Sprawa C-280/04

Jyske Finans A/S

przeciwko

Skatteministeriet

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Vestre Landsret)

Szósta dyrektywa VAT – Artykuł 13 część B lit. c) – Zwolnienia – Zwolnienie dostaw towarów, w stosunku do których nie przysługuje prawo do odliczenia – Odsprzedaż pojazdów nabytych jako używane przez spółkę leasingową – Artykuł 26a – Szczególne przepisy dotyczące sprzedaży towarów używanych

Streszczenie wyroku

1.        Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Zwolnienia przewidziane w szóstej dyrektywie – Zwolnienie dostaw towarów, w stosunku do których nie przysługuje prawo do odliczenia – Ustawodawstwo krajowe poddające opodatkowaniu czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po ich przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia – Dopuszczalność

(dyrektywa Rady 77/388, art. 13 część B lit. c) i art. 17 ust. 6)

2.        Postanowienia podatkowe – Harmonizacja ustawodawstw – Podatki obrotowe – Wspólny system podatku od wartości dodanej – Szczególne przepisy dotyczące towarów używanych – Pojęcie podlegającego opodatkowaniu pośrednika – Przedsiębiorstwo dokonujące odsprzedaży pojazdów nabytych jako używane z zamiarem ich przeznaczenia na potrzeby jego działalności leasingowej – Włączenie

(dyrektywa Rady 77/388, art. 26a część A lit. e))

1.        Artykuł 13 część B lit. c) szóstej dyrektywy Rady 77/388 zmienionej dyrektywą 94/5, który dotyczy zwolnienia dostaw towarów, w stosunku do których nie przysługuje prawo do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 dyrektywy, należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia.

Wobec tego że prawo wspólnotowe nie zawiera obecnie żadnego przepisu wyliczającego wydatki, w których przypadku prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej jest wyłączone, państwa członkowskie mogą utrzymywać swoje ustawodawstwo w tej dziedzinie do chwili, gdy ustawodawca wspólnotowy ustanowi wspólnotowy system wyłączeń. Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c) szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu.

(por. pkt 23, 24, 26 oraz pkt 1 sentencji)

2.        Artykuł 26a część A lit. e) szóstej dyrektywy 77/388, zmienionej dyrektywą 94/5, dotyczący szczególnych procedur opodatkowania marży zysku uzyskanej przez podlegającego opodatkowaniu pośrednika podczas dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, należy interpretować w ten sposób, że przedsiębiorstwo, które w ramach zwykłego wykonywania działalności gospodarczej odsprzedaje pojazdy, które nabyło jako używane celem przeznaczenia ich na potrzeby swojej działalności leasingowej i dla którego odsprzedaż nie jest w chwili nabycia głównym celem, a jedynie celem drugorzędnym, pochodnym w stosunku do leasingu, może zostać uznane za „podlegającego opodatkowaniu pośrednika” w rozumieniu tego przepisu.

Na rynku sprzedaży pojazdów używanych opodatkowanie całej ceny sprzedaży w ramach dostawy dokonanej przez przedsiębiorstwa leasingowe spowodowałoby zakłócenia konkurencji ze szkodą dla tych ostatnich i na korzyść, w szczególności, przedsiębiorstw trudniących się handlem pojazdami używanymi, które korzystają z systemu opodatkowania marży zysku. Aby bowiem uczynić zadość uzasadnionemu oczekiwaniu nabywców, że będą płacić tę samą cenę za pojazdy tej samej jakości, niezależnie od tego, czy są one sprzedawane przez przedsiębiorstwo trudniące się handlem pojazdami używanymi, czy też przez przedsiębiorstwo leasingowe, to ostatnie przedsiębiorstwo nie może w sposób uzasadniony przenosić na tę cenę kwoty podatku od wartości dodanej należnego od niego. Skutkuje to tym, iż o tyle zostaje zmniejszona jego marża. Stosowanie zatem systemu przewidzianego w art. 26a szóstej dyrektywy do przedsiębiorstw leasingowych działających w tych warunkach umożliwia właśnie osiągnięcie celu, który wyznaczył sobie ustawodawca wspólnotowy, przyjmując ten system, to znaczy umożliwia uniknięcie podwójnego opodatkowania i zakłóceń konkurencji w dziedzinie towarów używanych.

(por. pkt 28, 40, 41, 44 oraz pkt 2 sentencji)