ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (έβδομο τμήμα)
της 13ης Νοεμβρίου 2014 (*)
«Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα ληφθέντα κατά της Συρίας — Δέσμευση κεφαλαίων — Προσφυγή ακυρώσεως — Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής — Εν μέρει απαράδεκτο — Έννομο συμφέρον — Βάρος αποδείξεως — Καθορισμός των διαχρονικών αποτελεσμάτων της ακυρώσεως»
Στην υπόθεση T‑653/11,
Aiman Jaber, κάτοικος Λατάκια (Συρία), εκπροσωπούμενος από τους M. Ponsard, D. Amaudruz και A. Boesch, δικηγόρους,
προσφεύγων,
κατά
Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκπροσωπούμενου από τον B. Driessen και τη Σ. Κυριακοπούλου,
καθού,
με αντικείμενο αίτημα περί ακυρώσεως της απόφασης 2011/273/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 9ης Μαΐου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (EE L 121, σ. 11), του κανονισμού (ΕΕ) 442/2011 του Συμβουλίου, της 9ης Μαΐου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία (EE L 121, σ. 1), της εκτελεστικής απόφασης 2011/302/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273 (EE L 136, σ. 91), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 504/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 136, σ. 45), της εκτελεστικής απόφασης 2011/367/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273 (EE L 164, σ. 14), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 611/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 164, σ. 1), της εκτελεστικής απόφασης 2011/488/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273 (EE L 199, σ. 74), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 755/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 199, σ. 33), της εκτελεστικής απόφασης 2011/515/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273 (EE L 218, σ. 20), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 843/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 218, σ. 1), της απόφασης 2011/522/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 2ας Σεπτεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/273 (EE L 228, σ. 16), του κανονισμού (ΕΕ) 878/2011 του Συμβουλίου, της 2ας Σεπτεμβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011 (EE L 228, σ. 1), της απόφασης 2011/628/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Σεπτεμβρίου 2011, που τροποποιεί την απόφαση 2011/273 (EE L 247, σ. 17), του κανονισμού (ΕΕ) 950/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Σεπτεμβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011 (EE L 247, σ. 3), της απόφασης 2011/684/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/273 (EE L 269, σ. 33), του κανονισμού (ΕΕ) 1011/2011 του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011 (EE L 269, σ. 18), της απόφασης 2011/735/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/273 (EE L 296, σ. 53), της εκτελεστικής απόφασης 2011/736/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273 (EE L 296, σ. 55), του κανονισμού (ΕΕ) 1150/2011 του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011 (EE L 296, σ. 1), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1151/2011 του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 296, σ. 3), της απόφασης 2011/782/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και την κατάργηση της απόφασης 2011/273 (EE L 319, σ. 56), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1244/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 319, σ. 8), του κανονισμού (ΕΕ) 36/2012 του Συμβουλίου, της 18ης Ιανουαρίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία και την κατάργηση του κανονισμού 442/2011 (EE L 16, σ. 1), της απόφασης 2012/206/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/782 (EE L 110, σ. 36), της εκτελεστικής απόφασης 2012/256/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782 (EE L 126, σ. 9), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 410/2012 του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού 36/2012 (EE L 126, σ. 3), του κανονισμού (ΕΕ) 509/2012 του Συμβουλίου, της 15ης Ιουνίου 2012, για τροποποίηση του κανονισμού 36/2012 (EE L 156, σ. 10), της απόφασης 2012/322/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουνίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/782 (EE L 165, σ. 45), της εκτελεστικής απόφασης 2012/335/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782 (EE L 165, σ. 80), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 544/2012/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού 36/2012 (EE L 165, σ. 20), του κανονισμού (ΕΕ) 545/2012 του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2012, για τροποποίηση του κανονισμού 36/2012 (EE L 165, σ. 23), της απόφασης 2012/420/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/782 (EE L 196, σ. 59), της εκτελεστικής απόφασης 2012/424/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782 (EE L 196, σ. 81), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 673/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού 36/2012 (EE L 196, σ. 8), της απόφασης 2012/739/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 29ης Νοεμβρίου 2012, για περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και για την κατάργηση της απόφασης 2011/782 (EE L 330, σ. 21), της εκτελεστικής απόφασης 2013/185/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 22ας Απριλίου 2013, για την εφαρμογή της απόφασης 2012/739 (EE L 111, σ. 77), του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 363/2013 του Συμβουλίου, της 22ας Απριλίου 2013, για την εφαρμογή του κανονισμού 36/2012 (EE L 111, σ. 1), και της απόφασης 2013/255/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 31ης Μαΐου 2013, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (EE L 147, σ. 14), καθόσον οι πράξεις αυτές αφορούν τον προσφεύγοντα,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έβδομο τμήμα),
συγκείμενο από τους M. van der Woude, πρόεδρο, I. Wiszniewska-Białecka και I. Ulloa Rubio (εισηγητή), δικαστές,
γραμματέας: C. Heeren, υπάλληλος διοικήσεως,
έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 11ης Ιουνίου 2014,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση
Το ιστορικό της διαφοράς
1 Ο προσφεύγων, Aiman Jaber, είναι Σύριος υπήκοος, μηχανολόγος μηχανικός, ο οποίος ασκεί εμπορική δραστηριότητα στον τομέα του χάλυβα, των δομικών υλικών καθώς και της εισαγωγής και της εξαγωγής των γεωργικών προϊόντων.
Η απόφαση 2011/273 και ο κανονισμός 442/2011
2 Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καταδικάζοντας σθεναρά τη βίαιη καταστολή των ειρηνικών διαδηλώσεων σε διάφορα μέρη σε ολόκληρη τη Συρία και απευθύνοντας έκκληση στις συριακές αρχές να μην καταφεύγουν στη βία, εξέδωσε, στις 9 Μαΐου 2011, την απόφαση 2011/273/ΚΕΠΠΑ, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (ΕΕ L 121, σ. 11). Λαμβανομένης υπόψη της σοβαρότητας της καταστάσεως, το Συμβούλιο επέβαλε απαγόρευση πωλήσεως όπλων, απαγόρευση εξαγωγών εξοπλισμού ικανού να χρησιμοποιηθεί για εσωτερική καταστολή, περιορισμούς εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και τη δέσμευση κεφαλαίων και χρηματοοικονομικών πόρων ορισμένων προσώπων και οντοτήτων που ευθύνονται για τη βίαιη καταστολή εις βάρος του αμάχου πληθυσμού στη Συρία.
3 Τα ονόματα των προσώπων που ευθύνονται για τη βίαιη καταστολή εις βάρος του αμάχου πληθυσμού στη Συρία, καθώς και τα ονόματα ή οι επωνυμίες των φυσικών ή νομικών προσώπων και των οντοτήτων που συνδέονται με αυτά, παρατίθενται στο παράρτημα της αποφάσεως 2011/273. Κατά το άρθρο 5, παράγραφος 1, της αποφάσεως αυτής, το Συμβούλιο, αποφασίζοντας κατόπιν προτάσεως κράτους μέλους ή του ύπατου εκπροσώπου της Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφαλείας, μπορεί να τροποποιεί το εν λόγω παράρτημα. Το όνομα του προσφεύγοντος δεν περιλαμβάνεται στο παράρτημα αυτό.
4 Δεδομένου ότι ορισμένα από τα περιοριστικά μέτρα που ελήφθησαν κατά της Συρίας εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της Συνθήκης ΛΕΕ, το Συμβούλιο εξέδωσε τον κανονισμό (ΕΕ) 442/2011, της 9ης Μαΐου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία (EE L 121, σ. 1). Ο κανονισμός αυτός είναι, κατ’ ουσίαν, πανομοιότυπος με την απόφαση 2011/273, αλλά προβλέπει δυνατότητες αποδεσμεύσεως των δεσμευθέντων κεφαλαίων. Ο κατάλογος των προσώπων, οντοτήτων και οργανισμών που είτε αναγνωρίζονται ως υπεύθυνα για την εν λόγω καταστολή είτε συνδέονται με αυτά και περιλαμβάνονται στο παράρτημα II του εν λόγω κανονισμού είναι πανομοιότυπος με αυτόν που περιλαμβάνεται στο παράρτημα της αποφάσεως 2011/273. Το όνομα του προσφεύγοντος δεν περιλαμβάνεται στο παράρτημα αυτό. Δυνάμει του άρθρου 14, παράγραφοι 1 και 4, του κανονισμού 442/2011, οσάκις το Συμβούλιο αποφασίζει να υπαγάγει φυσικό ή νομικό πρόσωπο, οντότητα ή οργανισμό στα προβλεπόμενα περιοριστικά μέτρα, τροποποιεί αναλόγως το παράρτημα II και, περαιτέρω, εξετάζει τον κατάλογο που περιέχεται στο παράρτημα αυτό σε τακτά χρονικά διαστήματα, και τουλάχιστον ανά δωδεκάμηνο.
5 Με την εκτελεστική απόφαση 2011/488/ΚΕΠΠΑ, της 1ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή της αποφάσεως 2011/273 (EE L 199, σ. 74), το Συμβούλιο τροποποίησε την απόφαση 2011/273 προκειμένου, ιδίως, να επιβάλει τα επίμαχα περιοριστικά μέτρα και σε άλλα πρόσωπα και οντότητες. Πέραν του ονόματος του προσφεύγοντος, περιλαμβάνονται στη σειρά 4 του πίνακα του παραρτήματος της εν λόγω αποφάσεως διάφορα στοιχεία, μεταξύ των οποίων η ημερομηνία εγγραφής του ονόματός του στον επίμαχο κατάλογο, εν προκειμένω η «1η Αυγούστου 2011», ο τόπος γεννήσεως και η ακόλουθη αιτιολογία:
«Συνεργάτης του Mahir Al-Assad στο πλαίσιο της πολιτοφυλακής Shabiha. Ενεπλάκη άμεσα στην καταστολή και τη βία κατά του άμαχου πληθυσμού και συντόνισε ομάδες της πολιτοφυλακής Shabiha.»
6 Την ίδια ημέρα, το Συμβούλιο εξέδωσε, βάσει του άρθρου 215, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και της αποφάσεως 2011/273, τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 755/2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία (EE L 99, σ. 33). Το όνομα του προσφεύγοντος περιλαμβάνεται στη σειρά 4 του πίνακα του παραρτήματος του εν λόγω εκτελεστικού κανονισμού με τις ίδιες πληροφορίες και την ίδια αιτιολογία με αυτές που περιλαμβάνονταν στο παράρτημα της εκτελεστικής αποφάσεως 2011/488.
7 Στις 2 Αυγούστου 2011, το Συμβούλιο δημοσίευσε στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ανακοίνωση υπόψη των προσώπων κατά των οποίων εφαρμόζονται τα περιοριστικά μέτρα που προβλέπονται στην απόφαση 2011/273, όπως εφαρμόζεται με την εκτελεστική απόφαση 2011/488, και στον κανονισμό 442/2011, όπως εφαρμόζεται με τον εκτελεστικό κανονισμό 755/2011 (EE C 227, σ. 3).
8 Η απόφαση 2011/273 και ο κανονισμός 442/2011 εφαρμόσθηκαν επίσης ή τροποποιήθηκαν, μεταξύ άλλων, με τις ακόλουθες πράξεις, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν το όνομα του προσφεύγοντος στους καταλόγους του παραρτήματος:
– την εκτελεστική απόφαση 2011/302/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273 (EE L 136, σ. 91), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 504/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 136, σ. 45)·
– την εκτελεστική απόφαση 2011/367/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273 (EE L 164, σ. 14), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 611/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 164, σ. 1)·
– την εκτελεστική απόφαση 2011/515/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273 (EE L 218, σ. 20), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 843/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 218, σ. 1)·
– την απόφαση 2011/522/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 2ας Σεπτεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/273 (EE L 228, σ. 16), και τον κανονισμό (ΕΕ) 878/2011 του Συμβουλίου, της 2ας Σεπτεμβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011 (EE L 228, σ. 1)·
– την απόφαση 2011/628/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Σεπτεμβρίου 2011, που τροποποιεί την απόφαση 2011/273 (EE L 247, σ. 17), και τον κανονισμό (ΕΕ) 950/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Σεπτεμβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011 (EE L 247, σ. 3)·
– την απόφαση 2011/684/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/273 (EE L 269, σ. 33), και τον κανονισμό (ΕΕ) 1011/2011 του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011 (EE L 269, σ. 18)·
– την απόφαση 2011/735/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/273 (EE L 296, σ. 53), και τον κανονισμό (ΕΕ) 1150/2011 του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011 (EE L 296, σ. 1)·
– την εκτελεστική απόφαση 2011/736/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273 (EE L 296, σ. 55), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1151/2011 του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 296, σ. 3)·
– τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1244/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011 (EE L 319, σ. 8).
Η απόφαση 2011/782 και ο κανονισμός 36/2012
9 Με την απόφαση 2011/782/ΚΕΠΠΑ, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και για την κατάργηση της αποφάσεως 2011/273 (ΕΕ L 319, σ. 56), το Συμβούλιο, λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης στη Συρία, θεώρησε αναγκαία την επιβολή πρόσθετων περιοριστικών μέτρων. Χάριν σαφήνειας, τα μέτρα που επιβάλλει η απόφαση 2011/273 και τα πρόσθετα μέτρα ενσωματώθηκαν σε μία ενιαία νομική πράξη. Η απόφαση 2011/782 προβλέπει, στο άρθρο της 18, περιορισμούς εισόδου στο έδαφος της Ένωσης και, στο άρθρο της 19, τη δέσμευση κεφαλαίων και χρηματοοικονομικών πόρων των προσώπων και των οντοτήτων που κατονομάζονται στο παράρτημα I. Το όνομα του προσφεύγοντος αναγράφεται στη γραμμή 34 του πίνακα που περιλαμβάνει τον επίμαχο κατάλογο, με τίτλο «Α. Πρόσωπα», με τις ίδιες πληροφορίες και την ίδια αιτιολογία με αυτές που περιλαμβάνονταν στο παράρτημα της εκτελεστικής αποφάσεως 2011/488.
10 Στις 2 Δεκεμβρίου 2011, το Συμβούλιο δημοσίευσε στην Επίσημη Εφημερίδα ανακοίνωση υπόψη των προσώπων και των οντοτήτων κατά των οποίων εφαρμόζονται περιοριστικά μέτρα που προβλέπονται στην απόφαση 2011/782 και στον κανονισμό 442/2011, όπως εφαρμόστηκε από τον εκτελεστικό κανονισμό 1244/2011 (EE C 351, σ. 14).
11 Ο κανονισμός 442/2011 αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (ΕΕ) 36/2012 του Συμβουλίου, της 18ης Ιανουαρίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία και την κατάργηση του κανονισμού 442/2011 (EE L 16, σ. 1). Το όνομα του προσφεύγοντος περιλαμβάνεται στη γραμμή 34 του πίνακα του παραρτήματος II του τελευταίου αυτού κανονισμού με τις ίδιες πληροφορίες και την ίδια αιτιολογία με αυτές που περιλαμβάνονταν στο παράρτημα της εκτελεστικής αποφάσεως 2011/488.
12 Στις 24 Ιανουαρίου 2012, το Συμβούλιο δημοσίευσε στην Επίσημη Εφημερίδα ανακοίνωση υπόψη των προσώπων και των οντοτήτων κατά των οποίων εφαρμόζονται τα περιοριστικά μέτρα που προβλέπονται στην απόφαση 2011/782, όπως εφαρμόζεται με την εκτελεστική απόφαση 2012/37/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, και στον κανονισμό 36/2012, όπως εφαρμόζεται με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 55/2012 του Συμβουλίου, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (EE C 19, σ. 5).
13 Η απόφαση 2011/782 και ο κανονισμός 36/2012 εφαρμόσθηκαν επίσης ή τροποποιήθηκαν, μεταξύ άλλων, με τις ακόλουθες πράξεις, οι οποίες δεν περιλαμβάνουν το όνομα του προσφεύγοντος στους καταλόγους του παραρτήματος:
– την απόφαση 2012/122/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 27ης Φεβρουαρίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/782 (EE L 54, σ. 14), και τον κανονισμό (ΕΕ) 168/2012 του Συμβουλίου, της 27ης Φεβρουαρίου 2012, για τροποποίηση του κανονισμού 36/2012 (EE L 54, σ. 1)·
– την εκτελεστική απόφαση 2012/172/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782 (EE L 87, σ. 103), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 266/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Μαρτίου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού 36/2012 (EE L 87, σ. 45)·
– την απόφαση 2012/206/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/782 (EE L 110, σ. 36)·
– την εκτελεστική απόφαση 2012/256/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782 (EE L 126, σ. 9), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 410/2012 του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού 36/2012 (EE L 126, σ. 3)·
– τον κανονισμό (ΕΕ) 509/2012 του Συμβουλίου, της 15ης Ιουνίου 2012, για τροποποίηση του κανονισμού 36/2012 (EE L 156, σ. 10)·
– την απόφαση 2012/322/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουνίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/782 (EE L 165, σ. 45)·
– την εκτελεστική απόφαση 2012/335/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782 (EE L 165, σ. 80), τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 544/2012 του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού 36/2012 (EE L 165, σ. 20), και τον κανονισμό (ΕΕ) 545/2012 του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2012, για τροποποίηση του κανονισμού 36/2012 (EE L 165, σ. 23)·
– την απόφαση 2012/420/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/782 (EE L 196, σ. 59), την εκτελεστική απόφαση 2012/424/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782 (EE L 196, σ. 81), και τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 673/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού 36/2012 (EE L 196, σ. 8).
Η απόφαση 2012/739
14 Με την απόφαση 2012/739/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 29ης Νοεμβρίου 2012, για περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και για την κατάργηση της αποφάσεως 2011/782 (ΕΕ L 330, σ. 21), τα επίμαχα περιοριστικά μέτρα ενσωματώθηκαν σε μία ενιαία νομική πράξη. Το όνομα του προσφεύγοντος αναγράφεται στη γραμμή 33 του πίνακα του παραρτήματος I της αποφάσεως 2012/739 με τις ίδιες πληροφορίες και την ίδια αιτιολογία με αυτές που περιλαμβάνονταν στο παράρτημα της εκτελεστικής αποφάσεως 2011/488.
15 Στις 30 Νοεμβρίου 2012, το Συμβούλιο δημοσίευσε στην Επίσημη Εφημερίδα ανακοίνωση υπόψη των προσώπων και οντοτήτων κατά των οποίων εφαρμόζονται τα περιοριστικά μέτρα που προβλέπονται στην απόφαση 2012/739 και τον κανονισμό 36/2012, όπως εφαρμόζεται με τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 1117/2012 του Συμβουλίου, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία (EE C 370, σ. 6).
16 Η εκτελεστική απόφαση 2013/185/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 22ας Απριλίου 2013, για την εφαρμογή της αποφάσεως 2012/739 (ΕΕ L 111, σ. 77), αποσκοπεί στην αναπροσαρμογή στα νέα δεδομένα και στην τροποποίηση του καταλόγου των προσώπων και οντοτήτων που αποτελούν αντικείμενο περιοριστικών μέτρων, ως έχει στο παράρτημα I της αποφάσεως 2012/739. Το όνομα του προσφεύγοντος αναγράφεται στη γραμμή 33 του πίνακα του παραρτήματος I με τις ίδιες πληροφορίες και την ίδια αιτιολογία με αυτές που περιλαμβάνονταν στο παράρτημα της εκτελεστικής αποφάσεως 2011/488.
17 Ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 363/2013 του Συμβουλίου, της 22ας Απριλίου 2013, για την εφαρμογή του κανονισμού 36/2012 (EE L 111, σ. 1), περιλαμβάνει τις ίδιες πληροφορίες και την ίδια αιτιολογία με αυτές που περιλαμβάνονταν στο παράρτημα της εκτελεστικής αποφάσεως 2011/488.
18 Στις 23 Απριλίου 2013, το Συμβούλιο δημοσίευσε στην Επίσημη Εφημερίδα ανακοίνωση υπόψη των προσώπων και των οντοτήτων κατά των οποίων εφαρμόζονται τα περιοριστικά μέτρα που προβλέπονται στην απόφαση 2012/739, όπως εφαρμόζεται με την εκτελεστική απόφαση 2013/185, και στον κανονισμό 36/2012, όπως εφαρμόζεται με τον εκτελεστικό κανονισμό 363/2013 (EE C 115, σ. 5).
Η απόφαση 2013/255
19 Στις 31 Μαΐου 2013, το Συμβούλιο εξέδωσε την απόφαση 2013/255/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας (ΕΕ L 147, σ. 14). Το όνομα του προσφεύγοντος αναγράφεται στη γραμμή 33 του πίνακα του παραρτήματος I της εν λόγω αποφάσεως με τις ίδιες πληροφορίες και την ίδια αιτιολογία με αυτές που περιλαμβάνονταν στο παράρτημα της εκτελεστικής αποφάσεως 2011/488.
20 Την 1η Ιουνίου 2013, το Συμβούλιο δημοσίευσε στην Επίσημη Εφημερίδα ανακοίνωση υπόψη των προσώπων και των οντοτήτων κατά των οποίων εφαρμόζονται τα περιοριστικά μέτρα που προβλέπονται στην απόφαση 2013/255 και στον κανονισμό 36/2012 (EE C 155, σ. 1).
Διαδικασία και αιτήματα των διαδίκων
21 Με δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 26 Δεκεμβρίου 2011, ο προσφεύγων άσκησε την παρούσα προσφυγή ακυρώσεως κατά της αποφάσεως 2011/273, όπως εφαρμόσθηκε ή τροποποιήθηκε μέχρι την ημερομηνία καταθέσεως του εν λόγω δικογράφου προσφυγής, συμπεριλαμβανομένων όλων των αποφάσεων τροποποιήσεως ή εκτελέσεως· κατά του κανονισμού 442/2011, όπως εφαρμόσθηκε ή τροποποιήθηκε μέχρι την ημερομηνία καταθέσεως του εν λόγω δικογράφου προσφυγής, συμπεριλαμβανομένων όλων των κανονισμών τροποποιήσεως ή εκτελέσεως και κατά της αποφάσεως 2011/782, όπως εφαρμόσθηκε ή τροποποιήθηκε μέχρι την ημερομηνία καταθέσεως του εν λόγω δικογράφου προσφυγής, καθόσον οι πράξεις αυτές τον αφορούν.
22 Με χωριστό δικόγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 26 Δεκεμβρίου 2011, ο προσφεύγων υπέβαλε αίτηση εκδικάσεως της υποθέσεως με ταχεία διαδικασία δυνάμει του άρθρου 76α του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.
23 Με απόφαση της 29ης Μαρτίου 2012, το Γενικό Δικαστήριο (έκτο τμήμα) απέρριψε την αίτηση ταχείας διαδικασίας.
24 Στις 20 Φεβρουαρίου 2012, το Συμβούλιο κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου το υπόμνημα αντικρούσεως.
25 Με υπόμνημα που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 13 Φεβρουαρίου 2012, ο προσφεύγων ζήτησε να του επιτραπεί να προσαρμόσει τα αιτήματά του σχετικά με την εκτελεστική απόφαση 2012/37/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιανουαρίου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782 (EE L 19, σ. 33), τον εκτελεστικό κανονισμό (ΕΕ) 55/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Ιανουαρίου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 33, παράγραφος 1, του κανονισμού 36/2012 (EE L 19, σ. 6) και τον κανονισμό 36/2012. Με έγγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 16 Μαρτίου 2012, το Συμβούλιο υπέβαλε τις παρατηρήσεις του επί του αιτήματος του προσφεύγοντος, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων, αφενός, ότι οι δύο πρώτες πράξεις τις οποίες αφορά το αίτημα αυτό δεν τον αναφέρουν και, αφετέρου, ότι η προσφυγή κατά του κανονισμού 36/2012 ασκήθηκε εκπροθέσμως. Με απόφαση της 4ης Απριλίου 2012, το Γενικό Δικαστήριο επέτρεψε στον προσφεύγοντα να καταθέσει υπόμνημα προσαρμόζοντας τα αιτήματά του, αλλά μόνον ως προς τον κανονισμό 36/2012. Στις 15 Ιουνίου 2012, ο προσφεύγων κατέθεσε στην εν λόγω Γραμματεία το υπόμνημα περί προσαρμογής των αιτημάτων. Με έγγραφο το οποίο κατέθεσε στη Γραμματεία αυτή στις 29 Ιουνίου 2012, το Συμβούλιο υπέβαλε τις παρατηρήσεις του επί του εν λόγω υπομνήματος περί προσαρμογής των αιτημάτων.
26 Με υπόμνημα που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 30 Μαρτίου 2012, ο προσφεύγων ζήτησε να του επιτραπεί να προσαρμόσει τα αιτήματά του σχετικά με τον κανονισμό 168/2012, την απόφαση 2012/122, τον εκτελεστικό κανονισμό 266/2012 και την εκτελεστική απόφαση 2012/172. Με έγγραφο το οποίο κατέθεσε στην εν λόγω Γραμματεία στις 24 Απριλίου 2014, το Συμβούλιο υπέβαλε τις παρατηρήσεις του επί του αιτήματος του προσφεύγοντος, υποστηρίζοντας ότι οι πράξεις τις οποίες αφορά το αίτημα αυτό δεν τον αναφέρουν. Με απόφαση της 1ης Ιουνίου 2012, το Γενικό Δικαστήριο αποφάσισε να μην επιτρέψει την κατάθεση του υπομνήματος περί προσαρμογής των αιτημάτων.
27 Με χωριστό υπόμνημα που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 24 Μαΐου 2012, ο προσφεύγων ζήτησε να του επιτραπεί να προσαρμόσει τα αιτήματά του σχετικά με την απόφαση 2012/206. Στις 22 Ιουνίου 2012, ο προσφεύγων κατέθεσε στην εν λόγω Γραμματεία το υπόμνημα περί προσαρμογής των αιτημάτων. Με έγγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία αυτή στις 3 Ιουλίου 2012, το Συμβούλιο αντιτάχθηκε στην προσαρμογή των αιτημάτων καθόσον η εν λόγω απόφαση δεν αναφέρει τον προσφεύγοντα.
28 Με υπόμνημα που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 22 Ιουνίου 2012, ο προσφεύγων ζήτησε να του επιτραπεί να προσαρμόσει τα αιτήματά του σχετικά με την εκτελεστική απόφαση 2012/256 και τον εκτελεστικό κανονισμό 410/2012. Στις 23 Ιουλίου 2012, ο προσφεύγων κατέθεσε στην εν λόγω Γραμματεία το υπόμνημα περί προσαρμογής των αιτημάτων. Με έγγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία αυτή στις 9 Αυγούστου 2012, το Συμβούλιο αντιτάχθηκε στην προσαρμογή των αιτημάτων καθόσον οι εν λόγω πράξεις δεν αναφέρουν τον προσφεύγοντα.
29 Με υπόμνημα που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 31 Ιουλίου 2012, ο προσφεύγων προσάρμοσε τα αιτήματά του και ζήτησε επίσης την ακύρωση του κανονισμού 509/2012, της αποφάσεως 2012/322, της εκτελεστικής αποφάσεως 2012/335, του εκτελεστικού κανονισμού 2012/544, του κανονισμού 545/2012, του εκτελεστικού κανονισμού 673/2012, της αποφάσεως 2012/420 και της εκτελεστικής αποφάσεως 2012/424. Με έγγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 9 Αυγούστου 2012, το Συμβούλιο αντιτάχθηκε στην προσαρμογή των αιτημάτων καθόσον οι εν λόγω πράξεις δεν αναφέρουν τον προσφεύγοντα.
30 Με υπόμνημα που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 7 Δεκεμβρίου 2012, ο προσφεύγων ζήτησε να του επιτραπεί να προσαρμόσει τα αιτήματά του σχετικά με την απόφαση 2012/739. Στις 7 Ιανουαρίου 2013, ο προσφεύγων κατέθεσε στην εν λόγω Γραμματεία το υπόμνημα περί προσαρμογής των αιτημάτων. Με έγγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία αυτή στις 21 Ιανουαρίου 2013, το Συμβούλιο δεν εκδήλωσε αντιρρήσεις στην εν λόγω προσαρμογή των αιτημάτων.
31 Με υπόμνημα που κατέθεσε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 24 Μαΐου 2013, ο προσφεύγων ζήτησε να του επιτραπεί να προσαρμόσει τα αιτήματά του σχετικά με την απόφαση 2013/109/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 28ης Φεβρουαρίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2012/739 (EE L 58, σ. 8), τον κανονισμό (ΕΕ) 325/2013 του Συμβουλίου, της 10ης Απριλίου 2013, για τροποποίηση του κανονισμού 36/2012 (EE L 102, σ. 1), την εκτελεστική απόφαση 2013/185, την απόφαση 2013/186/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 22ας Απριλίου 2013, για την τροποποίηση της απόφασης 2012/739 (EE L 111, σ. 101), και τον εκτελεστικό κανονισμό 363/2013. Με χωριστό υπόμνημα που κατέθεσε στην εν λόγω Γραμματεία στις 24 Ιουνίου 2013, ο προσφεύγων προσάρμοσε τα αιτήματά του και ζήτησε μόνον την ακύρωση του τελευταίου αυτού κανονισμού, της εκτελεστικής αποφάσεως 2013/185 και της αποφάσεως 2013/255. Με έγγραφο που κατέθεσε στη Γραμματεία αυτή στις 17 Ιουλίου 2013, το Συμβούλιο δεν εκδήλωσε αντιρρήσεις στην εν λόγω προσαρμογή των αιτημάτων.
32 Κατόπιν της αλλαγής της συνθέσεως των τμημάτων του Γενικού Δικαστηρίου, ο εισηγητής δικαστής τοποθετήθηκε στο έβδομο τμήμα, στο οποίο, κατά συνέπεια, ανατέθηκε η υπό κρίση υπόθεση.
33 Κατόπιν εκθέσεως του εισηγητή δικαστή, το Γενικό Δικαστήριο αποφάσισε να προχωρήσει στην προφορική διαδικασία και, στο πλαίσιο των μέτρων οργανώσεως της διαδικασίας κατά το άρθρο 64 του Κανονισμού Διαδικασίας, κάλεσε τους διαδίκους να απαντήσουν σε ορισμένα γραπτές ερωτήσεις και να προσκομίσουν ορισμένα έγγραφα. Το Συμβούλιο συμμορφώθηκε προς το αίτημα αυτό. Αντιθέτως, ο εκπρόσωπος του προσφεύγοντος πληροφόρησε το Γενικό Δικαστήριο ότι δεν θα απαντούσε στις γραπτές ερωτήσεις.
34 Οι διάδικοι αγόρευσαν και απάντησαν στις ερωτήσεις του Γενικού Δικαστηρίου κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση της 11ης Ιουνίου 2014.
35 Ο προσφεύγων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να ακυρώσει, καθόσον οι πράξεις αυτές τον αφορούν, την απόφαση 2011/273, τον κανονισμό 442/2011, την εκτελεστική απόφαση 2011/302, τον εκτελεστικό κανονισμό 504/2011, την εκτελεστική απόφαση 2011/367, τον εκτελεστικό κανονισμό 611/2011, την εκτελεστική απόφαση 2011/488, τον εκτελεστικό κανονισμό 755/2011, την εκτελεστική απόφαση 2011/515, τον εκτελεστικό κανονισμό 843/2011, την απόφαση 2011/522, τον κανονισμό 878/2011, την απόφαση 2011/628, τον κανονισμό 950/2011, την απόφαση 2011/684, τον κανονισμό 1011/2011, την απόφαση 2011/735, την εκτελεστική απόφαση 2011/736, τον κανονισμό 1150/2011, τον εκτελεστικό κανονισμό 1151/2011, την απόφαση 2011/782, τον εκτελεστικό κανονισμό 1244/2011, τον κανονισμό 36/2012, την απόφαση 2012/206, την εκτελεστική απόφαση 2012/256, τον εκτελεστικό κανονισμό 410/2012, τον κανονισμό 509/2012, την απόφαση 2012/322, την εκτελεστική απόφαση 2012/335, τον εκτελεστικό κανονισμό 544/2012, τον κανονισμό 545/2012, την απόφαση 2012/420, την εκτελεστική απόφαση 2012/424, τον εκτελεστικό κανονισμό 673/2012, την απόφαση 2012/739, την εκτελεστική απόφαση 2013/185, τον εκτελεστικό κανονισμό 363/2013 και την απόφαση 2013/255·
– να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα.
36 Το Συμβούλιο ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
– να κηρύξει απαράδεκτη την προσαρμογή των αιτημάτων που αφορούν τον κανονισμό 36/2012, την απόφαση 2012/206, τον εκτελεστικό κανονισμό 410/2012, την εκτελεστική απόφαση 2012/256, τον κανονισμό 509/2012, την απόφαση 2012/322, την εκτελεστική απόφαση 2012/335, τον εκτελεστικό κανονισμό 2012/544, τον κανονισμό 545/2012, τον εκτελεστικό κανονισμό 673/2012, την απόφαση 2012/420 και την εκτελεστική απόφαση 2012/424·
– να απορρίψει την προσφυγή·
– να καταδικάσει τον προσφεύγοντα στα δικαστικά έξοδα.
Σκεπτικό
Επί του παραδεκτού
37 Το Συμβούλιο, χωρίς να προβάλλει ένσταση απαραδέκτου δυνάμει του άρθρου 114 του Κανονισμού Διαδικασίας, επικαλείται το εν μέρει απαράδεκτο της υπό κρίση προσφυγής, λόγω εκπρόθεσμης ασκήσεώς της και ελλείψεως εννόμου συμφέροντος του προσφεύγοντος.
Επί της εκπρόθεσμης ασκήσεως της προσφυγής
38 Κατά το άρθρο 263, έκτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, η προσφυγή ακυρώσεως ασκείται εντός προθεσμίας δύο μηνών, υπολογιζομένων, κατά περίπτωση, από τη δημοσίευση της προσβαλλομένης πράξεως, την κοινοποίησή της στον προσφεύγοντα ή, ελλείψει δημοσιεύσεως ή κοινοποιήσεως, από την ημέρα κατά την οποία ο προσφεύγων έλαβε γνώση της πράξεως. Κατά το άρθρο 102, παράγραφος 1, του Κανονισμού Διαδικασίας, όταν η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής κατά πράξεως οργάνου αρχίζει να τρέχει από της δημοσιεύσεως της πράξεως, η προθεσμία αυτή υπολογίζεται από το τέλος της δεκάτης τετάρτης ημέρας από της δημοσιεύσεως της πράξεως στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 102, παράγραφος 2, του ίδιου Κανονισμού, η προθεσμία αυτή παρατείνεται, επιπλέον, λόγω αποστάσεως για δέκα ημέρες, κατ’ αποκοπή.
39 Περαιτέρω, στον τομέα των περιοριστικών μέτρων, η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής ακυρώσεως κατά πράξεως επιβάλλουσας τα εν λόγω περιοριστικά μέτρα έναντι προσώπου ή οντότητας αρχίζει αποκλειστικώς να τρέχει είτε από την ημερομηνία της ατομικής κοινοποιήσεως της πράξεως αυτής στον ενδιαφερόμενο, αν η διεύθυνσή του είναι γνωστή, είτε από τη δημοσίευση σχετικής ανακοινώσεως στην Επίσημη Εφημερίδα, οσάκις ήταν αδύνατη η άμεση κοινοποίηση της πράξεως αυτής στον ενδιαφερόμενο (απόφαση του Δικαστηρίου της 23ης Απριλίου 2013, C‑478/11 P έως C‑482/11 P, Gbagbo κ.λπ. κατά Συμβουλίου, σκέψεις 59 έως 62).
40 Δεδομένου ότι ο Κανονισμός Διαδικασίας προβλέπει, στο άρθρο 102, παράγραφος 1, προθεσμία δεκατεσσάρων επιπλέον ημερών για την άσκηση προσφυγής κατά των πράξεων που δημοσιεύονται στην Επίσημη Εφημερίδα, συνάγεται ότι η διάταξη αυτή πρέπει να εφαρμοστεί κατ’ αναλογία και στην περίπτωση κατά την οποία το γεγονός από το οποίο υπολογίζεται είναι μια ανακοίνωση σχετικά με τις πράξεις αυτές, η οποία επίσης δημοσιεύεται στην Επίσημη Εφημερίδα. Συγκεκριμένα, οι λόγοι που δικαιολογούν τη χορήγηση προθεσμίας δεκατεσσάρων επιπλέον ημερών για τις δημοσιευόμενες πράξεις ισχύουν και για τις δημοσιευόμενες ανακοινώσεις, κατ’ αντίθεση προς τις ατομικές κοινοποιήσεις (απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 4ης Φεβρουαρίου 2014, T‑174/12 και T‑80/13, Syrian Lebanese Commercial Bank κατά Συμβουλίου, σκέψεις 64 και 65).
41 Πρώτον, όσον αφορά το εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο, πρέπει να επισημανθεί ότι αυτό κατατέθηκε στη Γραμματεία του Γενικού Δικαστηρίου στις 26 Δεκεμβρίου 2011.
42 Αφενός, καθόσον, στο δικόγραφο της προσφυγής, ο προσφεύγων ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως 2011/273, όπως εφαρμόζεται με την εκτελεστική απόφαση 2011/488 και του κανονισμού 442/2011, όπως εφαρμόζεται με τον εκτελεστικό κανονισμό 755/2011, επισημαίνεται ότι η προσφυγή ασκήθηκε εκπρόθεσμα.
43 Συγκεκριμένα, το Συμβούλιο δεν απέστειλε ατομική κοινοποίηση στον προσφεύγοντα. Ωστόσο, επέστησε την προσοχή των ατόμων κατά των οποίων εφαρμόζονται τα περιοριστικά μέτρα που προβλέπονται στην απόφαση 2011/273, όπως εφαρμόζεται με την εκτελεστική απόφαση 2011/488, και στον κανονισμό 442/2011, όπως εφαρμόζεται με τον εκτελεστικό κανονισμό 755/2011, με ανακοίνωση δημοσιευθείσα στην Επίσημη Εφημερίδα στις 2 Αυγούστου 2011 (βλ. σκέψη 7 ανωτέρω). Επομένως, η προθεσμία για την άσκηση προσφυγής έληξε στις 26 Οκτωβρίου 2011, δηλαδή κατά πολύ πριν από την ημερομηνία ασκήσεως της προσφυγής.
44 Ο προσφεύγων προσάπτει, εντούτοις, στο Συμβούλιο ότι δεν του γνωστοποίησε ατομικώς την απόφαση 2011/273, όπως εφαρμόζεται με την εκτελεστική απόφαση 2011/488, και τον κανονισμό 442/2011, όπως εφαρμόζεται με τον εκτελεστικό κανονισμό 755/2011. Συναφώς, υποστηρίζει ότι το επιχείρημα ότι η διεύθυνσή του δεν είναι γνωστή στο Συμβούλιο έρχεται σε αντίφαση με την ιδιότητά του ως επιχειρηματία, η οποία είναι σαφώς δεδομένη, και την ιδιότητά του ως παγκοίνως γνωστή προσωπικότητα στη συριακή οικονομική ελίτ. Ακολούθως, ισχυρίζεται ότι η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής δεν αρχίζει να τρέχει παρά μόνον μετά τη διαδικασία επανεξετάσεως ενώπιον του Συμβουλίου, η οποία, εν προκειμένω, περατώθηκε μόλις στις 5 Ιανουαρίου 2012, ημερομηνία κατά την οποία το Συμβούλιο απάντησε για πρώτη φορά στο αίτημα επανεξετάσεως του προσφεύγοντος.
45 Όσον αφορά την επιχειρηματολογία του προσφεύγοντος ότι οι αποφάσεις θα έπρεπε να του κοινοποιηθούν ατομικώς εφόσον η διεύθυνσή του είναι γνωστή, επισημαίνεται, εκ προοιμίου, ότι το άρθρο 5, παράγραφος 2, της αποφάσεως 2011/273 ορίζει ότι το Συμβούλιο γνωστοποιεί την απόφασή του στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο ή οντότητα, μαζί με τους λόγους για την εγγραφή του ονόματός του στον κατάλογο προσώπων και οντοτήτων τους οποίους αφορούν τα περιοριστικά μέτρα, είτε άμεσα, εάν η διεύθυνσή του είναι γνωστή, είτε με δημοσίευση σχετικής ανακοινώσεως, παρέχοντας τη δυνατότητα στο εν λόγω πρόσωπο ή οντότητα να υποβάλει παρατηρήσεις.
46 Περαιτέρω, υπενθυμίζεται ότι, κατά τη νομολογία, το Συμβούλιο δεν είναι ελεύθερο να επιλέγει αυθαίρετα τον τρόπο κοινοποιήσεως των αποφάσεών του στα ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Πράγματι, από τη σκέψη 61 της προπαρατεθείσας αποφάσεως Gbagbo κ.λπ. κατά Συμβουλίου, προκύπτει ότι το Δικαστήριο επέτρεψε την έμμεση γνωστοποίηση των πράξεων των οποίων ζητείται η ακύρωση μέσω δημοσιεύσεως ανακοινώσεως στην Επίσημη Εφημερίδα στις περιπτώσεις και μόνον που είναι αδύνατο στο Συμβούλιο να προβεί σε κοινοποίηση.
47 Εν προκειμένω, δεν μπορεί να προσαφθεί στο Συμβούλιο το γεγονός ότι δεν απέστειλε ατομική κοινοποίηση στον προσφεύγοντα. Συγκεκριμένα, πρέπει να επισημανθεί ότι τα όργανα της Ένωσης δεν διαθέτουν, στη Συρία, απεριόριστα μέσα για να αναζητούν τις ιδιωτικές διευθύνσεις όλων των φυσικών προσώπων τα οποία αφορά το καθεστώς των περιοριστικών μέτρων, ειδικώς σε περίοδο εξεγέρσεων. Περαιτέρω, η πρακτική του Συμβουλίου η οποία συνίστατο στην αποστολή των κοινοποιήσεων στα ενδιαφερόμενα φυσικά πρόσωπα μόνο στην προσωπική και όχι στην επαγγελματική τους διεύθυνση, είναι δικαιολογημένη, δεδομένου ότι, άλλως, θα υπήρχε κίνδυνος το κοινοποιούμενο έγγραφο να ανοιχθεί και να διαβαστεί από τρίτα ως προς τον ενδιαφερόμενο πρόσωπα, ενώ τα περιοριστικά μέτρα συνιστούν έναν ευαίσθητο τομέα. Το Συμβούλιο δεν είχε επομένως, υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, άλλη επιλογή από το να κοινοποιήσει την εγγραφή του ονόματος του προσφεύγοντος στον κατάλογο των προσώπων που υπόκεινται σε περιοριστικά μέτρα μέσω της δημοσιεύσεως ανακοινώσεως στην Επίσημη Εφημερίδα.
48 Το επιχείρημα του προσφεύγοντος ότι η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής αρχίζει μόνο μετά τη διαδικασία επανεξετάσεως ενώπιον του Συμβουλίου πρέπει να απορριφθεί. Συναφώς, αρκεί να υπομνησθεί ότι, δυνάμει του άρθρου 263, έκτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, η προθεσμία ασκήσεως προσφυγής κατά πράξεως οργάνων της Ένωσης είναι δύο μήνες από της δημοσιεύσεως της προσβαλλομένης πράξεως, από της κοινοποιήσεώς της στον προσφεύγοντα ή, ελλείψει δημοσιεύσεως ή κοινοποιήσεως, από της ημέρας κατά την οποία ο προσφεύγων έλαβε γνώση της πράξεως. Η δυνατότητα προσφυγής ενώπιον του Συμβουλίου στο πλαίσιο διαδικασίας επανεξετάσεως δεν μπορεί επομένως να παρεκκλίνει από τέτοιο κανόνα. Συναφώς, πρέπει να υπομνηστεί ότι, κατά πάγια νομολογία, δεν χωρεί παρέκκλιση από την εφαρμογή των δικονομικών προθεσμιών παρά μόνον υπό περιστάσεις εντελώς εξαιρετικές, τυχαίου συμβάντος ή ανωτέρας βίας, κατά το άρθρο 45, δεύτερο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου, δεδομένου ότι η αυστηρή εφαρμογή των κανόνων αυτών ανταποκρίνεται στην επιταγή της ασφάλειας δικαίου και στην ανάγκη να αποφεύγεται κάθε δυσμενής διάκριση ή κάθε αυθαίρετη μεταχείριση κατά την απονομή της δικαιοσύνης (βλ., συναφώς, απόφαση του Δικαστηρίου της 26ης Νοεμβρίου 1985, 42/85, Cockerill-Sambre κατά Επιτροπής, Συλλογή 1985, σ. 3749, σκέψη 10, και διατάξεις του Δικαστηρίου της 5ης Φεβρουαρίου 1992, C‑59/91, Γαλλία κατά Επιτροπής, Συλλογή 1992, σ. I‑525, σκέψη 8, και της 7ης Μαΐου 1998, C‑239/97, Ιρλανδία κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. I‑2655, σκέψη 7).
49 Αφετέρου, καθόσον, στο δικόγραφο της προσφυγής, ο προσφεύγων ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως 2011/782, η προσφυγή υποβλήθηκε τηρουμένων των ταχθεισών στο άρθρο 263, έκτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, προθεσμιών, σε συνδυασμό με το άρθρο 102, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας. Συναφώς, πρέπει να επισημανθεί ότι, καθόσον, αφενός, το Συμβούλιο επέστησε σχετικώς την προσοχή των προσώπων και των οντοτήτων που αφορά η εν λόγω απόφαση με ανακοίνωση η οποία δημοσιεύθηκε στις 2 Δεκεμβρίου στην Επίσημη Εφημερίδα (βλ. σκέψη 10 ανωτέρω) και ότι το δικόγραφο της προσφυγής υποβλήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2011, η προσφυγή ασκήθηκε εμπροθέσμως όσον αφορά την απόφαση αυτή. Επομένως, δεν είναι αναγκαίο να ληφθούν υπόψη άλλοι παράγοντες όπως η ημερομηνία δημοσιεύσεως στην Επίσημη Εφημερίδα ή η ημερομηνία ατομικής κοινοποιήσεως στον προσφεύγοντα.
50 Συνεπώς, το δικόγραφο της προσφυγής δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ασκήθηκε εμπροθέσμως όσον αφορά το αίτημα ακυρώσεως της αποφάσεως 2011/273, όπως εφαρμόζεται με την εκτελεστική απόφαση 2011/488, και του κανονισμού 442/2011, όπως εφαρμόζεται με τον εκτελεστικό κανονισμό 755/2011. Αντιθέτως, ασκήθηκε εμπροθέσμως όσον αφορά την απόφαση 2011/782.
51 Δεύτερον, όσον αφορά τις αιτήσεις προσαρμογής των αιτημάτων, διαπιστώνεται ότι αυτές ασκήθηκαν εμπροθέσμως κατά το άρθρο 263, έκτο εδάφιο, ΣΛΕΕ (βλ., συναφώς, απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 6ης Σεπτεμβρίου 2013, T‑110/12, Iranian Offshore Engineering & Construction κατά Συμβουλίου, σκέψεις 16 και 17). Συγκεκριμένα, κάθε μία από τις εν λόγω αιτήσεις ασκήθηκε εντός δύο μηνών από την ημερομηνία εκδόσεως της πράξεως (βλ. σκέψεις 25 έως 31 ανωτέρω). Συνεπώς, δεν είναι αναγκαίο να ληφθούν υπόψη άλλοι παράγοντες όπως η ημερομηνία δημοσιεύσεως στην Επίσημη Εφημερίδα ή η ημερομηνία ατομικής κοινοποιήσεως στον προσφεύγοντα.
52 Κατόπιν των προεκτεθέντων, όλες οι αιτήσεις προσαρμογής των αιτημάτων πρέπει να κριθούν παραδεκτές ratione temporis.
Επί του εννόμου συμφέροντος
53 Κατά το άρθρο 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, «[κ]άθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί, υπό τις προϋποθέσεις του πρώτου και του δευτέρου εδαφίου, να ασκεί προσφυγή κατά των πράξεων των οποίων είναι αποδέκτης ή που το αφορούν άμεσα και ατομικά, καθώς και κατά των κανονιστικών πράξεων που το αφορούν άμεσα χωρίς να περιλαμβάνουν εκτελεστικά μέτρα».
54 Κατά πάγια νομολογία, το παραδεκτό της προσφυγής ακυρώσεως που ασκείται από φυσικό ή νομικό πρόσωπο εξαρτάται από το κατά πόσον το πρόσωπο αυτό δικαιολογεί έννομο συμφέρον γεγενημένο και ενεστώς για την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως (απόφαση του Δικαστηρίου της 13ης Ιουλίου 2000, C‑174/99 P, Κοινοβούλιο κατά Richard, Συλλογή 2000, σ. I‑6189, σκέψη 33, και απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Σεπτεμβρίου 2004, T‑310/00, MCI κατά Επιτροπής, Συλλογή 2004, σ. II‑3253, σκέψη 44).
55 Το έννομο συμφέρον πρέπει να είναι ενεστώς έως την έκδοση της δικαστικής αποφάσεως, όπερ προϋποθέτει ότι η προσφυγή μπορεί ενόψει του αντικειμένου και του αναμενόμενου αποτελέσματος να ωφελήσει τον διάδικο που την άσκησε (απόφαση του Δικαστηρίου της 7ης Ιουνίου 2007, C‑362/05 P, Wunenburger κατά Επιτροπής, Συλλογή 2007, σ. I‑4333, σκέψη 42, και διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 7ης Δεκεμβρίου 2011, T‑255/11, Fellah κατά Συμβουλίου, που δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 12).
56 Το όφελος αυτό μπορεί να άπτεται τόσο των υλικών όσο και των ηθικών συμφερόντων και των μελλοντικών προοπτικών του (βλ., συναφώς, απόφαση του Δικαστηρίου της 27ης Ιουνίου 1973, 35/72, Kley κατά Επιτροπής, Συλλογή τόμος 1972-1973, σ. 593, σκέψη 4, και απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 28ης Μαΐου 1998, T‑78/96 και T‑170/96, W κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I‑A‑239 και II‑745, σκέψη 47).
57 Εν προκειμένω, το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι η προσφυγή είναι απαράδεκτη όσον αφορά τις πράξεις οι οποίες δεν αναφέρουν τον προσφεύγοντα, εφόσον αυτός δεν έχει, συνεπώς, κανένα έννομο συμφέρον. Επιπλέον, το Συμβούλιο ισχυρίζεται ότι το αίτημα ακυρώσεως σχετικά με την απόφαση 2011/273 είναι απαράδεκτο ελλείψει εννόμου συμφέροντος, λαμβανομένου υπόψη του ότι η πράξη αυτή καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε με την απόφαση 2011/782.
– Επί των πράξεων που δεν αναφέρουν το όνομα του προσφεύγοντος
58 Πρώτον, όσον αφορά τις πράξεις τις οποίες ο προσφεύγων δεν είχε έννομο συμφέρον να αμφισβητήσει εφόσον δεν αναφέρουν το όνομά του, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι, μεταξύ όλων των προσβαλλομένων με το εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο πράξεων, μόνον η απόφαση 2011/782, για την κατάργηση της απόφασης 2011/273, αναφέρεται ρητώς στον προσφεύγοντα στα παραρτήματά της. Κατά συνέπεια, ο προσφεύγων είχε, κατά τον χρόνο υποβολής του εν λόγω δικογράφου της προσφυγής, έννομο συμφέρον να ζητήσει από το Γενικό Δικαστήριο την ακύρωση της πράξεως αυτής, δεδομένου ότι βάσει της ακυρώσεως αυτής μπορεί να διαγραφεί το όνομά του από τους καταλόγους των προσώπων και των οντοτήτων τους οποίους αφορούν τα περιοριστικά μέτρα που λαμβάνονται κατά της Συρίας.
59 Δεύτερον, όσον αφορά τις προσβαλλόμενες πράξεις στο πλαίσιο των υπομνημάτων περί προσαρμογής των αιτημάτων, ο προσφεύγων ζητεί την ακύρωση πλειόνων πράξεων που θεσπίστηκαν από το Συμβούλιο οι οποίες θέτουν σε εφαρμογή ή τροποποιούν τόσο την απόφαση 2011/782 όσο και τον κανονισμό 36/2012, καθώς και τις αποφάσεις 2012/739 και 2013/255.
60 Συναφώς, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι μόνον ο κανονισμός 36/2012, όπως εφαρμόζεται με τον εκτελεστικό κανονισμό 363/2013, η απόφαση 2012/739, όπως εφαρμόζεται με την εκτελεστική απόφαση 2013/185, και η απόφαση 2013/255 αναφέρονται ρητώς στον προσφεύγοντα. Συγκεκριμένα, όσον αφορά τις πράξεις αυτές, είτε το όνομα του προσφεύγοντος ενεγράφη στους καταλόγους σχετικά με περιοριστικά μέτρα που περιλαμβάνονται στα παραρτήματα των βασικών πράξεων είτε οι ενδείξεις σχετικά με τις εν λόγω εγγραφές αντικαταστάθηκαν. Για τον λόγο αυτόν, διαπιστώνεται ότι ο προσφεύγων διατηρεί έννομο συμφέρον να στραφεί κατά των πράξεων αυτών δεδομένου ότι η ακύρωσή τους θα είχε ως αποτέλεσμα τη διαγραφή του ονόματός του από τους επίμαχους καταλόγους. Αντιθέτως, τούτο δεν συντρέχει για τις λοιπές πράξεις τις οποίες αφορούν τα υπομνήματα περί προσαρμογής των αιτημάτων, που ουδόλως αναφέρουν τον προσφεύγοντα.
61 Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψη τα συναχθέντα στις σκέψεις 50, 52, 58 και 60 ανωτέρω συμπεράσματα, η προσφυγή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη καθόσον βάλλει κατά των ακόλουθων πράξεων:
– της αποφάσεως 2011/273, όπως εφαρμόσθηκε ή τροποποιήθηκε από τις εκτελεστικές αποφάσεις 2011/302, 2011/367, 2011/515 και 2011/736 καθώς και από τις αποφάσεις 2011/522, 2011/628, 2011/684 και 2011/735·
– του κανονισμού 442/2011, όπως εφαρμόσθηκε ή τροποποιήθηκε από τους εκτελεστικούς κανονισμούς 504/2011, 611/2011, 843/2011, 1151/2011 και 1244/2011 καθώς και από τους κανονισμούς 878/2011, 950/2011, 1011/2011 και 1150/2011·
– των εκτελεστικών αποφάσεων 2012/256, 2012/335 και 2012/424 καθώς και των αποφάσεων 2012/206, 2012/322 και 2012/420 οι οποίες θέτουν σε εφαρμογή ή τροποποιούν την απόφαση 2011/782·
– των εκτελεστικών κανονισμών 410/2012, 2012/544 και 673/2012 καθώς και των κανονισμών 509/2012, 545/2012 και 325/2013 οι οποίοι θέτουν σε εφαρμογή ή τροποποιούν τον κανονισμό 36/2012.
– Επί των πράξεων οι οποίες καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν
62 Όσον αφορά τις πράξεις κατά των οποίων ο προσφεύγων δεν έχει έννομο συμφέρον να στραφεί επειδή δεν ισχύουν πλέον, επισημαίνεται ότι, όπως επισήμανε και το Συμβούλιο, η απόφαση 2011/782 καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε με την απόφαση 2012/739 και η τελευταία αυτή απόφαση δεν είναι πλέον σε ισχύ από την 1η Ιουνίου 2013, σύμφωνα με το άρθρο της 31, παράγραφος 1.
63 Επομένως, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι, από τις ημερομηνίες καταργήσεως και λήξεως, αντιστοίχως, οι αποφάσεις 2011/782 και 2012/739 έπαυσαν να παράγουν έννομα αποτελέσματα.
64 Κατά πάγια νομολογία, στο πλαίσιο προσφυγής ακυρώσεως, ο προσφεύγων μπορεί να διατηρεί το έννομο συμφέρον του για την ακύρωση πράξεως, η οποία καταργήθηκε κατά τη διάρκεια της δίκης, αν η ακύρωση της πράξεως αυτής είναι πάντοτε ικανή, εκ του αποτελέσματός της, να παραγάγει έννομες συνέπειες (βλ. διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 14ης Ιανουαρίου 2013, T‑497/10, Divandari κατά Συμβουλίου, σκέψη 19 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
65 Η διατήρηση του εννόμου συμφέροντος του προσφεύγοντος πρέπει να εκτιμάται in concreto λαμβανομένων, μεταξύ άλλων, υπόψη των συνεπειών της προβαλλόμενης ελλείψεως νομιμότητας και της φύσεως της ζημίας που ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι υπέστη (απόφαση του Δικαστηρίου της 6ης Ιουνίου 2013, C‑183/12 P, Ayadi κατά Επιτροπής, σκέψη 63).
66 Ωστόσο, στον προσφεύγοντα απόκειται να δικαιολογήσει το έννομο συμφέρον του να στραφεί κατά καταργηθεισών πράξεων (διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της 15ης Μαΐου 2013, T‑413/12, Post Invest Europe κατά Επιτροπής, σκέψη 22).
67 Εν προκειμένω, δεν προκύπτει ούτε από τη δικογραφία της υπό κρίση υποθέσεως ούτε από τις απαντήσεις που έδωσε συναφώς ο προσφεύγων κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση ότι η ακύρωση των προσβαλλομένων πράξεων οι οποίες δεν ισχύουν πλέον μπορεί να είναι προς όφελός του. Συναφώς, πρέπει ειδικότερα να επισημανθεί ότι ο προσφεύγων δεν αντέδρασε, με το υπόμνημα απαντήσεως, στα επιχειρήματα του Συμβουλίου, προβληθέντα στο υπόμνημά του αντικρούσεως, κατά τα οποία ο προσφεύγων δεν είχε πλέον έννομο συμφέρον να στραφεί κατά καταργηθεισών πράξεων. Στο πλαίσιο αυτό, δεν δικαιολόγησε το έννομο συμφέρον του σύμφωνα με την παρατιθέμενη στη σκέψη 66 ανωτέρω νομολογία (βλ., συναφώς, αποφάσεις του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Ιουνίου 2013, T‑128/12 και T‑182/12, HTTS κατά Συμβουλίου, σκέψεις 34 και 35, και της 6ης Σεπτεμβρίου 2013, T‑42/12 και T‑181/12, Bateni κατά Συμβουλίου, σκέψεις 31 και 32).
68 Επομένως, ο προσφεύγων δεν διευκρίνισε το έννομο συμφέρον του ως προς τις αποφάσεις 2011/782, 2012/739 και 2013/185. Κατά συνέπεια, το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι παρέλκει πλέον η έκδοση αποφάσεως επί της παρούσας προσφυγής, καθόσον η προσφυγή στρέφεται κατά των πράξεων αυτών.
Αίτημα επί του παραδεκτού
69 Λαμβανομένων υπόψη των εκτιμήσεων των σκέψεων 37 έως 68 ανωτέρω, η υπό κρίση προσφυγή είναι παραδεκτή αποκλειστικά όσον αφορά τον κανονισμό 36/2012, τον εκτελεστικό κανονισμό 363/2013 και την απόφαση 2013/255, καθόσον οι πράξεις αυτές αφορούν τον προσφεύγοντα (στο εξής: προσβαλλόμενες πράξεις).
Επί της ουσίας
70 Προς στήριξη της προσφυγής, ο προσφεύγων προβάλλει δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος ακυρώσεως αφορά προσβολή των δικαιωμάτων άμυνας, αθέτηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως, προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως και του δικαιώματος σε αποτελεσματική δικαστική προστασία. Ο δεύτερος λόγος ακυρώσεως αφορά προσβολή του δικαιώματος ιδιοκτησίας και της οικονομικής ελευθερίας.
71 Με τον πρώτο λόγο, ο προσφεύγων προσάπτει στο Συμβούλιο ότι προσέβαλε το δικαίωμά του άμυνας, αθέτησε την υποχρέωση αιτιολογήσεως, προσέβαλε το δικαίωμά του ακροάσεως και το δικαίωμά του σε αποτελεσματική δικαστική προστασία. Συναφώς, ο προσφεύγων επισημαίνει ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, τα θεμελιώδη δικαιώματα αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης, ούτως ώστε η τήρηση των εν λόγω δικαιωμάτων αποτελεί προϋπόθεση της νομιμότητας των πράξεών της.
72 Συναφώς, ο προσφεύγων προβάλλει, κατ’ ουσίαν, τρεις αιτιάσεις.
73 Πρώτον, ο προσφεύγων προσάπτει στο Συμβούλιο ότι δεν του απέστειλε καμία τυπική κοινοποίηση που να του παρέχει τη δυνατότητα να γνωρίσει τους λόγους της εγγραφής του ονόματός του στους καταλόγους των προσώπων τα οποία αφορούν τα περιοριστικά μέτρα που περιέχονται στις προσβαλλόμενες πράξεις. Ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι το δικαίωμα σε αποτελεσματική δικαστική προστασία συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, ότι το Συμβούλιο υποχρεούται να γνωστοποιεί στο πρόσωπο ή στην οντότητα κατά των οποίων στρέφονται τα περιοριστικά μέτρα τους λόγους στους οποίους οφείλεται η εγγραφή του ονόματός τους στους εν λόγω καταλόγους. Περαιτέρω, ο προσφεύγων τονίζει ότι το Συμβούλιο δεν απάντησε στις παρεμβάσεις του, περιοριζόμενο να επιβεβαιώσει τη διατήρηση της εγγραφής του ονόματός του στους καταλόγους αυτούς.
74 Δεύτερον, ο προσφεύγων διατείνεται ότι το Συμβούλιο περιορίστηκε, εν προκειμένω, στο να εκθέσει αόριστες και γενικές εκτιμήσεις για να δικαιολογήσει την εγγραφή του ονόματός του στους επίμαχους καταλόγους. Συναφώς, ο προσφεύγων υπενθυμίζει ότι, κατά τη νομολογία, δεδομένου ότι τα πρόσωπα και οι οντότητες που αποτελούν αντικείμενο περιοριστικών μέτρων δεν έχουν δικαίωμα προηγούμενης ακροάσεως, η τήρηση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως είναι ακόμη πιο σημαντική. Η αιτιολόγηση αυτή πρέπει να αφορά όχι μόνο τις νομικές βάσεις εφαρμογής της επίμαχης πράξεως, αλλά και τους ειδικούς και συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους το Συμβούλιο θεωρεί, στο πλαίσιο της ασκήσεως της εξουσίας του εκτιμήσεως, ότι στα οικεία πρόσωπα και οντότητες πρέπει να επιβληθούν περιοριστικά μέτρα. Τέλος, ο προσφεύγων υποστηρίζει ότι η ελλιπής αιτιολογία των πράξεων της Ένωσης δεν αντισταθμίζεται με εξηγήσεις προβαλλόμενες στο πλαίσιο της ενώπιον του δικαστή της Ένωσης διαδικασίας.
75 Τρίτον, ο προσφεύγων αμφισβητεί τους λόγους εγγραφής του ονόματός του στους επίμαχους καταλόγους και υποστηρίζει ότι το Συμβούλιο δεν ανταποκρίθηκε στο βάρος αποδείξεως το οποίο φέρει συναφώς.
76 Το Συμβούλιο αμφισβητεί τα επιχειρήματα του προσφεύγοντος.
77 Το Γενικό Δικαστήριο εκτιμά ότι ενδείκνυται να εξεταστεί καταρχάς η τρίτη αιτίαση.
78 Προς στήριξη της τρίτης αιτιάσεως, ο προσφεύγων ισχυρίζεται ότι το Συμβούλιο δεν απέδειξε επαρκώς κατά νόμο τους λόγους που δικαιολογούσαν την εγγραφή του ονόματός του στους επίδικους καταλόγους. Προσάπτει στο Συμβούλιο ότι δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία που να αποδεικνύουν τους δεσμούς του με τον Maher Al-Asaad και την πολιτοφυλακή Shabiha. Τονίζει ότι το Συμβούλιο φέρει το βάρος αποδείξεως και δεν μπορεί να στηρίζεται σε εικασίες.
79 Αρχικώς, το Συμβούλιο υπενθυμίζει ότι, στον τομέα των περιοριστικών μέτρων, το Γενικό Δικαστήριο υποχρεούται απλώς να ασκήσει περιορισμένο έλεγχο περί της νομιμότητας των αποφάσεων τις οποίες λαμβάνουν τα θεσμικά όργανα της Ένωσης. Στη συνέχεια, το Συμβούλιο υποστηρίζει ότι η εγγραφή του ονόματος του προσφεύγοντος στους επίμαχους καταλόγους δικαιολογείται καθόσον, μεταξύ άλλων, ο προσφεύγων ανήκει στα πρόσωπα που συνδέονται με το καθεστώς και συμβάλλουν στις προσβολές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Συναφώς, το Συμβούλιο επισημαίνει ότι ο προσφεύγων αποτέλεσε το αντικείμενο μέτρου δεσμεύσεως κεφαλαίων βάσει των παρασχεθεισών από κράτος μέλος πληροφοριών, οι οποίες χαρακτηρίστηκαν «Εμπιστευτικές ΕΕ». Το Συμβούλιο αναφέρει επίσης πληροφορίες προερχόμενες από πηγές αποκαλούμενες «ανοιχτές». Φρονεί ότι, μολονότι ο προσφεύγων αμφισβητεί την ακρίβεια της αιτιολογίας, δεν προσκόμισε κανένα στοιχείο δυνάμενο να αποδείξει την ανακρίβειά της.
80 Κατά τη νομολογία, η αποτελεσματικότητα του δικαιοδοτικού ελέγχου την οποία εγγυάται το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβάλλει, μεταξύ άλλων, στο πλαίσιο του ελέγχου της νομιμότητας των λόγων στους οποίους στηρίζεται η απόφαση περί εγγραφής ή διατηρήσεως του ονόματος συγκεκριμένου προσώπου στους καταλόγους των προσώπων επί των οποίων επιβάλλονται κυρώσεις, ο δικαστής της Ένωσης να βεβαιώνεται ότι η απόφαση αυτή στηρίζεται σε επαρκώς στέρεα πραγματική βάση. Τούτο προϋποθέτει έλεγχο των πραγματικών περιστατικών που προβάλλονται στην αιτιολογική έκθεση στην οποία στηρίζεται η εν λόγω απόφαση, ούτως ώστε ο δικαιοδοτικός έλεγχος να μην περιορίζεται στην κατ’ αφηρημένο τρόπο εκτίμηση της πιθανότητας να ευσταθούν οι προβαλλόμενοι λόγοι, αλλά να αφορά το αν οι λόγοι αυτοί ή, τουλάχιστον, ένας εξ αυτών που θεωρείται επαρκής αυτός καθεαυτόν για να στηρίξει την ίδια αυτή απόφαση είναι τεκμηριωμένοι (βλ. απόφαση του Δικαστηρίου της 18ης Ιουλίου 2013, C‑584/10 P, C‑593/10 P και C‑595/10 P, Επιτροπή κ.λπ. κατά Kadi, στο εξής: απόφαση Kadi II, σκέψη 119).
81 Στην αρμόδια αρχή της Ένωσης απόκειται, σε περίπτωση αμφισβητήσεως, να αποδείξει το βάσιμο των λόγων που ελήφθησαν υπόψη κατά του οικείου προσώπου, και δεν απόκειται στο πρόσωπο αυτό να αποδείξει την έλλειψη βασιμότητας των λόγων αυτών. Οι πληροφορίες ή τα στοιχεία που προσκομίσθηκαν από την εν λόγω αρχή πρέπει να τεκμηριώνουν τους λόγους που ελήφθησαν υπόψη κατά του οικείου προσώπου. Αν τα στοιχεία αυτά δεν επιτρέπουν τη διαπίστωση της βασιμότητας ενός λόγου, ο δικαστής της Ένωσης κρίνει ότι ο λόγος αυτός δεν μπορεί να στηρίξει την επίμαχη απόφαση περί εγγραφής ή περί διατηρήσεως της εγγραφής (απόφαση Kadi II, σκέψεις 121 έως 123).
82 Εν προκειμένω, επιβάλλεται η διαπίστωση, καταρχάς, ότι η μοναδική δικαιολογία που προσκόμισε το Συμβούλιο για να δικαιολογήσει την εγγραφή του ονόματος του προσφεύγοντος στους επίμαχους καταλόγους είναι αποσπάσματα του εγγράφου της 25ης Ιουλίου 2011 με την ένδειξη «Coreu ΚΕΠΠΑ/0317/11» (έγγραφο του Συμβουλίου 5044/12). Το έγγραφο αυτό περιέχει την ίδια συνοπτική δικαιολογία με αυτή που περιελήφθη στις προσβαλλόμενες πράξεις, ήτοι, μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι ο προσφεύγων ήταν συνεργάτης του Maher Al-Assad στο πλαίσιο της πολιτοφυλακής Shabiha και μετείχε άμεσα στην καταστολή υποστηρίζοντας την πολιτοφυλακή Shabiha. Επομένως, το Συμβούλιο δεν προσκομίζει κανένα αποδεικτικό στοιχείο που να μπορεί να τεκμηριώσει, ή έστω να υποδηλώσει, την ύπαρξη δεσμού μεταξύ του προσφεύγοντος και του Maher Al-Assad.
83 Ακολούθως, το Συμβούλιο προσκόμισε, ως παράρτημα στα γραπτά υπομνήματά του, άρθρα δημοσιευμένα σε διάφορους δικτυακούς τόπους σχετικά με την πολιτοφυλακή Shabiha για να αποδείξει τους δεσμούς του προσφεύγοντος με την εν λόγω πολιτοφυλακή, μεταξύ άλλων, τον δικτυακό τόπο Wikipedia, τον επίσημο δικτυακό τόπο των Αδελφών Μουσουλμάνων και τον δικτυακό τόπο Saada Syria Forums. Ανεξαρτήτως του κατά πόσον οι πληροφορίες αυτές είναι αξιόπιστες και αν ελήφθησαν πράγματι υπόψη από το Συμβούλιο κατά τον χρόνο εκδόσεως των προσβαλλομένων πράξεων, επιβάλλεται η διαπίστωση ότι μόνον δύο από τα έγγραφα αυτά αναφέρουν εν συντομία το όνομα του προσφεύγοντος και κανένα από αυτά δεν προσκομίζει επαρκώς τεκμηριωμένες διευκρινίσεις περί του προσφεύγοντος και της συμμετοχής του στην πολιτοφυλακή Shabiha.
84 Ωστόσο, το Συμβούλιο, απαντώντας σε ερώτηση του Γενικού Δικαστηρίου κατά την επ’ ακροατηρίου συζήτηση, δεν μπόρεσε να προσκομίσει κανένα πρόσθετο αποδεικτικό στοιχείο δυνάμενο να τεκμηριώσει τους δεσμούς μεταξύ του προσφεύγοντος και του Maher Al‑Assad, αφενός, και της πολιτοφυλακής Shabiha, αφετέρου.
85 Κατά συνέπεια, τα στοιχεία που προσκόμισε το Συμβούλιο δεν περιέχουν καμία ένδειξη δυνάμενη να τεκμηριώσει τα όσα υποστηρίζει ότι, δηλαδή, αφενός, ο προσφεύγων έχει σχέση με τον Maher Al‑Assad στο πλαίσιο της πολιτοφυλακής Shabiha και, αφετέρου, ότι ενεπλάκη άμεσα στην καταστολή και τη βία κατά του άμαχου πληθυσμού και συντόνισε ομάδες της εν λόγω πολιτοφυλακής.
86 Επομένως, το Συμβούλιο δεν ανταποκρίθηκε στο βάρος αποδείξεως το οποίο φέρει δυνάμει του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, όπως το ερμήνευσε το Δικαστήριο με την απόφασή του Kadi II.
87 Πρέπει συνεπώς να γίνει δεκτή η τρίτη αιτίαση την οποία προβάλλει ο προσφεύγων προς στήριξη του πρώτου λόγου ακυρώσεως και να ακυρωθούν οι προσβαλλόμενες πράξεις καθόσον αφορούν τον προσφεύγοντα, χωρίς να χρειάζεται να εξεταστούν οι λοιποί λόγοι ακυρώσεως που προβλήθηκαν προς στήριξη της υπό κρίση προσφυγής.
Επί των διαχρονικών αποτελεσμάτων της ακυρώσεως των προσβαλλομένων πράξεων
88 Δυνάμει του άρθρου 264, δεύτερο εδάφιο, ΣΛΕΕ, το Γενικό Δικαστήριο μπορεί, αν το κρίνει αναγκαίο, να επισημάνει ποια από τα αποτελέσματα της προσβαλλομένης πράξεως πρέπει να θεωρηθούν οριστικά. Από τη νομολογία προκύπτει ότι η διάταξη αυτή επιτρέπει στον δικαστή της Ένωσης να αποφασίζει την ημερομηνία ενάρξεως των αποτελεσμάτων των ακυρωτικών του αποφάσεων (βλ. απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 12ης Δεκεμβρίου 2013, T‑58/12, Nabipour κ.λπ. κατά Συμβουλίου, σκέψεις 250 και 251 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία).
89 Εν προκειμένω, το Γενικό Δικαστήριο κρίνει ότι, για τους εκτιθέμενους κατωτέρω λόγους, απαιτείται να διατηρήσει διαχρονικά τα αποτελέσματα των προσβαλλομένων πράξεων μέχρι την ημερομηνία λήξεως της προθεσμίας ασκήσεως αναιρέσεως που προβλέπεται στο άρθρο 56, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου ή, εφόσον ασκηθεί αναίρεση εντός της προθεσμίας αυτής, μέχρι την απόρριψή της.
90 Συγκεκριμένα, υπενθυμίζεται ότι η Ένωση έλαβε περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας λόγω της καταστολής του άμαχου πληθυσμού της χώρας αυτής και, επομένως, τα εν λόγω μέτρα επιδιώκουν ανθρωπιστικούς και ειρηνευτικούς σκοπούς.
91 Επομένως, το συμφέρον του προσφεύγοντος για άμεση ισχύ της παρούσας ακυρωτικής αποφάσεως πρέπει να σταθμιστεί με τον σκοπό γενικού συμφέροντος που επιδιώκει η πολιτική της Ένωσης σχετικά με τα περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας. Η διαφοροποίηση των διαχρονικών αποτελεσμάτων της ακυρώσεως περιοριστικού μέτρου μπορεί συνεπώς να δικαιολογείται από την ανάγκη να εξασφαλισθεί η αποτελεσματικότητα των περιοριστικών μέτρων και, εν τέλει, από επιτακτικούς λόγους απορρέοντες από τις διεθνείς σχέσεις της Ένωσης και των κρατών μελών της.
92 Η ακύρωση όμως, με άμεση ισχύ, των προσβαλλομένων πράξεων όσον αφορά τον προσφεύγοντα θα του παρείχε τη δυνατότητα να μεταφέρει όλα ή μέρος των περιουσιακών του στοιχείων εκτός Ένωσης, χωρίς το Συμβούλιο να μπορέσει ενδεχομένως να εφαρμόσει εμπροθέσμως το άρθρο 266 ΣΛΕΕ προκειμένου να διορθώσει τις παρατυπίες που διαπιστώθηκαν με την παρούσα απόφαση, οπότε θα θιγόταν κατά τρόπο σοβαρό και μη αναστρέψιμο η αποτελεσματικότητα κάθε δεσμεύσεως περιουσιακών στοιχείων που ενδεχομένως θα μπορούσε να αποφασίσει στο μέλλον το Συμβούλιο κατά του προσφεύγοντος.
93 Συγκεκριμένα, όσον αφορά την εφαρμογή του άρθρου 266 ΣΛΕΕ στην υπό κρίση υπόθεση, πρέπει να επισημανθεί ότι η ακύρωση με την παρούσα απόφαση της εγγραφής του ονόματος του προσφεύγοντος στους επίμαχους καταλόγους απορρέει από το γεγονός ότι οι λόγοι της εγγραφής αυτής δεν τεκμηριώνονται με επαρκή αποδεικτικά στοιχεία (βλ. σκέψεις 82 έως 86 ανωτέρω). Μολονότι στο Συμβούλιο εναπόκειται να αποφασίσει τον τρόπο εκτελέσεως της παρούσας αποφάσεως, δεν μπορεί εκ προοιμίου να αποκλειστεί νέα εγγραφή του ονόματος του προσφεύγοντος στους καταλόγους. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο νέας εξετάσεως, το Συμβούλιο έχει τη δυνατότητα να συμπεριλάβει εκ νέου το όνομα του προσφεύγοντος στους καταλόγους βάσει επαρκώς κατά νόμον τεκμηριωμένων λόγων.
94 Συνεπώς, τα αποτελέσματα των αποφάσεων και των κανονισμών που ακυρώνονται πρέπει να διατηρούνται σε ισχύ έναντι του προσφεύγοντος, μέχρι την ημερομηνία λήξεως της προθεσμίας ασκήσεως αναιρέσεως ή, εφόσον έχει ασκηθεί αναίρεση εντός της προθεσμίας αυτής, μέχρι την ενδεχόμενη απόρριψη της αναιρέσεως.
Επί των δικαστικών εξόδων
95 Κατά το άρθρο 87, παράγραφος 2, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα, εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Εντούτοις, κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 87, παράγραφος 3, του ίδιου Κανονισμού, το Γενικό Δικαστήριο μπορεί να κατανείμει τα έξοδα ή να αποφασίσει ότι κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα σε περίπτωση μερικής ήττας των διαδίκων.
96 Εν προκειμένω, δεδομένου ότι οι διάδικοι ηττήθηκαν μερικώς, κατά δίκαιη εφαρμογή της προπαρατεθείσας διατάξεως αποφασίζεται ότι το Συμβούλιο φέρει τα δικά του έξοδα και το ένα τρίτο των δικαστικών εξόδων του προσφεύγοντος.
Για τους λόγους αυτούς,
ΤΟ ΓΕΝΙΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (έβδομο τμήμα)
αποφασίζει:
1) Απορρίπτει την εκπροθέσμως ασκηθείσα προσφυγή ως απαράδεκτη καθόσον αποσκοπεί στην ακύρωση της εκτελεστικής απόφασης 2011/488/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, και του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 755/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) 442/2011 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία.
2) Απορρίπτει την προσφυγή ως απαράδεκτη καθόσον αποσκοπεί στην ακύρωση της αποφάσεως 2011/273/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 9ης Μαΐου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, του κανονισμού (ΕΕ) 442/2011 του Συμβουλίου, της 9ης Μαΐου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία, της εκτελεστικής απόφασης 2011/302/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273, της εκτελεστικής απόφασης 2011/367/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 504/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Μαΐου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 611/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουνίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011, της εκτελεστικής απόφασης 2011/515/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 843/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Αυγούστου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011, της αποφάσεως 2011/522/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 2ας Σεπτεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/273, του κανονισμού (ΕΕ) 878/2011 του Συμβουλίου, της 2ας Σεπτεμβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011, της αποφάσεως 2011/628/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Σεπτεμβρίου 2011, που τροποποιεί την απόφαση 2011/273, του κανονισμού (ΕΕ) 950/2011 του Συμβουλίου, της 23ης Σεπτεμβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011, της αποφάσεως 2011/684/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/273, του κανονισμού (ΕΕ) 1011/2011 του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011, της αποφάσεως 2011/735/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/273, της εκτελεστικής απόφασης 2011/736/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/273, του κανονισμού (ΕΕ) 1150/2011 του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για τροποποίηση του κανονισμού 442/2011, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1151/2011 του Συμβουλίου, της 14ης Νοεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 1244/2011 του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, για την εφαρμογή του κανονισμού 442/2011, της αποφάσεως 2012/206/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/782/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, της εκτελεστικής απόφασης 2012/256/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 410/2012 του Συμβουλίου, της 14ης Μαΐου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία, του κανονισμού (ΕΕ) 509/2012 του Συμβουλίου, της 15ης Ιουνίου 2012, για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία, της αποφάσεως 2012/322/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 20ής Ιουνίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/782/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, της εκτελεστικής απόφασης 2012/335/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 544/2012 του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία, του κανονισμού (ΕΕ) 545/2012 του Συμβουλίου, της 25ης Ιουνίου 2012, για τροποποίηση του κανονισμού (ΕΕ) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία, του εκτελεστικού κανονισμού (ΕΕ) 673/2012 του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2012, για την εφαρμογή του άρθρου 32, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 36/2012 σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία, της αποφάσεως 2012/420/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2012, για την τροποποίηση της απόφασης 2011/782/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, και της εκτελεστικής απόφασης 2012/424/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 23ης Ιουλίου 2012, για την εφαρμογή της απόφασης 2011/782/ΚΕΠΠΑ σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας, καθόσον οι πράξεις αυτές αφορούν τον Aiman Jaber.
3) Παρέλκει να αποφανθεί επί της προσφυγής καθόσον αποσκοπεί στην ακύρωση της αποφάσεως 2011/782/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 1ης Δεκεμβρίου 2011, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και την κατάργηση της απόφασης 2011/273, της αποφάσεως 2012/739/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 29ης Νοεμβρίου 2012, για περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας και για την κατάργηση της απόφασης 2011/782, και της εκτελεστικής απόφασης 2013/185/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 22ας Απριλίου 2013, για την εφαρμογή της απόφασης 2012/739, εφόσον οι πράξεις αυτές καταργήθηκαν και αντικαταστάθηκαν.
4) Ακυρώνονται, καθόσον οι πράξεις αυτές αφορούν τον A. Jaber:
– ο κανονισμός (ΕΕ) 36/2012 του Συμβουλίου, της 18ης Ιανουαρίου 2012, σχετικά με περιοριστικά μέτρα λόγω της κατάστασης στη Συρία και την κατάργηση του κανονισμού 442/2011·
– ο εκτελεστικός κανονισμός (ΕΕ) 363/2013 του Συμβουλίου, της 22ας Απριλίου 2013, για την εφαρμογή του κανονισμού 36/2012·
– η απόφαση 2013/255/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 31ης Μαΐου 2013, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά της Συρίας.
5) Τα αποτελέσματα των αποφάσεων και κανονισμών που ακυρώθηκαν διατηρούνται έναντι του A. Jaber, μέχρι την ημερομηνία λήξεως της προθεσμίας ασκήσεως αναιρέσεως ή, εφόσον έχει ασκηθεί αναίρεση εντός της προθεσμίας αυτής, μέχρι την ενδεχόμενη απόρριψη της αναιρέσεως.
6) Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του καθώς και το ένα τρίτο των δικαστικών εξόδων του A. Jaber.
7) Ο A. Jaber φέρει τα δύο τρίτα των δικαστικών εξόδων του.
Van der Woude | Wiszniewska-Białecka | Ulloa Rubio |
Δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση στο Λουξεμβούργο στις 13 Νοεμβρίου 2014.