Προσφυγή της 14ης Φεβρουαρίου 2007 - Movimondo Onlus κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-52/07)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Movimondo Onlus (Ρώμη Ιταλίας) (εκπρόσωποι: P. Vitali, G. Verusio, καθηγητής G. M. Roberti, A. Franchi, avvocati)
Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
ακύρωση της προσβαλλόμενης αποφάσεως·
επικουρικώς, αναγνώριση, δυνάμει του άρθρου 241 ΕΚ, ως στερουμένων νομιμότητας και ανεφαρμόστων των άρθρων 133 και 175 του κανονισμού 2342/2002 της Επιτροπής, της 23ης Δεκεμβρίου 2002·
καταδίκη της Επιτροπής στα δικαστικά έξοδα.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
1. Με την παρούσα προσφυγή, η Associazione Movimondo ONLUS -Μη Κυβερνητική Οργάνωση διεθνούς συνεργασίας και αλληλεγγύης- ζητεί την κατά το άρθρο 30, τέταρτο εδάφιο, ΕΚ, ακύρωση της αποφάσεως C (2006) 5802 τελικό της Επιτροπής, της 1ης Δεκεμβρίου 2006, με την οποία επιβάλλονται διοικητικές κυρώσεις στη Μη Κυβερνητική Οργάνωση (ΜΚΟ) MOVIMONDO, λόγω βαρείας προσβολής της επαγγελματικής ηθικής και σοβαρής αθετήσεως συμβατικών υποχρεώσεων.
2. Διευκρινίζεται συναφώς ότι οι συμβατικές σχέσεις με την Επιτροπή σχετικά με τις ανθρωπιστικές ενισχύσεις και τις παρεμβάσεις στο πλαίσιο της συνεργασίας για την ανάπτυξη διέπονται από συμβάσεις αποκαλούμενες Grant Agreements, βάσει των Συμβάσεων Πλαισίων Εταιρικής Σχέσεως (Framework Partnership Agreement: στο εξής ΣΠΕΣ) και των συμβατικών γενικών όρων. Ειδικότερα, οι ΣΠΕΣ Echo, οι οποίες ενδιαφέρουν εν προκειμένω και σε σχέση με τις οποίες η Επιτροπή επέβαλε τις σχετικές κυρώσεις, είναι:
- η ΣΠΕΣ αριθ. 3-134 υπογραφείσα στις 6 Νοεμβρίου 2003·
- η ΣΠΕΣ αριθ. CCP 99/0119 της 26ης Φεβρουαρίου 1999.
3. Προς στήριξη της προσφυγής της περί ακυρώσεως της αποφάσεως της 1ης Δεκεμβρίου 2006, η Movimondo προβάλλει πέντε λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα επικαλείται παράβαση νόμου σε σχέση με τα άρθρα 93, 96 και 114 του κανονισμού 1605/2002 του Συμβουλίου, για τη θέσπιση του δημοσιονομικού κανονισμού που εφαρμόζεται στον γενικό προϋπολογισμό των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, και προβάλλει ένσταση ελλείψεως νομιμότητας των άρθρων 133 και 175 του κανονισμού 2342/2002, της Επιτροπής, ο οποίος καθορίζει τις λεπτομέρειες εφαρμογής του κανονισμού 1605/2002, του Συμβουλίου, κατά παράβαση του άρθρου 183 του κανονισμού 2988/1995 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995.
Με το δεύτερο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα θέτει υπό αμφισβήτηση την πεπλανημένη και ατελή εκτίμηση εκ μέρους της Επιτροπής των προσαπτομένων πραγματικών περιστατικών και τη μη προσκόμιση οριστικών στοιχείων προς θεμελίωση της αποφάσεως περί επιβολής κυρώσεων.
Με τον τρίτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα επικαλείται την παραβίαση της γενικής αρχής περί του δικαιώματος άμυνας.
Με τον τέταρτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα επικαλείται πλάνη εκτιμήσεως των πραγματικών περιστατικών βάσει των οποίων επιβλήθηκαν οι κυρώσεις και μη συνδρομή των προσαπτομένων περιστάσεων. Ταυτοχρόνως, προβάλλει παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και έλλειψη αιτιολογίας όσον αφορά την κατά το άρθρο 114 του δημοσιονομικού κανονισμού 1605/2002 επιβολή κυρώσεων οι οποίες θα πρέπει να είναι "αποτελεσματικές, ανάλογες και να έχουν αποτρεπτικό χαρακτήρα".
Τέλος, με τον πέμπτο λόγο ακυρώσεως, η προσφεύγουσα προβάλλει, πρώτον, τη μη οριστικοποίηση των σχεδίων που αποτέλεσαν τεκμήριο για την έκδοση της προσβαλλόμενης αποφάσεως καθώς και παρέλευση του χρόνου παραγραφής. Ταυτοχρόνως, αμφισβητεί ότι υφίσταται κοινοτική πράξη προβλέπουσα την επιβολή κυρώσεων, επικαλείται δε παράβαση των άρθρων 2, δεύτερο εδάφιο, και 3, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 2988/95 του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 1995. Δεύτερον, επικαλείται παράβαση των άρθρων 175 και 133 του κανονισμού 2342/2002 της Επιτροπής.
____________