POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)
z dnia 8 marca 2012 r.
Sprawa T‑126/11 P
Luigi Marcuccio
przeciwko
Komisji Europejskiej
Odwołanie – Służba publiczna – Urzędnicy – Zabezpieczenie społeczne – Zwrot kosztów leczenia – Akt niekorzystny – Dorozumiana odmowa – Obowiązek uzasadnienia – Odwołanie w części oczywiście bezzasadne, a w części oczywiście niedopuszczalne
Przedmiot: Odwołanie mające na celu częściowe uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (w składzie jednego sędziego) z dnia 14 grudnia 2010 r. w sprawie F‑1/10 Marcuccio przeciwko Komisji.
Orzeczenie: Odwołanie zostaje w części odrzucone jako oczywiście niedopuszczalne, a w części oddalone jako oczywiście pozbawione wszelkiej podstawy prawnej. Odwołanie wzajemne zostaje w części odrzucone jako oczywiście niedopuszczalne, a w części oddalone jako oczywiście pozbawione wszelkiej podstawy prawnej. Luigi Marcuccio pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez Komisję Europejską w ramach odwołania. Każda ze stron pokrywa własne koszty w ramach odwołania wzajemnego.
Streszczenie
1. Odwołanie – Zarzuty – Wykonywana przez Sąd kontrola dokonanej przez Sąd do spraw Służby Publicznej kwalifikacji prawnej aktów – Dopuszczalność
(regulamin Sądu, art. 48 § 2)
2. Odwołanie – Zarzuty – Zarzut wobec rozstrzygnięcia Sądu do spraw Służby Publicznej w przedmiocie kosztów – Niedopuszczalność w sytuacji oddalenia wszystkich pozostałych zarzutów
(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 2)
3. Odwołanie – Zarzuty – Wykonywana przez Sąd kontrola dokonanej przez Sąd do spraw Służby Publicznej oceny środków dowodowych – Wykluczenie, z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia
(statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11 ust. 1)
4. Urzędnicy – Decyzja niekorzystna – Obowiązek uzasadnienia – Całkowity brak uzasadnienia – Konwalidacja po wniesieniu skargi – Niedopuszczalność
(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi)
1. Dokonywana przez Sąd do spraw Służby Publicznej kwalifikacja prawna aktu, taka jak to, czy zredagowane przez Komisję w odpowiedzi na wniosek o dodatkowy zwrot kosztów leczenia pismo należy uważać za akt niekorzystny, stanowi kwestię prawną, która może zostać podniesiona w ramach odwołania.
(zob. pkt 27, 29)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑136/92 P Komisja przeciwko Brazzelliemu Lualdiemu i in., 1 czerwca 1994 r., Rec. s. I‑1981, pkt 49; sprawa C‑412/05 P Alcon przeciwko OHIM, 26 kwietnia 2007 r., Zb.Orz. s. I‑3569, pkt 38–40
Sąd: sprawa T‑43/07 P Neophytou przeciwko Komisji, 13 października 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑B‑1‑53, II‑B‑1‑373, pkt 45
2. Z art. 11 ust. 2 załącznika I do statutu Trybunału Sprawiedliwości wynika, że odwołanie nie może dotyczyć wyłącznie ustalenia wysokości kosztów postępowania i wskazania strony je ponoszącej. Z tego wynika, że w wypadku oddalenia wszystkich pozostałych zarzutów odwołania od orzeczenia Sądu do spraw Służby Publicznej żądania dotyczące ewentualnej niezgodności z prawem rozstrzygnięcia tego sądu w przedmiocie kosztów należy odrzucić jako niedopuszczalne.
(zob. pkt 37)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑375/08 P Nijs przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 9 września 2009 r., Zb.Orz.SP I‑B‑1‑65, II‑B‑1‑413, pkt 71 i przytoczone tam orzecznictwo
3. Walor dowodowy dokumentów procesowych podlega niezawisłej ocenie Sądu do spraw Służby Publicznej, która nie podlega kontroli Sądu w ramach odwołania, z wyjątkiem przypadków przeinaczenia przedstawionych Sądowi do spraw Służby Publicznej dowodów lub sytuacji, gdy nieprawidłowość ustaleń faktycznych tego sądu wynika z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy.
(zob. pkt 41)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑315/99 P Ismeri Europa przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 10 lipca 2001 r., Rec. s. I‑5281, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd: sprawa T‑452/09 P Rosenbaum przeciwko Komisji, 21 czerwca 2011 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 41
4. Całkowity brak uzasadnienia decyzji przed wniesieniem skargi do Sądu do spraw Służby Publicznej nie może zostać naprawiony wyjaśnieniami udzielonymi po wniesieniu skargi. Możliwość zaradzenia całkowitemu brakowi uzasadnienia po wszczęciu postępowania naruszałaby bowiem prawo do obrony, ponieważ skarżący dysponowałby jedynie repliką w celu przedstawienia zarzutów dotyczących uzasadnienia, z którymi zapoznał się dopiero po wniesieniu skargi.
(zob. pkt 47)
Odesłanie:
Sąd: sprawa T‑37/89 Hanning przeciwko Parlamentowi, 20 września 1990 r., Zb.Orz. s. II‑463, pkt 41, 44; sprawa T‑52/90 Vogler przeciwko Parlamentowi, 12 lutego 1992 r., Zb.Orz. s. II‑121, pkt 40, 41; sprawa T‑88/04 Tzirani przeciwko Komisji, 4 lipca 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑149, II‑A‑2‑703, pkt 46; sprawa T‑248/08 P Doktor przeciwko Radzie, 2 marca 2010 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 93