Προσφυγή της 24ης Μαΐου 2013 – Ezz κ.λπ. κατά Συμβουλίου
(Υπόθεση T-279/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγοντες: Ahmed Abdelaziz Ezz (Γκίζα, Αίγυπτος), Abla Mohammed Fawzi Ali Ahmed Salama (Κάιρο, Αίγυπτος), Khadiga Ahmed Ahmed Kamel Yassin (Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο), Shahinaz Abdel Azizabdel Wahab Al Naggar (Γκίζα, Αίγυπτος) (εκπρόσωποι: J. Lewis, Queen’s Counsel, B. Kennelly, Barrister, και J. Binns, Solicitor)
Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αιτήματα των προσφευγόντων
Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει, κατά το μέτρο που τους αφορούν, τόσο την απόφαση 2013/144/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/172/ΚΕΠΠΑ για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Αίγυπτο (ΕΕ L 82, σ. 54), όσο και τον κανονισμό (EE) 270/2011 του Συμβουλίου, της 21ης Μαρτίου 2011, για περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων, οντοτήτων και φορέων λόγω της κατάστασης στην Αίγυπτο (ΕΕ L 76, σ. 4), των οποίων η ισχύς παρατάθηκε με την ως άνω απόφαση, και
να καταδικάσει το καθού στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως
Προς στήριξη της προσφυγής τους δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, οι προσφεύγοντες στηρίζονται σε έξι λόγους.
Πρώτον, ότι (α) η απόφαση 2013/144/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου στερείται κατάλληλης νομικής βάσης, καθόσον δεν πληροί την απαίτηση του άρθρου 29 ΣΕΕ, και (β) απαγορευόταν να παραταθεί η ισχύς των μέτρων του κανονισμού (EE) 270/2011 του Συμβουλίου, καθόσον δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της διατάξεως που είχε προβληθεί ως νομική του βάση, δηλαδή του άρθρου 215, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ.
Δεύτερον, ότι δεν πληρούται το κριτήριο για τη λήψη περιοριστικών μέτρων το οποίο προβλέπεται στο άρθρο 1 της απόφασης 2013/144/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου και στο άρθρο 2 του κανονισμού (EE) 270/2011 του Συμβουλίου. Επιπλέον, κατά τους προσφεύγοντες, η αιτιολογία στην οποία στηρίχθηκε το καθού για να λάβει περιοριστικά μέτρα εναντίον τους είναι εντελώς αόριστη, ασαφής, ατεκμηρίωτη και ανεπαρκής προς δικαιολόγηση τέτοιων μέτρων.
Τρίτον, ότι το καθού προσέβαλε τα δικαιώματα άμυνας των προσφευγόντων και το δικαίωμά τους σε δικαστική προστασία, καθόσον (α) τα περιοριστικά μέτρα δεν προβλέπουν καμία διαδικασία ούτε για την κοινοποίηση στους προσφεύγοντες των αποδεικτικών στοιχείων που θεμελιώνουν την απόφαση περί δέσμευσης των κεφαλαίων τους ούτε για την παροχή σε αυτούς της δυνατότητας να διατυπώσουν τις παρατηρήσεις τους κατά τρόπο ώστε αυτές να μπορούν να ληφθούν υπόψη· (β) ως λόγος προβλήθηκε συναφώς μια γενική, ανυποστήρικτη και αόριστη αναφορά σε ένδικες διαδικασίες οι οποίες έχουν κινηθεί εναντίον τους, και (γ) το καθού παρέλειψε να δώσει επαρκείς πληροφορίες ώστε να μπορέσουν στην πράξη οι προσφεύγοντες να λάβουν θέση επ’ αυτών, οπότε ο δικαστής της Ένωσης δεν είναι σε θέση να ελέγξει αν η απόφαση του Συμβουλίου υπήρξε βάσιμη και στηριζόταν σε αποχρώσες ενδείξεις.
Τέταρτον, ότι το καθού δεν εξήγησε ικανοποιητικά για ποιον λόγο έπρεπε να εφαρμοστούν περιοριστικά μέτρα έναντι των προσφευγόντων, κατά παράβαση της υποχρέωσής του να εκθέτει με σαφήνεια τους πραγματικούς και συγκεκριμένους λόγους που δικαιολογούν την απόφασή του, όπως, παραδείγματος χάρη, τους λόγους για τους οποίους έκρινε, σε καθεμία από τις επίμαχες περιπτώσεις, ότι οι προσφεύγοντες είχαν υπεξαιρέσει χρήματα του Αιγυπτιακού Δημοσίου.
Πέμπτον, ότι το καθού προσέβαλε αδικαιολόγητα και δυσανάλογα την ιδιοκτησία και τη φήμη των προσφευγόντων.
Έκτον, ότι στηρίζεται σε πρόδηλο σφάλμα εκτίμησης η απόφαση του καθού να περιλάβει τα ονόματα των προσφευγόντων στον κατάλογο των προσώπων έναντι των οποίων πρέπει να εφαρμοστούν περιοριστικά μέτρα.