WYROK SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (druga izba)
z dnia 10 czerwca 2008r.(*)
Wspólnotowy znak towarowy – Postępowanie w sprawie sprzeciwu – Zgłoszenie słownego wspólnotowego znaku towarowego GABEL – Wcześniejszy graficzny znak towarowy GAREL – Częściowa odmowa rejestracji – Zakres badania, jakie powinno być przeprowadzane przez izbę odwoławczą – Obowiązek rozpoznania odwołania w całości – Artykuł 62 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 40/94
W sprawie T‑85/07
Gabel Industria Tessile SpA, z siedzibą w Rovellasca (Włochy), reprezentowana przez adwokata A. Petruzzelliego,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), reprezentowanemu przez O. Montaltę oraz L. Rampiniego, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana,
w której drugą stroną w postępowaniu przed Izbą Odwoławczą OHIM była:
Creaciones Garel, SA, z siedzibą w Logroño (Hiszpania),
mającej za przedmiot skargę na decyzję Drugiej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 25 stycznia 2007 r. (sprawa R 960/2006‑2), dotyczącą postępowania w sprawie sprzeciwu między Creaciones Garel, SA a Gabel Industria Tessile SpA,
SĄD PIERWSZEJ INSTANCJI WSPÓLNOT EUROPEJSKICH (druga izba),
w składzie: I. Pelikánová (sprawozdawca), prezes, K. Jürimäe i S. Soldevila Fragoso, sędziowie,
sekretarz: B. Pastor, zastępca sekretarza,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 20 marca 2007 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 4 lipca 2007 r.,
uwzględniając pytania Sądu skierowane do stron na piśmie w dniu 13 grudnia 2007 r.,
po zapoznaniu się z uwagami stron złożonymi w sekretariacie Sądu w dniach 19 i 20 grudnia 2007 r.,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 30 stycznia 2008 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 2 kwietnia 2004 r. skarżąca Gabel Industria Tessile SpA dokonała w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)(OHIM) zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia (WE) nr 40/94 Rady z dnia 20 grudnia 1993 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. 1994, L 11, s. 1), z późn. zm.
2 Zgłoszonym do rejestracji znakiem towarowym jest oznaczenie słowne GABEL.
3 Towary, dla których wniesiono o rejestrację znaku towarowego, należą do klas 24 i 25 Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., zrewidowanego i zmienionego, i odpowiadają, dla każdej z tych klas, następującemu opisowi:
– klasa 24: „Tkaniny, nakrycia na łóżka i stoły, pledy podróżne, prześcieradła, poszewki, ręczniki tekstylne, gąbki do kąpieli, kapy na łóżka, kapy pikowane, pierzyny, bielizna kąpielowa (z wyjątkiem odzieży)”;
– klasa 25: „Odzież (ubrania) w tym boty, buty i pantofle domowe”.
4 Wniosek o rejestrację został opublikowany w Biuletynie Wspólnotowych Znaków Towarowych nr 2/05 z dnia 10 stycznia 2005 r.
5 W dniu 6 kwietnia 2005 r. strona wnosząca sprzeciw Creaciones Garel S.A. wniosła, na podstawie art. 42 rozporządzenia nr 40/94, sprzeciw wobec rejestracji zgłoszonego znaku towarowego.
6 W uzasadnieniu sprzeciwu powołano się na istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 w odniesieniu do zgłoszonego znaku towarowego i kilku wcześniejszych znaków towarowych, a mianowicie dziewięciu hiszpańskich znaków towarowych, sześciu międzynarodowych znaków towarowych oraz dwóch wspólnotowych znaków towarowych. Te ostatnie znaki odpowiadały zwłaszcza wcześniejszemu graficznemu wspólnotowemu znakowi towarowemu nr 1806199 (zwanemu dalej „wcześniejszym graficznym wspólnotowym znakiem towarowym”) zarejestrowanemu w dniu 5 stycznia 2005 r. i przedstawionemu poniżej:
7 Towary, dla których zarejestrowano wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy należą do klas 24, 25 i 26 w rozumieniu porozumienia nicejskiego i odpowiadają, dla każdej z tych klas, następującemu opisowi:
– klasa 24: „Tkaniny i wyroby włókiennicze, nieujęte w innych klasach, nakrycia na łóżka i stoły”;
– klasa 25: „Gorsety, biustonosze, majtki, kombinezony i bielizna (część garderoby)”;
– klasa 26: „koronki, hafty, wstążki i sznurowadła”.
8 Decyzją z dnia 22 czerwca 2006 r. Wydział Sprzeciwów uwzględnił sprzeciw, odrzucił zgłoszenie w całości i obciążył skarżącą kosztami postępowania. Wydział Sprzeciwów stwierdził, iż istniało w odczuciu odbiorców z Unii Europejskiej prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd ze względu na podobieństwo zgłoszonego znaku towarowego do wcześniejszego graficznego wspólnotowego znaku towarowego oraz identyczność towarów oznaczonych tymi znakami. Ponadto, Wydział Sprzeciwów nie uznał za konieczne zbadania czy wcześniejsze znaki towarowe, na które powołała się strona wnosząca sprzeciw były rzeczywiście używane we Wspólnocie w rozumieniu art. 15 i 50 rozporządzenia nr 40/94, z uwagi na to, iż jego decyzja została wydana wyłącznie w oparciu o wcześniejszy graficzny wspólnotowy znak towarowy, którego rejestracji dokonano mniej niż 5 lat temu i który nie musiał zatem spełniać takiego warunku.
9 Pismem z dnia 12 lipca 2006 r. skarżąca powiadomiła OHIM, w związku ze złożonym przez nią wnioskiem o rejestrację, że postanowiła w następujący sposób ograniczyć listę towarów należących do klasy 25:
„[…] zamiast »odzieży (ubrań) w tym botów, butów i pantofli domowych« ograniczyć te towary jedynie do należących również do klasy 25 »płaszczy kąpielowych«„
10 W dniu 17 lipca 2006 r. skarżąca wniosła do OHIM na podstawie art. 57–62 rozporządzenia nr 40/94 odwołanie od decyzji Wydziału Sprzeciwów.
11 Decyzją z dnia 25 stycznia 2007 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”, która została doręczona skarżącej w dniu 29 stycznia 2007 r. Druga Izba Odwoławcza OHIM uchyliła decyzję Wydziału Sprzeciwów, zezwoliła na rejestrację zgłoszonego znaku towarowego dla płaszczy kąpielowych należących do klasy 25 i postanowiła, że każda ze stron poniesie własne koszty postępowania.
Żądania stron
12 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w części, w jakiej na jej mocy odmówionoby rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów należących do klasy 24;
– utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim zezwala ona na rejestrację zgłoszonego znaku towarowego dla płaszczy kąpielowych należących do klasy 25;
– nakazanie OHIM dokonania rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów należących do klasy 24 i płaszczy kąpielowych należących do klasy 25;
– stwierdzenie, że wcześniejsze znaki towarowe do których uprawniona jest strona wnosząca sprzeciw, za wyjątkiem wcześniejszego graficznego wspólnotowego znaku towarowego, nie były używane w stosunku do towarów należących do klasy 24 i że stanowi to nadużycie praw z rejestracji tych znaków w świetle art. 15 i 50 rozporządzenia nr 40/94;
– obciążenie OHIM kosztami postępowania.
13 OHIM wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
14 W uwagach złożonych w odpowiedzi na pytania Sądu w sekretariacie w dniu 19 grudnia 2007 r. skarżąca stwierdziła, że zamierza wycofać trzecie żądanie, co Sąd odnotował w protokole z rozprawy.
W przedmiocie dopuszczalności
15 Z uwagi na to, iż przesłanki dopuszczalności mają charakter bezwzględnych przeszkód procesowych Sąd może je zbadać z urzędu a jego kontrola w tym zakresie nie jest ograniczona jedynie do tych bezwzględnych przeszkód procesowych, które zostały podniesione przez strony [wyrok Trybunału z dnia 23 kwietnia 1986 r. w sprawie 294/83 Les Verts przeciwko Parlamentowi, Rec. s. 1339, pkt 19; wyroki Sądu z dnia 12 grudnia 1996 r. w sprawie T‑99/95 Scott przeciwko Komisji, Rec. s. II‑2227, pkt 22 oraz z dnia 27 września 2006 r. w sprawie T‑172/04 Telefónica przeciwko OHIM – Branch (emergia), niepublikowany w Zbiorze, pkt 22].
16 W drugim żądaniu skarżąca wnosi do Sądu o utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim zezwala ona na rejestrację zgłoszonego znaku towarowego dla płaszczy kąpielowych należących do klasy 25. W czwartym żądaniu wnosi ona ponadto do Sądu o stwierdzenie, że wcześniejsze znaki towarowe, z których uprawniona jest strona wnosząca sprzeciw, za wyjątkiem wcześniejszego graficznego wspólnotowego znaku towarowego, nie były używane w stosunku do towarów należących do klasy 24 i że stanowi to nadużycie praw z rejestracji tychże znaków w świetle art. 15 i 50 rozporządzenia 40/94.
17 Należy stwierdzić, iż występując z drugim i czwartym żądaniem skarżąca ma na celu uzyskanie wydania przez Sąd bądź wyroku zatwierdzającego bądź to wyroku deklaratywnego. Z art. 63 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94 wynika jednak, iż przedmiotem skargi, jaką można wnieść do Sądu jest zbadanie zgodności z prawem decyzji wydawanych przez izby odwoławcze i uzyskanie, w danym wypadku, stwierdzenia nieważności bądź zmiany tychże decyzji [wyrok Trybunału z dnia 12 października 2004 r. w sprawie C‑106/03 P Vedial przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑9573, pkt 28; zob. również podobnie wyroki Sądu z dnia 12 grudnia 2002 r. w sprawie T‑247/01 eCopy przeciwko OHIM (ECOPY), Rec. s. II‑5301, pkt 46 i z dnia 6 listopada 2007 r. w sprawie T‑407/05 SAEME przeciwko OHIM‑Racke (REVIAN's), Zb.Orz. s. II‑4385, pkt 65] co oznacza, że jej przedmiotem nie jest uzyskanie wydania wyroków zatwierdzających lub deklaratywnych w odniesieniu do tych decyzji.
18 W konsekwencji należy odrzucić żądania drugie i czwarte jako niedopuszczalne.
Co do istoty sprawy
19 Na poparcie pierwszego żądania, którego celem jest stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji w zakresie, w jakim, na jej mocy odmówiono rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów należących do klasy 24, skarżąca podnosi trzy zarzuty. Zarzut pierwszy opiera się zasadniczo na uchybieniu ciążącym na Izbie Odwoławczej zobowiązaniu wypowiedzenia się w wyraźny sposób w przedmiocie wniosku o rejestrację w odniesieniu do towarów należących do klasy 24. Zarzut drugi opiera się na naruszeniu art. 8 ust. 1 lit b) rozporządzenia nr 40/94. Podstawą zarzutu trzeciego jest naruszenie art. 15 i 50 tego rozporządzenia, zdefiniowane jako nadużycie praw z rejestracji spornych znaków towarowych.
20 Tytułem wstępu należy przypomnieć, iż zgodnie z brzmieniem art. 62 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 40/94 „[p]o rozpatrzeniu odwołania co do istoty izba odwoławcza podejmuje decyzję w sprawie odwołania”. Obowiązek ten winien być rozumiany w ten sposób, że izba odwoławcza jest zobowiązana rozpoznać w całości każde ze sformułowanych przed nią żądań, bądź je uwzględniając bądź je odrzucając jako niedopuszczalne czy też oddalając jako bezzasadne (zob. podobnie wyrok z dnia 13 marca 2007 r. w sprawie C‑29/05 P Kaul przeciwko OHIM, Zb.Orz. s. I‑2213, pkt 56 i 57). Z uwagi na to, iż naruszenie tego obowiązku może wpływać na treść decyzji wydanej przez izbę odwoławczą, chodzi tu o istotny wymóg proceduralny, którego naruszenie może zostać uwzględnione przez Sąd z urzędu.
21 W niniejszej sprawie należy zbadać z urzędu czy wydając zaskarżoną decyzję Izba Odwoławcza rozstrzygnęła w przedmiocie żądania skarżącej odnoszącego się do odmowy przez Wydział Sprzeciwów dokonania rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów należących do klasy 24.
22 Strony niniejszego sporu zgadzają się co do tego, iż Izba Odwoławcza rozstrzygnęła w sposób dorozumiany w przedmiocie tych żądań, wydając zaskarżoną decyzję. OHIM dodaje, że w praktyce Izba Odwoławcza utrzymała w mocy decyzję wydaną w tym zakresie przez Wydział Sprzeciwów. Strony zgadzają się również uznać, iż podstawą tej odmowy było istnienie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w rozumieniu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94, wynikającego z podobieństwa między wcześniejszym graficznym wspólnotowym znakiem towarowym a zgłoszonym znakiem towarowym oraz z identyczności bądź podobieństwa towarów oznaczonych tymi dwoma znakami. W odpowiedzi na pytanie pisemne Sądu dotyczące ewentualnego braku rozstrzygnięcia przez Izbę Odwoławczą w przedmiocie odmowy rejestracji zgłoszonego znaku towarowego w odniesieniu do towarów należących do klasy 24 strony ograniczyły się do potwierdzenia ich wcześniejszej argumentacji.
23 Należy jednak przede wszystkim podkreślić, iż treść punktu pierwszego sentencji zaskarżonej decyzji, w którym Izba Odwoławcza uchyliła decyzję Wydziału Sprzeciwów, na mocy której odrzucono wniosek o rejestrację, nie potwierdza, jak utrzymuje OHIM, by Izba ta utrzymała w sposób dorozumiany w mocy decyzję odmawiającą rejestracji zgłoszonego znaku towarowego w odniesieniu do towarów należących do klasy 24.
24 Należy następnie zaznaczyć, że żaden z punktów sentencji zaskarżonej decyzji nie zezwala w sposób wyraźny na rejestrację czy też nie odmawia w sposób wyraźny rejestracji zgłoszonego znaku towarowego w odniesieniu do towarów należących do klasy 24. Punkt drugi sentencji zaskarżonej decyzji ogranicza się bowiem do zezwolenia na rejestrację zgłoszonego znaku towarowego w odniesieniu do płaszczy kąpielowych należących do klasy 25. Z uwagi na to, iż sentencję decyzji Izby Odwoławczej należy jednak interpretować w świetle podstaw faktycznych i prawnych, stanowiących jej niezbędne wsparcie, należy w niniejszej sprawie zbadać czy punkt drugi sentencji zaskarżonej decyzji, czytany w świetle jej podstaw, może być interpretowany w taki sposób, iż zawiera dorozumiane odrzucenie czy odmowę rejestracji zgłoszonego znaku towarowego w odniesieniu do objętych zgłoszeniem towarów należących do klasy 24.
25 Skarżąca nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie jej twierdzeń zgodnie z którymi Izba Odwoławcza, powołała się pokrótce w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji na dokonaną przez nią odmowę rejestracji zgłoszonego znaku towarowego w odniesieniu do towarów należących do klasy 24. Z punktu 16 uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika natomiast, iż Izba Odwoławcza stwierdziła, iż po wydaniu decyzji przez Wydział Sprzeciwów skarżąca ograniczyła towary objęte wnioskiem o rejestrację jedynie do płaszczy kąpielowych należących do klasy 25. Ponadto, z dwóch następnych punktów zaskarżonej decyzji wynika, że w konsekwencji Izba Odwoławcza uznała, iż należące do klasy 25 płaszcze kąpielowe były jedynymi rozpatrywanymi przez nią spornymi towarami.
26 Należy zatem zbadać czy w okolicznościach niniejszej sprawy Izba Odwoławcza mogła słusznie dojść do wniosku, że istniało takie ograniczenie w odniesieniu do wniosku o rejestrację a w konsekwencji, mogła ograniczyć przeprowadzone przez nią badanie jedynie do płaszczy kąpielowych należących do klasy 25. Jak potwierdził to w odpowiedzi na pytanie pisemne Sądu OHIM, punkt 16 uzasadnienia zaskarżonej decyzji opiera się na cytowanym powyżej w pkt 9 piśmie skarżącej z dnia 12 lipca 2006 r. Pisma tego, które nie wspomina o objętych zgłoszeniem towarach należących do klasy 24 nie należy jednak interpretować w taki sposób, iż wyraża ona wolę skarżącej do wycofania jej wniosku o rejestrację w stosunku do tych towarów. Należy zatem dojść do wniosku, że wniesione przez skarżącą do Izby Odwoławczej odwołanie odnosiło się do całości decyzji wydanej przez Wydział Sprzeciwów, w tym do odmowy rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów należących do klasy 24, a nie jedynie do części tejże decyzji.
27 Mając na uwadze sentencję i uzasadnienie zaskarżonej decyzji należy zatem dojść do wniosku, że Izba Odwoławcza nie rozpoznała wniesionego do niej odwołania, w zakresie w jakim odwołanie to obejmowało odmowę przez Wydział Sprzeciwów rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów należących do klasy 24 i w związku z tym naruszyła ona art. 62 ust. 1 rozporządzenia nr 40/94 ponieważ skarżąca nie wycofała wcześniej rejestracji zgłoszonego znaku w odniesieniu do tych towarów.
28 Mimo iż art. 63 ust. 3 rozporządzenia nr 40/94 uprawnia Sąd do zmiany decyzji wydanych przez izby odwoławcze, możliwość ta jest zasadniczo ograniczona do sytuacji, kiedy sprawa znajduje się w stadium orzekania. Fakt, iż w niniejszej sprawie Izba Odwoławcza nie rozstrzygnęła w przedmiocie jednego z żądań wyłącza możliwość znajdowania się sprawy w takim stadium. Zmiana zaskarżonej decyzji oznaczałaby bowiem, że Sąd dokonywałby po raz pierwszy merytorycznej oceny żądań, których nie rozpoznała Izba Odwoławcza. Taka ocena nie wchodzi w zakres właściwości Sądu określonej w art. 63 ust. 2 i 3 rozporządzenia nr 40/94 (zob. pkt 17 powyżej).
29 Mając na względzie całość powyższych rozważań należy uznać, iż zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem istotnego wymogu proceduralnego zgodnie z którym Izba Odwoławcza winna była orzec w przedmiocie odmowy przez Wydział Sprzeciwów rejestracji zgłoszonego znaku towarowego w odniesieniu do towarów należących do klasy 24 i w konsekwencji tego naruszenia, oraz nawet bez potrzeby rozpoznania zarzutów podniesionych przez skarżącą na poparcie jej pierwszego żądania, należy stwierdzić całkowitą nieważność tej decyzji.
W przedmiocie kosztów
30 Na podstawie art. 87 ust. 3 regulaminu Sądu w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań każdej ze stron Sąd może postanowić, że koszty zostaną rozdzielone albo że każda ze stron poniesie swoje własne koszty.
31 W niniejszej sprawie żądania skarżącej nie zostały uwzględnione. Należy jednak wziąć pod uwagę uchybienie proceduralne, jakim dotknięta jest zaskarżona decyzja. Ponieważ Sąd stwierdza z tego tytułu nieważność zaskarżonej decyzji, żądania OHIM należy również uznać za nieuwzględnione. W tych okolicznościach należy zadecydować, iż każda ze stron ponosi własne koszty.
Z powyższych względów
SĄD (druga izba)
orzeka, co następuje:
1) Stwierdza się nieważność decyzji Drugiej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM) z dnia 25 stycznia 2007 r. (sprawa R 960/2006/02).
2) W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona.
3) Gabel Industria Tessile SpA i OHIM ponoszą własne koszty.
Pelikánová | Jürimäe | Soldevila Fragoso |
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 10 czerwca 2008 r.