Προσφυγή της 24ης Ιουλίου 2014 – Ισπανία κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-548/14)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Προσφεύγον: Βασίλειο της Ισπανίας (εκπρόσωπος: A. Rubio González, Abogado del Estado)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα του προσφεύγοντος

Το προσφεύγον ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει μερικώς την απόφαση της 15ης Μαΐου 2014, με την οποία διαπιστώνεται ότι σε μια συγκεκριμένη περίπτωση η διαγραφή εισαγωγικών δασμών δικαιολογείται για ορισμένο ποσό, ενώ δεν δικαιολογείται για ορισμένο άλλο ποσό (απόφαση REM 03/2013), και

να καταδικάσει την καθής στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, το προσφεύγον προβάλλει τρεις λόγους.

Ο πρώτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, πέμπτο εδάφιο, του κανονισμού (ΕΟΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, για τη θέσπιση του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ. 1)

Το προσφεύγον υποστηρίζει συναφώς ότι η ανακοίνωση προς τους εισαγωγείς η οποία δημοσιεύθηκε στις 21 Μαΐου 2010 αναφέρεται αποκλειστικά στις εισαγωγές παρασκευασμάτων τόνου από την Κολομβία και το Ελ Σαλβαντόρ, χωρίς να περιλαμβάνει τον Ισημερινό και με απλή γενική αναφορά περί του ότι δεν κατέστη δυνατόν να διαπιστωθούν παρατυπίες σε άλλες χώρες σχετικά με τη σώρευση της καταγωγής. Η δημοσιευθείσα ανακοίνωση πληροί τις προϋποθέσεις οποιασδήποτε ανακοινώσεως όσον αφορά την Κολομβία και το Ελ Σαλβαντόρ, η ισχύς της, ωστόσο, δεν μπορεί να επεκταθεί αυθαιρέτως σε άλλες χώρες απλώς και μόνον με την προσθήκη γενικής αναφοράς στην απλή πιθανότητα υπάρξεως παρατυπιών.

Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 239 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα

Το προσφεύγον υποστηρίζει συναφώς ότι, στην υπό κρίση περίπτωση, η όλη διαδικασία λήψεως πιστοποιητικών καταγωγής διεξάγεται σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν θεσπίσει προς τούτο οι αρμόδιες αρχές, η οποίες εφαρμόζουν κατά τρόπο εσφαλμένο τη νομοθεσία και δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους από πλευράς χορηγήσεως των πιστοποιητικών και ελέγχου της ορθής λειτουργίας του συστήματος. Επιπλέον, πρόκειται για επαναλαμβανόμενη πρακτική η οποία συμβάλλει στη δημιουργία θεμιτών προσδοκιών στους επιχειρηματίες. Συνεπώς, συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την αναγνώριση της υπάρξεως ειδικής καταστάσεως στο πλαίσιο των προτιμησιακών καθεστώτων. Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 220, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, πέμπτο εδάφιο, του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα σε σχέση με τον κανόνα περί σωρεύσεως της καταγωγής του εφαρμοστικού κανονισμού Το προσφεύγον υποστηρίζει συναφώς ότι, δεδομένου ότι το γεγονός ότι μια χώρα ανήκει στην ίδια περιφερειακή ομάδα συνδέεται άμεσα με τον κανόνα περί περιφερειακής σωρεύσεως, η δε ανακοίνωση λαμβάνει υπόψη τη σώρευση της καταγωγής στη γενική αναφορά της περί πιθανών παρατυπιών, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θιγεί το δικαίωμα της επικλήσεως της καλής πίστεως όσον αφορά πράξεις στις οποίες δεν τηρήθηκε ο κανόνας περί σωρεύσεως με τις χώρες που αναφέρονται στην ανακοίνωση. Στην περίπτωση αυτή, ο περιορισμός δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής στις εισαγωγές οι οποίες δεν αφορούν προϊόντα καταγωγής Κολομβίας και Ελ Σαλβαντόρ.