Sprawa C‑342/17

Memoria Srl
i
Antonia Dall’Antonia

przeciwko

Comune di Padova

(wnioski o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożone przez Tribunale amministrativo regionale per il Veneto)

Odesłanie prejudycjalne – Ograniczenia swobody przedsiębiorczości – Właściwość Trybunału – Dopuszczalność wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym – Sytuacja o charakterze wyłącznie wewnętrznym – Uregulowanie krajowe zakazujące wszelkiej działalności zarobkowej dotyczącej przechowywania urn pogrzebowych – Test proporcjonalności – Spójność uregulowania krajowego

1.        Swoboda przedsiębiorczości – Swoboda świadczenia usług – Usługi na rynku wewnętrznym – Dyrektywa 2006/123 – Zakres stosowania – Uregulowanie krajowe przyznające monopol służbom miejskim na świadczenie usług przechowywania urn pogrzebowych – Wyłączenie

(dyrektywa 2006/123 Parlamentu Europejskiego i Rady, motyw 8, art. 1 ust. 3)

2.        Swoboda przedsiębiorczości – Ograniczenia – Uregulowanie krajowe zakazujące wszelkiej działalności zarobkowej dotyczącej przechowywania urn pogrzebowych – Niedopuszczalność – Uzasadnienie – Brak

(art. 49 TFUE)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 41, 42)

2.      Artykuł 49 TFUE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on uregulowaniu krajowemu, takiemu jak sporne w postępowaniu głównym, które zakazuje, nawet wobec wyraźnej woli zmarłego, aby przechowawca urny pogrzebowej powierzył opiekę nad nią osobie trzeciej, które nakazuje przechowawcy przechowywanie jej w mieszkaniu, chyba że powierzy on ją cmentarzowi miejskiemu, a ponadto które zakazuje wszelkiej działalności zarobkowej, której przedmiotem, nawet niewyłącznym, jest przechowywanie urn pogrzebowych, niezależnie od podstawy tego przechowywania i czasu jego trwania.

W tym zakresie, jeżeli chodzi, po pierwsze, o uzasadnienie zmierzające do ochrony zdrowia publicznego, to w sposób oczywisty z utrwalonego orzecznictwa Trybunału wynika, że ochrona zdrowia publicznego znajduje się wśród nadrzędnych względów interesu ogólnego uznanych przez prawo Unii oraz że państwa członkowskie posiadają w tej dziedzinie szeroki zakres uznania (zob. podobnie wyrok z dnia 1 czerwca 2010 r., Blanco Pérez i Chao Gómez, C‑570/07 i C‑571/07, EU:C:2010:300, pkt 44, 68, 106). Niemniej jednak taki cel nie może uzasadniać ograniczenia omawianego w postępowaniu głównym, ponieważ prochy pogrzebowe, w odróżnieniu do zwłok, są obojętne z biologicznego punktu widzenia, gdyż zostały one wysterylizowane przez wysoką temperaturę, wobec czego ich przechowywanie nie może być ograniczone ze względów zdrowia publicznego.

Po drugie, jeżeli chodzi o cel ochrony szacunku należnego pamięci o zmarłych, to również i on może stanowić nadrzędny wzgląd interesu ogólnego. Niemniej jednak należy stwierdzić, że istnieją mniej restrykcyjne środki umożliwiające realizację wspomnianego celu, takie jak w szczególności obowiązek zapewnienia przechowywania urn na podobnych warunkach jak na cmentarzach komunalnych, a w przypadku zaprzestania działalności – obowiązek przeniesienia tych urn na publiczny cmentarz lub ich oddanie bliskim zmarłego.

(zob. pkt 54, 55, 57, 59, 66; sentencja)