WYROK SĄDU (piąta izba)
z dnia 8 marca 2018 r.(*)
Znak towarowy Unii Europejskiej – Zgłoszenie graficznego unijnego znaku towarowego €$ – Bezwzględne podstawy odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001] – Charakter opisowy – Artykuł 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 2017/1001] – Obowiązek uzasadnienia – Artykuł 75 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 94 rozporządzenia 2017/1001)
W sprawie T‑665/16
Cinkciarz.pl sp. z o.o., z siedzibą w Zielonej Górze (Polska), reprezentowana przez E. Skrzydło-Tefelską, radcę prawnego, i K. Gajka, adwokata,
strona skarżąca,
przeciwko
Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), reprezentowanemu przez D. Walicką, działającą w charakterze pełnomocnika,
strona pozwana,
mającej za przedmiot skargę na decyzję Piątej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 14 lipca 2016 r. (sprawa R 2086/2015‑5) dotyczącą rejestracji oznaczenia €$ jako unijnego znaku towarowego.
SĄD (piąta izba),
w składzie: D. Gratsias, prezes, A. Dittrich (sprawozdawca) i P.G. Xuereb, sędziowie,
sekretarz: L. Grzegorczyk, administrator,
po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 16 września 2016 r.,
po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 2 grudnia 2016 r.,
po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 30 listopada 2017 r.,
wydaje następujący
Wyrok
Okoliczności powstania sporu
1 W dniu 15 marca 2015 r. skarżąca, Cinkciarz.pl sp. z o.o., dokonała w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) zgłoszenia unijnego znaku towarowego na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2009, L 78, s. 1), ze zmianami [zastąpionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1001 z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1)].
2 Znakiem towarowym, dla którego wystąpiono o rejestrację, jest następujące oznaczenie graficzne:
3 Towary i usługi, dla których dokonano zgłoszenia, należą do klas 9, 36 i 41 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają, dla każdej z tych klas, w szczególności, następującemu opisowi:
– klasa 9: „oprogramowanie komputerowe; nagrane programy komputerowe; ładowalne programy komputerowe; aplikacje komputerowe do pobrania z Internetu; programy do przetwarzania danych; interaktywne multimedialne programy komputerowe; publikacje w formie elektronicznej do pobrania z Internetu; sprzęt i akcesoria komputerowe; magnetyczne i optyczne nośniki danych; urządzenia do nagrywania, przesyłania lub odtwarzania dźwięku lub obrazów”;
– klasa 36: „operacje walutowe; wymiana pieniędzy; usługi kantorów; dostarczanie informacji dotyczących kursów wymiany walut; dostarczanie waluty obcej; handel walutami; handel walutami online w czasie rzeczywistym; informacje finansowe w postaci kursów walut; notowania kursów wymiany walut; przewidywania kursów walutowych; rynek dewizowy; skomputeryzowane usługi finansowe dotyczące obrotu walutą obcą; sporządzanie i notowanie informacji o kursach wymiany walut; swapy walutowe; udostępnianie informacji na temat cen kursów walut; usługi agencji wymiany pieniędzy; usługi doradcze dotyczące wymiany waluty obcej; usługi finansowych baz danych związanych z wymianą walut; wymiana i przelew środków pieniężnych; zapewnianie list kursów walutowych; biura wymiany walut; usługi gotówkowe, czekowe i przekazy pieniężne; elektroniczny transfer środków pieniężnych za pośrednictwem telekomunikacji; zautomatyzowane usługi płatnicze; usługi w zakresie przesyłania pieniędzy; usługi w zakresie elektronicznych płatności; agencje nieruchomości; agencje ściągania wierzytelności; analiza finansowa; banki z dostępem bezpośrednim, np. przez Internet lub telefon (home banking); informacje bankowe; operacje bankowe; bankowość hipoteczna; biura informacji kredytowej; ściąganie czynszów; doradztwo w sprawach finansowych; doradztwo w sprawach ubezpieczeniowych; zarządzanie finansami; wycena finansowa w ubezpieczeniach, bankowości i dotycząca nieruchomości; doradztwo finansowe; informacje finansowe; operacje finansowe; usługi finansowe; tworzenie funduszy inwestycyjnych; usługi funduszy zabezpieczających; notowania giełdowe; pośrednictwo giełdowe; gwarancje jako kaucje; informacje o ubezpieczeniach; informacje bankowe; informacje finansowe; inwestycje kapitałowe; lokaty kapitałowe; transfer elektronicznego kapitału; usługi w zakresie kart debetowych i kredytowych; obsługa kart debetowych i kredytowych; emisja kart debetowych i kredytowych; maklerstwo ubezpieczeniowe; maklerstwo giełdowe; notowania giełdowe; ekspertyzy do celów podatkowych; pośrednictwo giełdowe; pośrednictwo ubezpieczeniowe; pożyczki finansowe; transakcje finansowe; ubezpieczenia; wymiana walut; zarządzanie finansami; zarządzanie majątkiem nieruchomym; zarządzanie aktywami”;
– klasa 41: „publikowanie tekstów innych niż teksty reklamowe; publikowanie elektroniczne on-line materiałów niepobieralnych; publikacja materiałów dostępnych za pośrednictwem baz danych lub Internetu; publikowanie elektroniczne on-line nie do pobrania; publikowanie tekstów innych niż teksty reklamowe”.
4 Pismem z dnia 17 kwietnia 2015 r. EUIPO poinformowało skarżącą, że w przypadku zgłoszonego znaku towarowego występują bezwzględne podstawy odmowy rejestracji przewidziane w art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009 [obecnie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia 2017/1001].
5 W piśmie z dnia 16 czerwca 2015 r. skarżąca przedstawiła swoje uwagi.
6 Decyzją z dnia 19 sierpnia 2015 r. ekspert odmówił na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009 rejestracji zgłoszonego znaku towarowego dla towarów i usług wskazanych w pkt 3 powyżej.
7 W dniu 16 października 2015 r. skarżąca – działając na podstawie art. 58–64 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 66–71 rozporządzenia 2017/1001) – wniosła do EUIPO odwołanie od decyzji eksperta.
8 Decyzją z dnia 14 lipca 2016 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Piąta Izba Odwoławcza oddaliła odwołanie.
9 Po pierwsze, Izba Odwoławcza stwierdziła, że zestawienie dwóch symboli walut „€” i „$”, stanowiących oznaczenie euro i dolara amerykańskiego, będzie postrzegane jako informujące właściwy krąg odbiorców, że rozpatrywane towary i usługi to wymiana walut, narzędzia (programy komputerowe) służące tej wymianie, doradztwo w tym zakresie lub informacje (publikacje) zawierające informacje związane z tą wymianą. W konsekwencji symbole zawarte w zgłoszonym znaku towarowym mają charakter opisowy. Po drugie, Izba Odwoławcza uznała, że elementy graficzne w postaci kształtu kół są pozbawione zdolności odróżniającej, a w każdym razie nie są na tyle znaczące, aby odwrócić uwagę odbiorców od przekazu, jaki niosą ze sobą symbole „€” i „$” w odniesieniu do przedmiotowych towarów i usług. Podsumowując, Izba Odwoławcza stwierdziła, że zgłoszony znak towarowy składa się w całości z elementów opisowych umieszczonych na pozbawionym charakteru odróżniającego tle i że mają do niego zastosowanie bezwzględne podstawy odmowy rejestracji przewidziane w art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.
Żądania stron
10 Skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;
– obciążenie EUIPO kosztami postępowania.
11 EUIPO wnosi do Sądu o:
– oddalenie skargi;
– obciążenie skarżącej kosztami postępowania.
Co do prawa
12 Na poparcie żądania stwierdzenia nieważności zaskarżonej decyzji skarżąca podnosi trzy zarzuty, dotyczące, po pierwsze, naruszenia art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009, po drugie, naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, oraz po trzecie, jednoczesnego naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia nr 207/2009.
13 Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 nie są rejestrowane znaki towarowe, które są pozbawione jakiegokolwiek odróżniającego charakteru. Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009 nie są rejestrowane znaki towarowe, które składają się wyłącznie z oznaczeń lub wskazówek mogących służyć w obrocie do oznaczania rodzaju, jakości, ilości, przeznaczenia, wartości, pochodzenia geograficznego lub czasu produkcji towaru lub świadczenia usługi, lub innych właściwości towarów lub usług.
14 Pierwszy zarzut skarżącej, oparty na naruszeniu art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009, dzieli się na pięć części. Część pierwsza dotyczy w istocie uzasadnienia zaskarżonej decyzji. Skarżąca zarzuca Izbie Odwoławczej, że ta nie zbadała ani też nie uzasadniła w wystarczający sposób opisowego charakteru oznaczeń zawartych w zgłoszonym znaku towarowym w stosunku do każdego z towarów i każdej z usług nim oznaczanych. EUIPO kwestionuje argumentację skarżącej i twierdzi, że Izba Odwoławcza ustaliła i prawidłowo uzasadniła istnienie bezpośredniego i konkretnego związku między omawianymi oznaczeniami a towarami i usługami, do których odnosi się zgłoszony znak towarowy.
15 Na podstawie art. 75 rozporządzenia nr 207/2009 (obecnie art. 94 rozporządzenia 2017/1001) decyzje EUIPO zawierają uzasadnienie. Ten obowiązek uzasadnienia ma taki sam zakres jak obowiązek wynikający z art. 296 TFUE – by rozumowanie autora aktu zostało przedstawione w sposób jasny i jednoznaczny. Podwójnym celem tego obowiązku jest, po pierwsze, umożliwienie zainteresowanym zapoznania się z motywami wydania danego aktu, tak by mieli oni możliwość obrony swoich praw, a po drugie, umożliwienie sądowi Unii przeprowadzenia kontroli zgodności z prawem danej decyzji [wyrok z dnia 19 maja 2010 r., Zeta Europe/OHIM (Superleggera), T‑464/08, niepublikowany, EU:T:2010:212, pkt 47 i przytoczone tam orzecznictwo].
16 Skoro o rejestrację znaku towarowego zawsze wnosi się w odniesieniu do towarów lub usług wskazanych w zgłoszeniu do rejestracji, badanie bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji musi dotyczyć każdego z towarów lub każdej z usług, dla których wystąpiono o rejestrację znaku, a decyzja właściwego organu o odmowie rejestracji znaku towarowego co do zasady musi być uzasadniona w odniesieniu do każdego z tych towarów lub każdej z usług (zob. wyrok z dnia 17 maja 2017 r., EUIPO/Deluxe Entertainment Services Group, C‑437/15 P, EU:C:2017:380, pkt 28, 29 i przytoczone tam orzecznictwo).
17 Niemniej, co się tyczy tego ostatniego wymogu, Trybunał wyjaśnił już, że jeśli ta sama podstawa odmowy rejestracji podnoszona jest wobec kategorii lub grupy towarów lub usług, właściwy organ może ograniczyć się do ogólnego uzasadnienia obejmującego wszystkie rozpatrywane towary lub usługi (wyrok z dnia 17 maja 2017 r., EUIPO/Deluxe Entertainment Services Group, C‑437/15 P, EU:C:2017:380, pkt 30 i przytoczone tam orzecznictwo).
18 Trybunał sprecyzował następnie, że powyższe uprawnienie rozciąga się jedynie na towary i usługi pozostające w wystarczająco bezpośrednim i konkretnym związku, by tworzyć jedną dostatecznie jednolitą kategorię lub grupę towarów lub usług (wyrok z dnia 17 maja 2017 r., EUIPO/Deluxe Entertainment Services Group, C‑437/15 P, EU:C:2017:380, pkt 31 i przytoczone tam orzecznictwo).
19 Przy ustalaniu, czy towary i usługi objęte zgłoszeniem do rejestracji unijnego znaku towarowego pozostają w wystarczająco bezpośrednim i konkretnym związku oraz czy mogą zostać przypisane do dostatecznie jednolitych kategorii lub grup, należy mieć na uwadze cel tej analizy, czyli umożliwienie oraz ułatwienie dokonania oceny in concreto tego, czy w stosunku do znaku towarowego objętego zgłoszeniem ma zastosowanie – bądź też nie – jedna z bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji (wyrok z dnia 17 maja 2017 r., EUIPO/Deluxe Entertainment Services Group, C‑437/15 P, EU:C:2017:380, pkt 32).
20 I tak, przypisanie rozpatrywanych towarów i usług do jednej czy też kilku z grup lub kategorii musi zostać dokonane w szczególności na podstawie ich cech charakterystycznych, które są dla nich wspólne oraz które są istotne dla oceny możliwości podniesienia określonej bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji względem zgłoszonego znaku towarowego w odniesieniu do rzeczonych towarów i usług. Wynika z tego, że taka ocena musi zostać dokonana in concreto przy badaniu każdego zgłoszenia do rejestracji oraz – w stosownych przypadkach – dla każdej z odrębnych bezwzględnych podstaw odmowy rejestracji, które ewentualnie miałyby zastosowanie (wyrok z dnia 17 maja 2017 r., EUIPO/Deluxe Entertainment Services Group, C‑437/15 P, EU:C:2017:380, pkt 33).
21 To w świetle powyższych rozważań należy zbadać, czy zaskarżona decyzja jest dotknięta brakiem uzasadnienia.
22 Izba Odwoławcza przeprowadziła analizę charakteru opisowego rozpatrywanego oznaczenia bez odwoływania się do każdego z oznaczonych nim towarów i każdej z usług z osobna, a w pkt 18 zaskarżonej decyzji przedstawiła ogólne uzasadnienie, sformułowane w następujący sposób:
„W odniesieniu do zakwestionowanych towarów i usług zestawienie dwóch symboli walut będzie zdaniem Izby postrzegane jako informujące docelowy krąg odbiorców, że zakwestionowane towary i usługi to wymiana walut, narzędzia (programy komputerowe) służące[…] tej wymianie, doradztwo w tym zakresie lub informacje (publikacje) zawierające informacje związane z tą wymianą”.
23 Należy zatem rozważyć, czy wszystkie towary i usługi oznaczane zgłoszonym znakiem towarowym mają cechę wspólną, która jest istotna dla oceny bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji przewidzianej w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009, co mogłoby uzasadnić zaliczenie ich do jednej i tej samej jednolitej grupy oraz przedstawienie dla nich przez Izbę Odwoławczą ogólnego uzasadnienia.
24 Przede wszystkim należy zauważyć, że zgłoszony znak towarowy odnosi się do ponad 80 towarów i usług należących do trzech różnych klas. Owe towary i usługi dotyczą dziedzin tak różnych jak na przykład „oprogramowanie komputerowe”, „urządzenia do nagrywania, przesyłania lub odtwarzania dźwięku lub obrazów”, „transakcje wymiany”, „agencje nieruchomości”, „agencje ściągania wierzytelności”, „tworzenie funduszy inwestycyjnych”, „emisja kart debetowych i kredytowych”, „ubezpieczenia”, „zarządzanie majątkiem nieruchomym” czy „publikowanie tekstów innych niż teksty reklamowe”.
25 Punkt 18 zaskarżonej decyzji wskazuje, że Izba Odwoławcza uznała, iż ich cechą wspólną, istotną dla oceny rozpatrywanej bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji jest zasadniczo to, iż wszystkie towary i usługi, do których odnosi się znak, mają związek z wymianą walut.
26 Jak słusznie podkreśla skarżąca, Izba Odwoławcza nie pogłębiła swojej analizy w tym zakresie. Ponadto bliższa ocena towarów i usług, do których odnosi się zgłoszony znak towarowy, prowadzi do odrzucenia twierdzenia Izby Odwoławczej. Przykładowo niektóre z towarów należących do klasy 9, takie jak „magnetyczne i optyczne nośniki danych” czy „urządzenia do nagrywania, przesyłania lub odtwarzania dźwięku lub obrazów”, nie zostaną scharakteryzowane jako posiadające związek z wymianą walut. Ten sam wniosek narzuca się w odniesieniu do niektórych z usług należących do klasy 36, takich jak „agencje nieruchomości”, „zarządzanie majątkiem nieruchomym”, „agencje ściągania wierzytelności” czy też „ściąganie czynszów”.
27 Należy zatem stwierdzić, że przyjęta przez Izbę Odwoławczą cecha nie jest wspólna wszystkim rozpatrywanym towarom i usługom.
28 Powyższe znajduje potwierdzenie w fakcie, że Izba Odwoławcza sama stwierdziła w pkt 12 zaskarżonej decyzji, iż towary i usługi, do których odnosi się zgłoszony znak towarowy, obejmują „w szczególności oprogramowanie, usługi finansowe (w szczególności dotyczące wymiany walut) oraz publikacje”. Poprzez dwukrotne użycie sformułowania „w szczególności” Izba Odwoławcza przyznała w sposób dorozumiany, że nie wszystkie z rozpatrywanych towarów i usług wykazują związek z wymianą walut.
29 Ogólne uzasadnienie zawarte w pkt 18 zaskarżonej decyzji nie jest zatem odpowiednie dla ogółu rozpatrywanych towarów i usług. Izba Odwoławcza powinna była przedstawić dodatkowe uzasadnienie odnoszące się do towarów i usług, które nie charakteryzują się związkiem z wymianą walut, aby wyjaśnić powody, dla których rejestracja zgłoszonego znaku towarowego jest objęta bezwzględną podstawą odmowy przewidzianą w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009. Zważywszy na to, że zaskarżona decyzja nie zawiera takiego dodatkowego uzasadnienia, należy stwierdzić brak uzasadnienia.
30 Ponadto, niezależnie od powyższego, przedstawione przez Izbę uzasadnienie nie spełnia wymogów orzecznictwa przywołanego w pkt 15 powyżej, ponieważ nie pozwala Sądowi na dokonanie kontroli zgodności zaskarżonej decyzji z prawem co do istoty.
31 Co do istoty, w przypadku bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji przewidzianej w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009, zgodność zaskarżonej decyzji z prawem zależy od tego, czy zgłoszony znak towarowy wykazuje z rozpatrywanymi towarami i usługami wystarczająco bezpośredni i konkretny związek, który pozwoli danemu kręgowi odbiorców natychmiast i bez głębszego zastanowienia dostrzec w nim opis tych towarów i usług lub jednej z ich cech [zob. wyrok z dnia 18 października 2016 r., Raimund Schmitt Verpachtungsgesellschaft/EUIPO (Brauwelt), T‑56/15, EU:T:2016:618, pkt 32 i przytoczone tam orzecznictwo].
32 Uzasadnienie zaskarżonej decyzji powinno przedstawiać sposób rozumowania, na którym Izba Odwoławcza oparła swoje rozstrzygnięcie powyższej kwestii. Od izb odwoławczych nie można wymagać, by przedstawiały wyjaśnienia, które podejmowałyby w sposób wyczerpujący punkt po punkcie argumentację przedstawioną przez strony sporu. Konieczne jest jednak, by uzasadnienie umożliwiało zainteresowanym poznanie przyczyn, dla których taka decyzja izby odwoławczej została wydana, a właściwemu sądowi dostarczało elementów wystarczających do dokonania kontroli [zob. podobnie wyroki: z dnia 9 lipca 2008 r., Reber/OHIM – Chocoladefabriken Lindt & Sprüngli (Mozart), T‑304/06, EU:T:2008:268, pkt 55; z dnia 11 października 2011 r., Chestnut Medical Technologies/OHIM (PIPELINE), T‑87/10, niepublikowany, EU:T:2011:582, pkt 41].
33 W niniejszym wypadku zawarte w pkt 18 zaskarżonej decyzji uzasadnienie charakteru opisowego ogranicza się do stwierdzenia, że zestawienie dwóch symboli walut będzie postrzegane jako informujące właściwy krąg odbiorców, iż towary i usługi, do których odnosi się znak, są związane z wymianą walut. Co się tyczy oceny charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego, w pkt 31 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza stwierdziła w podobny sposób, że „trudno o bardziej typowe oznaczenie punktu wymiany walut niż użycie symbolu popularnej i/lub lokalnej waluty”, a w następnym punkcie, że „[p]odobne symbole są powszechnie używane dla ilustrowania informacji o wymianie walut”.
34 Wynika stąd, że to uzasadnienie nie jest wystarczające w odniesieniu do towarów i usług wymienionych w pkt 26 powyżej, które nie mają związku z wymianą walut. Ponadto również w przypadku niektórych z pozostałych usług i towarów oznaczanych zgłoszonym znakiem towarowym istnienie związku z wymianą walut, nawet jeśli nie może zostać wykluczone a priori, również nie wydaje się oczywiste. W odniesieniu do usług takich jak „emisja kart debetowych i kredytowych”, „usługi w zakresie kart debetowych i kredytowych”, „obsługa kart debetowych i kredytowych” czy „zautomatyzowane usługi płatnicze” uzasadnienie zaskarżonej decyzji także zawiera braki.
35 Dodatkowo należy zauważyć, że nawet przy założeniu, iż towary i usługi, do których odnosi się zgłoszony znak towarowy, są związane z wymianą walut, w zaskarżonej decyzji nie wskazano wyraźnie, z jakich powodów Izba Odwoławcza stwierdziła, że znak ten pozwoli właściwemu kręgowi odbiorców natychmiast i bez głębszego zastanowienia dostrzec w nim opis wszystkich tych towarów i usług. Poza towarami i usługami wymienionymi w pkt 26 i 34 powyżej powyższe stwierdzenie odnosi się także, w szczególności, do „bankowości hipotecznej”, „biur informacji kredytowej”, „wyceny finansowej w ubezpieczeniach, bankowości i dotyczącej nieruchomości”, „tworzenia funduszy inwestycyjnych”, „gwarancji jako kaucji”, „pośrednictwa giełdowego” czy „pożyczek finansowych”. W przypadku tych towarów i usług w zaskarżonej decyzji nie wskazano okoliczności uzasadniających zastosowanie art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009. Przedstawione uzasadnienie nie pozwala zatem w żaden sposób prześledzić toku rozumowania Izby Odwoławczej, a w konsekwencji powinno zostać uznane za niewystarczające.
36 W pkt 34 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza wskazała jednak, że w pełni zgadza się z analizą przeprowadzoną przez eksperta. Należy zatem rozważyć, czy uzasadnienie zaskarżonej decyzji może zostać uznane za wystarczające, jeżeli jest ono odczytywane w świetle uzasadnienia decyzji eksperta.
37 Ekspert zauważył, w sposób podobny do Izby Odwoławczej, że zgłoszony znak towarowy „sprawia, iż właściwy krąg odbiorców zostanie poinformowany natychmiast i bez głębszego zastanowienia, że towary i usługi objęte zgłoszeniem umożliwiają przeprowadzenie (lub są bezpośrednio związane z przeprowadzeniem) transakcji walutowych takich jak wymiana walut”. Następnie ekspert wymienił niektóre z towarów i usług, do których odnosi się zgłoszony znak towarowy.
38 W ten sposób również ekspert poprzestał na stwierdzeniu, że wszystkie rozpatrywane towary i usługi mają związek z wymianą walut. Co więcej, decyzja eksperta nie zawiera ani dodatkowego uzasadnienia dotyczącego charakteru opisowego w odniesieniu do towarów i usług niemających tej cechy, ani wskazań co do przyczyn, dla których ogół tych towarów i usług miałby być związany z wymianą walut. Decyzja eksperta nie pozwala zatem na lepsze zrozumienie powodów, dla których zgłoszony znak towarowy należy uznać za składający się z elementów opisowych względem każdego z towarów i każdej z usług oznaczanych tym znakiem. Niepełne wyliczenie niektórych towarów i usług w powiązaniu z oceną przytoczoną w punkcie poprzednim, bez żadnego uzupełniającego uzasadnienia, nie ma zatem dodatkowej wartości w tym względzie.
39 W konsekwencji poczynione przez Izbę Odwoławczą odniesienie do decyzji eksperta nie pozwala na uzupełnienie braków zaskarżonej decyzji.
40 Podsumowując, należy stwierdzić, że zaskarżona decyzja jest dotknięta brakiem uzasadnienia w zakresie dotyczącym bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji przewidzianej w art. 7 ust. 1 lit. c) rozporządzenia nr 207/2009. Po pierwsze, nie zawiera ona żadnego uzasadnienia w odniesieniu do tych towarów i usług, które nie mają związku z wymianą walut, jednak są oznaczane zgłoszonym znakiem towarowym. Po drugie, przedstawione uzasadnienie nie pozwala zrozumieć ani przyczyn, dla których Izba Odwoławcza stwierdziła, że wszystkie towary i usługi objęte zgłoszeniem są związane z wymianą walut, ani powodów, dla których uznała ona, iż oznaczenia widniejące w zgłoszonym znaku towarowym są opisowe dla każdego z tych towarów i dla każdej z tych usług. Po trzecie, powyższych braków nie uzupełnia uzasadnienie decyzji eksperta. W konsekwencji Sąd nie jest w stanie dokonać kontroli zgodności zaskarżonej decyzji z prawem co do istoty.
41 Z pkt 29–32 zaskarżonej decyzji wynika, że wniosek Izby Odwoławczej, zgodnie z którym zgłoszony znak towarowy jest pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009, jest oparty na charakterze opisowym symboli „€” i „$”, z których znak ten się składa. Z powyższego wynika, że podniesienie bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji przewidzianej w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 jest dotknięte tym samym brakiem uzasadnienia co brak stwierdzony w ramach badania bezwzględnej podstawy odmowy rejestracji określonej w art. 7 ust. 1 lit. c) tego rozporządzenia.
42 Należy zatem stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji w całości, bez konieczności rozpatrywania pozostałych zarzutów podniesionych przez skarżącą.
W przedmiocie kosztów
43 Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę.
44 Ponieważ EUIPO przegrało sprawę, należy – zgodnie z żądaniem skarżącej – obciążyć je kosztami postępowania.
Z powyższych względów
SĄD (piąta izba),
orzeka, co następuje:
1) Stwierdza się nieważność decyzji Piątej Izby Odwoławczej Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) z dnia 14 lipca 2016 r. (sprawa R 2086/2015‑5).
2) EUIPO zostaje obciążone kosztami postępowania.
Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 8 marca 2018 r.