Προσφυγή της 10ης Απριλίου 2009 - MRI κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-154/09)

Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Manuli Rubber Industries SpA (MRI) (Μιλάνο, Ιταλία) (εκπρόσωποι: L. Radicati di Brozolo, M. Pappalardo και E. Marasà, δικηγόροι)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

Ως κύριο αίτημα:

να ακυρώσει το άρθρο 1 της αποφάσεως C (2009) 428 τελικό της Επιτροπής, της 28ης Ιανουαρίου 2009, σχετικά με διαδικασία εφαρμογής του άρθρου 81 τη Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 53 της Συμφωνίας ΕΟΧ (Υπόθεση COMP/39406 - θαλάσσιοι σωλήνες), αφορώσας συμφωνία επί της ευρωπαϊκής αγοράς των θαλάσσιων σωλήνων για τον καθορισμό των τιμών, την κατανομή των αγορών και την ανταλλαγή εμπορικώς ευαίσθητων πληροφοριών, καθ' ο μέρος αναγνωρίζει ότι η προσφεύγουσα είχε μετάσχει σε μία και μόνον αλλά κατ' εξακολούθηση παράβαση στην αγορά των θαλάσσιων σωλήνων από την 1η Απριλίου 1986 έως την 1η Αυγούστου 1992 και από τις 3 Σεπτεμβρίου 1996 έως τις 2 Μαΐου 2007, ειδικότερα δε κατά την περίοδο από 3 Σεπτεμβρίου 1996 έως 9 Μαΐου 2000,

να ακυρώσει το άρθρο 2 της ίδιας αποφάσεως λόγω σειράς πλανών οι οποίες παρατίθενται με το δικόγραφο της προσφυγής, με το οποίο άρθρο επιβάλλεται στην προσφεύγουσα πρόστιμο ύψους 4. 900.000 ευρώ,

να απορρίψει κάθε ένσταση και αμυντική θέση περί του αντιθέτου.

Επικουρικώς:

να μειώσει, βάσει του άρθρου 229 ΕΚ, το πρόστιμο ύψους 4 900 000 ευρώ που επεβλήθη στην προσφεύγουσα με το άρθρο 2 της αποφάσεως.

Εν πάση περιπτώσει:

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η προσβαλλόμενη στα πλαίσια της παρούσας υποθέσεως απόφαση είναι η ίδια με εκείνη της υποθέσεως T-146/09, Parker ITR και Parker Hannifin κατά Επιτροπής.

Προς υποστήριξη των ισχυρισμών της, η προσφεύγουσα προβάλλει, πρώτον, ότι η προπαρατεθείσα απόφαση πάσχει σε σχέση με τον χαρακτηρισμό της παραβάσεως η οποία συνίσταται, όπως της προσάπτεται στη συμμετοχή σε μία και μόνο και περίπλοκη συμφωνία σύμπραξης κατά τα έτη 1986 έως 2007, ειδικότερα δε σε σχέση με το υποστατό της παραβάσεως κατά την περίοδο 1996-2000 και εν πάση περιπτώσει σε σχέση με το ότι περιελήφθη στο χρονικό διάστημα που αποτελεί αντικείμενο της κυρώσεως η περίοδος που περιλαμβάνεται μεταξύ των μηνών Σεπτεμβρίου 1996 και Μαΐου 1997.

Προβάλλεται συναφώς ο ισχυρισμός ότι τυχόν παράβαση δεν μπορεί να είναι ούτε κατ' εξακολούθηση ούτε συνεχής εφόσον μεταξύ των επιμέρους φάσεων της παραβάσεως μεσολαβούν, όπως στην προκειμένη περίπτωση, σημαντικά χρονικά διαστήματα και κυρίως όταν συνδυάζονται με θετικές ενέργειες ασυμβίβαστες με τη βούληση περί συνεχίσεως ή επαναλήψεως της παραβάσεως, όπως η δημόσια και ρητή διάρρηξη των σχέσεων με τη σύμπραξη εκ μέρους της προσφεύγουσας, γεγονός το οποίο αναγνωρίστηκε και από την Επιτροπή.

Η προσφεύγουσα επικαλείται επίσης την αντικανονικότητα κατά τον προσδιορισμό του ύψους του προστίμου υπό την ειδικότερη έποψη της διαρκείας, της σοβαρότητας και της μειώσεώς του λόγω συμμετοχής στο πρόγραμμα επιείκειας.

____________