Υπόθεση T‑653/11

Aiman Jaber

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας — Περιοριστικά μέτρα ληφθέντα κατά της Συρίας — Δέσμευση κεφαλαίων — Προσφυγή ακυρώσεως — Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής — Εν μέρει απαράδεκτο — Έννομο συμφέρον — Βάρος αποδείξεως — Καθορισμός των διαχρονικών αποτελεσμάτων της ακυρώσεως»

Περίληψη — Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έβδομο τμήμα) της 13ης Νοεμβρίου 2014

1.      Προσφυγή ακυρώσεως — Προθεσμίες — Έναρξη — Πράξη συνεπαγόμενη περιοριστικά μέτρα κατά προσώπου ή οντότητας — Πράξη δημοσιευθείσα και κοινοποιηθείσα στους αποδέκτες — Ημερομηνία κοινοποιήσεως της πράξεως — Κοινοποίηση στον ενδιαφερόμενο μέσω ανακοινώσεως στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης — Επιτρέπεται — Προϋποθέσεις — Αδυναμία του Συμβουλίου να προβεί σε κοινοποίηση

(Άρθρο 263, εδ. 6, ΣΛΕΕ· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 102 §§ 1 και 2· αποφάσεις του Συμβουλίου 2011/273/ΚΕΠΠΑ, 2011/488/ΚΕΠΠΑ και 2011/782/ΚΕΠΠΑ· Κανονισμοί του Συμβουλίου 442/2011 και 755/2011)

2.      Ένδικη διαδικασία — Προθεσμίες ασκήσεως προσφυγής — Εκπρόθεσμη άσκηση — Τυχαίο συμβάν ή ανωτέρα βία

(Άρθρο 263, εδ. 6, ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 45, εδ. 2)

3.      Προσφυγή ακυρώσεως — Έννομο συμφέρον — Έννοια — Απαίτηση υπάρξεως γεγενημένου και ενεστώτος εννόμου συμφέροντος — Προσφυγή δυνάμενη να προσπορίσει όφελος στον προσφεύγοντα — Έννομο συμφέρον το οποίο πρέπει να διαρκεί μέχρι την έκδοση της δικαστικής αποφάσεως — Πράξη καταργούσα και αντικαθιστώσα την προσβαλλομένη πράξη κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας — Δεν δικαιολογείται το έννομο συμφέρον του προσφεύγοντος — Κατάργηση της δίκης

(Άρθρο 263, εδ. 4, ΣΛΕΕ· αποφάσεις του Συμβουλίου 2011/782/ΚΕΠΠΑ, 2012/739/ΚΕΠΠΑ και 2013/185/ΚΕΠΠΑ)

4.      Ευρωπαϊκή Ένωση — Δικαστικός έλεγχος της νομιμότητας των πράξεων των θεσμικών οργάνων — Περιοριστικά μέτρα ληφθέντα κατά της Συρίας — Περιεχόμενο του ελέγχου

(Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 47· απόφαση 2013/255/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου· κανονισμοί του Συμβουλίου 36/2012 και 363/2013)

5.      Προσφυγή ακυρώσεως — Ακυρωτική απόφαση — Αποτελέσματα — Περιορισμός εκ μέρους του Δικαστηρίου — Περιοριστικά μέτρα κατά ορισμένων προσώπων και οντοτήτων λόγω της καταστάσεως στη Συρία — Κίνδυνος σοβαρής και μη αναστρέψιμης προσβολής της αποτελεσματικότητας κάθε δεσμεύσεως περιουσιακών στοιχείων δυνάμενης να αποφασιστεί, μελλοντικώς, από το Συμβούλιο κατά των προσώπων τα οποία αφορά η προσβαλλομένη πράξη — Διατήρηση των αποτελεσμάτων των αποφάσεων και κανονισμών που ακυρώθηκαν μέχρι τη λήξη της προθεσμίας προς άσκηση αναιρέσεως ή, εφόσον ασκηθεί αναίρεση εντός της προθεσμίας αυτής, μέχρι την απόρριψή της

(Άρθρο 264, εδ. 2, ΣΛΕΕ και 266 ΣΛΕΕ· Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρα 56, εδ. 1, και 60, εδ. 2· απόφαση 2013/255/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου· κανονισμοί του Συμβουλίου 36/2012 και 363/2013)

1.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 38-40, 46-50)

2.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψη 48)

3.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 53-56, 63-68)

4.      Όσον αφορά πράξεις του Συμβουλίου επιβάλλουσες περιοριστικά μέτρα ληφθέντα κατά της Συρίας, η αποτελεσματικότητα του δικαιοδοτικού ελέγχου την οποία εγγυάται το άρθρο 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβάλλει, μεταξύ άλλων, στο πλαίσιο του ελέγχου της νομιμότητας των λόγων στους οποίους στηρίζεται η απόφαση περί εγγραφής ή διατηρήσεως του ονόματος συγκεκριμένου προσώπου στους καταλόγους των προσώπων επί των οποίων επιβάλλονται κυρώσεις, ο δικαστής της Ένωσης να βεβαιώνεται ότι η απόφαση αυτή στηρίζεται σε επαρκώς στέρεα πραγματική βάση. Τούτο προϋποθέτει έλεγχο των πραγματικών περιστατικών που προβάλλονται στην αιτιολογική έκθεση στην οποία στηρίζεται η εν λόγω απόφαση, ούτως ώστε ο δικαιοδοτικός έλεγχος να μην περιορίζεται στην κατ’ αφηρημένο τρόπο εκτίμηση της πιθανότητας να ευσταθούν οι προβαλλόμενοι λόγοι, αλλά να αφορά το αν οι λόγοι αυτοί, ή, τουλάχιστον, ένας εξ αυτών που θεωρείται επαρκής αυτός καθεαυτόν για να στηρίξει την ίδια αυτή απόφαση, είναι τεκμηριωμένοι. Στην αρμόδια αρχή της Ένωσης εναπόκειται, σε περίπτωση αμφισβητήσεως, να αποδείξει το βάσιμο των λόγων που ελήφθησαν υπόψη κατά του οικείου προσώπου, και όχι στο πρόσωπο αυτό να προσκομίσει την αντίθετη απόδειξη της ελλείψεως του βασίμου των λόγων αυτών. Οι πληροφορίες ή τα στοιχεία που προσκομίσθηκαν από την εν λόγω αρχή πρέπει να τεκμηριώνουν τους λόγους που ελήφθησαν υπόψη κατά του οικείου προσώπου. Αν τα στοιχεία αυτά δεν επιτρέπουν τη διαπίστωση του βασίμου ενός λόγου, ο δικαστής της Ένωσης απορρίπτει τον λόγο αυτό ως έρεισμα της επίμαχης αποφάσεως περί εγγραφής ή περί διατηρήσεως της εγγραφής.

Όταν τα στοιχεία που προσκόμισε το Συμβούλιο δεν περιέχουν καμία ένδειξη δυνάμενη να τεκμηριώσει τα όσα υποστηρίζει κατά του προσφεύγοντος, το Συμβούλιο δεν ανταποκρίνεται, επομένως, στο βάρος αποδείξεως το οποίο φέρει δυνάμει του άρθρου 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων.

(βλ. σκέψεις 80, 81, 85, 86)

5.      Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.

(βλ. σκέψεις 88-94)