POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(trzecia izba)
z dnia 22 kwietnia 2015 r.
Sprawa F‑105/14
ED
przeciwko
Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA)
Służba publiczna – Członek personelu tymczasowego – Postępowanie w sprawie naboru – Decyzja w sprawie odrzucenia kandydatury na etapie preselekcji po rozpatrzeniu przez komisję rekrutacyjną – Brak zażalenia złożonego w regulaminowym terminie na decyzję o odrzuceniu kandydatury – Żądanie informacji – Odpowiedź organu upoważnionego do zawierania umów o pracę bez ponownego rozpatrzenia decyzji w sprawie odrzucenia kandydatury – Zażalenie złożone na tę odpowiedź – Niedopełnienie wymogów postępowania poprzedzającego wniesienie skargi – Oczywista niedopuszczalność – Artykuł 81 regulaminu postępowania
Przedmiot: Skarga, wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, w której ED żąda stwierdzenia nieważności rzekomej decyzji Agencji Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji (ENISA lub zwanej dalej „Agencją”) z dnia 27 marca 2014 r., na której podstawie postanowiono o niedopuszczeniu jego kandydatury do drugiego etapu postępowania w sprawie naboru na stanowisko prawnika w grupie funkcyjnej administratorów (AD) i w grupie zaszeregowania AD 8.
Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. ED pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez Agencję Unii Europejskiej ds. Bezpieczeństwa Sieci i Informacji.
Streszczenie
1. Postępowanie sądowe – Orzeczenie w drodze postanowienia z uzasadnieniem – Przesłanki – Skarga oczywiście niedopuszczalna lub oczywiście pozbawiona podstawy prawnej – Zakres
(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 81)
2. Skargi urzędników – Interes prawny – Decyzje w sprawie odrzucenia kandydatury i powołania innego kandydata na rozpatrywane stanowisko – Żądanie stwierdzenia nieważności wyłącznie decyzji w sprawie odrzucenia kandydatury – Dopuszczalność
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
3. Skargi urzędników – Termin – Bezwzględna przesłanka procesowa – Badanie z urzędu przez sąd
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
4. Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Akty wywołujące wiążące skutki prawne – Decyzja w sprawie odrzucenia kandydatury – Zaliczenie – Brak uzasadnienia decyzji – Brak wpływu
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
5. Skargi urzędników – Termin – Rozpoczęcie biegu terminu – Doręczenie – Brak lub niewystarczający charakter uzasadnienia należycie doręczonej decyzji – Brak wpływu
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
1. Zgodnie z art. 81 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, jeżeli skarga jest, w całości lub w części, oczywiście niedopuszczalna albo oczywiście pozbawiona podstawy prawnej, Sąd może, bez dalszych czynności procesowych, orzec postanowieniem z uzasadnieniem.
W szczególności, odrzucenie skargi w drodze postanowienia z uzasadnieniem wydanego na podstawie art. 81 regulaminu postępowania, nie tylko przyczynia się do ekonomiki procesowej, ale również oszczędza stronom kosztów, jakie wiązałyby się z przeprowadzeniem rozprawy, w sytuacji gdy po zapoznaniu się z aktami sprawy Sąd stwierdzi, że na podstawie tych akt ma wystarczającą wiedzę o sprawie, jest całkowicie przekonany o niedopuszczalności skargi lub o tym, że jest ona całkowicie pozbawiona podstaw prawnych, a przede wszystkim uważa, że przeprowadzenie rozprawy nie wniosłoby żadnego nowego elementu mogącego zmienić jego przekonanie.
(zob. pkt 15, 16)
Odesłanie
Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienie Mészáros/Komisja, F‑22/13, EU:F:2014:189, pkt 39 i przytoczone tam orzecznictwo
2. W przypadku skargi mającej na celu zakwestionowanie postępowania rekrutacyjnego, wykluczony kandydat, czy to urzędnik, pracownik czy kandydat spoza instytucji lub agencji, nie jest zmuszony do wnoszenia o stwierdzenie nieważności zarówno decyzji odrzucającej jego kandydaturę na stanowisko jak i decyzji w sprawie wpisania innego kandydata na listę rezerwy kadrowej lub decyzji o powołaniu tego innego kandydata na pożądane stanowisko. Względem wykluczonego kandydata, który chcąc chronić prawa osób trzecich w postępowaniu sądowym, zamierza, zgodnie z zasadą proporcjonalności, wnosić jedynie o stwierdzenie nieważności decyzji o odrzuceniu swojej kandydatury nie można bowiem powoływać zarzutu, że należy żądać jednocześnie stwierdzenia nieważności obu tych decyzji.
Co więcej, podejście, zgodnie z którym, w wypadku gdy rozpatrywane stanowisko zostało już obsadzone w chwili wniesienia skargi, żądanie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie odrzucenia kandydatury jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wykluczony kandydat żąda równocześnie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie powołania innego kandydata na rozpatrywane stanowisko, prowadziłoby do wprowadzenia nieprzewidzianej w regulaminie pracowniczym przesłanki dopuszczalności skarg dotyczących zgodności z prawem aktu niekorzystnego w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego. Ani bowiem art. 91 regulaminu pracowniczego, który dotyczy skarg wnoszonych do sądów Unii przez urzędników na akty dla nich niekorzystne, ani zresztą żaden inny przepis nie wymaga od wykluczonego kandydata w postępowaniu rekrutacyjnym, aby musiał kierować swą skargę, pod rygorem niedopuszczalności, zarazem przeciwko decyzji o odrzuceniu swej kandydatury jak i związanej z nią decyzji o powołaniu innego kandydata.
(zob. pkt 22, 23)
Odesłanie
Sąd Unii Europejskiej, wyrok Komisja/Moschonaki, T‑476/11 P, EU:T:2013:557, pkt 35, 44, 47
3. Terminy do złożenia zażalenia i do wniesienia skargi, określone w art. 90, 91 regulaminu pracowniczego, są bezwzględnymi przesłankami procesowymi i nie mogą nimi rozporządzać ani strony, ani sąd, do którego należy zbadanie, nawet z urzędu, czy terminy te są przestrzegane. Terminy te odpowiadają wymogowi pewności prawa i konieczności unikania wszelkiej dyskryminacji czy arbitralnego traktowania w zarządzaniu wymiarem sprawiedliwości.
Tym samym okoliczność, że instytucja czy agencja odpowiedziała w swojej decyzji w sprawie zażalenia w drodze administracyjnej na argumenty dotyczące istoty sprawy bez poruszania ewentualności, że zażalenie zostało złożone z przekroczeniem terminu i w związku z tym jest niedopuszczalne, czy też okoliczność, że wyraźnie wskazano zainteresowanemu, że przysługuje mu prawo do podważenia decyzji na drodze sądowej nie mają wpływu na dokonaną przez Sąd do spraw Służby Publicznej ocenę dopuszczalności wniesionej następnie skargi na tę decyzję. Takie okoliczności nie mogą bowiem skutkować odstępstwem od bezwzględnie obowiązujących terminów określonych w art. 90, 91 regulaminu pracowniczego ani tym bardziej zwolnieniem Sądu ze spoczywającego na nim obowiązku zbadania dochowania terminów regulaminowych.
(zob. pkt 28, 29)
Odesłanie
Trybunał, wyroki: Müllers/KES, 79/70, EU:C:1971:79, pkt 18; Moussis/Komisja, 227/83, EU:C:1984:276, pkt 13
Sąd Pierwszej Instancji, wyroki: Offermann/Parlament, T‑129/89, EU:T:1991:55, pkt 34; Rasmussen/Komisja, T‑35/96, EU:T:1997:36, pkt 30; postanowienie Braun-Neumann/Parlament, T‑306/08 P, EU:T:2009:6, pkt 37
Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienia: Schmit/Komisja, F‑3/05, EU:F:2006:31, pkt 24; Lebedef/Komisja, F‑60/13, EU:F:2014:6, pkt 36; Michel/Komisja, F‑44/13, EU:F:2014:40, pkt 68
4. Decyzja o odrzuceniu kandydatury danej osoby stanowi akt niewątpliwie dla niej niekorzystny, ponieważ pozbawiając ją możliwości wzięcia udziału w kolejnym etapie postępowania rekrutacyjnego, a zatem jakiejkolwiek możliwości powołania w ramach ogłoszenia o naborze, wywołuje wiążące skutki prawne, które wpływają bezpośrednio i natychmiastowo na interesy danej osoby, zmieniając w sposób istotny jej sytuację prawną.
Zakładając, że taka decyzja mogłaby być dotknięta wadą w postaci braku uzasadnienia i nawet jeśli to prawda, że uzasadnienie powinno co do zasady zostać podane do wiadomości zainteresowanego w tym samym czasie, co decyzja dla niego niekorzystna, to niemniej jednak taki brak uzasadnienia w żaden sposób nie odbiera decyzji charakteru aktu niekorzystnego.
(zob. pkt 31, 39)
Odesłanie
Trybunał, wyroki: Michel/Parlament, 195/80, EU:C:1981:284, pkt 22; Komisja/Fernández Gómez, C‑417/05 P, EU:C:2006:582, pkt 42
Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Hendrickx/Cedefop, T‑87/99, EU:T:2000:191, pkt 37
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Tzirani/Komisja, F‑46/11, EU:F:2013:115, pkt 140
5. Brak uzasadnienia decyzji, któremu administracja może zaradzić aż do chwili wydania decyzji w sprawie zażalenia, nie ma wpływu na obliczenie terminu do wniesienia zażalenia na tę decyzję, jeśli została ona należycie doręczona lub w inny sposób skutecznie podana do wiadomości zainteresowanego.
Nie można twierdzić, że w stosunku do każdej, wyraźnej czy dorozumianej, decyzji administracji, bez względu na to, czy zawierającej niewystarczające uzasadnienie czy niezawierającej uzasadnienia, która to kwalifikacja wymaga badania co do istoty sprawy, można w każdym czasie wystąpić z wnioskiem o uzupełnienie uzasadnienia, umożliwiającym urzędnikom czy pracownikom zorganizowanie sobie nowego terminu do złożenia zażalenia w terminie trzech miesięcy od otrzymania uzasadnienia uzupełniającego, podczas gdy brak uzasadnienia lub niewystarczające uzasadnienie decyzji w rozumieniu art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego mogą, a nawet muszą zostać szczegółowo podniesione w ramach zażalenia, i w ten sposób zostać ewentualnie należycie skorygowane przez administrację w decyzji rozstrzygającej w przedmiocie takiego zażalenia.
(zob. pkt 41, 42)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, wyroki: H/Komisja, T‑196/95, EU:T:1997:79, pkt 35; Casini/Komisja, T‑132/03, EU:T:2005:324, pkt 32
Sąd Unii Europejskiej, wyroki: Longinidis/Cedefop, T‑283/08 P, EU:T:2011:338, pkt 72; Mocová/Komisja, T‑347/12 P, EU:T:2014:268, pkt 35, 41
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Sapara/Eurojust, F‑61/06, EU:F:2008:98, pkt 67