Αναίρεση που άσκησε στις 5 Μαρτίου 2010 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά της διατάξεως του Προέδρου του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης στις 18 Δεκεμβρίου 2009 στην υπόθεση F-92/09, U κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
(Υπόθεση T-103/10 P(R))
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείων: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (εκπρόσωποι: S.Seyr και K.Zedjová)
Αντίδικος κατ' αναίρεση: U
Αιτήματα του αναιρεσείοντος
Ο αναιρεσείων ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη διάταξη του Προέδρου του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης·
να κρίνει οριστικά την αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων απορρίπτοντάς την ως αβάσιμη·
να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Με την παρούσα αίτηση αναιρέσεως, ο αναιρεσείων ζητεί την αναίρεση της διατάξεως του Προέδρου του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 18ης Δεκεμβρίου 2009, που εξέδωσε στην υπόθεση U κατά Κοινοβουλίου, F-92/09 R, με την οποία αναστέλλεται η απόφαση απολύσεως της 6ης Ιουλίου 2009, έως ότου εκδοθεί απόφαση του Δικαστηρίου περί τερματισμού της διαδικασίας.
Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεώς του, ο αναιρεσείων προβάλλει τρεις λόγους αναιρέσεως αντλούμενους από:
την πλημμελή αιτιολογία, καθόσον η συλλογιστική την οποία ακολούθησε η προσβαλλόμενη διάταξη, δε επέτρεψε, σε πολλά σημεία, να γίνουν γνωστοί οι λόγοι που δικαιολογούν την απόφαση που έλαβε ο δικαστής των ασφαλιστικών μέτρων·
το μη σεβασμό των δικαιωμάτων άμυνας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθόσον η διάταξη ασφαλιστικών μέτρων θα υπερέβαινε το πλαίσιο της στοιχειώδους εκτιμήσεως κατά το άρθρο 102, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, σύμφωνα με τον οποίο οι αφορώσες τη λήψη προσωρινών μέτρων αιτήσεις πρέπει ιδίως να προσδιορίζουν τα πραγματικά περιστατικά από τα οποία προκύπτει το επείγον της υποθέσεως καθώς και τους πραγματικούς και νομικούς ισχυρισμούς που δικαιολογούν, εκ πρώτης όψεως, τη λήψη του προσωρινού μέτρου το οποίο ζητείται. Με το να υπεισέλθει στις κατ' ουσίαν λεπτομέρειες της υποθέσεως και κυρίως με το να αποφασίσει επί της διεξαγωγής της διαδικασίας βελτιώσεως, η διάταξη έθιξε τα δικαιώματα άμυνας του Κοινοβουλίου, στερώντας του τη δυνατότητα να λάβει θέση και να αμυνθεί επί αυτών των ζητημάτων·
τη μη τήρηση των κανόνων που διέπουν το βάρος αποδείξεως και τη διεξαγωγή των αποδείξεων, διότι σε ό,τι αφορά την προϋπόθεση περί επείγοντος, δεν ελήφθησαν υπ' όψη όλα τα κρίσιμα στοιχεία που θα μπορούσαν να επηρεάσουν την οικονομική κατάσταση της αιτούσας, πράγμα το οποίο θεωρείται ότι αντιβαίνει στην αρχή ίσης μεταχειρίσεως των διαδίκων ενώπιον του δικαστή.
____________