Προσφυγή της 6ης Απριλίου 2010 - Schneider España de Informãtica κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-153/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Schneider España de Informãtica, SA (Μαδρίτη, Ισπανία) (εκπρόσωποι: P. De Baere και P. Muñiz, δικηγόροι)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

Να ακυρώσει την απόφαση της Επιτροπής COM (2009) 22 τελικό, της 18ης Ιανουαρίου 2010, με την οποία η καθής αποφάνθηκε ότι σε ειδική περίπτωση δικαιολογείται η εκ των υστέρων βεβαίωση των εισαγωγικών δασμών, ενώ δεν δικαιολογείται η διαγραφή των δασμών αυτών (REM 02/08)·

να καταδικάσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Η υπό κρίση προσφυγή, η οποία ασκήθηκε δυνάμει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, σκοπεί στην ακύρωση της αποφάσεως της 18ης Ιανουαρίου 2010, με την οποία η Επιτροπή αποφάνθηκε ότι έπρεπε να βεβαιωθούν οι επίμαχοι εισαγωγικοί δασμοί εγχρώμων τηλεοράσεων, καθόσον δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις εφαρμογής του άρθρου 229, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα¹. Η Επιτροπή έκρινε επίσης ότι δεν χωρούσε διαγραφή των επίμαχων εισαγωγικών δασμών σύμφωνα με το άρθρο 239 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα.

Η προσφεύγουσα προβάλλει τους εξής λόγους ακυρώσεως:

Πρώτον, υποστηρίζει ότι η καθής ενήργησε κατά τρόπο που θίγει τα δικαιώματα άμυνας της προσφεύγουσας, καθόσον εξέδωσε την απόφασή της στηριζόμενη αποκλειστικά σε στοιχεία που προσκόμισε η προσφεύγουσα.

Δεύτερον, η καθής παρέβη το άρθρο 220, παράγραφος 2, στοιχείο β΄, του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα, σε συνδυασμό με το άρθρο 236 του ιδίου αυτού κώδικα, καθόσον:

κακώς έκρινε η καθής ότι τα μέτρα αντιντάμπινγκ που λήφθηκαν κατά των εισαγωγών από τρίτες χώρες έχουν αυτομάτως εφαρμογή στα εμπορεύματα που βρίσκονται σε ελεύθερη κυκλοφορία εντός της τελωνειακής ενώσεως ΕΕ-Τουρκίας·

η καθής δεν ενημέρωσε τις επιχειρήσεις ότι ο κανονισμός (ΕΚ) 2584/98² του Συμβουλίου έχει εφαρμογή και στα εμπορεύματα που βρίσκονται σε ελεύθερη κυκλοφορία εντός της τελωνειακής ενώσεως ΕΕ-Τουρκίας·

επικουρικώς, κακώς έκρινε η καθής ότι οι αρμόδιες αρχές δεν υπέπεσαν σε πλάνη, δεδομένου ότι οι τουρκικές αρχές είχαν επιβεβαιώσει εσφαλμένα ότι οι δασμοί αντιντάμπινγκ επί των εμπορευμάτων από τρίτες χώρες δεν έχουν εφαρμογή στην περίπτωση των εμπορευμάτων που βρίσκονται σε ελεύθερη κυκλοφορία εντός της τελωνειακής ενώσεως ΕΕ-Τουρκίας·

κακώς έκρινε η καθής ότι οι αρμόδιες αρχές δεν υπέπεσαν σε πλάνη, δεδομένου ότι οι ισπανικές τελωνειακές αρχές υπέθεσαν εσφαλμένα ότι τα εμπορεύματα που συνοδεύονται από πιστοποιητικό καταγωγής δεν υπόκεινται σε πρόσθετους δασμούς ή σε μέτρα εμπορικής προστασίας και, ως εκ τούτου δεν ενημέρωσαν τις επιχειρήσεις ότι οι εισαγωγές τους από την Τουρκία ενδέχεται να υπάγονται σε τέτοια μέτρα, μολονότι τα οικεία εμπορεύματα βρίσκονται σε ελεύθερη κυκλοφορία.

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται επίσης ότι η πλάνη στην οποία υπέπεσαν οi αρμόδιες τελωνειακές αρχές δεν ήταν δυνατό να γίνει αντιληπτή από τον οφειλέτη, ο οποίος ενήργησε καλόπιστα και τηρώντας όλες τις ισχύουσες διατάξεις της νομοθεσίας περί τελωνειακής διασαφήσεως.

Τέλος, η προσφεύγουσα διατείνεται ότι η περίπτωσή της είναι ειδική κατά την έννοια του άρθρου 239 του κοινοτικού τελωνειακού κώδικα και ότι δεν μπορεί να της καταλογιστεί δόλος ή πρόδηλη αμέλεια, όπως διαλαμβάνεται στη διάταξη αυτή.

____________

¹ - Κανονισμός (ΕΚ) 2913/92 του Συμβουλίου, της 12ης Οκτωβρίου 1992, περί θεσπίσεως κοινοτικού τελωνειακού κώδικα (ΕΕ L 302, σ.1).

² - Κανονισμός (ΕΚ) 2584/98, της 27ης Νοεμβρίου 1998, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) 710/95 για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές ορισμένων δεκτών έγχρωμης τηλεόρασης, καταγωγής Μαλαισίας, Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Δημοκρατίας της Κορέας, Σιγκαπούρης και Ταϊλάνδης, και την οριστική είσπραξη του επιβληθέντος προσωρινού δασμού (ΕΕ L 324, σ.1)