Προσφυγή της 19ης Σεπτεμβρίου 2008 - ICF κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-406/08)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Industries Chimiques du Fluor SA (ICF) (Τύνιδα, Τυνησία) (εκπρόσωποι: M. van der Woude και T. Hennen, δικηγόροι)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
Να ακυρώσει την απόφαση, κατά το μέρος της που αφορά την προσφεύγουσα·
επικουρικώς, να μειώσει σημαντικά το πρόστιμο που επιβλήθηκε στην προσφεύγουσα·
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με την υπό κρίση προσφυγή, η προσφεύγουσα ζητεί τη μερική ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής C(2008) 3043 τελικό, της 25ης Ιουνίου 2008 στην υπόθεση COMP/39.180 - Φθοριούχο αλουμίνιο, με την οποία η Επιτροπή διαπίστωσε ότι ορισμένες επιχειρήσεις, μεταξύ των οποίων η προσφεύγουσα, παρέβησαν το άρθρο 81, παράγραφος 1, της Συνθήκης και το άρθρο 53, παράγραφος 1, της Συμφωνίας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο προβαίνοντας σε συμφωνία στην παγκόσμια αγορά φθοριούχου αλουμινίου με σκοπό την αύξηση της τιμής, εξετάζοντας διάφορες περιοχές του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, για να επιβάλουν ένα γενικό επίπεδο τιμής και σε ορισμένες περιπτώσεις προβαίνοντας σε συμφωνίες κατανομής της αγοράς, καθώς και ανταλλάσσοντας ευαίσθητα, από εμπορικής απόψεως, πληροφοριακά στοιχεία.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τέσσερις ισχυρισμούς αντλούμενους:
από προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας και παράβαση του άρθρου 27 του κανονισμού 1/2003
1, στο μέτρο που η περιγραφόμενη στην ανακοίνωση αιτιάσεων παράβαση διαφέρει από αυτήν που τελικά έγινε δεκτή με την προσβαλλόμενη απόφαση και στο μέτρο που η προσβαλλόμενη απόφαση στηρίχθηκε σε στοιχεία που δεν αναφέρονται στην ανακοίνωση αιτιάσεων·
από παράβαση του άρθρου 81 ΕΚ, δεδομένου ότι η προσβαλλόμενη απόφαση προέβη σε εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών που προσάπτονται στην προσφεύγουσα χαρακτηρίζοντας εσφαλμένως μία ευκαιριακή ανταλλαγή πληροφοριών ως συμφωνία ή ως εναρμονισμένη πρακτική υπό την έννοια του άρθρου 81, παράγραφος 1, ΕΚ. Επιπλέον, τα επίδικα πραγματικά περιστατικά δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, κατά την προσφεύγουσα, να χαρακτηριστούν ως ενιαία και διαρκής παράβαση·
από παράβαση του άρθρου 23 του κανονισμού 1/2003 και από παραβίαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης κατά τον καθορισμό του ύψους του προστίμου, στο μέτρο που η Επιτροπή δεν εφάρμοσε ορθώς τις κατευθυντήριες γραμμές για τον υπολογισμό των προστίμων i) δεδομένου ότι δεν στηρίχθηκε σε ελεγχθέντα κύκλο εργασιών και ii) δεδομένου ότι δεν εκτίμησε τη συνολική αξία των πωλήσεων των προϊόντων ή υπηρεσιών σε σχέση με την παράβαση στη γεωγραφική περιοχή. Επιπλέον, η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη κατά τον χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών. Τέλος, η προσφεύγουσα προβάλλει, προς στήριξη του αιτήματός της για μείωση του προστίμου, το μικρό συνδυασμένο μερίδιο αγοράς των συμβαλλόμενων στη σύμπραξη και τη μη εφαρμογή της·
από παράβαση της Ευρωμεσογειακής Συμφωνίας με την Τυνησία
2, για τον λόγο ότι η Επιτροπή είχε προβεί σε αποκλειστική εφαρμογή της κοινοτικής νομοθεσίας περί ανταγωνισμού, αν και έπρεπε να εφαρμοστούν οι κανόνες ανταγωνισμού της ευρωμεσογειακής Συμφωνίας, έστω παραλλήλως με τους κοινοτικούς κανόνες περί ανταγωνισμού. Σύμφωνα με την προσφεύγουσα, η Επιτροπή έπρεπε να προβεί σε διαβούλευση με την επιτροπή σύνδεσης ΕΕ/Τυνησία, όπως απαιτείται από το άρθρο 36 της Συμφωνίας. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται επίσης ότι η μονομερής προσέγγιση που ακολούθησε η Επιτροπή είναι αντίθετη προς την αρχή της διεθνούς αβροφροσύνης και το καθήκον της αρωγής.