Aγωγή της 24ης Οκτωβρίου 2013 – ΙΣΟΤΗΣ κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-562/13)

Γλώσσα διαδικασίας: η ελληνική

Διάδικοι

Ενάγουσα: Κοινωνία της Πληροφορίας Ανοιχτή στις Ειδικές Ανάγκες - ΙΣΟΤΗΣ (Αθήνα, Ελλάδα) (εκπρόσωπος: Σ. Σκλήρης, δικηγόρος)

Εναγομένη: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της ενάγουσας

Η ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να αναγνωριστεί ότι η Επιτροπή, ζητώντας από την ενάγουσα το ποσό των 47 197,93 ευρώ που συνεισέφερε η Επιτροπή στο πλαίσιο της συμβάσεως 238940 REACH 112, παραβιάζει την επίδικη σύμβαση,

να αναγνωριστεί ότι η ενάγουσα δεν οφείλει να επιστρέψει το ανωτέρω ποσό που συνεισέφερε η Επιτροπή,

να αναγνωριστεί ότι, σε κάθε περίπτωση, η παραπάνω απαίτηση της Επιτροπής, κατά το ποσό των 13 821,12 ευρώ, είναι όλως αβάσιμη,

να αναγνωριστεί ότι οι γενικοί όροι των συμβάσεων FP6 δεν εφαρμόζονται στο πλαίσιο της συμβάσεως 238940 REACH 112 και ότι, επομένως, η ενάγουσα στο πλαίσιο της επίδικης σύμβασης δεν οφείλει οποιοδήποτε ποσό για αποζημίωση (liquidated damages),

να αναγνωριστεί ότι η Επιτροπή, δηλώνοντας την πρόθεσή της να αξιώσει αποζημίωση (liquidated damages) βάσει των γενικών όρων των συμβάσεων FP6, παραβιάζει την επίδικη σύμβαση 238940 REACH 112,

να καταδικαστεί η Επιτροπή στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της παρούσας αγωγής, που στηρίζεται αφενός στη ρήτρα διαιτησίας της επίδικης σύμβασης και αφετέρου στο βελγικό δίκαιο, στο οποίο η επίδικη σύμβαση παραπέμπει, η ενάγουσα προβάλλει τρεις ισχυρισμούς.Ο πρώτος ισχυρισμός αντλείται από την παραβίαση της καλής πίστης και των χρηστών συναλλακτικών ηθών εκ μέρους της Επιτροπής. Ειδικότερα, η ενάγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή απαίτησε διαφορετικά ποσά, χωρίς να προβάλει συγκεκριμένο και ειδικό λόγο γένεσης των εκάστοτε αξιώσεων, και ότι η συναλλακτική συμπεριφορά της είναι αντίθετη με τις διατάξεις του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. Περαιτέρω, η ενάγουσα υποστηρίζει ότι η αντισυμβατική συμπεριφορά της Επιτροπής προκύπτει και από την πρόθεσή της να εγείρει αξιώσεις με βάση γενικούς όρους διαφορετικού τύπου συμβάσεων (FP6) από εκείνους που εφαρμόζονται στην επίδικη σύμβαση REACH 112 (CIP).Ο δεύτερος ισχυρισμός αντλείται από την παραβίαση της διάταξης του άρθρου II.28, παράγραφοι 1 και 5, της σύμβασης 238940 REACH 112. Ειδικότερα, η ενάγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή έγειρε αξιώσεις χωρίς προηγούμενη διενέργεια ελέγχου στο πλαίσιο της επίδικης σύμβασης και επικαλέστηκε γενικά και αόριστα πόρισμα ελέγχου που δεν αφορά την επίδικη σύμβαση REACH 112.Ο τρίτος, ε

πικουρικός, ισχυρισμός αντλείται από την κακόπιστη και καταχρηστική έγερση της απαίτησης της Επιτροπής.