφωνο μέσο καταναλωτή είτε ως «Πόλης λουτρόν» (με την έννοια «λουτρό της πόλης») είτε ως «Πόλις Λουτρών» (με την έννοια «πόλη των λουτρών», δηλαδή «λουτρόπολις», στην καθαρεύουσα, ή «λουτρόπολη», στη δημοτική). Το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι η πρώτη σημασία του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, δηλαδή «το λουτρό της πόλης», αφορούσε τον χώρο ή τον τόπο στον οποίο μπορούσαν να χρησιμοποιούνται τα προϊόντα της κλάσεως 3 ή να παρέχονται οι υπηρεσίες της κλάσεως 44. Ως εκ τούτου, αποφάνθηκε ότι υπήρχε αρκούντως άμεση και συγκεκριμένη σχέση, από την άποψη του ενδιαφερόμενου κοινού, μεταξύ του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση και του συνόλου των επίμαχων προϊόντων και υπηρεσιών και ότι, επομένως, το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση ήταν περιγραφικό κατά την έννοια του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 2017/1001.

8        Όσον αφορά τον διακριτικό χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση σε σχέση με τα επίμαχα προϊόντα και υπηρεσίες, το τμήμα προσφυγών έκρινε ότι το σήμα αυτό συνίστατο απλώς σε παράθεση δύο λέξεων οι οποίες, στον συντακτικώς ορθό συνδυασμό τους, είχαν σαφές νόημα και καθίσταντο αμέσως κατανοητές από το ενδιαφερόμενο ελληνόφωνο κοινό. Κατά συνέπεια, το τμήμα προσφυγών εκτίμησε ότι το σήμα στο σύνολό του δεν αποτελούσε λεκτικό εφεύρημα το οποίο θα του προσέδιδε μοναδικότητα. Το τμήμα προσφυγών επισήμανε ότι ο συνολικός γραφιστικός σχεδιασμός του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση και τα στιλιστικά στοιχεία του, λόγω της απλότητάς τους, δεν προκαλούσαν στους καταναλωτές μόνιμη εντύπωση δυνάμενη να αποτυπωθεί στη μνήμη τους και ότι δεν μπορούσαν να προσδώσουν διακριτικό χαρακτήρα στο σήμα στο σύνολό του. Τέλος, το τμήμα προσφυγών διαπίστωσε ότι το σήμα POLIS HAMMAM, το οποίο έχει καταχωρισθεί στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατόπιν ενεργειών της προσφεύγουσας, ακόμη και αν θεωρηθεί σήμα που χαίρει φήμης στην Ελλάδα, δεν ήταν ούτε πανομοιότυπο ούτε καν συγκρίσιμο με το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση. Το συγκεκριμένο σήμα δεν αποτελούνταν από όρους που παραπέμπουν σε έννοια της ελληνικής γλώσσας, αντιθέτως προς το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση. Ομοίως, τα προγενέστερα σήματα τα οποία έχουν καταχωρισθεί στην Ελλάδα ή στην Ένωση και τα οποία επικαλείται η προσφεύγουσα δεν μπορούσαν να θεωρηθούν συγκρίσιμα ή ανάλογα του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση.

 Αιτήματα των διαδίκων

9        Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

–        να ακυρώσει την προσβαλλόμενη απόφαση·

–        να ακυρώσει εν μέρει την απόφαση της εξετάστριας, όσον αφορά τα προϊόντα της κλάσεως 3 και τις υπηρεσίες της κλάσεως 44·

–        να διατάξει το EUIPO να καταχωρίσει το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση για όλα τα προϊόντα και για όλες τις υπηρεσίες που μνημονεύονται στην αίτηση καταχωρίσεως σήματος·

–        να καταδικάσει το EUIPO στα δικαστικά έξοδα.

10      Το EUIPO ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

–        να απορρίψει την προσφυγή·

–        να καταδικάσει την προσφεύγουσα στα δικαστικά έξοδα.

 Σκεπτικό

11      Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει δύο λόγους ακυρώσεως, εκ των οποίων ο πρώτος αφορά παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 2017/1001 και ο δεύτερος παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2017/1001.

 Επί του πρώτου λόγου ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 2017/1001, σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 2, του ίδιου κανονισμού

12      Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα βάλλει κατά της κρίσεως του τμήματος προσφυγών ότι το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση είχε περιγραφικό χαρακτήρα.

13      Συναφώς, μολονότι η προσφεύγουσα αναγνωρίζει ότι το σήμα POLIS LOUTRON μπορεί να μεταγραφεί στο ελληνικό αλφάβητο τόσο ως «ΠΟΛΗΣ ΛΟΥΤΡΟΝ» όσο και ως «ΠΟΛΙΣ ΛΟΥΤΡΩΝ», φρονεί εντούτοις ότι η πρώτη εκδοχή, ήτοι «το λουτρό της πόλης», αποτελεί τον μόνο τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να αντιληφθεί λογικά το σήμα ο μέσος καταναλωτής. Η δεύτερη εκδοχή είναι αποκλειστικώς τεχνικού χαρακτήρα και δεν συνάδει με την αντίληψη του ελληνόφωνου καταναλωτικού κοινού για την επίμαχη παράθεση λέξεων.

14      Η προσφεύγουσα προσθέτει ότι, εν πάση περιπτώσει, η δεύτερη εκδοχή («η πόλη των λουτρών») δηλώνει πόλη η οποία ουδεμία σχέση έχει με τα επίμαχα προϊόντα και υπηρεσίες. Η άποψη ότι το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση θα μπορούσε επίσης να γίνει αντιληπτό και με σύνταξη στην οποία χρησιμοποιείται ονομαστική πτώση ακολουθούμενη από γενική, δηλαδή «η πόλη των λουτρών», δεν είναι σε καμία περίπτωση ορθή, δεδομένου ότι ο συνειρμός του ελληνόφωνου κοινού ή, τουλάχιστον, σημαντικού αριθμού καταναλωτών κινείται σαφώς προς τη σύνταξη στην οποία χρησιμοποιείται γενική πτώση ακολουθούμενη από ονομαστική (δηλαδή «της πόλης το λουτρό»), ενώ το αντίστροφο συντακτικό σχήμα δεν αντιστοιχεί στον τρόπο με τον οποίο γίνεται πράγματι αντιληπτό το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση.

15      Επιπλέον, η προσφεύγουσα παραθέτει παραδείγματα προκειμένου να υποστηρίξει ότι το ελληνόφωνο κοινό θα αντιληφθεί τη φράση «polis loutron» ως γενική ακολουθούμενη από ονομαστική πτώση (δηλαδή «της πόλης το λουτρό»). Κατά την προσφεύγουσα, το γεγονός ότι, κατά την αρμόδια ελληνική υπηρεσία σημάτων, η λέξη «polis» συνδέεται με το συντακτικό σχήμα «της πόλης» έχει αυτοδύναμη δυναμική για την ερμηνεία του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, ανεξαρτήτως του αν η λέξη που έπεται είναι ελληνική ή ξένη. Τούτο συμβαίνει, για παράδειγμα, στην περίπτωση των ελληνικών σημάτων POLIS café και POLIS RELAX, τα οποία γίνονται αντιληπτά υπό την έννοια του «καφέ της πόλης» και της «χαλάρωσης της πόλης».

16      Εξάλλου, κατά την προσφεύγουσα, η προκρινόμενη στην προσβαλλόμενη απόφαση ερμηνεία της λέξεως «λουτρόν» ως δηλώνουσας τον «κλειστό και πολύ θερμό χώρο», αφενός, είναι προδήλως εσφαλμένη και, αφετέρου, δεν αποτελεί με κανέναν τρόπο τον κύριο και πρωταρχικό συνειρμό στον οποίο προβαίνει ο μέσος ελληνόφωνος καταναλωτής, καθόσον αυτός αντιλαμβάνεται το λουτρό αποκλειστικώς και μόνον ως διαδικασία καθαρισμού κατ’ οίκον. Επομένως, η ερμηνεία αυτή είναι παρωχημένη και δεν χρησιμοποιείται σήμερα από το ελληνόφωνο κοινό.

17      Συνεπώς, κατά την προσφεύγουσα, η μόνη αποδεκτή εκδοχή ως προς την αντίληψη του σήματος POLIS LOUTRON από τον ελληνόφωνο μέσο καταναλωτή είναι αυτή η οποία δηλώνει «της πόλης το λουτρό» και η οποία ουδόλως παραπέμπει σε δημόσια λουτρά, αντιθέτως προς ό,τι επισήμανε το τμήμα προσφυγών.

18      Τέλος, το σήμα POLIS LOUTRON, ακόμη και αν νοηθεί ως χώρος όπου πραγματοποιούνται ιαματικά λουτρά, δεν αποτελεί περιγραφικό σήμα για προϊόντα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν οπουδήποτε, ακόμη και στην κατοικία του καταναλωτή.

19      Το EUIPO αμφισβητεί την ορθότητα των επιχειρημάτων της προσφεύγουσας και ζητεί να απορριφθεί ο πρώτος λόγος ακυρώσεως.

20      Κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 2017/1001, δεν γίνονται δεκτά προς καταχώριση τα σήματα που αποτελούνται αποκλειστικά από σημεία ή ενδείξεις που μπορούν να χρησιμεύσουν, στις εμπορικές συναλλαγές, προς δήλωση του είδους, της ποιότητας, της ποσότητας, του προορισμού, της αξίας, της γεωγραφικής προελεύσεως ή του χρόνου παραγωγής του προϊόντος ή της παροχής της υπηρεσίας ή άλλων χαρακτηριστικών τους. Επιπλέον, το άρθρο 7, παράγραφος 2, του ιδίου κανονισμού ορίζει ότι η παράγραφος 1 εφαρμόζεται ακόμη και αν οι λόγοι απαραδέκτου υφίστανται μόνο σε τμήμα της Ένωσης.

21      Απαγορεύοντας την καταχώριση τέτοιων σημείων ή ενδείξεων ως σημάτων, το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 2017/1001 επιδιώκει σκοπό γενικού συμφέροντος, ο οποίος επιτάσσει να μπορούν να χρησιμοποιούνται ελεύθερα από όλους τα σημεία ή οι ενδείξεις που είναι περιγραφικά των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων υπηρεσιών ή προϊόντων για τα οποία ζητείται η καταχώριση. Κατά συνέπεια, η διάταξη αυτή δεν επιτρέπει να έχει μία μόνον επιχείρηση τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί τέτοια σημεία ή ενδείξεις λόγω της καταχωρίσεώς τους ως σημάτων (βλ. απόφαση της 23ης Οκτωβρίου 2003, ΓΕΕΑ κατά Wrigley, C‑191/01 P, EU:C:2003:579, σκέψη 31 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).

22      Προκειμένου να εμπίπτει ένα σημείο στο πεδίο εφαρμογής της απαγορεύσεως που επιβάλλεται βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 2017/1001, πρέπει να έχει αρκούντως άμεση και συγκεκριμένη σχέση με τα οικεία προϊόντα και υπηρεσίες, ικανή να δημιουργήσει στο ενδιαφερόμενο κοινό, αμέσως και χωρίς περαιτέρω σκέψη, την αντίληψη ότι πρόκειται για μια περιγραφή των σχετικών προϊόντων και υπηρεσιών ή ενός χαρακτηριστικού γνωρίσματός τους [βλ. αποφάσεις της 12ης Ιανουαρίου 2005, Deutsche Post EURO EXPRESS κατά ΓΕΕΑ (EUROPREMIUM), T‑334/03, EU:T:2005:4, σκέψη 25 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία, και της 22ας Ιουνίου 2005, Metso Paper Automation κατά ΓΕΕΑ (PAPERLAB), T‑19/04, EU:T:2005:247, σκέψη 25 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].

23      Εξάλλου, όσον αφορά τα σήματα που αποτελούνται από πλείονα λεκτικά και εικονιστικά στοιχεία, πρέπει να υπομνησθεί ότι, για την εκτίμηση του περιγραφικού χαρακτήρα ενός σύνθετου σήματος, δεν πρέπει να εξετάζονται μόνον τα διάφορα στοιχεία από τα οποία αποτελείται το σήμα αυτό, αλλά και το σήμα στο σύνολό του, οπότε η εν λόγω εκτίμηση πρέπει να στηρίζεται στον τρόπο με τον οποίο το ενδιαφερόμενο κοινό αντιλαμβάνεται συνολικώς το συγκεκριμένο σήμα [βλ. απόφαση της 27ης Ιανουαρίου 2021, Eggy Food κατά EUIPO (EGGY FOOD), T‑287/20, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2021:46, σκέψη 35 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].

24      Τέλος, ο περιγραφικός χαρακτήρας σημείου μπορεί να εκτιμάται μόνον, αφενός, σε σχέση με τα οικεία προϊόντα ή υπηρεσίες και, αφετέρου, σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο το ενδιαφερόμενο κοινό αντιλαμβάνεται το συγκεκριμένο σημείο [βλ. απόφαση της 25ης Οκτωβρίου 2005, Peek & Cloppenburg κατά ΓΕΕΑ (Cloppenburg), T‑379/03, EU:T:2005:373, σκέψη 37 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία].

25      Τα επιχειρήματα που προβάλλει η προσφεύγουσα πρέπει να εξετασθούν με γνώμονα τις ανωτέρω αρχές.

26      Εν προκειμένω, όσον αφορά το ενδιαφερόμενο κοινό, διαπιστώνεται ότι ορθώς έκρινε το τμήμα προσφυγών, στο σημείο 22 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι ενδιαφερόμενο κοινό ήταν το ελληνόφωνο, ήτοι το κοινό στην Ελλάδα και την Κύπρο, και, στο σημείο 23 της εν λόγω αποφάσεως, ότι τα επίμαχα προϊόντα απευθύνονταν στον μέσο καταναλωτή, ο οποίος έχει τη συνήθη πληροφόρηση και είναι ευλόγως προσεκτικός και ενημερωμένος, επιδεικνύει δε μέσο βαθμό προσοχής. Η προσφεύγουσα δεν αμφισβήτησε τις ως άνω διαπιστώσεις.

27      Όσον αφορά τη σημασία και την ερμηνεία του σήματος POLIS LOUTRON, επισημαίνεται, καταρχάς, ότι δεν αμφισβητείται ότι οι δύο λέξεις που το συνθέτουν αποτελούν μεταγραφή ελληνικών λέξεων σε λατινικό αλφάβητο. Κατά τη νομολογία, η μεταγραφή ελληνικών λέξεων με λατινικούς χαρακτήρες πρέπει να εξομοιώνεται, ιδίως όταν πρόκειται για την εξέταση των απόλυτων λόγων απαραδέκτου που διαλαμβάνονται στο άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχεία βʹ και γʹ, του κανονισμού 2017/1001, προς τις λέξεις αυτές αναγραφόμενες με ελληνικούς χαρακτήρες [απόφαση της 16ης Δεκεμβρίου 2010, Deutsche Steinzeug Cremer & Breuer κατά ΓΕΕΑ (CHROMA), T‑281/09, EU:T:2010:537, σκέψη 34].

28      Κατά πρώτον, όσον αφορά τις σημασίες που έλαβε υπόψη το τμήμα προσφυγών, συγκεκριμένα «ΠΟΛΗΣ ΤΟ ΛΟΥΤΡΟΝ» και «ΠΟΛΙΣ ΛΟΥΤΡΩΝ», η προσφεύγουσα αμφισβητεί μόνον τη δεύτερη εκδοχή, την οποία θεωρεί μεταξύ άλλων τεχνικού χαρακτήρα, γραμματικώς εσφαλμένη και παρωχημένη.

29      Συναφώς, αρκεί η υπόμνηση ότι, κατά πάγια νομολογία, η αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού σημείου απορρίπτεται, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο γʹ, του κανονισμού 2017/1001, αν, σε μία τουλάχιστον από τις δυνητικές σημασίες του, το επίμαχο σημείο είναι δηλωτικό χαρακτηριστικού γνωρίσματος των οικείων προϊόντων ή υπηρεσιών (αποφάσεις της 23ης Οκτωβρίου 2003, ΓΕΕΑ κατά Wrigley, C‑191/01 P, EU:C:2003:579, σκέψη 32, και της 12ης Φεβρουαρίου 2004, Campina Melkunie, C‑265/00, EU:C:2004:87, σκέψη 38).

30      Στο μέτρο που η προσφεύγουσα δέχεται ότι το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση μπορεί να νοηθεί ως έχον τη σημασία «το λουτρό της πόλης», τα επιχειρήματά της προς αμφισβήτηση του περιγραφικού χαρακτήρα της δεύτερης σημασίας («η λουτρόπολη / πόλις λουτρών») είναι αλυσιτελή.

31      Όσον αφορά ειδικότερα την πρώτη σημασία («το λουτρό της πόλης»), η προσφεύγουσα υποστήριξε ενώπιον του τμήματος προσφυγών ότι η λέξη «λουτρό» (στον ενικό αριθμό) έχει σήμερα το ίδιο σημασιολογικό περιεχόμενο και είναι συνώνυμη των λέξεων «ντους» και «μπάνιο», υπό την έννοια της καθημερινής προσωπικής περιποίησης και όχι υπό την έννοια των αρχαίων λουτρών και της λουτροθεραπείας ως είδους υπηρεσίας. Επ’ αυτού, όμως, ορθώς επισήμανε το τμήμα προσφυγών στο σημείο 30 της προσβαλλομένης αποφάσεως ότι, σύμφωνα με τις πηγές που επικαλείται η προσφεύγουσα, η λέξη «λουτρό» στη νέα ελληνική («λουτρόν» στην αρχαία ελληνική) ορίζεται επίσης ως «χώρος, ιδίως κλειστός, που είναι πάρα πολύ θερμός», οπότε γίνεται αντιληπτός ως ευρισκόμενος εντός αστικού περιβάλλοντος μέσω της αρχικής λέξεως «πόλις».

32      Επιπλέον, όπως υπενθυμίζει η ίδια η προσφεύγουσα, η λέξη «ντους» ή «λουτρό» υπό την έννοια της καθημερινής ατομικής περιποίησης μπορεί επίσης να αποδοθεί ως «μπάνιο» στη νέα ελληνική, ενώ τα δημόσια λουτρά, αλλά και τα ιαματικά λουτρά εν γένει, περιγράφονται στο λεξιλόγιο του μέσου Έλληνα καταναλωτή με τη λέξη «λουτρά» στον πληθυντικό αριθμό.

33      Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι οι ορισμοί και οι ερμηνείες των όρων λουτρά (υπό την έννοια των δημόσιων λουτρών) και ντους ή λουτρό (υπό την έννοια της καθημερινής προσωπικής περιποίησης) δεν είναι παγιωμένοι και μπορούν να αποδοθούν με πλείονες τρόπους.

34      Υπενθυμίζεται, όμως, ότι η αίτηση καταχωρίσεως σήματος απορρίπτεται ακόμη και αν υφίστανται άλλα σημεία ή ενδείξεις συνηθέστερα από εκείνα που συνθέτουν το σήμα και δηλωτικά των ίδιων χαρακτηριστικών γνωρισμάτων των προϊόντων ή των υπηρεσιών που μνημονεύονται στην αίτηση καταχωρίσεως [απόφαση της 13ης Σεπτεμβρίου 2016, Paglieri Sell System κατά EUIPO (APOTEKE), T‑563/15, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2016:467, σκέψη 41].

35      Από τα προεκτεθέντα και από το σημείο 39 της προσβαλλομένης αποφάσεως προκύπτει ότι ο ελληνόφωνος μέσος καταναλωτής θα μπορούσε, μεταξύ των διαφόρων σημασιών και ερμηνειών, να αντιληφθεί το σήμα POLIS LOUTRON ως «το λουτρό της πόλης» υπό την έννοια του «κτιρίου που διαθέτει ειδικούς χώρους και εγκαταστάσεις για το πλύσιμο του σώματος και/ή ιαματικές πηγές ευρισκόμενες εντός του αστικού ιστού».

36      Κατά δεύτερον, πρέπει να εξετασθεί, ειδικότερα, εάν το τμήμα προσφυγών ορθώς εκτίμησε ότι υφίστατο άμεση και συγκεκριμένη σχέση μεταξύ των επίμαχων προϊόντων και υπηρεσιών και της δυνητικής σημασίας του σήματος («το λουτρό της πόλης»), υπό την έννοια κτιρίου που διαθέτει ειδικούς χώρους και εγκαταστάσεις για το πλύσιμο του σώματος και/ή ιαματικές πηγές ευρισκόμενες εντός του αστικού ιστού, ικανή να δημιουργήσει στο ενδιαφερόμενο κοινό, αμέσως και χωρίς περαιτέρω σκέψη, την αντίληψη ότι πρόκειται για μια περιγραφή των προϊόντων ή των υπηρεσιών αυτών ή ενός εκ των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων τους.

37      Το οικείο σημείο πρέπει να εκτιμάται σε σχέση με τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες για τις οποίες ζητείται η καταχώριση. Ως εκ τούτου, ορθώς επισήμανε το τμήμα προσφυγών, στη σκέψη 42 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι η σημασία του σήματος του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, δηλαδή «το λουτρό της πόλης», αφορούσε τον χώρο ή τον τόπο όπου μπορούσαν να χρησιμοποιούνται τα επίμαχα προϊόντα ή να παρέχονται οι επίμαχες υπηρεσίες. Το τμήμα προσφυγών επισήμανε ότι ο καταναλωτής θα αντιλαμβανόταν ως περιγραφική κάθε ένδειξη περί του ότι η παροχή μιας υπηρεσίας γίνεται σε συγκεκριμένο χώρο ή τόπο ή ότι τα προϊόντα είναι κατάλληλα για τον συγκεκριμένο σκοπό, εφόσον τα χαρακτηριστικά αυτά είναι συναφή με τα οικεία προϊόντα ή υπηρεσίες [πρβλ. απόφαση της 9ης Μαρτίου 2010, hofherr communikation κατά ΓΕΕΑ (NATURE WATCH), T‑77/09, μη δημοσιευθείσα, EU:T:2010:81, σκέψεις 30 έως 39].

38      Το τμήμα προσφυγών έκρινε, στο σημείο 43 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι οι επίμαχες υπηρεσίες που εμπίπτουν στην κλάση 44 αφορούν την ανθρώπινη φροντίδα, υγιεινή και ομορφιά, υπηρεσίες κέντρων υγείας και λουτρών για σκοπούς υγιεινής, υπηρεσίες μασάζ, φυσιοθεραπείας και χειροπρακτικής, καθώς και υπηρεσίες ιαματικών λουτρών.

39      Πρέπει να επισημανθεί, όπως άλλωστε παρατήρησε και το τμήμα προσφυγών, ότι οι διάφορες κατηγορίες υπηρεσιών της κλάσεως 44 παρέχονται συνήθως σε ειδικούς κλειστούς χώρους, ιδίως σε πόλεις ή περιοχές με ιαματικά λουτρά, τα οποία θεωρούνται ευεργετικά για την υγεία, τον καλλωπισμό και τη χαλάρωση. Κατά συνέπεια, το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση, νοούμενο μεταξύ άλλων ως «το λουτρό της πόλης», είναι περιγραφικό του χώρου ή του τόπου παροχής των επίμαχων υπηρεσιών.

40      Όσον αφορά τα προϊόντα της κλάσεως 3 τα οποία σχετίζονται με την προσωπική υγιεινή, την αισθητική και τη φροντίδα ομορφιάς, όπως είναι τα αιθέρια έλαια, τα καλλυντικά και τα παρασκευάσματα αρωματοθεραπείας και περιποίησης, ορθώς έκρινε το τμήμα προσφυγών, στο σημείο 44 της προσβαλλομένης αποφάσεως, ότι τα συγκεκριμένα προϊόντα μπορούν να χρησιμοποιούνται στους χώρους που μνημονεύονται στη σκέψη 39 ανωτέρω προκειμένου να συμπληρώσουν και να βελτιώσουν τα θεραπευτικά, καλλωπιστικά και λοιπά ευεργετικά αποτελέσματα των επίμαχων υπηρεσιών.

41      Μολονότι τα επίμαχα προϊόντα της κλάσεως 3 θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην κατοικία του καταναλωτή, το ελληνόφωνο κοινό θα αντιληφθεί το σήμα POLIS LOUTRON, «το λουτρό της πόλης», ως δηλωτικό χώρου ή τόπου όπου τα προϊόντα αυτά είναι κατάλληλα και ιδιαιτέρως ενδεδειγμένα προς χρήση. Επομένως, το εν λόγω σήμα είναι περιγραφικό του προορισμού των προϊόντων αυτών κατά την έννοια της νομολογίας που μνημονεύεται στις σκέψεις 22 έως 24 ανωτέρω.

42      Λαμβανομένου υπόψη του συνόλου των προεκτεθέντων, ο πρώτος λόγος ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

 Επί του δευτέρου λόγου ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2017/1001, σε συνδυασμό με το άρθρο 7, παράγραφος 2, του ίδιου κανονισμού

43      Στο πλαίσιο του δευτέρου λόγου ακυρώσεως, με τον οποίο προβάλλεται παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο βʹ, του κανονισμού 2017/1001, η προσφεύγουσα υποστηρίζει, κατ’ ουσίαν, ότι το σήμα του οποίου ζητήθηκε η καταχώριση διαθέτει αρκούντως διακριτικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι το σημείο POLIS LOUTRON δεν συνιστά περιγραφική ένδειξη όσον αφορά τα επίμαχα προϊόντα και υπηρεσίες.

44      Δεδομένου ότι από το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 2017/1001 προκύπτει ότι αρκεί να ισχύει ένας από τους απαριθμούμενους σε αυτό απόλυτους λόγους απαραδέκτου προκειμένου το σημείο να μην μπορεί να καταχωρισθεί ως σήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρέλκει η εξέταση του βασίμου του δευτέρου λόγου ακυρώσεως που προβάλλει η προσφεύγουσα.

45      Λαμβανομένων υπόψη των προεκτεθέντων, η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της, χωρίς να απαιτείται να αποφανθεί το Γενικό Δικαστήριο επί του παραδεκτού του δεύτερου και του τρίτου αιτήματος της προσφεύγουσας.

 Επί των δικαστικών εξόδων

46      Κατά το άρθρο 134, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι η προσφεύγουσα ηττήθηκε, πρέπει, σύμφωνα με το αίτημα του EUIPO, να καταδικασθεί στα δικαστικά έξοδα.

Για τους λόγους αυτούς,

ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (τρίτο τμήμα)

αποφασίζει:

1)      Απορρίπτει την προσφυγή.

2)      Καταδικάζει την Αλεξάνδρα Λούτσου στα δικαστικά έξοδα.

De Baere

Steinfatt

Kecsmár

Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 9 Νοεμβρίου 2022.

Ο Γραμματέας

 

Ο Πρόεδρος

E. Coulon

 

Μ. van der Woude


*      Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική.