ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 2ας Απριλίου 2009

Υπόθεση F-143/07

Γεώργιος Γιαννούσης

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Πρόσληψη – Επιλογή της διαδικασίας – Επικεφαλής αντιπροσωπείας – Κενή θέση – Απόσπαση προς το συμφέρον της υπηρεσίας – Αναρμοδιότητα – Πεδίο εφαρμογής της διαδικασίας περί αποσπάσεως»

Αντικείμενο: Προσφυγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 EA, με την οποία ο Γ. Γιαννούσης ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της 21ης Δεκεμβρίου 2006, με την οποία απορρίφθηκε η υποψηφιότητά του για την κάλυψη της κενής θέσεως του επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Επιτροπής στην Αθήνα (Ελλάδα) και διορίστηκε στη θέση αυτή ο Π.

Απόφαση: Παρέλκει η απόφαση επί του αιτήματος ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής της 21ης Δεκεμβρίου 2006 κατά το μέρος που αφορά τον διορισμό του Π. στην κενή θέση του επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Επιτροπής στην Αθήνα (Ελλάδα). Η απόφαση της Επιτροπής της 21ης Δεκεμβρίου 2006, κατά το μέρος που απορρίπτει την υποψηφιότητα του προσφεύγοντος για την κενή θέση του επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Επιτροπής στην Αθήνα, ακυρώνεται. Η Επιτροπή φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Απόσπαση προς το συμφέρον της υπηρεσίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 37, εδ. 1, στοιχείο α΄, δεύτερη περίπτωση)

2.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Έννομο συμφέρον – Προσφυγή κατά της πράξεως απορρίψεως υποψηφιότητας για τη θέση του επικεφαλής αντιπροσωπείας της Επιτροπής – Υποψηφιότητα που απορρίφθηκε στο στάδιο της προεπιλογής – Παραδεκτό

1.      Ο «πολιτικός και ευαίσθητος χαρακτήρας» των καθηκόντων που ασκεί ο επικεφαλής αντιπροσωπείας δεν αρκεί, αυτός καθαυτόν, για να δικαιολογήσει την απόσπαση υπαλλήλου. Μια τέτοια ερμηνεία του άρθρου 37, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α΄, δεύτερη περίπτωση, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (στο εξής: ΚΥΚ) θα είχε ως αποτέλεσμα να καθίσταται δυνατή η απόσπαση στους αντιστοίχους επιτρόπους όλων των υπαλλήλων που ασκούν «πολιτικά και ευαίσθητα» καθήκοντα εντός του οργάνου, στους οποίους υπάγονται συνήθως τα στελέχη ανώτερου επιπέδου και, επομένως, θα έθιγε τη δομή της ευρωπαϊκής δημόσιας διοίκησης, όπως αυτή προβλέπεται στο άρθρο 35 του ΚΥΚ, διακυβεύοντας, μεταξύ άλλων, τη σαφήνεια των ιεραρχικών δεσμών.

Επιπλέον, απόσπαση προς το συμφέρον της υπηρεσίας «παρά προσώπω που εκτελεί θητεία η οποία προβλέπεται από τις Συνθήκες» προϋποθέτει την ύπαρξη σχέσεως εμπιστοσύνης intuitu personae μεταξύ του εν λόγω προσώπου και του αποσπασθέντος υπαλλήλου, η οποία συνεπάγεται τη δημιουργία άμεσων και στενών σχέσεων σε μόνιμη βάση μεταξύ των ενδιαφερομένων, σε συνάρτηση με τις μεθόδους εργασίας του οικείου μέλους και του συνόλου του ιδιαιτέρου γραφείου του. Το γεγονός ότι οι εκθέσεις που συντάσσουν οι επικεφαλής αντιπροσωπείας απευθύνονται άμεσα στον αρμόδιο επίτροπο, ότι πραγματοποιούνται τηλεφωνικές επαφές, ανταλλαγές ηλεκτρονικών μηνυμάτων ή συσκέψεις μεταξύ του επικεφαλής αντιπροσωπείας και του επιτρόπου ή των μελών του ιδιαιτέρου γραφείου του, ή ακόμα το γεγονός ότι το περιεχόμενο των επαφών αυτών είναι εμπιστευτικό, δεν δύνανται, αφ’ εαυτών, να αποδείξουν τον intuitu personae χαρακτήρα της σχέσεως εργασίας μεταξύ του επιτρόπου και του επικεφαλής αντιπροσωπείας.

Η δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 37, πρώτο εδάφιο, στοιχείο α΄, δεύτερη περίπτωση, του ΚΥΚ εξαρτάται αποκλειστικώς από τις προϋποθέσεις που θέτει η διάταξη αυτή, ουδόλως όμως από τις διοικητικές συνέπειες της εφαρμογής της. Κάθε άλλη ερμηνεία συνεπάγεται δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 37 του ΚΥΚ για σκοπό άλλον από τον προβλεπόμενο και, επομένως, νομιμοποίηση μεθόδου καταστρατηγήσεως της διαδικασίας.

(βλ. σκέψεις 64, 67, 69 και 71)

2.      Το γεγονός ότι η υποψηφιότητα του προσφεύγοντος για τη θέση του επικεφαλής αντιπροσωπείας της Επιτροπής απορρίφθηκε κατά το στάδιο της προεπιλογής δεν του στερεί κάθε έννομο συμφέρον προς αμφισβήτηση της νομιμότητας της διεξαχθείσας διαδικασίας προσλήψεως, εφόσον η εκτίμηση των επιτροπών προεπιλογής δεν μπορούσε να προδικάσει την τελική εκτίμηση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής. Επιπλέον, ο προσφεύγων αυτός εξακολουθεί να έχει έννομο συμφέρον προκειμένου η επίμαχη παρατυπία να μην επαναληφθεί στο πλαίσιο ανάλογης διαδικασίας επιλογής.

(βλ. σκέψη 75)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 7 Ιουνίου 2007, C‑362/05 P, Wunenburger κατά Επιτροπής, Συλλογή 2007, σ. I‑4333, σκέψη 50

ΠΕΚ: 5 Ιουλίου 2005, T‑370/03, Wunenburger κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑189 και II‑853, σκέψη 20