Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 5 Μαρτίου 2021 η Fakro sp. z o.o. κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο στις 16 Δεκεμβρίου 2020 στην υπόθεση T-515/18, Fakro κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-149/21 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η πολωνική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Fakro sp. z o.o. (εκπρόσωποι: A. Radkowiak-Macuda και Z. Kiedacz, radcy prawni)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Δημοκρατία της Πολωνίας

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει εν μέρει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου, ήτοι το σημείο 1 του διατακτικού,

να αποφανθεί οριστικώς επί της διαφοράς και να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής,

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα της διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Στο πλαίσιο του πρώτου λόγου αναιρέσεως, ο οποίος υποδιαιρείται σε δύο κύρια σκέλη, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 105, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 102 ΣΛΕΕ, καθόσον διαπίστωσε ότι:

1)    η Επιτροπή δεν υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμώντας ως μειωμένο το συμφέρον της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περαιτέρω εξέταση της υπόθεσης, απορρίπτοντας ως εκ τούτου την προσφυγή λόγω χαμηλής προτεραιότητας. Ο λόγος αυτός αναιρέσεως υποδιαιρείται σε τέσσερις επιμέρους λόγους, οι οποίοι στηρίζονται σε παραβάσεις του δικαίου στις οποίες φέρεται να υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο αποφαινόμενο ότι: (i) η Επιτροπή δεν υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμώντας ότι υπάρχει μικρή μόνο πιθανότητα να διαπιστωθεί η ύπαρξη της προβαλλόμενης παράβασης, (ii) η Επιτροπή δεν υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη διαπιστώνοντας ότι η έκταση των αναγκαίων ερευνών θα ήταν δυσανάλογη προς την πιθανότητα να διαπιστωθεί η ύπαρξη της προβαλλόμενης παράβασης, (iii) η Επιτροπή δεν υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη μη σταθμίζοντας τις επιπτώσεις της προβαλλόμενης παράβασης στην εσωτερική αγορά και (iv) κατά την εκτίμηση του συμφέροντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν επιτρέπεται η συνεκτίμηση άλλων κριτηρίων πλην εκείνων που δέχτηκε η Επιτροπή

2)    τα δύο δίκτυα διανομής παραθύρων οροφής (πωλήσεις επενδύσεων ή άλλες πωλήσεις) δεν συνιστούν ισοδύναμες παροχές.

Στο πλαίσιο του δεύτερου λόγου αναιρέσεως, ο οποίος υποδιαιρείται σε δύο σκέλη, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παραβίασε την αρχή της χρηστής διοίκησης [άρθρο 41 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης)] και προσέβαλε το δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, το δικαίωμα πραγματικής προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου (άρθρο 47 του Χάρτη), σε συνδυασμό με το άρθρο 102 ΣΛΕΕ, αποφαινόμενο, στο πλαίσιο εσφαλμένης ερμηνείας, ότι:

1)    ο χρόνος διάρκειας της διαδικασίας ενώπιον της Επιτροπής και η παράλειψη έκδοσης απόφασης επί της ουσίας δεν επηρέασε τη δυνατότητα της Fakro να ασκήσει τα θεμελιώδη δικαιώματά της,

2)    η Επιτροπή δεν παραβίασε εν προκειμένω την αρχή της αμεροληψίας και, κατά συνέπεια, ότι η διαπίστωση της έλλειψης συμφέροντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην εξέταση της υπόθεσης δεν στηριζόταν σε λόγους που εισάγουν δυσμενή διάκριση.

Στο πλαίσιο του τρίτου λόγου αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο, κατά παράβαση του δικαίου, δεν εξασφάλισε την πρακτική αποτελεσματικότητα του άρθρου 102 ΣΛΕΕ, σε συνδυασμό με το άρθρο 17, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, το άρθρο 105 ΣΕΕ, την αρχή της αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας και το δικαίωμα αποτελεσματικής δικαστικής προστασίας, δεχόμενο ότι η Επιτροπή δεν ήταν αποκλειστικώς αρμόδια να διεξαγάγει τη διαδικασία, ότι η Επιτροπή δεν ήταν υποχρεωμένη να αναλύσει την κατάσταση της Fakro υπό το πρίσμα της πραγματικής δυνατότητάς της να ασκήσει τα δικαιώματα που αποτελούσαν αντικείμενο της υποβληθείσας στην Επιτροπή καταγγελίας, ενώ η Fakro, για την άσκηση των δικαιωμάτων της, υποχρεώθηκε να προβεί, παράλληλα με την ενώπιον της Επιτροπής διεξαγόμενη διαδικασία, σε νομικές ενέργειες ενώπιον των εθνικών αρχών ανταγωνισμού ή των δικαστηρίων των κρατών μελών όπου σημειώθηκαν οι προβαλλόμενες παραβάσεις.

Στο πλαίσιο του τέταρτου λόγου αναιρέσεως, η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το άρθρο 296 ΣΛΕΕ ερμηνεύοντάς το εσφαλμένα και δεχόμενο ότι η Επιτροπή δεν παρέβη την υποχρέωση επαρκούς αιτιολόγησης όσον αφορά τις μάρκες στοχευμένης δράσης (fighting brand/μαχητική ή πλευρική μάρκα) και τις επενδυτικές εκπτώσεις.

____________